Μήνυμα της Γ.Γ. του ΣΑΕ, δρος κας Όλγας Σαραντοπούλου, με την ευκαιρία της ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

Η 14η Σεπτεμβρίου είναι ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής, ημέρα πένθους για τον Ελληνισμό. Σήμερα, μαζί με τους Έλληνες απανταχού της γης, αποτίνουμε φόρο τιμής στα χιλιάδες θύματα, αλλά και στους ανθρώπους εκείνους που άφησαν πίσω την πολυαγαπημένη πατρίδα, για να διασκορπιστούν στις πέντε ηπείρους, φέροντας μαζί τους μια κληρονομιά, την κληρονομιά της αρχέγονης κοιτίδας του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία.

Ο βίαιος ξεριζωμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τις πατρογονικές εστίες, χωρίς αμφιβολία αποτελεί μια από τις μελανότερες σελίδες της Ελληνικής ιστορίας. Ταυτόχρονα όμως, από τις στάχτες του παρελθόντος, ξεπήδησε η ελπίδα, μια νέα αρχή για τους πρόσφυγες στην μητέρα γή οδήγησε στην άνθιση της μικρασιατικής κοινότητας. Περίπου 1,5 εκατομμύριο Έλληνες μικρασιατικής καταγωγής ρίζωσαν στην ελληνική επικράτεια, δημιουργώντας νέα δυναμική στην οικονομία, τις επιστήμες, την πνευματική και κοινωνική ζωή του τόπου. Η Ελλάδα στην νεώτερη ιστορία της χρωστά πολλά στους απογόνους των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου που έφεραν μαζί τους τις γεύσεις, τις αναμνήσεις, την ιστορία δύο απο τις σημαντικότερες και πολύτιμες κοινότητες του Ελληνισμού.

Σήμερα, 86 χρόνια μετά, η Ελλάδα διεκδικεί ηγετικό ρόλο στην περιοχή της Μεσογείου και οι σκιές του παρελθόντος δεν αμβλύνουν τις αντιθέσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η Τουρκία επιδιώκει την ένταξή της στον ευρωπαϊκό ιστό και η χώρα μας στηρίζει αυτήν την προοπτική. Συνάμα όμως, η Ελληνική Πολιτεία και οι Έλληνες όπου γης, αντιλαμβανόμαστε την αξία της διαφύλαξης της ιστορικής μνήμης, αξιώνουμε τον σεβασμό στην ελληνική μειονότητα που έχει απομείνει στην Τουρκία, μερικές χιλιάδες συνανθρώπων μας που δεν απαρνούνται την πατρίδα των παππούδων και των πατεράδων τους, και που παλεύουν να διατηρήσουν τις περιουσίες τους, τα σχολεία και τις εκκλησίες τους. Οι λιγοστές ψυχές της Ίμβρου και της Τενέδου, άλλοτε θύματα της τουρκικής βαρβαρότητας, επιθυμούμε να αποκατασταθούν στην πατρίδα τους. Η Τουρκία ενόψει της ευρωπαϊκής της πορείας, οφείλει να αναγνωρίσει την Γενοκτονία του Μικρασιατικού, του Ποντιακού Ελληνισμού, όπως εχουν πράξει οι διεθνείς οργανισμοί.

Στις γενιές των Ελλήνων που θα φέρουν την ευθύνη της συνέχειας του Πολιτισμού μας, των αξιών και των αρχών του Ελληνισμού, εμείς, οφείλουμε να τους δώσουμε την αλήθεια, την ιστορική αλήθεια δίχως πάθος, αλλά με ηθος.

Βιέννη, 14 Σεπτεμβρίου 2008

Αφιέρωμα στον Χαρρυ Κλυνν

"ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΓΡΑΠΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ.ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ . ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΝΑ ΣΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΩ.ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ Ο Κος ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΡΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ.

Γεννήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης στις 7 Μάη του 1940 από φτωχή οικογένεια Πόντιων, τον Νίκο και την Βασιλική Τρανταφυλίδη. Εξαιτίας δυσμενών οικονομικών συνθηκών ωθείται στην εργασία απο την ηλικία των 5 χρόνων... Παράλληλα φοιτεί στο Δημοτικό Σχολείο Kαλαμαριάς και αργότερα στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή του σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη αλλάζει την ζωή του, καθώς εκτός από το πρώτο βραβείο "κερδίζει" την πρόταση του Οικονομίδη να τον ακολουθήσει στην Αθήνα.
Για τρία χρόνια ο Οικονομίδης υπήρξε δάσκαλος και οδηγός του. Παράλληλα με τις δραματικές σπουδές στην σχολή του Π. Kατσέλη εμφανίζεται περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα όπως το «Kάστρο», ο «Bράχος», το «Tροκαντερό», το «Άλσος», και το «Γκρην Παρκ». Στην συνέχεια άρχισε να δουλεύει σε διάφορες ταβέρνες, αναψυκτήρια και σε καμπαρέ, που ανθούσαν εκείνη την εποχή, για μια τριετία ως πρώτος νουμερίστας και παρουσιαστής προγράμματος. Μετά τη συμμετοχή του σε δυο ταινίες («Γάμος αλά Ελληνικά» και «Τα 201 Καναρίνια») στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τις πρώτες του θεατρικές εμφανίσεις στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου άρχισε να γίνεται πιο γνωστός.
Το 1964 ταξιδεύει για μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ. Αυτή η περίοδος της ζωής του κράτησε 10 χρόνια όπου δούλεψε στις HΠA και στον Kαναδά, σε κέντρα τις Ελληνικής διασποράς, σε καφεθέατρα ως stand up comedian, ως ηθοποιός σε underground παραστάσεις και παράλληλα ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων. Συνεργάζεται επίσης για πολλά χρόνια με το περιοδικό «Playboy», την εφημερίδα «Daily Worker», το «Village» και το «On the duble». Στο Σικάγο παντρεύεται την γυναίκα του Χαρίκλεια και αποκτά τα 2 πρώτα από τα 3 του παιδιά. Την περίοδο αυτή του προτάθηκε να παίξει και στη γνωστή ταινία «Καμπαρέ», την οποία προσφορά τελικά δεν δέχτηκε.
Γυρίζει στην Eλλάδα το χειμώνα του 1974 και πρωτοεμφανίζεται στις μπουάτ της Πλάκας, στον «Aιγόκερω» και μετά στο «Zυγό» και τη «Διαγώνιο». Ύστερα δούλεψε στα νυχτερινά κέντρα «Διογένης», «Δειλινά» και «Στορκ». Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός με την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για Δέσιμο», που κυκλοφόρησε από την δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1976. Αυτός και οι υπόλοιποι δίσκοι του κρατάνε για χρόνια τις πρώτες θέσεις στα δισκογραφικά charts και οι ταινίες του σπάνε όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων.Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χαρίζουν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας σύμφωνα με την AGBκαι οι παραστάσεις του στα θέατρα Ορφέας, Άλσος, Δελφινάριο και Μινώα κ.α. καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ.Το 1998 παρουσιάζεται η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο».

Θέατρο (από το 1985 και μετά)
* «Βαζελληνίδες - Βαζέλληνες» Γ. Kαλαμίτσης, Γ. Mανιώτης, A. Aνδρικάκη, Δελφινάριο, 1985
* «Πράσινα δαμάσκηνα και ψιλές ελιές», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kαλαμίτσης, Ορφέας, 1986
* «Σ' όλο τον κόσμο είναι ίδια, μα στην Ελλάδα σπάει καρύδια», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Ορφέας, 1987
* «Eλλάς το καφενείο σου», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Άλσος, 1991
* «Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα αν αργήσω μάνα φάε», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Άλσος, 1992
* «Πίτσες μπλε», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Bαγγέλης Mπαλαφούτης, Άλσος, 1993
* «Μπρόκολα και λαχανίδες, κάποιο λάκκο έχει η φάβα», Xάρρυ Kλυνν, Bαγγέλης Mπαλαφούτης, Άλσος, 1994
* «Καυκαλήθρες και Τσιτσίραυλα», Άλσος, 1995
* «Εμπρός προς τα πίσω», Χάρρυ Κλυνν, Λάκης Mπέλλος, Θεόφιλος Bερύκιος, Γιώργος Γαλίτης, 1996
* «Στη Χάγη και στη φέξη, ο στόλος σας να φέξει!», Α. Πυριόχος, Χ. Ρώμας, Α. Χατζησοφιά, Π. Χατζηκουτσέλης, Άλσος, 1996
* «Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες», επιθεώρηση, Λάκης Mιχαηλίδης, Nτίνος Σπυρόπουλους, Mιχάλης Άνθης, Βέμπο, 1997
* «Έλληνες είστε και φαίνεστε», Λάκης Mιχαηλίδης, Kώστας Tσόκαλης, Θεόφιλος Bερύκιος, Ακροπόλ, 1998
* «Μίλα μου... και μανταρίνια», επιθεώρηση, Χάρρυ Κλυνν, Λάκης Μπέλλος, Γιάννης Μακρής, Γιώργος Γαλίτης, Άλσος, 1999. Η επιθεώρηση αυτή ήταν και η πρώτη interactive θεατρική παράσταση που διαμορφωνόταν διαφορετικά κάθε μέρα, ανάλογα με τις παρεμβάσεις - υποδείξεις των θεατών που επισκέπτονταν το site της παράστασης.
* «Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα... πάμε να φύγουμε», Λάκης Mιχαηλίδης, Bύρωνας Mακρίδης, Nτίνος Σπυρόπουλος, Δελφινάριο, 2000
* «Ρόμπες ξεκούμπωτες», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Μινώα, 2001
* «Πασόκεμον», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Αθήναιον, 2001
* «Retalia Live», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Μινώα, 2002
* «Γιάφκα πορτοκάλι» (κωμωδία), Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλους, Μινώα, 2003
* «Καλατράβα με και ας κλαίω...», Ντίνος Σπυρόπουλος, Γιώργος Γαλίτης, Δελφινάριο, 2004
* «Και φάγανε αυτοί καλά κι εμείς... χειρότερα», επιθεώρηση, Ντίνος Σπυρόπουλος, Γιώργος Γαλίτης, Περοκέ, 2005
* «Αγάντα, επιθεώρηση, 2007

Δισκογραφία
Το 1977 προτείνει στην EMI - Columbia να συνεργαστούν πειραματικά στην παραγωγή ενός σατιρικού δίσκου. Oι δίσκοι του Xάρρυ Kλυνν αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερο στοιχείο στο χώρο της Eλληνικής δισκογραφίας. Για πρώτη φορά σατιρικοί δίσκοι φιγουράρουν στην πρώτη θέση του Ελληνικού Top Ten. Όλοι, ανεξαιρέτως, οι δίσκοι του υπήρξαν πρώτοι σε κυκλοφορία και ακόμα τα νούμερα-ρεκόρ πωλήσεων των δίσκων του Xάρρυ Kλυνν παραμένουν ακατάρριπτα.Κυκλοφορεί ακόμα μεγάλος αριθμός από πειρατικές κασέτες με ηχογραφήματα από ζωντανές του παραστάσεις και οι ραδιοφωνικές εκπομπές «Aραμπάδες με καρούλια», «Βάσανα που 'χει η Αγάπη» που παρουσιάστηκαν από το Δεύτερο Πρόγραμμα της Eλληνικής Pαδιοφωνίας το 1981 μαζί με τον Aντώνη Aνδρικάκη."

Αναδημοσίευση από το citypress-gr.blogspot.com

Πόντιοι και ...πόντιοι

του Σάββα Καλεντερίδη
Στις 15 Αυγούστου του 2008, 500-600 φλογεροί Πόντιοι βρέθηκαν στην Παναγία Σουμελά, στον ιστορικό Πόντο και προσκήνυσαν στην ιερή μονή, που τα τελευταία 85 χρόνια έχει στερηθεί τους πιστούς και τα πανηγύρια της, λόγω της αναγκαστικής ανταλλαγής των πληθυσμών.
Ανάμεσα στους Έλληνες που βρέθηκαν στο ιερό μοναστήρι την ημέρα της γιορτής του, ήταν εκείνοι που κινήθηκαν με πρωτοβουλία και έξοδα του Ιβάν Σαββίδη και εκείνοι που είχαν προγραμματίσει να επισκεφθούν τη Σουμελά, απλά για να γιορτάσουν το Δεκαπενταύγουστο σε εκείνο τον ιερό τόπο.
Τις ημέρες εκείνες ήταν στην Τραπεζούντα και μερικά άλλα λεωφορεία με επισκέπτες από την Ελλάδα. Μερικοί που τους καθοδηγούσαν, θεώρησαν φρόνιμο να μεταφέρουν τη διχόνοια των παραγόντων του οργανωμένου ποντιακού χώρου αλλά και τους "φόβους" των τουρκικών αρχών ασφαλείας στους επισκέπτες και αποφάσισαν να μην επισκεφθούν τη Σουμελά την ημέρα της γιορτής της, δηλαδή στις 15 Αυγούστου, αλλά μια μέρα πριν ή μια μέρα μετά.
Επειδή ο στόχος της αναφοράς μας στο θέμα δεν είναι να εκθέσουμε ανθρώπους, αλλά συμπεριφορές, απλά σημειώνουμε ότι ο ραγιαδισμός δεν ήταν ποτέ ίδιον των πραγματικών Ποντίων.

Αμερικανο-ποντιακό

Αναγνωρίζεται επιτέλους στις ΗΠΑ η γενοκτονία των Ποντίων. Η αναγνώριση μπορεί να μην έρχεται από την επίσημη πολιτεία, αλλά από τη μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία της χώρας. Πρόκειται για τη New York Life Insurance Co, η οποία ανακοίνωσε ότι θα αποζημιώσει Ελληνες δικαιούχους που έζησαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν από το 1915. Το συνολικό ποσό της αποζημίωσης εκτιμάται από την ίδια εταιρεία ότι ανέρχεται στα 15 εκατ. δολάρια και αφορούν περίπου 1.000 ασφαλιστήρια συμβόλαια, τα οποία είχαν κάνει Ελληνες πριν από το 1915. Τα συμβόλαια αυτά ανακάλυψε στα αρχεία της η ασφαλιστική εταιρεία έπειτα από σχετική έρευνα σε αρχεία που αφορούσαν Αρμένιους που χάθηκαν μετά το 1914. Υπενθυμίζεται ότι περίπου 1,5 εκατομμύρια Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους στη γενοκτονία που διέπραξαν οι Νεότουρκοι. Την ίδια εποχή, στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου έχασαν τη ζωή τους περίπου 750.000 Ελληνες. Νόμιμος κληρονόμος κάποιων τέτοιων συμβολαίων είναι σήμερα η Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής, η οποία θα αποζημιωθεί με περίπου 1 εκατ. δολάρια.
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία

Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου: Αξίζει να μάθουμε γι' αυτόν και να τον θυμόμαστε

του Σάββα Καλεντερίδη
Ο Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου (Recep Yazıcıoğlu, 1948 - 2003) ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα στην τουρκική γραφειοκρατία και ίσως αυτό το "ξεχωριστό" να πλήρωσε με τη ζωή του.
Γεννήθηκε στα Σούρμενα Τραπεζούντας και είχε ως μητρική του γλώσσα τα ελληνικά (ποντιακό ιδίωμα). Με την τουρκική γλώσσα ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή στο δημοτικό σχολείο, όπως ο συμπατριώτης του Αντνάν Καχβετζή, υπουργός του Τουργκούτ Οζάλ και υθίνων νους του μεταρρυθμιστικού του έργου.
Ο Γιαζιτζίογλου σπούδασε νομικά στην Άγκυρα και αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο σώμα των επάρχων-νομαρχών. Από το 1971 υπηρέτησε ως έπαρχος στις κωμοπόλεις Kalkandere, Bahçe, Hamur, Ayvacık, Kırıkhan, Alaca, Akçakoca, για να αναλάβει το 1984 νομάρχης Ευδοκιάδος (Τοκάτης), σε νεαρότατη ηλικία για τα δεδομένα της Τουρκίας.
Το 1989 τοποθετήθηκε νομάρχης Αϊδινίου και το 1991 νομάρχης Ερζιντζάν. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως νομάρχης του Ερζιντζάν έγινε γνωστός σε ολόκληρη την Τουρκία, αφού, αν και ο ίδιος θρησκευόμενος σουνίτης μουσουλμάνος, αγκάλιασε τους αλεβί του νομού και εφάρμοσε μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που έφερε το Ερζιντζάν ανάμεσα στους πρώτους νομούς της Τουρκίας. Τότε έγινε γνωστός με τις ρηξικέλευθες προτάσεις του και τη σκληρή κριτική που ασκούσε στο τουρκικό κράτος, σε θέματα διοικητικής φύσεως και εξυπηρέτησης του πολίτη.
Το 1999 το κράτος τον "απέσυρε" στα κεντρικά του υπουργείου εσωτερικών για να τον τοποθετήσει και πάλι νομάρχη Ντενιζλί, το 2003. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 2003 ο Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου τραυματίστηκε βαρειά σε τροχαίο "ατύχημα", στην εθνική οδό Εσκίσεχιρ-Άγκυρας, για να αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο της Άγκυρας, στις 8 Οκτωβρίου 2003. Να σημειωθεί ότι με τον ίδιο τρόπο πέθαινε πριν λίγα χρόνια και ο συμπατριώτης και συμμαθητής του, Αντνάν Καχβετζή, στις 5 Φεβορυαρίου 1993, στην εθνική οδό Μπόλου-Γκέρεντε.

Ο αντικονφορμιστής Ρετζέπ
Ο Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου ήταν γνωστός ως ο σούπερ νομάρχης, ο νομάρχης-θαύμα, ο τρελλός νομάρχης, η διαφορετικός νομάρχης και μια σειρά από χαρακτηρισμούς που του έδωσε ο τουρκικός τύπος αλλά και η τοπική κοινωνία, όπου υπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τον τραγικό θάνατό του.
Γελούσε, έλεγε αστεία και ανέκδοτα, αγκάλιαζε και συνομιλούσε χωρίς διάκριση με τον απλό λαό, δεν φορούσε την κλασική γραβάτα του Τούρκου γραφειοκράτη και, το "χειρότερο", ασκούσε κριτική στο τουρκικό κράτος.
Μέσα στη διαφορετικότητά του, ήταν αυτός που έβαλε την υπογραφή του στα πιο ρηξικέλευθα σχέδια, στους νομούς που υπηρέτησε.
Πέντε χρόνια μετά το θάνατό του μίλησαν στο περιοδικό AKSIYON η γυναίκα του Μαρία (Meryem) και η κόρη του Ρουβεϊντά (Rüveyda).
Η Μαρία εξιστορεί ότι αυτή και ο Ρετζέπ ήταν αδελφών παιδιά, γεννήθηκαν την ίδια χρονιά και ήταν για πάντα μαζί, στη γειτονιά, στο σχολείο και τη ζωή. Στα μαθητικά τους χρόνια είχαν συμμαθητή και φίλο τον Αντνάν Καχβετζή, ο οποίος είχε δυστυχώς την ίδια μοίρα με τον Ρετζέπ.
Ο Ρετζέπ ήταν αυτός που από μικρό παιδί πήρε στην πλάτη του την τύχη της οικογένειας, όταν ο πατέρας του, που ήταν μουφτής, μετατέθηκε στην πόλη Μύλασσα, του νομού Μουγλών. Τότε ο Ρετζέπ έγινε στην ουσία ο επικεφαλής της οικογένειας, που απαρτιζόταν από τη μητέρα του, και τα αδέλφια του Μουσταφά Σαίτ, Λεϊλά και Σελμά. Αυτός έκοβε ξύλα στο δάσος, θέριζε με το δρεπάνι τα λιβάδια, μετέφερε το καλαμπόκι σην χαμαιλέτε (υδρόμυλο), που βρισκόταν 10 χλμ μακριά από το σπίτι του.
Ως έπαρχος δεν συμβιβάστηκε ποτέ, ήταν μαχητής, πάλαιψε και πολέμησε την παρανομία, την αδικία. Δεν λογάριαζε τα γραφειοκρατικά εμπόδια και πάντα πήγαινε μπροστά. Ποτέ του δεν προσκήνυσε κανέναν, ως κλασικός Πόντιος.
Σε ηλικία 30 χρονών και ενώ έρχεται αντιμέτωπος με τις συμμορίες που κάνουν λαθρεμπόριο στην πόλη Ακτσάκοτζα, την αρχαιοελληνική Δία, προκαλεί το ενδιαφέρον του τότε πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ και προάγεται σε νομάρχη. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας, Κενάν Εβρέν, αναπέμπει την απόφαση του Οζάλ, επειδή ο Ρετζέπ ήταν πολύ μικρός στην ηλικία. Τελικά γίνεται νομάρχης Ευδοκιάδος (Τοκάτης) σε ηλικία 36 ετών, κερδίζοντας τον τίτλο του νεώτερου νομάρχη της τουρκικής δημοκρατίας.
Λέει η Μαρία:
"Όταν πήγαμε στην Τοκάτη, τα παιδιά πήγαιναν σε σχολεία που ήταν χειρότερα από σταύλους. Αμέσως άρχισε μια καμπάνια για το χτίσιμο καινούργιων σχολείων. Δεν περίμενε λεφτά από το κράτος. Άρχισε να χτίζει τα σχολεία με το λαό και σε λίγο διάστημα έχτισε καινούργια σχολεία 3-4 χιλιάδων θέσεων. Στα περισσότερα έργα ήταν ο ίδιος σαν εργολάβος, πάνω από τους εργαζόμενους. Σε λίγα χρόνια δεν υπήρχε χωριό χωρίς καινούργιο σχολείο στην Τοκάτη. Ο Ρετζέπ έκανε πράξη το σύνθημα: "Κράτος και λαός μαζί".
Η κόρη του Ρουβεϊντά λέει:
"Ο πατέρας μου άνοιξε το γραφείο του στο λαό. Τότε άρχισαν να τον επισκέπτονται οι γυναίκες που κακοποιούνταν από τους άντρες τους. Πήρε μέτρα, απαγόρεψε τα οινοπνευματώδη ποτά, γιατί συνήθως οι μέθυσοι ήταν αυτοί που κακοποιούσαν τις γυναίκες τους, και προκάλεσε την αντίδραση της Άγκυρας. Όμως δεν το έβαλε κάτω, αντιμετώπισε το πρόβλημα. Στη διάρκεια της θητείας του στην Τοκάτη έχτισε περισσότερα σχολεία και κέντρα υγείας από όσα είχαν χτιστεί από το 1923. Στο τέλος του έτους πήρε τον τίτλο του γραφειοκράτη της χρονιάς".
Στη συνέχεια η γυναίκα και η κόρη του Ρετζέπ αναφέρονται στη θητεία του στο Αϊδίνι και στο Ερζιντζάν, όπου πήρε τον τίτλο "ο νομάρχης-θαύμα". Ήταν ο άνθρωπος που ανόρθωσε την πόλη και το νομό, μετά τον καταστροφικό σεισμό μεγέθους 6,8 βαθμών της κρίμακας Ρίχτερ. Τα έργα, όμως, που τον έγραψαν με χρυσά γράμματα στην ιστορία του τόπου, ήταν η γέφυρα του Ευφράτη, στο Κεμάλιγιε, που επί τριάντα χρόνια υπόσχονταν να χτίσουν οι πολιτικοί που πέρασαν από το Ερζιντζάν και το δεύτερο ο δρόμος του Τάσγιολ, που συντόμευε τη διαδρομή προς Άγκυρα κατά 220 χλμ. Και τα δυο έργα τα αποπεράτωσε σε χρόνο ρεκόρ, ξοδεύοντας μόνο το ένα τρίο του προϋπολογισμού του κάθε έργου.
Είναι μνημειώδης η πρόσκληση που είχε κάνει στον Αμπντουλλάχ Οτζαλάν: 'Άσε τα όπλα και έλα να κάνουμε μαζί ράφτιγκ στον Ευφράτη".
Η γυναίκα του λέει:
Του είχαν γίνει πολλές προτάσεις για να ασχοληθεί με την πολιτική και να εκλεγεί βουλευτής. Ο Ρετζέπ είχε πει ότι η μόνη περίπτωση να ασχοληθεί με την πολιτική ήταν να είναι αρχηγός κόμματος ο Αντνάν Καχβετζή. Μόνον εκείνον εμπιστευόταν.
Τέλος, μετά από τριετή υπηρεσία στο υπυοργείο εσωτερικών, στην Άγκυρα, τοποθετείται νομάρχης Ντενιζλί.
Ήταν 2 Σεπτεμβρίου 2003. Είπε ότι θα πήγαινε στην Άγκυρα, για να κάνει εξετάσεις στα μάτια του. Πάντα έλεγε:
"Τον Αντνάν Καχβετζή τον χάσαμε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Και γω στους δρόμους θα χαθώ."
Το αυτοκίνητο που τον πήγαινε στην Άγκυρα, 36 χλμ πριν να φθάσει στον προορισμό του, στο Τεμελλί, φεύγει από το δρόμο και ανατρέπεται. Ο οδηγός δεν παθαίνει τίποτα, ο συνεπιβάτης του Ρετζέπ, πρόεδρος του Γεωργικού Επιμελητηρίου Ντενιζλί, σκοτώνεται επί τόπου και ο Ρετζέπ τραυματίζεται βαρειά. Στις 8 Οκτωβρίου αφήνει την τελευταία του πνοή.
Η οικογένεια του Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου θέτει σήμερα τα εξής ερωτήματα:
"Γιατί ο Ρετζέπ δεν πήγε με το δικό του αυτοκίνητο και πήγε με ένα ξένο; Γιατί η Mercedes που μετέφερε τον Ρετζέπ δόθηκε να την οδηγήσει ένας τσαϊτζής (υπάλληλος καφενείου που κανει τσάγια); Γιατί ενώ σκοτώθηκαν οι δυο επιβάτες, ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν έπαθε τίποτα; Όμως όπως και να το κάνεις, τι σημασία έχει κι αν ο Ρετζέπ σκοτώθηκε ή τον δολοφόνησαν. Εμείς χάσαμε τον άνθρωπό μας."
Θα επανέλθουμε με τη βιογραφία του άλλου μεγάλου των ελληνόφωνων του Πόντου, του Αντνάν Καχβετζή. Εμείς ας ευχηθούμε να είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει και τους δυό.

Διεθνές Συνέδριο «ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ 6-7/9/1955 ΠΡΑΞΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ»

Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Διεθνές Συνέδριο
«ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ 6-7/9/1955: ΠΡΑΞΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ»
Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008
Ώρες: 9.00-14.30
Ξενοδοχείο Classical Acropol
Πειραιώς 1, Πλατεία Ομόνοιας - Αθήνα
Ο σκοπός του Συνεδρίου είναι η ανάδειξη των Μηχανισμών κατάστρωσης και εκτέλεσης πράξεων όπως των Σεπτεμβριανών, της διατήρησης των Μηχανισμών αυτών σε συνθήκες έλλειψης δημοκρατίας και η ανάγκη επούλωσης του τραύματος στα θύματα με βάση το Διεθνές Δίκαιο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Πρόγραμμα:
Συνεδρία Α:Τα Σεπτεμβριανά και η απομάκρυνση της Τουρκίας από την Δημοκρατία. (9.00-10.15)
Dr. Dilek Güven:
Το «Βαθύ» Κράτος, Τα Γεγονότα των Σεπτεμβριανών και Δημοκρατία στη Σημερινή Τουρκία ("Derin" Devlet, Eylül Olaylari ve Günümüz Türkiyesin'de Demokrasi)
Dr. Hamit Bozarslan:
Προσέγγιση στα Σεπτεμβριανά από την άποψη της Κοινωνιολογίας της Βίας
(6-7 Eylül:Siddet sosyolojisi açisindan bir yaklasim).
Συνεδρία Β: Το Διεθνές Δίκαιο και τα Σεπτεμβριανά (10.30-11.30)
Καθ. Ιωάννης Μάζης:
Τα Προβλήματα της προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τις παρά-Κρατικές ενέργειες.
Αν. Καθ. Φωτεινή Φλογαϊτη Παζαρτζή:
Οι Παραβιάσεις των Διεθνών Συμβάσεων Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.
Συνεδρία Γ: Η Συλλογική Μνήμη (12.00-13.15)
κ. Σάββας Μιχαήλ:
Η Νύκτα Κρυστάλλων κατά των Εβραίων στη Γερμανία τον Νοέμβριο του 1938.
κ. Γεώργιος Κατσάνος:
Τα Σεπτεμβριανά: Οι άμεσες και οι σημερινές αντιλήψεις στην Τουρκική Κοινωνία.
(6-7 September 1955: Immediate and contemporary perceptions of the pogrom in Turkish society.
κ. Αννα Θεοδωρίδου:
Η πρόσληψη των Σεπτεμβριανών από τους Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης και η
δόμηση της μνήμης τους (Η νύχτα της 6ης 7ης Σεπτεμβρίου του 1955).
Συνεδρία Δ: Η επούλωση του Τραύματος (13.15-14.15)
Δρ. Ψυχίατρος, Παντ. Παπαδόπουλος
Αν. Καθ. Ψυχίατρος, Χαράλαμπος Παπαγεωργίου

Στο τέλος κάθε Συνεδρίας θα αφιερωθεί χρόνος 10 λεπτών για ερωτήσεις και συζήτηση.
Στους συμμετέχοντες θα χορηγηθεί Βεβαίωση Παρακολούθησης.
Το Συνέδριο είναι ανοικτό σε όλους τους ενδιαφερόμενους.
Τηλέφωνα επικοινωνίας : 6977008922,2109517072, 2106464270,

Ένας νεκρός στρατιώτης στην Κερασούντα, σε συμπλοκές με αντάρτες του ΡΚΚ

Χάρτης του νομού Κερασούντας (πάνω) και των νομών της περιοχής του Ευξείνου Πόντου

Ένας μόνιμος λοχίας έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια συμπλοκής μονάδας του τουρκικού στρατού με ομάδα ανταρτών του ΡΚΚ, στο οροπέδιο (παρχάρι) Κιουμπέτ της Κερασούντας, που βρίσκεται στο μέσον περίπου της απόστασης του δρόμου Κερασούντας-Νικόπολης (Giresun-Sebinkarahisar).
Από την περίοδο της άνοιξης του 2008 ομάδες Κούρδων ανταρτών προσπάθησαν να δραστηριοποιηθούν στον Εύξεινο Πόντο, στους νομούς Κοτυώρων (Ordu), Κερασούντας (Giresun) και Αργυρούπολης (Gunushane), δημιουργώντας μάλιστα, σύμφωνα με κουρδικές πηγές, και τη Στρατιωτική Διοίκηση Ανταρτών Ευξείνου Πόντου.
Τους προηγούμενους μήνες μάλιστα έγιναν ορισμένες συμπλοκές, με νεκρό και αρκετούς τραυματίες από πλευράς του τουρκικού στρατού, τις οποίες αποφύγαμε ως ιστολόγιο να δημοσιεύσουμε, για να μην δημιουργηθεί κλίμα φόβου στους Έλληνες που ήθελαν να επισκεφθούν την περιοχή του Ευξείνου Πόντου.
Στη σημερινή συμπλοκή έχασε τη ζωή του ο μόνιμος λοχίας Μουράτ Γκιουρέλ (Murat Gürel), που καταγόταν από την Σαμσούντα.
Μετά τη συμπλοκή έκλεισε ο δρόμος Κερασούντας-Νικόπολης, ενώ στην περιοχή μεταφέρθηκαν δυνάμεις του στρατού, για να εξουδετερώσουν την ομάδα των ανταρτών, που υπολογίζεται ότι αποτελείται από 5-6 άτομα. Η επιχείρηση των μονάδων του τουρκικού στρατού δυσχεραίνεται από την πυκνή ομίχλη που επικρατεί στην περιοχή.
Το ΡΚΚ έχει επιχειρήσει και στο παρελθόν να ανοίξει το μέτωπο του Ευξείνου Πόντου, συνεργαζόμενο με ένοπλες αριστερές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και αναζητώντας λαϊκή στήριξη κυρίως ανάμεσα στους αλεβιτικούς πληθυσμούς που κατοικούν στους νομούς Ευδοκιάδος (Tokat), Αμάσειας (Amasya), Σεβάστειας (Sivas), Κοτυώρων (Ordu) και Αργυρούπολης (Gumushane).