Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Από τους διωγμούς του Στάλιν, στο όνειρο του... Μόντε Κάρλο

Ιστορικός χάρτης της περιοχής των ΝΑ παραλίων του Ευξείνου Πόντου
Ο Γεωργιανός Ιωσήφ Στάλιν, που κυβέρνησε τη Σοβιετική Ενωση με εξουσίες που θα τις ζήλευαν πολλοί Ρώσοι τσάροι, διατηρούσε στην Αμπχαζία τρεις εξοχικές ντάτσες. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ακολουθήσει μια πολιτική «εκ-γεωργιανισμού» της περιοχής, εκτοπίζοντας μαζικά κάποιες μειονότητες στις στέπες της Σιβηρίας. Οταν ξεκίνησε ο πόλεμος του 1992 - 93, οι Γεωργιανοί αποτελούσαν το 45% του πληθυσμού της Αμπχαζίας. Από την αρχή οι Γεωργιανοί στρατιώτες συμπεριφέρθηκαν βάναυσα προς τον αλλοεθνή άμαχο πληθυσμό. Αυτός, με τη σειρά του, τους αντιμετώπισε ως κατακτητές. (Το ίδιο λάθος έκανε πριν από τρεις βδομάδες και ο Μιχαήλ Σαακασβίλι βομβαρδίζοντας τυφλά το Τσχινβάλι, μολονότι θεωρεί τους κατοίκους του πολίτες της Γεωργίας). Μετά 14 μήνες πολέμου, Αμπχάζιοι και Αρμένιοι μαχητές, βοηθούμενοι από εθελοντές άλλων φυλών του Καυκάσου αλλά και από τη ρωσική αεροπορία, κατόρθωσαν να απωθήσουν τον γεωργιανό στρατό πέρα από τον ποταμό Ινγκούρι. Μαζί τους έφυγαν 250.000 Γεωργιανοί. Εκτοτε, μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες πήραν την άδεια να επανεγκατασταθούν στην παραμεθόρια περιοχή του Γκάλι.

Τον περασμένο Ιούνιο, μέσα στο κλίμα της έντασης που προμήνυε τον πόλεμο, τέσσερις άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους από έκρηξη βόμβας στο Γκάλι. Παρόμοιες εκρήξεις εκδηλώθηκαν και σε άλλα σημεία.

Το Γκάλι, όπως και η ορεινή κοιλάδα του Κοντόρι, δεν κατοικείται από Αμπχάζιους. Στις 27 Ιουνίου, η ρωσική εφημερίδα «Κομερσάντ» ανέφερε ότι η Γεωργία είχε προτείνει στη Ρωσία τον διαχωρισμό της Αμπχαζίας σε δύο ζώνες επιρροής. Το ανατολικό τμήμα, δηλαδή το Γκάλι και το Κοντόρι, θα επέστρεφε στη δικαιοδοσία της Τιφλίδας, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα της Αμπχαζίας θα παρέμενε υπό ρωσικό έλεγχο. Σε αντάλλαγμα η Γεωργία θα απέσυρε την αίτηση ένταξής της στο ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση της Γεωργίας διέψευσε το δημοσίευμα και ενάμιση μήνα αργότερα ξεσπούσε ο πόλεμος στη Ν. Οσετία.

200.000 πρόσφυγες
Οι ανατολικές επαρχίες της Αμπχαζίας έμοιαζαν με πεδίο μάχης ήδη πριν από την πρόσφατη επέλαση των ρωσικών τανκς. Τα περισσότερα σπίτια κατεστραμμένα και ερημωμένα, οι δρόμοι διάτρητοι από λακκούβες σε μέγεθος κρατήρα και οι κάτοικοι τρομαγμένοι. Οι περισσότεροι επέστρεψαν στα σπίτια τους από ανάγκη, επειδή στη Γεωργία έπαιρναν ως προσφυγική βοήθεια μόνο 11 λάρι (6 ευρώ) τον μήνα. Ο Μαξίμ Γκουντζία υποστηρίζει ότι «οι Γεωργιανοί ξεκίνησαν τον πόλεμο και αυτοί είναι υπεύθυνοι για τους πρόσφυγες». Μπορούν, όμως, 200.000 πρόσφυγες να τιμωρούνται συλλογικά για τις αγριότητες των λίγων; «Κάποιοι θα μπορέσουν να επιστρέψουν», απαντάει στην «Κ». «Αφήνουμε ένα περιθώριο για 30.000 - 40.000, όχι παραπάνω». Το βέβαιο είναι ότι η ρωσική ειρηνευτική δύναμη ποτέ δεν κλήθηκε να διαμορφώσει συνθήκες ασφαλούς επιστροφής των Γεωργιανών προσφύγων. Αντιθέτως, αναπτύχθηκε αποκλειστικά κατά μήκος της γραμμής κατάπαυσης του πυρός. Ακόμα κι έτσι, οι Αμπχάζιοι αποτελούν μειοψηφία στην Αμπχαζία, σε έναν πληθυσμό που σύμφωνα με τον ΟΗΕ δεν ξεπερνάει σήμερα τις 200.000.

Τα σημάδια του πολέμου της προηγούμενης δεκαετίας είναι ορατά και στο Σοχούμι. Πάνω από τα μισά κτίρια εξακολουθούν να είναι ακατοίκητα και φέρουν ενθύμια από τις αιματηρές μάχες. Το παλιό κυβερνείο, όπου οι τελευταίοι Γεωργιανοί υπερασπιστές μαζί με τον δήμαρχο της πόλης αντιστάθηκαν μέχρις ενός, έχει αφεθεί όπως ήταν τον Σεπτέμβριο του ’93, ένα τεράστιο, βομβαρδισμένο μνημείο του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα. Το Σοχούμι, άλλοτε «πετράδι της Μαύρης Θάλασσας», μοιάζει σήμερα τόπος νοσταλγίας, παρακμής και εγκατάλειψης. Οι κάτοικοί του πασχίζουν να τα φέρουν βόλτα με τον μέσο μισθό των 2.000 ρουβλιών (55 ευρώ) και αδημονούν για την άφιξη των Ρώσων τουριστών.

Αναστηλώνονται τα κτίρια
Παρ’ όλα αυτά οι δυσκολότερες μέρες ανήκουν στο παρελθόν. Κάποια ξενοδοχεία αναστηλώνονται, σπίτια ανακαινίζονται -συχνά βέβαια όχι από τους νόμιμους κατόχους τους- και ο τόπος αρχίζει να ξεπερνάει την απομόνωσή του. Βοηθάει σε αυτό και η νέα νομοθεσία που απαγορεύει μεν την πώληση γης σε αλλοδαπούς, επιτρέπει όμως τη μακροπρόθεσμη ενοικίαση και αξιοποίηση των ακινήτων. Η νομοθεσία αυτή έφερε στους δρόμους της πόλης ένα νέο είδος επισκέπτη, τον Ρώσο επενδυτή. «Αν η Αμπχαζία ενσωματωθεί στη Ρωσία, θα ορθοποδήσει πολύ γρήγορα», λέει ο Μιχαήλ Σούμπσκι, της κατασκευαστικής «VitasMTD» που ήρθε στο Σοχούμι να επενδύσει ένα εκατομμύριο δολάρια σε δομικά υλικά. «Αν όμως βασιστεί στις δικές της δυνάμεις, στον πλούτο και τους ανθρώπους της, πιστεύω πως μέχρι το 2014 θα γίνει ένα ισχυρό κράτος. Σαν το Μόντε Κάρλο».

Ιστορία άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Ποντιακό Ελληνισμό

Tο Σοχούμι αποτέλεσε κέντρο του ποντιακού ελληνισμού το 19ο και 20ο αιώνα

Το 2014 είναι έτος-ορόσημο για την ευρύτερη περιοχή, καθώς ακριβώς δίπλα στην Αμπχαζία, στο Σότσι της Ρωσίας, θα διεξαχθούν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες. Η απόφαση της ΔΟΕ θεωρείται προσωπικό όραμα και επιτυχία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Το μεγαλύτερο μέρος των ολυμπιακών εγκαταστάσεων –κόστους 8 δισ. ευρώ– θα κατασκευαστεί στην Κράσναγια Πολιάνα, έναν οικισμό στη βορινή πλευρά του Καυκάσου και το ρωσικό χρήμα αναμένεται να ρεύσει μέχρι τις αμπχαζικές παραλίες. Στις συναντήσεις που είχε με τον Ελληνα πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, ο Βλαντιμίρ Πούτιν κάλεσε τους Ελληνες επιχειρηματίες να διεκδικήσουν κομμάτι της πίτας των ολυμπιακών έργων. Ο λόγος είναι ότι η Κράσναγια Πολιάνα ιδρύθηκε πριν από 130 χρόνια από Ελληνοπόντιους και παρέμεινε έκτοτε ένα χωριό αμιγώς ελληνικό. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 οι Ελληνες κάτοικοί του έφταναν τις 4.000.

Η ιστορία της Αμπχαζίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Ποντιακό Ελληνισμό. Εκεί όπου, σύμφωνα με τον μύθο, αποβιβάστηκαν οι Διόσκουροι από την Αργώ, ίδρυσαν οι Μιλήσιοι την αρχαία Διοσκουριάδα τον 5ο αιώνα π.Χ. που μετονομάστηκε αργότερα σε Σεβαστούπολη. Το Σοχούμι πήρε τη σημερινή ονομασία του τον 8ο αιώνα, μάλλον από τη λέξη «Τσχουμ» που σε μια τοπική διάλεκτο σημαίνει «ζεστό». Το 19ο αιώνα άρχισε η εγκατάσταση των Ελλήνων του οθωμανικού Πόντου που θα αποτελέσουν από τα πιο προοδευτικά και δυναμικά στοιχεία της τοπικής κοινωνίας. Την πορεία τους έχει καταγράψει ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης στο βιβλίο του «Παρευξείνιος Διασπορά – Οι ελληνικές εγκαταστάσεις στις βορειοανατολικές περιοχές του Εύξεινου Πόντου».

Βαρύς φόρος αίματος
Στον πόλεμο του ’92-’93 οι Ελληνες της Αμπχαζίας προσπάθησαν να διατηρήσουν την ουδετερότητά τους αλλά πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος. Τον Δεκαπενταύγουστο του 1993, η Αθήνα έστειλε στο Σοχούμι το πλοίο «Βισκάουντες» για να μεταφέρει τους Ελληνες που είχαν εγκλωβιστεί στα μέτωπα του πολέμου. Σε αυτό επιβιβάστηκαν 1.013 Ελληνες για το ταξίδι του γυρισμού σε μία πατρίδα που δεν είχαν αντικρίσει ποτέ τους. Για τους πιο ηλικιωμένους ήταν ο τρίτος ξεριζωμός, μετά τον βίαιο διωγμό τους από τους Τούρκους και την επτάχρονη εξορία τους στο Καζακστάν (1949-56) με απόφαση του Στάλιν. Το 1949 ήταν που έχασαν την κυριότητα των πλούσιων αρχοντικών στο κέντρο της πόλης και στα γύρω χωριά. Μετά την αποσταλινοποίηση, όσοι από αυτούς επέστρεψαν, βρήκαν μέσα στα σπίτια τους Γεωργιανούς εποίκους.

Μεταξύ αυτών που δεν ανέβηκαν στο «Βισκάουντες» ήταν η Σβέτα Ξιμιτίδου. Οφείλει, όπως λέει, την επιβίωσή της στην αγάπη και τον σεβασμό των γειτόνων της. Κάποιος γέρος, μας εξηγεί, «θα αφήσει τον τάφο του πατέρα του, της μητέρας του, του άντρα ή της συζύγου του και θα φύγει; Οι τάφοι κράτησαν τον λαό». Ο «λαός» αυτός αριθμεί σήμερα περί τους 2.000 Ελληνες. Γέροντες στην πλειοψηφία τους, κατόρθωσαν να ξαναστήσουν υποτυπωδώς την Ελληνική Κοινότητα της Αμπχαζίας. Η έδρα της είναι στο Σοχούμι, σε μια από τις αίθουσες του ερειπωμένου διώροφου ελληνικού σχολείου που χτίστηκε το 1910, δίπλα ακριβώς στην ελληνική εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Εκεί, γύρω από ένα τραπέζι, γιόρτασαν φέτος την 25η Μαρτίου. Το μόνο που ζητούν από την Ελλάδα είναι δάσκαλο και βιβλία για να μη χάσουν την επαφή με τις ρίζες τους.

Τη στήριξη της ελληνικής Πολιτείας περιμένουν, όμως, πολλοί από τους 15.000 Ελληνες της Αμπχαζίας που ήρθαν στην Ελλάδα αφήνοντας πίσω τις περιουσίες τους. Στις 4/10/2007, σε σχετική επερώτηση του Απόστολου Κακλαμάνη, η κ. Ντόρα Μπακογιάννη απάντησε ότι «όσον αφορά τις εγκαταλειφθείσες από τους ομογενείς περιουσίες στην Αμπχαζία, η γεωργιανή κυβέρνηση ξεκίνησε την υλοποίηση του προγράμματος «my home» στόχος του οποίου είναι η επίσημη κατοχύρωση των τίτλων ιδιοκτησίας της περιουσίας των προσφύγων…».

Μικρή ανταπόκριση
Ως τις αρχές του 2008, είχαν ανταποκριθεί λιγότεροι από εκατό ομογενείς, εγγράφοντας τα αιτήματά τους στο γεωργιανό πρόγραμμα. Οι υπόλοιποι, διαισθανόμενοι ίσως ότι τα συμφέροντά τους δεν υπηρετούνται καλύτερα μέσω της Τιφλίδας, προτίμησαν να το αγνοήσουν ή να απευθυνθούν στις αρχές της Αμπχαζίας. Εξάλλου, όπως τονίζει ο επίτιμος πρόεδρος του Παμποντιακού Συλλόγου «Αργώ», Χρήστος Σοφιανίδης, «όταν έφυγαν από εκεί, σοβιετικά διαβατήρια είχαν. Δεν ήταν πολίτες της Γεωργίας, ούτε της Αμπχαζίας».

Θα μπορέσει άραγε η ελληνική διπλωματία να τους σταθεί; Θα καταφέρει ταυτόχρονα να ελιχθεί ανάμεσα στις συμπληγάδες των πιέσεων της Ρωσίας για αναγνώριση της Αμπχαζίας και της Δύσης για αναγνώριση του Κοσόβου; Ενδεχομένως το κλειδί για την απάντηση να βρίσκεται σε ένα κείμενο του 1725 που θεωρείται η πολιτική διαθήκη του Μεγάλου Πέτρου. Σε αυτό, ο Τσάρος που ισχυροποίησε όσο κανείς άλλος τη ρωσική αυτοκρατορία, φέρεται να συμβουλεύει τον λαό του «να εγκαταστήσετε ναυστάθμους στη Μαύρη Θάλασσα ώστε να αποκτήσετε σταδιακά τον έλεγχό της», ενώ λίγο πιο κάτω προσθέτει: «Πάνω από όλα, να προσεταιριστείτε τους σχισματικούς Ελληνες… Θα αποκτήσετε έτσι πολλούς φίλους μεταξύ των εχθρών σας».

Αναδημοσίευση από την Καθημερινή

Το θαμπό πετράδι της Μαύρης Θάλασσας

Οδοιπορικό στην Αμπχαζία, που εδώ και 15 χρόνια έχει μετατραπεί σε αιματοβαμμένο μήλον της Εριδος μεταξύ Ρωσίας - Γεωργίας

Του Φιλιου Σταγκου
Οι τσιμεντένιες πλάκες, ύψους τεσσάρων μέτρων, που πλαισιώνουν την είσοδο στην Αμπχαζία, στο συνοριακό φυλάκιο του Λεσελίτζε, θυμίζουν κάτι από το τείχος του Βερολίνου. Σχηματίζουν ένα διάδρομο μήκους εκατό μέτρων που ο ταξιδιώτης διασχίζει πεζός για να μπει σε μια χώρα-φάντασμα. Σε μία από τις μαύρες τρύπες του παγκόσμιου χάρτη που κανείς, μέχρι την περασμένη Τρίτη, δεν αναγνώριζε κι όμως υπήρχε. Από πάνω κυματίζει η σημαία της Αμπχαζίας με τις λευκές και πράσινες ρίγες και την υψωμένη παλάμη που μοιάζει να καλωσορίζει τον επισκέπτη ή να νεύει στον ανεπιθύμητο εισβολέα να σταματήσει. Εκτός τουριστικής σεζόν, οι μόνοι που διέρχονται τα σύνορα είναι οι Αμπχάζιοι που πωλούν τα μανταρίνια τους στις λαϊκές αγορές της Ρωσίας και επιστρέφουν με θερμάστρες, τηλεοράσεις, μέχρι αλεύρι και πατάτες. Μετά τον πόλεμο του 1992-93, το συνοριακό φυλάκιο του Λεσελίτζε είναι ο ομφάλιος λώρος που κρατάει ζωντανή αυτή τη χώρα των 8.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

«Σήμερα τα συμφέροντά μας συμπίπτουν με αυτά της Ρωσίας», λέει ο 32χρονος υφυπουργός Εξωτερικών της Αμπχαζίας, Μαξίμ Γκουντζία, και σπεύδει να προλάβει την επόμενη ερώτηση: «Αν ρωτήσετε τον απλό κόσμο στο δρόμο αν θα ήθελαν να γίνουμε τμήμα της Ρωσίας, οι περισσότεροι θα πουν όχι. Αλλά έχουν πολύ θετική στάση απέναντι στη Ρωσία». Η συνομιλία μας έγινε στο Σοχούμι, την πρωτεύουσα της Αμπχαζίας, πριν από τέσσερις μήνες. Στο μεταξύ, ο πόλεμος της Ν. Οσετίας ενίσχυσε περαιτέρω την εικόνα της Ρωσίας ως της μόνης φίλης - προστάτιδας χώρας.

Ρωσικά διαβατήρια
Η «ανεξάρτητη» Αμπχαζία παραμένει, ωστόσο, μία οιονεί επαρχία της Ρωσίας όπου πληρώνεις με ρούβλι, το ρολόι δείχνει ώρα Μόσχας, οκτώ στους δέκα κατοίκους είναι κάτοχοι ρωσικού διαβατηρίου και το γεωργιανό αλφάβητο έχει σβηστεί συστηματικά ακόμα και από τις παλιές εκκλησίες για να δώσει τη θέση του στο κυριλλικό. Τα ηνία της κυβέρνησης τα κρατούν ακόμα οι πρωταγωνιστές του απελευθερωτικού πολέμου. Σε θέσεις-κλειδιά, όμως, βρίσκεται μια νέα γενιά στελεχών, σπουδαγμένων στη Δύση, όπως ο Μαξίμ Γκουντζία ή ο Ναντίρ Μπεντίεφ, σύμβουλος του προέδρου της Αμπχαζίας. «Ο κόσμος εδώ πιστεύει ότι έχουμε μόνο ένα σύμμαχο κι αυτό μάλλον ισχύει», λέει ο Μπεντίεφ που ως 16χρονος έφηβος είχε πολεμήσει τους Γεωργιανούς στα χαρακώματα γύρω από το Σουχούμι.

Ο πόλεμος της Αμπχαζίας άρχισε την επομένη της διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης που αφύπνισε στην απέραντη επικράτειά της κάθε λογής εθνικισμό και μαζί, την αρχέγονη αντιπαλότητα Αμπχαζίων και Γεωργιανών για τον έλεγχο του ομορφότερου κομματιού της χώρας. Μέχρι τότε, η Αμπχαζία ήταν ένας επίγειος παράδεισος, πρότυπο συνύπαρξης δεκάδων εθνοτήτων και αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός των εκλεκτών της κομματικής νομενκλατούρας. Σε ένα ντοκιμαντέρ του 1985, η σοβιετική τηλεόραση έδειχνε παραλίες γεμάτες ξένοιαστους λουόμενους, Κουβανούς καθηγητές να διδάσκουν στις αίθουσες του Ινστιτούτου Υποτροπικής Οικονομίας και πιθήκους να παίζουν δίπλα στις μπανανιές και τις φοινικιές του πλουσιότερου βοτανικού κήπου της Σοβιετικής Ενωσης. Τα αυτοκρατορικά σανατόρια γύρω από το Σοχούμι είχαν μετατραπεί σε πολυτελείς επαύλεις, και σύγχρονα ξενοδοχεία 3.000 κλινών φιλοξενούσαν τους τουρίστες που κατέφθαναν με πολυώροφα κρουαζιερόπλοια. Ολα ανέδυαν μια κοσμοπολίτικη αρχοντιά και ευδαιμονία, προίκα της ορεινής αγκαλιάς του Καυκάσου που εξασφαλίζει στο Σοχούμι 220 μέρες ηλιοφάνειας τον χρόνο.

Αναδημοσίευση από την Καθημερινή

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Εγκαίνια Μνημείου Γενοκτονίας





Την Κυριακή 3 Αυγούστου 2008 τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αναιρεθέντων κατά την περίοδο 1916-1923 Μπουγά μαντεντζήδων στη Μολόχα Κοζάνης (πλησίον της Νεάπολης) μετά από πρωτοβουλία του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου "ΕΛΙΜΕΙΑ". Με τη σύμφωνη μάλιστα γνώμη των τοπικών συμβουλίων των οικισμών Μολόχας, Πλατανιάς και Σημάντρου (προσφυγικές εγκαταστάσεις Ποντίων του Μεταλλείου Ταύρου, Οβατζίκ και Κάβουκλου), καθώς και του Δήμου Νεάπολης και της Νομαρχίας Κοζάνης πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια Μνημείου Γενοκτονίας, στο οποίο αναγράφονται τα ονόματα όλων των Μπουγά μαντεντζήδων που έχασαν τη ζωή τους στην «πατρίδα» με τραγικό τρόπο από τις διώξεις των κεμαλικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο στις 6 Αυγούστου 1920 περισσότεροι από 90 αδελφοί Μπουγά μαντεντζήδες κάηκαν ζωντανοί στη χαράδρα του Τορομάν Μπογαζί από εκδικητικό τάγμα τσετών (ιντικάμ ταμπουρού).
Ο ονομαστικός αυτός κατάλογος, εντοπίστηκε σε χειρόγραφο του συγχωρεμένου εκπαιδευτικού Τάσου Φεστερίδη από τη Σκοπιά Σερρών και είχε καταρτισθεί το 1960 από το Σύλλογο των εκ Μεταλλείου Ταύρου Ποντίων «ο Άγιος Γεώργιος» που έδρευε στη Θεσσαλονίκη, με σκοπό να τελεστεί μνημόσυνο «υπέρ των εν τη τέως πατρίδι μας καθ’ οιονδήποτε τρόπον σφαγιασθέντων, καέντων ζωντανών, εν εξορία θανόντων και εν γένει υπέρ των εκείσε θανόντων προγόνων». Ο κατάλογος δημοσιεύθηκε το 1999 στο βιβλίο του δρα Ιστορίας Κυρ. Χατζηκυριακίδη "Το Μεταλλείο Ταύρου (Μπουγά Μαντέν) 1826-1924. Συμβολή στην ιστορία των ελληνικών μεταλλουργικών οικισμών της Μ. Ασίας" (εκδ. Αφοί Κυριακίδη).
Την επιμνημόσυνη δέηση τέλεσε ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος, ενώ το "παρών" έδωσαν εκπρόσωποι της Νομαρχίας Κοζάνης και του Δήμου Νεάπολης, οι ιερείς Σάβ. Ξανθόπουλος και Ευθ. Χρυσοχοΐδης, καθώς και κάτοικοι των οικισμών Μολόχας, Σημάνρου και Πλατανιάς. Στο Μνημείο οι κάτοικοι εναπέθεσαν χώμα από την ιστορική πατρίδα και ένα κομμάτι μεταλλεύματος, σύμβολο της ζωής και της οικονομικής ανάπτυξης των ελλήνων μεταλλουργών του Μπουγά Μαντέν. Τη συγκινητική εκδήλωση έκλεισαν με σύντομες ομιλίες τους ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Μολόχας Θ. Ξανθόπουλος (ιστορικό της Γενοκτονίας) και ο Κυρ. Χατζηκυριακίδης (ιστορικό της αναγκαστικής "Εξόδου" των Μπουγά μαντεντζήδων και των διώξεων που υπέστησαν). Ακολουθεί απόσπασμα της ομιλίας:
"85 χρόνια μετά την αναγκαστική εγκατάλειψη τη Σαρακοστή του 1923 του περίφημου μεταλλουργικού οικισμού Μπουγά μαντέν (Μεταλλείου Ταύρου), αλλά και των μικρότερων αγροτικών εγκαταστάσεων Οβατζίκ και Καβουκλού και την ακόλουθη άφιξη των παππούδων μας σε τούτο τον τόπο μετά από μύριες κακουχίες το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, όλοι εμείς οι πρόσφυγες της β΄ και γ΄ γενιάς (και της δ΄ πλέον) αποτίουμε φόρο τιμής σε όλους εκείνους που «έμειναν πίσω» στην πατρίδα, στα άγια χώματα της Ανατολής, σε όλους εκείνους που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια των κεμαλικών διώξεων στην περίοδο 1916-1923 καθώς και σε εκείνους που κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά «κατατρεγμένοι, θλιβερά ναυάγια της πανελλήνιας προσφοράς», της μεγαλύτερης που γνώρισε το Έθνος, μπόρεσαν να ξαναστήσουν από την αρχή τη ζωή τους... Αυτοί που διασώθηκαν αναπαύονται πια σχεδόν όλοι στα κοιμητήρια, εδώ λίγο πιο κάτω από αυτό το λοφίσκο. Ελάχιστοι από αυτούς αξιώθηκαν να ξαναντικρύσουν την πατρίδα. Μακάριοι όσοι παλιοί την είδαν, τυχεροί όσοι νεότεροι αξιωθήκαμε να την επισκεφθούμε. Στην κορυφή όμως αυτού του λόφου θα δεσπόζει για πάντα, χάρη στις προσπάθειες του πολιτιστικού συλλόγου Μολόχας, και δίπλα στη Μητέρα όλων μας, την Παναγία, το παρόν Μνημείο όλων των αδικοχαμένων προγόνων μας. Θα μας θυμίζει πάντα την ιστορική πατρίδα αλλά και το χρέος μας αφενός απέναντι στις γενιές που έφυγαν και αφετέρου σε εκείνες που θα’ρθουν...
Πληροφορούμαστε επίσης από ξένες πηγές (κυρίως γερμανικές, αφού οι Γερμανοί ήταν εκείνοι που είχαν δείξει ζωηρό ενδιαφέρον για το Μεταλλείο Ταύρου με επενδύσεις χιλιάδων μάρκων στην περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου) ότι οι μετεντζήδες είχαν σταλθεί στα τάγματα εργασίας δήθεν για να εξυπηρετήσουν με την εργασία τους τις ανάγκες του οθωμανικού στρατού. Πολλοί από αυτούς δε γύρισαν πίσω.
Το αποκορύφωμα όμως της τουρκικής θηριωδίας σε βάρος των μετεντζήδων του Μεταλλείου Ταύρου ήταν η επιδρομή ενός εκδικητικού τάγματος (ιντικάμ ταμπουρού) στις αρχές Αυγούστου 1920. Αφού συνέλαβαν τουλάχιστον 40 άνδρες, περνώντας από το Καβουκλού, κατευθύνθηκαν προς το Άνω Οβατζίκ. Οι εκεί πατριώτες θεώρησαν ότι επρόκειτο για ένα από τα συνηθισμένα «πλιάτσικα». Όμως οι διαθέσεις των τσετών αποδείχθηκαν αγριότερες. Συνέλαβαν 3 από τους δημογέροντες, τον Παπα-Παναγιώτη Τσίβουλο και περίπου 30 άνδρες, ενώ στους συλληφθέντες συμπεριέλαβαν ακόμη 2 άνδρες από το Κάτω Οβατζίκ και τουλάχιστον 14 από το Μπουγά μαντέν. Όλοι όσοι συνελήφθησαν, περίπου 90 τον αριθμό, οδηγήθηκαν από τους τσέτες δεμένοι στη χαράδρα του Τορομάν (Τορομάν μπογάζ) όπου και τους έκλεισαν σε ένα μαντρί προβάτων (αγιλί). Οι τσέτες, αφού συγκέντρωσαν ξύλα και κορμούς δένδρων, περιέλουσαν τον σταύλο με πετρέλαιο και έβαλαν φωτιά στις 6 Αυγούστου 1920, καίγοντας ζωντανούς όλους όσους είχαν συλλάβει. Οι τσέτες διαβεβαίωναν τις γυναίκες των θυμάτων, οι οποίες ρωτούσαν με αγωνία για την τύχη των δικών τους, ότι όλοι είχαν σταλεί στη χαράδρα για να κατασκευάσουν γέφυρα. Εκείνες, χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθούν τον εμπαιγμό και αγνοώντας το ολοκαύτωμα των ανθρώπων τους, παρακαλούσαν τους δολοφόνους να τους μεταφέρουν ρούχα και τρόφιμα..
."

Κείμενο - Φωτογραφίες: Κυριάκος Χατζηκυριακίδης
Αναδημοσίευση από το http://epontos.blogspot.com

Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Ο Ερντογάν επισκέφθηκε την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Ποτάμια Ριζαίου




Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε προχθές, Πέμπτη (21 Αυγούστου), την ιδιαίτερη πατρίδα του, την κωμόπολη Ποτάμια (Güneysu), που βρίσκεται περίπου δέκα χιλιόμετρα ανατολικά του Ριζαίου.
Τον Ερντογάν υποδέχτηκαν οι συντοπίτες του, οι οποίοι φώναζαν ρυθμικά το σύνθημα: "Τα Ποτάμια είναι περήφανα για σένα".
Ο Ερντογάν έμεινε μια βραδυά στο πατρικό του σπίτι στα Ποτάμια και την Παρασκευή παραβρέθηκε σε διάφορες εκδηλώσεις που έγιναν στο νομό.
Για τους δύσπιστους σε σχέση με την καταγωγή και το όνομα του χωριού του Ερντογάν, παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο από την εφημερίδα Ραντικάλ:

POTAMYA SENLE GURUR DUYUYOR!

Erdoğan daha sonra Başbakanlık otobüsünün üzerinden hemşehrilerine seslendi. Konuşması zaman zaman "Potamya seninle gurur duyuyor" sloganıyla kesilen Erdoğan, "Son 5.5 yıl içinde gerek Rize'mizde gerekse ülkemizde nedenli bir açılış furyası olduğunu biliyorsunuz.

http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=Detay&ArticleID=895007&Date=23.08.2008&CategoryID=78

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Η άλλη ρωσική επέμβαση…


Του Σταυρου Τζιμα
Ήταν ιστορικό το φετινό προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά του Πόντου. Για πρώτη φορά μετά έναν αιώνα, περίπου, ένα αντίγραφο της εικόνας της προστάτιδας των Ποντίων επέστρεψε για λίγο στον θρόνο της. Επρόκειτο για μια πρωτοβουλία του ομογενή Ιβαν Σαββίδη, προέδρου του ΣΑΕ Ανατολικής Ευρώπης, βουλευτή της ρωσικής Δούμας και φίλου του Βλαντιμίρ Πούτιν. Χωρίς αυτόν η γεμάτη συμβολισμούς κίνηση θα ήταν αδιανόητη. Οι Τούρκοι δεν θα επέτρεπαν στους Πόντιους της Ελλάδας ούτε να σκεφτούν κάτι τέτοιο, ούτε φυσικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα είχε τη διάθεση να εμπλακεί σε περιπέτειες. Η ρωσική ισχύς ήταν αυτή που έφερε την εικόνα της Παναγίας στο ιερό βουνό. Στο πρόσωπο του πάμπλουτου Πόντιου από το Ροστόβ η τουρκική εξουσία είδε τον εκπρόσωπο της ισχυρής Ρωσίας και ως τέτοιο τον υποδέχτηκε. Εξ ου και οι μάλλον δυσανάλογες για το μέγεθος μιας τέτοιας εκδήλωσης τιμές που του επιφύλαξε και τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας που έλαβε για την προστασία του.

Επιστράτευσε έναν λόχο βαριά οπλισμένων ανδρών της στρατιωτικής αστυνομίας, για να φρουρούν –διακριτικά– την πομπή, τον συνόδευαν θωρακισμένα οχήματα, Ρώσοι πράκτορες κινούνταν αθέατοι μέσα στο πλήθος, ενώ στην είσοδο της χαράδρας που οδηγεί στο μονοπάτι για τη μονή, είχαν επιτρέψει την εγκατάσταση αψίδας με την επιγραφή «Καλωσόρισες, Ιβαν». Ούτε ο Πούτιν να ήταν…

«Eμάς θα μας είχαν πετάξει στη θάλασσα αν τολμούσαμε κάτι τέτοιο», σχολίαζε στέλεχος του ποντιακού στοιχείου από τη Θεσσαλονίκη που είχε ταξιδέψει στον Πόντο προσκεκλημένος του Σαββίδη, ο οποίος ναύλωσε και δύο μεγάλα ρωσικά αεροπλάνα για να μεταφέρει πιστούς από την πατρίδα του. Η ιστορία θα γράψει ότι Ρώσοι ήταν αυτοί που έφεραν την εικόνα–φετίχ για το ποντιακό στοιχείο στον φυσικό της χώρο, το μοναστήρι της Σουμελά, που σήμερα λειτουργεί ως αρχαιολογικός χώρος. Ρώσος βουλευτής ανέλαβε την πρωτοβουλία και τις διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους, αυτός διέθεσε τα ρούβλια για να φιλοτεχνηθεί, Ρώσοι ιερείς τη συνόδευαν –καθόλου τυχαία μάλιστα έβαλαν τις υπογραφές τους στο πίσω μέρος της–, Ρώσοι πιστοί ήταν στην πλειοψηφία τους όσοι την ακολούθησαν έως τη μονή.

Εχει σημασία, θα μου πείτε, αν ήταν Ρώσοι αυτοί που οργάνωσαν και υλοποίησαν μια τόσο σημαντική πρωτοβουλία που ενδέχεται να σηματοδοτήσει και άλλες πιο ενδιαφέρουσες εξελίξεις στο ζήτημα των ορθόδοξων χριστιανικών μνημείων στην Τουρκία; Από αθώα θρησκευτική σκοπιά, όχι. Ομως, το παιχνίδι της επιρροής στην ευρύτερη περιοχή έχει ανοίξει για τα καλά, και η θρησκεία δεν μένει έξω από αυτό. Δεν είναι μυστικό ότι η Μόσχα διεκδικεί να γίνει το κέντρο της παγκόσμιας ορθοδοξίας –αυτό που αποκαλείται Τρίτη Ρώμη–, προσδοκώντας μέσα από τη θρησκευτική συσπείρωση και οφέλη στην πολιτική και οικονομική εξάπλωσή της… Με δεδομένο αυτό, συνειρμοί για τη «ρωσική απόβαση» στην Τραπεζούντα τον Δεκαπενταύγουστο μπορεί να γίνουν εύκολα.

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Προσκύνημα των Ποντίων στο ιερό βουνό




Του Σταύρου Τζίμα

ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ. Η πομπή ανέβαινε αργά αργά στο βουνό. Στην κεφαλή της, η εικόνα της Παναγίας Σουμελά, που επέστρεφε έπειτα από έναν αιώνα απουσίας στο ομώνυμο μοναστήρι-θρύλο για τον ελληνισμό του Πόντου.

Ένας κοντός μυστακοφόρος με ποντιακή φάτσα, γραβάτα με τις θαλασσιές ρίγες της ελληνικής σημαίας και στο πέτο κονκάρδα με το εθνικό σύμβολο της Ρωσίας, την κρατούσε σαν άγιο δισκοπότηρο.

Το φορτίο ήταν βαρύ για τον Ιβάν Ιγκνατίγεβιτς Σαβίντι, ελληνιστί Ιβάν Σαββίδη, βουλευτή του κόμματος του Πούτιν στη ρωσική Δούμα - παρασημοφορημένο δύο φορές από τον πανίσχυρο τέως πρόεδρο και νυν πρωθυπουργό της Ρωσίας.

Ρώσοι ιερείς που τον πλαισίωναν έψαλλαν, ασθμαίνοντες λόγω ανηφοριάς, στη ρωσική και ελληνική γλώσσα εκκλησιαστικούς ύμνους. Οι βυζαντινές μελωδίες τους έσμιγαν στην υγρή ατμόσφαιρα της κατάφυτης χαράδρας με τους θεόρατους βράχους, με τα μοιρολόγια του ντόπιου λυράρη που θρηνούσε με τον «κεμεντζέ» του για τα δεινά του Πόντου, σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης στους εκατοντάδες πιστούς που συνόδευαν την εικόνα στο ιστορικό της σκαρφάλωμα.

Είχαν καταφθάσει στην Τραπεζούντα για προσκύνημα στο ιερό βουνό με λεωφορεία από την Κοζάνη, το Κιλκίς, τη Θεσσαλονίκη, διανύοντας σε δύο μερόνυχτα 1.300 χλμ! Πολλοί κοιμήθηκαν ένα τουλάχιστον βράδυ στις πλαγιές του όρους Μελά, αφού η μονή λειτουργεί ως αρχαιολογικός χώρος, άλλοι ήσαν άυπνοι από το κοπιαστικό ταξίδι. Ομως για τους ανά τον πλανήτη Πόντιους το προσκύνημα στον Πόντο είναι όνειρο ζωής, είναι τάμα που πρέπει να εκπληρώσουν, κι αν δεν το καταφέρουν εν ζωή, δεσμεύουν «στο όνομα της φυλής» τους νεότερους να το κάνουν.

Τον τόνο, ωστόσο, του προσκυνήματος, έδωσαν οι ομογενείς πιστοί από τη Ρωσία που έφτασαν με δύο μεγάλα Αντόνωφ της «Αεροφλότ», μισθωμένα από τον Ιβάν Σαββίδη, τον πάμπλουτο αυτό Πόντιο από το Ροστόβ, που όπως μας έλεγαν στελέχη των Ποντίων από την Ελλάδα, διαθέτει άφθονο χρήμα και πολύ χρόνο για τα δίκαια του ελληνισμού της Μαύρης Θάλασσας. Είχαν έρθει αντιπροσωπείες από τη νότια Ρωσία, Ουκρανία, Αρμενία, Καζακστάν, την Κιργιζία, αλλά απουσίαζαν οι Ελληνες της Γεωργίας, λόγω του πολέμου. Η ρωσογεωργιανή σύγκρουση έριχνε βαριά τη σκιά της στον ιερό τόπο των Ποντίων, ενώ κατά την τελετή για την άφιξη της εικόνας, τηρήθηκε και ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων του πολέμου.

Οταν η πομπή με την εικόνα έφτασε στο μοναστήρι, η συγκίνηση κορυφώθηκε. Εψαλαν όλοι μαζί το Χριστός Ανέστη και άναψαν κεριά στον βράχο όπου είναι χτισμένο το μοναστήρι-αετοφωλιά. Τριακόσιες πενήντα τρεις δεσμίδες, με 353 κεριά η κάθε μία, στη μνήμη των 353.000 Ελλήνων που εξοντώθηκαν στον Πόντο φώτισαν τον αυλόγυρο της μονής στέλνοντας απανταχού το μήνυμα ότι «η Ρομανία και αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλον».

Η εικόνα της Παναγίας στο μοναστήρι της Σουμελά! Ελάχιστη σημασία έχει αν επρόκειτο για πιστό αντίγραφό του πρωτότυπου που φυλάσσεται στην ομώνυμη μονή στο Βέρμιο, στην Ελλάδα. Πριν από μερικά χρόνια, μια τέτοια πρωτοβουλία θα εθεωρείτο αδιανόητη. Επί Ερντογάν χαλάρωσαν κάπως τα πράγματα, εξάλλου οι Τούρκοι το σκέπτονται και επιχειρηματικά: η Παναγία Σουμελά μπορεί να λειτουργήσει ως μια προσοδοφόρα για την οικονομία της περιοχής τουριστική ατραξιόν.

Πηγή: Εφημερίδα "Καθημερινή"
Φωτογραφικό αρχείο: Κώστας Αλεξανδρίδης
Αναδημοσίευση από http://epontos.blogspot.com

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΧΑΙΡΕΤΟΥΝ ΤΟΝ «ΠΑΣΧΟΝΤΑ» ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ


Του Βασίλη Ν. Τριανταφυλλίδη
(Χάρρυ Κλυνν)
Χαιρετούμε με τον προσήκοντα σεβασμό το «μεγάλο διπλωματούχο ιστορικό», τον «υμνητή» της φιλελεύθερης πολιτικής παρακαταθήκης ΤΟΥ MILTON FRIEDMAN, τον «υπερήφανο μαθητή» του «σεσημασμένου» νεοταξίτη αμπελοφολόσοφου Νίκου Δήμου, τον «αβανταδόρο» της «επιστημονικής ληστοσυμμορίας» Ρεπούση-Λεωντσίνη, τον «ιδεολογικό παρατρεχάμενο» της «παρέας» Ανδριανόπουλου, Ευαγγελόπουλου, Μπήτρου, Παπανδρόπουλου, Χρηστίδη, τον αθεράπευτο θιασώτη του «αμερικάνικου ονείρου» και του «άσχημου, αλλά βολικού μπλου τζιν»!!!

Χαιρετούμε των «πρωτοπόρο των αγραμμάτων», το νέο δείγμα του «ελεγχόμενου μικροαστικού λαϊκισμού» που ανακάλυψε «το διχασμό της δυτικής φιλοσοφίας, της αντίληψης δηλαδή που έχουμε για τον κόσμο που έχει μακρά ιστορία. Από τη μία υπάρχουν οι «ηπειρωτικοί φιλόσοφοι» (continentals) και από την άλλη οι Αγγλοσάξωνες…»
Πρωτοποριακώς ανατριχιαστική η φιλοσοφική σκέψη που θα μείνει ακέραια στην αιωνιότητα για να δείχνει στον τυφλό κόσμο ότι πέραν των μεγάλων της ανθρώπινης σκέψης (Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Στωικοί, Επικούρειοι, Ντεκάρτ, Σπινόζα, Λάιμπνιτς, Λοκ, Κοντιγιάκ, Ντιντερό, Χιουμ, Καντ, Χέγκελ, Μαρξ, Νίτσε, Κοντ, Μπέρξον, Μπασελάρ, Χάιντεγκερ, Σαρτρ… υπάρχει και ο εκ Κοζάνης «Πάσχων» μανδραβέλης φιλόσοφος, ιστορικός, αρθρογράφος ειδικός σε θέματα πολιτικά, επιστημονικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, στρατιωτικά, βιοτεχνολογικά, απορρυπαντικά, ποδοσφαιρικά, ενδοκρινολογικά, ηλεκτρολογικά, υδραυλικά, ζαχαροπλαστικά, εδώδιμα αποικιακά, είδη κιγκαλερίας και είδη υγιεινής! (Μακάρι να ήξερε να τραβάει και το καζανάκι!)
Χαιρετούμε τον «Πάσχοντα» Mανδραβέλη γεννηθέντα το 1963 στην Kοζάνη. Σπουδάσαντα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο της Nέας Yόρκης "New School for Social Research".
(Εσείς που νομίζατε ότι θα σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της Λάρισσας;)
Από 1982 εργαζόμενο(;) σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά. Σήμερα αρθρογραφούντα στην εφημερίδα «Καθημερινή».
Μέλος της «΄Eνωσης Συντακτών Hμερησίων Eφημερίδων Aθηνών» (EΣHEA), του Oικονομικού Eπιμελητηρίου Eλλάδος, της Eλληνικής Eταιρείας Oικονομολόγων, του Electronic Frontier Foundation (EFF), και της «American Association for the Advancement of Science».
(Εσείς νομίζατε ότι δε θα ήταν μέλος της AMERICAN ASSOCIATION;)

Χαιρετούμε τον εμπνευστή της «συλλογικής ιδιοκτησίας της γνώσης», (!) τον βαθυστόχαστοι αναλυτή του «δομικού στοιχείου κάθε ζώντος συστήματος», τον χαριτοσυνεντευξιαζόμενο μετά της «Λολίτας» γίγαντα της σκέψης, τον υπέρμαχο της Φιλευλεύθερης Συμμαχίας που δεν έχει καμία σχέση με το Ουράνιο Τόξο, τα Σκόπια και τον Τζορτζ Σόρος…

Χαιρετούμε τον «Πάσχοντα» Μανδραβέλη, υπέρλαμπρο άστρο της Θεωρίας του «ιστορικού ενταφιασμού» και τους ομοϊδεάτες του Παναγιωτόπουλο, Λιάκο, Λούκο, Νικολακόπουλο, Πεσματζόγλου, Ρεπούση, Κουλούρη καθώς και τα κραυγάζοντα δημοσιογραφικά απομεινάρια του Ιού της Ελευθεροτυπίας και των άλλων «εκσυγχρονιστικών αμερικανοϊσραηλινών φυλλάδων» τύπου Καθημερινής.

Χαιρετούμε τον ιστορικά ημίαιμο «Καθημερινό» ινστρούχτορα της Νεοταξικής κουλτούρας μια και αναρωτιέται «πως και τι» περί του«ολοκαυτώματος» (όχι, βεβαίως, του Εβραϊκού) αλλά του Ποντιακού, και των «γενοκτονιών» επί το γενικότερο και απαντούμε στο ερώτημα αν και γνωρίζουμε ότι ο «Πάσχων» Μανδραβέλης θα συνεχίζει να μεταφέρει, προσβάλλοντας βάναυσα ιστορία και δημοσιογραφία , μόνο όσα του υπαγορεύονται…

ΤΙ ΕΝΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ»
Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί.
Αποτελεί το βαρύτερο έγκλημα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή.Η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε άμεσα ή έμμεσα τις άλλες δύο γενοκτονίες του αιώνα μας, των Εβραίων και Αρμενίων. Η γενοκτονία των Ποντίων έχει τις ίδιες ηθικές αναλογίες με αυτές των Εβραίων και των Αρμενίων, δυστυχώς όμως αποτελεί τη λιγότερο μνημονευόμενη και περισσότερο λησμονημένη από τους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΙΑΠΡΑΧΤΗΚΕ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ;
Ο Ποντιακός Ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1461) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση–γενοκτονία του αιώνα μας.
Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διαριθεί σε τρεις περιόδους.
Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν μάλλον ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.
Η δεύτερη αρχίζει στα μέσα του 17ου αιώνα και λήγει με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου. Χαρακτηρίζεται με τη θρησκευτική βία κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Κατά την περίοδο αυτή πραγματοποιούνται οι ομαδικοί εξισλαμισμοί των ελληνικών πληθυσμών.
Η τελευταία περίοδος, που τελειώνει το 1922 υποδιαιρείται σε δύο υποπεριόδους. Η πρώτη αρχίζει με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774. Χαρακτηρίζεται από τη συστηματική προσπάθεια των τοπικών αρχών να μην εφαρμόζουν προς όφελος των χριστιανώντους φιλελεύθερους νόμους. H δεύτερη υποπερίοδος αρχίζει το 1908 και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του τουρκικού εθνικισμού.

Η ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ
Από τους βαλκανικούς πολέμους και από τους επίσημους συμβούλους, των Γερμανών, οι Νεότουρκοι διδάχθηκαν ότι μονάχα με την εξαφάνιση των Ελλήνων και Αρμενίων θα έκαναν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία. Οι διάφορες μορφές βίας δεν αρκούσαν για να φέρουν τον εκτουρκισμό.
Η απόφαση για την εξόντωσή τους πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911, εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μούσταφα Κεμάλ (1919 – 1923).
Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο «Ένωση και Πρόοδος» ιδρύθηκε το 1889. Στο συνέδριο τους, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1911 πάρθηκε η απόφαση, ότι η Μικρά Ασία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα. Η απόφαση αυτή καταδίκασε σε θάνατο διάφορες εθνότητες.
Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επί πλέον απαγόρευσαν τους μουσουλμάνους να εργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές. Κατ΄ αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας και καίγοντάς τα.
Οργανωμένες επιθέσεις Οι Τούρκοι χωρίς προσχήματα πια περνούν στην επίθεση. Από κάθε γωνιά του Πόντου και της Μικράς Ασίας έρχονται καταγγελίες. Οι σποραδικές δολοφονίες αρχίζουν να αυξάνονται. Χωρικοί, που πήγαιναν να δουλέψουν στα χωράφια τους, βρίσκονταν καθημερινά δολοφονημένοι.
Οι διωγμοί εκδηλώθηκαν αρχικά με τη μορφή σποραδικών κρουσμάτων βίας, καταστροφών, απελάσεων και εκτοπισμών. Φαίνονταν σαν να προέρχονταν από ανεύθυνα κυρίως στοιχεία. Πολύ γρήγορα όμως έγιναν συστηματικοί, πιο οργανωμένοι και εκτεταμένοι και στρέφονταν τόσο κατά των Ελλήνων όσο και κατά των Αρμενίων. Εμπνευστής και εγκέφαλος αυτής της επιχείρησης της γενοκτονίας ήταν ο Μεχμέτ Ταλαάτ, υπουργός των Εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με δικές του εντολές, που καλούσαν τις αρχές να μη δείχνουν κανένα έλεος και για τoυς χριστιανούς, εξαπολύθηκαν οι διωγμοί κατά των «ανεπιθύμητων» εθνοτήτων σε μια τεράστια έκταση.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγκάστηκε, σε ένδειξη πένθους, να κλείσει στις 15 Μαϊου 1914 όλες τις εκκλησίες και τα σχολεία και να καταγγείλει στις Μεγάλες Δυνάμεις τους νέους διωγμούς. Δεν κατάφερε όμως τίποτε γιατί κηρύχθηκε στο μεταξύ ο Α΄ Παγόσμιος πόλεμος, στον οποίο η Τουρκία έλαβε μέρος ως σύμμαχος της Γερμανίας, έχοντας πια την ευχέρεια να εφαρμόσει πλήρως το παλιότερο σχέδιο της εξόντωσης των χριστιανών.

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ
Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής ανάγκασε χιλιάδες Έλληνες των παραλίων της Μικρασίας να εγκαταλείψουν τις προαιώνιες εστίες τους και να μετοικήσουν με πολυήμερες εξοντωτικές πορείες.
Σύμφωνα με μια έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας, με ημερομηνία τον Ιούνιο του 1915 είναι γραμμένα τα εξής: «Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα ...»
Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολίσεις των χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.
Το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ήττα της Τουρκίας από τις δυνάμεις της Αντάντ και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου έφερε μια προσωρινή ανάπαυλα στο απάνθρωπο σχέδιο των Νεότουρκων. Η νέα τουρκική κυβέρνηση υποχρεώνεται από τις νικήτριες δυνάμεις να δώσει άδειες επιστροφής στους λίγους εξόριστους που είχαν απομείνει.
Το τελικό πλήγμα. Το 1919 αρχίζει νέος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους. Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον ποντιακό ελληνισμό.
Στις 19 Μαϊου, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Με τη βοήθεια μελών του Νεοτουρκικού Κομιτάτου συγκροτεί μυστική οργάνωση, τη Mutafai Milliye, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού. Αυτό που δεν πέτυχε το σουλτανικό καθεστώς στους πέντε αιώνες της τυραννικής διοίκησής του, το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ, εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.
Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο για την προστασία του αμάχου πληθυσμού. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το επικό και ακατάβλητο ποντιακό αντάρτικο.

Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ
Με την επικράτηση του Κεμάλ, οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση. Στήνονται στις πόλεις του Πόντου τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδικάζουν και εκτελούν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού. Το τέλος του Πόντου πλησιάζει. Οι φωνές λιγοστεύουν.
Ελληνικός λαός - Προσφυγικός λαός … Τον επίλογο της τραγικής ποντιακής γενοκτονίας αποτελεί ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων μετά τη νίκη της Τουρκίας. Με τη συνθήκη της ανταλλαγής των πληθυσμών έρχονται στην Ελλάδα και τα τελευταία ζωντανά υπολείμματα. Οι ξεριζωθέντες εγκαταλείπουν την πατρώα γη και όλα τα υπάρχοντά τους. Παίρνουν μαζί τους ιερά κειμήλια και λίγο χώμα από τη γη του Πόντου. Αφήνουν πίσω τη Μαύρη Θάλασσα και μπαίνουν στην Άσπρη Θάλασσα. Φτάνουν στην Ελλάδα.
Η προσφορά των Ελλήνων του Πόντου στο ελληνικό κράτος. Πάμφτωχοι, έχοντας αφήσει πίσω τους περιουσίες και πλούτη, έφτασαν ταλαιπωρημένοι από τις διώξεις, με το φόβο ακόμη ζωντανό μέσα τους, κι εγκαταστάθηκαν δίχως να χάσουν το θάρρος τους, εδώ κι εκεί στη νέα ελληνική πατρίδα. Σκόρπισαν σε χωριά και πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης, στους συνοικισμούς της πρωτεύουσας και σε άλλες περιοχές, με μοναδικό εφόδιο την αυτοπεποίθηση, την αισιοδοξία, την αγάπη στη γη και τα γράμματα ή τις τέχνες.
Αλλά και με την τραγική θέση της η Ιωνία ήλθε να διαδραματίσει τον εθνικό της ρόλο. Μοναδική αλλά και μεγάλη παρηγοριά ότι οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες, οι αιώνιοι Ακρίτες, θωράκισαν τη Μακεδονία και τη Θράκη. Περισσότεροι από 700.000 πρόσφυγες από τη Μικρασία και τον Πόντο εγκαταστάθηκαν στη βόρεια Ελλάδα. Οι Ίωνες, με μια πλούσια πολιτισμική και εθνική παράδοση, συνέβαλαν στην επιβεβαίωση της εθνικής ταυτότητας.

Η Γαλλία και η «ποινικοποίηση της άρνησης».
Εγκρίθηκε από την Γαλλική εθνοσυνέλευση η πρόταση νόμου για την ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους. Πέντε χρόνια μετά από την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας η πρόταση νόμου έρχεται να πλαισιώσει την θεσμική κατοχύρωση του θλιβερού ιστορικού γεγονότος. Η γενοκτονία των Αρμενίων από τους Νεότουρκους είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός για το γαλλικό κράτος…
Αλλά εδώ αξιοθρήνητε mister Mandravelis είναι, βλέπεις, Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε… Είθε να βρεθεί κάποιος να σε λυπηθεί!
Vasilis N. Triantafyllidis
(Harry Klynn)
Komninon 21, Kalamaria 55 131
---------------------------
klynn@otenet.gr
---------------------------
www.harry-klynn.gr

http ://www.blogspot.com/harryklynn

http://klynnart.blogspot.com

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

Η Πολίτικη Κουζίνα -παρά τις αντιδράσεις- προβλήθηκε σε δέκα χωριά του Πόντου


Παρά τις αντιδράσεις ορισμένων κύκλων η Πολίτικη Κουζίνα προβλήθηκε τελικά σε δέκα χωριά του Πόντου, στα πλαίσια της δράσης "Δέκα Χωριά-Δέκα Ταινίες", που υλοποίησε το Γραφείο Ευρωπαϊκής Ένωσης του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Τραπεζούντας.
Ο υπεύθυνος του γραφείου Γιακούπ Καρπούζ ανακοίνωσε ότι ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα δράσης "Δέκα Χωριά-Δέκα Ταινίες" και ότι την ταινία παρακολούθησαν κατά μέσο εκατό άτομα σε κάθε χωριό.
Η ταινία προβλήθηκε στα εξής χωριά:

Νομός Τραπεζούντας
Τσάλκιοϊ (Çalköy)
Χαψίκιοϊ, επαρχίας Ματσούκας
Γκεγικλί, επαρχίας Σάλπαζαρι (Şalpazarı Geyikli Beldesi)
Κουτλούτζα, επαρχίας Μπεσίκντουζου (Beşikdüzü Kutluca Köyü)

Νομός Παϊπούρτης
Κίτρε (Kitre)
Μπασκί (Baskı)

Νομός Άρτβιν
Σούγκιορεν, επαρχίας Χόπα (Hopa Sugören Köyü)

Νομός Ριζαίου
Ντερμπέντ, επαρχίας Φιντικλί (Fındıklı Derbent Köyü)

Νομός Αργυρούπολης
Ζύγανα, επαρχίας Άρδασσας (Torul Zigana Köyü)

Νομός Κερασούντας
Ισμαήλμπεϊλί, επαρχίας Κοράλλων (Görele İsmailbeyli Köyü).

Πηγή: http://www.rizegazete.com/haber.php?haber_id=499

Κυριακή 17 Αυγούστου 2008

Συνιστούν Γενοκτονία

Επιστολή στον Μανδραβέλη της Καθημερινής περί γενοκτονίας των Ποντίων

Ανδρέας Σταλίδης
Ηλ. Περιοδικό Αντίβαρο

Στις 7 Αυγούστου δημοσίευσε ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης το ακόλουθο άρθρο στην Καθημερινή. Ακολουθεί η επιστολή μου, που δημοσιεύθηκε ανήμερα της Παναγίας στις 15 Αυγούστου

Οι πληθωριστικές λέξεις

Tου Πάσχου Μανδραβέλη / pmandravelis@kathimerini.gr

Kαι τώρα πώς θα χαρακτηρίσουμε το συμβάν της Σαντορίνης; «Φρικιαστικό»; Λίγο είναι, αφού η λέξη «φρίκη» χρησιμοποιήθηκε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για άλλα, πιο συνηθισμένα εγκλήματα, τα οποία δεν συμπεριλάμβαναν αποκεφαλισμούς. Να το ονοματίσουμε «τερατώδες»; Ελάχιστο κι αυτό, αφού τερατώδη είναι μέχρι και τα λάθη κάποιων υπουργών. «Μακελειό»; Τέτοια, γίνονται κάθε Σαββατοκύριακο στις Εθνικές Οδούς. Στην Ελλάδα της υπερβολής καταστρέψαμε τις έννοιες. Χρησιμοποιήσαμε τις λέξεις τόσο πολύ που τις κάναμε ξέπνοες. Τις θανατώσαμε. Κυρίως σκοτώσαμε τις λεπτές διαφορές, εκείνες που βοηθούν την αναλυτική σκέψη. Ισως γι’ αυτό δεν μπορούμε ποτέ (σε συλλογικό επίπεδο) να χωρίσουμε το στάρι από την ήρα.

Ετσι στον δημόσιο διάλογο οι μισθωτοί είναι «σκλάβοι», η αγορά εργασίας «σκλαβοπάζαρο», ενώ «τρομοκρατία» είναι τα πάντα - από την αστυνομία μέχρι τα Ι. Χ. Σχεδόν όλα τα έντυπα και όλα τα κανάλια πλημμυρίζουν από επίθετα. Τα πάντα έχουν αναχθεί στον υπερθετικό βαθμό, που σημαίνει ταυτόχρονα, ότι όλα έχουν την ίδια βαρύτητα.

Εκεί που κυρίως μεγαλουργούμε είναι στα αποκαλούμενα εθνικά θέματα. Κάθε κίνηση των γειτόνων μας είναι «πρόκληση» και δη «ιταμή». Ετσι αποκτά την ίδια βαρύτητα μια επιστολή ενός αρχηγού κράτους, με τις παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου, και με τη διεκδίκηση εθνικού εδάφους με τις «γκρίζες ζώνες». Ολα μπαίνουν σε έναν τορβά, αρκεί να κάνει αίσθηση το ρεπορτάζ και να βρίσκονται σε ένταση οι πολίτες.

Ο ίδιος πληθωρισμός άρχισε να απαντάται και στην ιστορία, ειδικά στα ευαίσθητα θέματα. Εκεί οι όροι εκτοξεύονται ακρίτως για να τονισθούν τα «δίκια των Ελλήνων». Ετσι η εθνοκάθαρση που έκαναν συστηματικά οι Τούρκοι στις αρχές του 20ού αιώνα προήχθη σε γενοκτονία, ενώ προσφάτως έγινε «χριστιανικό ολοκαύτωμα». «Ολοκαύτωμα»; Πόθεν και πώς;

Πρέπει ίσως να αποσαφηνίσουμε τις έννοιες, για να συνεννοηθούμε. «Εθνοκάθαρση» είναι η συστηματική εκδίωξη πληθυσμών από έναν τόπο. Αυτή, από μόνη της, αποτελεί βαρύ έγκλημα πολέμου. Συνηθέστατα γίνεται με βίαια μέσα (σφαγές, βιασμοί, καταστροφή περιουσιών κ. λπ.), γεγονός που κάνει το έγκλημα βαρύτερο. Η «γενοκτονία» δεν γίνεται για να εκδιωχθούν πληθυσμοί από τις πατρογονικές τους εστίες, αλλά για να εξαλειφθούν από προσώπου γης. Για να τεκμηριωθεί το βαρύτατο επίσης έγκλημα της γενοκτονίας πρέπει να αποδειχθεί ότι υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός και διαταγή άνωθεν για τις μαζικές αυτές δολοφονίες. Οι σφαγές που στόχο έχουν την τρομοκράτηση των πληθυσμών, ώστε να εθνοκαθαρθεί μια περιοχή, δεν τεκμηριώνουν αυτομάτως γενοκτονία. Πολύ δε περισσότερο «ολοκαύτωμα». Η τελευταία είναι μια λέξη που ανασύρθηκε από το ελληνικό λεξικό για να περιγράψει τη μοναδική φρίκη της βιομηχανικής εξόντωσης των εβραϊκών πληθυσμών και άλλων μειονοτικών ομάδων (Ρομά) από την Ευρώπη.

«Η διαφορά μιας λέξης και μιας περίπου ακριβούς λέξεως, είναι η διαφορά μεταξύ πυγολαμπίδας και αστραπής», είχε γράψει κάποτε ο Μαρκ Τουέιν. Μήπως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να τις ξεχωρίζουμε; Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή ο πληθωρισμός των χαρακτηρισμών μάς απαγορεύει την κατανόηση, αλλά κάνει και τις λέξεις σαν τα πληθωριστικά νομίσματα της κατοχής. Αχρηστες...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_07/08/2008_280373
================================================
Προς τη Σύνταξη της Καθημερινής

8 Αυγούστου 2008

Κύριε Διευθυντά,

Το άρθρο «Οι πληθωριστικές λέξεις» του κ. Μανδραβέλη (7/8/2008) ξεκινάει από σωστή οπτική γωνία, αλλά λυπάμαι που αναγκάζομαι να διαπιστώσω ότι καταλήγει (ακόμη μία φορά) να συκοφαντεί, εμμέσως πλην σαφώς, ένα τεράστιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Όπως φαίνεται, εφαρμόζει και ο ίδιος την ίδια μέθοδο της υπερβολής, την οποία καταγγέλλει, αλλά με αντιστροφή των όρων. Το μισό άρθρο του επιχειρεί να «αποσαφηνίσει» ότι καμία «γενοκτονία» και κανένα «ολοκαύτωμα» Χριστιανικών πληθυσμών γενικά δεν έγινε «συστηματικά στις αρχές του 20ου αιώνα από τους Τούρκους». «Πόθεν και πώς;», διερωτάται.

Θα αντιπαραθέσω μόνο ένα στοιχείο:

Στις 16 Δεκεμβρίου 2007, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars – IAGS) εξέδωσε το εξής ψήφισμα

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μίας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες ,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).

Παραθέτω τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις του ψηφίσματος, αλλά και των μελών της Ένωσης

http://genocidescholars.org/images/PRelease16Dec07IAGS_Officially_Recognizes_Assyrian_Greek_Genocides.pdf

http://www.genocidescholars.org/images/2008_IAGS_bylaws.pdf?bcsi_scan_5276B30B5AD7DDEE=0&bcsi_scan_filename=2008_IAGS_bylaws.pdf

Με τιμή,

Ανδρέας Σταλίδης, Ηλ. Περιοδικό Αντίβαρο,

Swindon, UK

ΥΓ. Οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις δεν δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_15/08/2008_281390

Αναδημοσίευση από το http://epontos.blogspot.com

Ξεκίνησε η διανομή οικονομικής βοήθειας σε Έλληνες ομογενείς της Ν.Οσετίας

Έφυγαν από τα σπίτια τους

Associated Press
Ασφαλείς είναι οι Έλληνες ομογενείς στην περιοχή της Ν.Οσετίας
Τη διανομή της οικονομικής στήριξης των 500 ευρώ που προσφέρει η ελληνική κυβέρνηση σε κάθε ομογενή στην εμπόλεμη ζώνη της Νοτίου Οσετίας ξεκίνησε ο γενικός πρόξενος Νοβοροσίσκ, Θεόδωρος Οικονόμου-Καμαρινός, ο οποίος έχει εγκατασταθεί στο Βλαντικαυκάς της Βορείου Οσετίας.

Σε συνεργασία με το σύλλογο Ελλήνων Οσετίας «Ο Προμηθέας» και τον πρόεδρό του Γεώργιο Ασλανίδη, ο Έλληνας γενικός πρόξενος έχει καταγράψει περί τους 52 ομογενείς οι οποίοι ζούσαν στο Τσχινβάλι και τη γύρω περιοχή.

Οι περισσότεροι είναι πρόσφυγες και έχουν μετακινηθεί σε άλλες τοποθεσίες.

Υπενθυμίζεται ότι η Μονάδα Διαχείρισης Κρίσεων του υπουργείου Εξωτερικών έχει ενεργοποιηθεί από το περασμένο Σάββατο.

Εκτός από τον γενικό πρόξενο Νοβοροσίσκ, ο πρέσβης στην Τυφλίδα είναι έτοιμος και σε συνεχή επικοινωνία με τις γεωργιανές αρχές, ούτως ώστε εάν εμφανιστούν ελληνικής καταγωγής πολίτες, από την περιοχή των συγκρούσεων, να έχουν άμεση περίθαλψη.

Αναδημοσίευση από το in.gr

Ένας 78χρονος ομογενής βρήκε το θάνατο στη Νότιο Οσετία

Επιβεβαιώνει το ΥΠΕΞ

Νεκρός κατά τη δεύτερη ημέρα των πολεμικών συγκρούσεων στο Τσχινβάλι της Νότιας Οσετίας έπεσε ο 78χρονος ομογενής Ιβάν Μιχαηλίδης, όπως επιβεβαίωσε το υπουργείο Εξωτερικών. Τα τρία μέλη της οικογένειάς του παραμένουν στην περιοχή.

Στο Βλαδικαυκάζ, μέχρι αυτή τη στιγμή, έχουν αφιχθεί 25 πρόσφυγες, είτε ελληνικής καταγωγής είτε σύζυγοι ομογενών μας.

Ο γενικός πρόξενος της Ελλάδος στο Νοβοροσίσκ είναι σε επαφή με τους ομογενείς μας και σε συνεργασία με τον πρόεδρο της τοπικής ελληνικής κοινότητας και τις τοπικές αρχές συμβάλλει στην αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων. Η ελληνική κυβέρνηση θα παρέχει έκτακτη οικονομική βοήθεια στα μέλη των οικογενειών αυτών.

Αναδημοσίευση από το in.gr

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008

Το βαθύ κράτος πίσω από τις επιθέσεις εναντίον των χριστιανών στην Τουρκία

Στο φάκελο της δικογραφίας που αφορά την υπόθεση της τρομοκρατικής-φασιστικής οργάνωσης ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, συμπεριλαμβάνονται πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που σχετίζονται με την παρακολούθηση από τις υπηρεσίες πληροφοριών των δραστηριοτήτων των διαφόρων χριστιανικών οργανώσεων στην Τουρκία. Συγκεκριμένα στη δικογραφία υπάρχουν έγγραφα της διεύθυνσης πληροφοριών της Στρατιάς Αιγαίου τα οποία αναφέρονται στη δράση των χριστιανικών ιεραποστολικών οργανώσεων σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι μετά την καταγραφή των δραστηριοτήτων από τις τουρκικές υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών στις συγκεκριμένες πόλεις καταγράφεται αύξηση των επιθέσεων εναντίον των χριστιανών.
Στον υπ' αρ. 227 φάκελο της δικογραφίας μεταξύ άλλων υπάρχει ένα δελτίο πληροφοριών με ημερομηνία 1 Δεκεμβρίου 2004 που υπογράφεται από των αξιωματικό πληροφοριών εσωτερικού, ταγματάρχη E. B., αναφέρεται ότι στο πλαίσιο της δράσης της Εκκλησίας της Σωτηρίας της Άγκυρας (Ankara Kurtuluş Kilisesi) ήλθαν στην Τουρκία 13 καθαγιασμένα άτομα που στη συνέχεια εστάλησαν στα Άδανα, Προύσα, Ντιγιαρμπακίρ, Σπάρτη (Πισιδίας), Σμύρνη, Σαμσούντα και Τραπεζούντα.
Επί πλέον στα δελτία πληροφοριών από το διάστημα από την 1 Οκτωβρίου 2004 μέχρι τις 10 Ιουλίου 2005 γίνονται συχνές αναφορές στις δραστηριότητες των χριστιανικών ιεραποστολών στην Κωνσταντινούπολη και την Αττάλεια.
Να σημειωθεί ότι μετά τον εντοπισμό και την καταγραφή των δραστηριοτήτων των χρισιτανικών ιεραποστολών σε εννιά νομούς της Τουρκίας από τις διάφορες υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών του τουρκικού κράτους, σε επτά από τους νομούς αυτούς ακολούθησαν επιθέσεις στις εκκλησίες και τους ιερωμένους που ιερουργούσαν σ' αυτές.
Συγκεκριμένα δέχτηκαν επιθέσεις ο επικεφαλής της Εκκλησίας των Προτεσταντών στα Άδανα, Καμίλ Κίρογλου (Kamil Kıroğlu), το 2005, ο καθολικός ιερέας Αντριάνο Φραντσίνι (Adriano Franchini), το 2006 στη Σμύρνη, ο καθολικός ιερέας Πιέρ Φρανσουάζ Ρενέ Μπρούνισσεν (Rahip Pierre Francoisse Rene Brunissen), το 2006 στη Σαμσούντα και ο έπίσης καθολικός ιερέας Αντρέα Σαντόρο (Andrea Santoro), που δολοφονήθηκε στην Τραπεζούντα το 2007. Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες για τις επιθέσεις αυτές ήταν παιδιά ή άτομα με διαταραγμένη προσωπικότητα.
Από τα δελτία πληροφοριών που συντάχθηκαν από τις μονάδες πληροφοριών της Στρατιάς Αιγαίου προκύπτει ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις παρακολουθούν συστηματικά τις δραστηριότητες των χριστιανών στην Τουρκία.
Παραθέτουμε μερικά από τα δελτία πληροφοριών που αφορούν τη δράση των χριστιανικών οργανώσεων στην Τουρκία:

1 Δεκεμβρίου 2004 (Δελτίο Πληροφοριών ΓΕΕΘΑ)
Στη συγκέντρωση ανταλλαγής απόψεων που έκαναν τα τμήματα των ιεραποστολικών οργανώσεων συζητήθηκαν τα εξής:
α. Η ίδρυση μιας ανώτερης θεολογικής σχολής την επόμενη περίοδο.
β. Η αποστολή 12 καθαγιασμένων προσώπων στις πόλεις Άδανα, Προύσα, Ντιγιαρμπακίρ, Σπάρτη (Πισιδίας), Σμύρνη, Σαμσούντα και Τραπεζούντα.

19 Ιανουαρίου 2005 (Δελτίο Πληροφοριών Στρατιάς Αιγαίου)
Εκτιμάται ότι μέχρι τις 3 Οκτωβρίου 2005 που θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε., το τμήμα Μπαχάι του Ρωμέικου Πατριαρχείου Φαναρίου (Fener Rum Patrikanesi Bahai kesimi) θα αυξήσει τις δραστηριότητές του για να πετύχει τους γνωστούς στόχους που έχει θέσει, για να επωφεληθεί από τη διαδικασία εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε.

7 Ιανουαρίου 2005 (Δελτίο Πληροφοριών ΓΕΕΘΑ)
Έγινε γνωστό ότι στις 19 Ιανουαρίου 2004 θα γίνει συγκέντρωση στην ιταλική καθολική εκκλησία του Αγίου Στεφάνου Κωνσταντινούπολης (İstanbul/Yeşilköy), με τη συμμετοχή εκπροσώπων των καθολικών εκκλησιών της Σμύρνης (İzmir/Bayraklı), της Αλεξανδρέτας, της Αντιόχειας, της Μερ΄σιανς και της Τραπεζούντας “με σκοπό την ενδυνάμωση της πίστης των νέων μελών της χριστιανικής εκκλησίας".

23 Φεβρουαρίου 2005(Δελτίο Πληροφοριών Στρατιάς Αιγαίου)
Έγινε γνωστό ότι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Εκκλησίας Αγίου Νικολάου Μύρων (Αττάλεια) πρόκειται να μοιράσει δωρεάν το χριστιανικό προπαγανδιστικό βιβλίο "Η Ζωή" (Hayat) στους μαθητές της κωμόπολης Σερίκ και των γύρω χωριών.

Αυξάνονται οι επιθέσεις εναντίον των χριστιανών
Μετά την αύξηση του ενδιαφέροντος των υπηρεσιών πληροφοριών, όπως φαίνεται από τα δελτία πληροφοριών που υπάρχουν στη δικογραφία της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, τα χρόνια που ακολούθησαν (2005, 2006, 2007) αυξήθηκαν οι επιθέσεις εναντίον των εκλλησιών και των ιερωμένων στις πόλεις που αναφέρονται στα δελτία πληροφοριών, δηλαδή στα Άδανα, Προύσα, Ντιγιαρμπακίρ, Σπάρτη (Πισιδίας), Σμύρνη, Σαμσούντα και Τραπεζούντα.

Μερικές από τις επιθέσεις:

Κωνσταντινούπολη
Ιανουάριος 2005: Επίθεση κατά της προτεσταντικής εκκλησίας του Ντιριλί (Dirili)
Αύγουστος 2005: Επίθεση σε χριστιανό εργαζόμενο σε κατάστημα ρούχων.

Αττάλεια
Άγνωστοι επιχείρησαν να γκρεμίσουν το Πολιτιστικό Κέντρο Άγιος Παύλος

Ντιγιαρμπακίρ
Αύγουστος 2005: Στο δρόμο που περνούσε το αυτοκίνητου του Συροχαλδαίου επισκόπου εξερράγη νάρκη
Απρίλιος 2006: Άγνωστοι εισέβαλαν στην εκκλησία και τρομοκράτησαν τους εκκλησιαζόμενους. Μετά την καταγγελία η αστυνομία δεν έστειλε επί μέρες περιπολικό.

Άδανα
Ιανουάριος 2006: Ο επικεφαλής της προτεσταντικής εκκλησίας Καμίλ Κίρογλου δέχτηκε επίθεση, γρονθοκοπήθηκε βάναυσα και δέχτηκε απειλές κατά της ζωής του.

Τραπεζούντα
Φεβρουάριος 2007: Δολοφονήθηκε ο ιερέας της καθολικής εκκλησίας Τραπεζούνας, Ανδρέα Σαντόρο (Andrea Santoro).

Μερσίνα
Μάρτιος 2006: Τα μέλη της καθολικής εκκλησίας Μερσίανς απειλήθηκαν με μαχαίρι.

Σμύρνη
Μάιος 2006; Λειτουργία που τέλεσαν τα μέλη της ορθόδοξης κοινότητας της Σμύρνης στην Πέργαμο επιχειρήθηκε να ματαιωθεί μέσω διαμαρτυριών.
Νοέμβριος 2006: Η προτεσταντική εκλησία του Οδεμησίου (Ödemiş) δέχτηκε επίθεση με έξι βόμβες μολότωφ.
Δεκέμβριος 2007: Ο ιερέας της εκκήσίας του Αγίου Αντωνίου στο Μπαϊρακλί της Σμύρνης, Αντριάνο Φραντσίνι (Adriano Franchini) δέχτηκε επίθεση με μαχάιρι.

Σαμσούντα
Ιούλιος 2006: Ο ιερέας Pierre Francoisse Rene Brunissen τραυματίστηκε μετά άπό επίθεση που δέχτηκε με μαχαίρι.
Ιανουάριος 2007: Άγνωστοι έσπασαν με πέτρες τα τζάμια της προτεσταντικής εκκλησίας.

Μαλάτεια
Απρίλιος 2007: Ισλαμιστές, που αποδείχτηκε ότι καθοδηγήθηκαν από αξιωματικούς και στελέχη της διοίκησης ανορθοδόξου πολέμου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, εισέβαλαν στον χριστιανικό εκδοτικό οίκο Ζιρβέ και κατακρεούργησαν τρεις χριστιανούς.

Πηγή
www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=Detay&ArticleID=893551&Date=14.08.2008&CategoryID=77

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Επικίνδυνη για τη λαϊκή συνείδηση στην Τουρκία η "Πολίτικη Κουζίνα"


H κωμόπολη Κόραλλα, μεταξύ Τραπεζούντας και Κερασούντας

Το Γραφείο Ευρωπαϊκής Ένωσης του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Τραπεζούντας (TTSO) στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Έτους Διαπολιτισμικού Διαλόγου διοργάνωσε το κινηματογραφικό φεστιβάλ "Δέκα Χωριά, Δέκα Ταινίες".
Στα πλαίσια του φεστιβάλ έγιναν προβολές κινηματογραφικών ταινιών σε διάφορα χωριά των νομών Τραπεζούνας, Κερασούντας, Ριζαίου, Άρτβιν, Αργυρούπολης και Παϊπούρτης.
Όταν η ταινία "Πολίτικη Κουζίνα" προβλήθηκε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του χωριού Ισμαήλμπεϊλί (İsmailbeyli), της επαρχίας Κοράλλων (Görele) Κερασούντος, οι χωρικοί αντέδρασαν, με πρώτο και καλύτερο τον κοινοτάρχη του χωριού, Μουσταφά Καράντεμιρ (Mustafa Karademir), ο οποίος δήλωσε στους δημοσιογράφους:
"Μας είπαν ότι θα προβληθεί μαι ταινία για την Ευρωπαΐκή Ένωση, αλλά δεν μας είπαν τίποτε σχετικό με το περιεχόμενό της. Και ενώ εμείς περιμέναμε να δούμε μια ταινία που θα μας δείξει πως είναι τα αναπτυγμένα χωριά της Ευρώπης, είδαμε μια ταινία που έδειχνε τους Έλληνες που έφυγαν από την Κωντσαντινούπολη και ότι ακόμη δεν την έχουν ξεχάσει και την έχουν στο νου τους".
Ο συνταξιούχος μετανάστης Σουλεϊμάν Κιλίτσασλαν (Süleyman Kılıçaraslan) τονίζοντας ότι το περιεχόμενο της ταινίας είναι προπαγανδιστικό, δήλωσε:
"Η Ε.Ε. δίνει κάποια λεφτά και κάνει τη δική της προπαγάνδα. Αντί να μας δείξουν μια ταινία που να μας εξηγεί το πώς εξασφαλίζεται η ανάπτυξη στα χωριά της Ε.Ε., μας έδειξαν μια ταινία η οποία μας κάνει να σκεφτόμαστε και να νοιώθουμε ότι αδικήσαμε τους Έλληνες. Άσε που ακούγεται συνεχώς στην ταινία η λέξη Κωνσταντινούπολη, αντί του Ισταμπούλ. Η ταινία δραματοποιεί την αναγκαστική φυγή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Και τη δραματοποιεί με τέτοιο τρόπο, που μας κάνει να θεωρούμε τους εαυτούς μας ενόχους και να τους λυπόμαστε. Εκτός αυτού, θεωρώ ότι είναι λάθος να προβάλλεται μια ταινία που έχει εικόνες από την εκκλησία και τη χριστιανική λειτουργία. Επί πλέον, μας προβάλλουν και διαφορετικά ήθη και έθιμα από τα δικά μας".
Ο Τζεμάλ Κιλίτσασλάν (Celal Kılıçarslan), που ασχολείται με τη γεωργία δήλωσε:
"Γιατί μας δείχνουν μια ταινία που έχει ως θέμα τον διωγμό των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη; Με τέτοιες εκδηλώσεις θέλουν να μπερδέψουν τη σκέψη μας;"
Απαντώντας στο θέμα που δημιουργήθηκε με την προβολή της συγκεκριμένης ταινίας, ο συντονιστής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Ένωσης του επιμελητηρίου Τραπεζούντας, Γιακούπ Καρπούζ (Yakup Karbuz), δήλωσε:
"Οι ταινίες προβάλλονται στα πλάισια του Έτους Διαπολιτισμικού Διαλόγου της Ε.Ε. Στο χωριό Ισμαήλμπεϊλί, όπως και σε ολόκληρη τη χώρα, υπάρχουν συμπατριώτες μας που έχουν ζήσει ως μετανάστες σε ευρωπαϊκές χώρες. Άρα, η ευρωπαϊκή κουλτούρα δεν είναι ξένη σε μας. Ελπίζω οι δραστηριότητες αυτές να μας βοηθήσουν να κάνουμε ένα βήμα μπροστά στο θέμα της Ευρωπαίκής Ένωσης".
Μπορεί το θέμα να έχει και την κωμικοτραγική του πτυχή, όμως μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε σε ποιά κατάσταση έχει φέρει την τουρκική κοινωνία η μισαλοδοξία, ο φανατισμός και η έλλειψη ανοχής και διαλόγου.
Φυσικά, οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά αγνοί, αφού με τις δηλώσεις τους ομολογούν ότι ήδη νοιώθουν αισθήματα ενοχής για αυτά που έκανε η Τουρκία στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, όμως τελικά πιστεύουν ότι δεν είναι αλήθεια, ότι όλα αυτά είναι προπαγάνδα των Ελλήνων και ότι προτιμούν να ζουν στο δικό τους κόσμο, τον κόσμο του κεμαλικού ισλαμοφασισμού.
Το γεγονός είναι ενδεικτικό του δρόμου που έχει να διανύσει η τουρκική κοινωνία, για να γίνει από μια κοινωνία άρνησης και κουκουλώματος των διωγμών και των γενοκονιών, σε μια κοινωνία που θα είναι ανοιχτή στη συνεννόηση, την ανοχή και τη συνεργασία με τους "άλλους".

Πηγή: http://www.rizegazete.com/haber.php?haber_id=434

Αρκούδα επιτέθηκε σε κάτοικο του Καλοποτάμου στον Άκαμψι ποταμό

Ο Αχμέτ Ταστσί στο κρεβάτι του νοσοκομείου Τραπεζούντος


Ο θρυλικός Άκαμψις

Ο Εκρέμ Ταστσί (Ekrem Taşçı) που εργάζεται στο εργοστάσιο τσαγιού του Καλοποτάμου (İyidere, ανήκει στο νομό Ριζαίου), δέχτηκε επίθεση αρκούδας μέρα-μεσημέρι, ενώ έκανε πικ-νικ στις όχθες του Άκμαψι ποταμού (Çoruh), στη θέση Μαντένκιοπρου (Madenköprü), στα όρια των νομών Παϊπούρτης (Bayburt) και Αργυρούπολης (Gümüşhane).
Ο Ταστσί, που μεταφέρθηκε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Τραπεζούντας, δήλωσε:
"Μου επιτέθηκε ξαφνικά. Νόμισα ότι θα πεθάνω. Έχοντας στο νου μου τα παιδιά μου πάλεψα μαζί της περίπου 20 λεπτά. Όσο παλεύαμε κατρακυλισαμε στην κατηφόρα. Τότε βρήκα τη δύναμη και άρχισα να φωνάζω. Η αρκούδα μετά τις φωνές έφυγε. Περπάτησα μέχρι το αυτοκίνητο. Πριν πεθάνω από την αιμοραγία με μετέφεραν στο νοσοκομείο. Γλύτωσα από θαύμα".
Ο Ταστσί είπε ότι ενώ επί μήνες δεν πήγαινε στα παρχάρια, υπό το φόβο των θανατηφόρων τσιμπουριών, τελικά δέχτηκε επίθεση αρκούδας.
Πηγή: http://www.karadenizgazete.net/haber_ayrinti.php?h_id=37375

Τρίτη 12 Αυγούστου 2008

Ανακοίνωση του συλλόγου "Αργώ" για τον πόλεμο στη Νότιο Οσετία

Από το διευρυμένο Διοικητικό Συμβούλιο
Με τον ίδιο ύπουλο και βρώμικο τρόπο που η διακυβέρνηση Σαακασβίλι υποκίνησε την καταπάτηση των σπιτιών και τις δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος του γηγενούς ελληνισμού στην Γεωργία, τσαλαπάτησε και την έννοια της ολυμπιακής εκεχειρίας με την πολεμική επίθεση στη νότια Οσετία, την ώρα που όλος ο κόσμος ήταν έτοιμος να παρακολουθήσει την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου.
H βάρβαρη επίθεση στόχευσε τους αμάχους για να εκδιωχθούν από τις εστίες τους, να επιτευχθεί η "απελευθέρωση" της περιοχής από τον αυτόχθονα πληθυσμό και η αντικατάστασή του με έποικους. Το δοκιμασμένο σενάριο που εφαρμόστηκε με πιο "αθόρυβο" τρόπο κατά του αυτόχθονα ελληνισμού στην Γεωργία από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έως και τις ημέρες μας.
Aπό το 2004 καταγγείλαμε την πολιτική Σαακασβίλι για τις επιθέσεις και δολοφονίες σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού στην Γεωργία και την καταπάτηση των περιουσίων του από γεωργιανούς έποικους με την ανοχή και υποστήριξη των γεωργιανών αρχών.
Tο 2005, συμβολικά στις 13ης Ιουνίου (την ημέρα που το 1949 ο, επίσης γεωργιανός, Στάλιν εξόρισε τον ελληνισμό από την περιοχή), πραγματοποιήθηκαν μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μπροστά στην πρεσβεία και το προξενείο της Γεωργίας στην Αθήνα για τα αιματηρά συμβάντα στην Τσάλκα, όπου έλαβαν χώρα δολοφονίες γηγενών Ελλήνων και συστηματικές καταλήψεις σπιτιών και κτημάτων.
Πριν την επίσκεψη του Σαακασβίλι στην Αθήνα, το φθινόπωρο 2007, απευθύναμε στην κυβερνητική, πολιτειακή ηγεσία και στην ηγεσία του υπουργείου εξωτερικών που θα τον υποδέχονταν, επιστολή-καταγγελία για τα συμβάντα, για να θέσουν το ζήτημα στον Γεωργιανό πρόεδρο, να απαιτήσουν το σεβασμό της ζωής και των περιουσίων των Ελλήνων στην χώρα του, όπου από 104.000 τουλάχιστον άτομα έμειναν λιγότεροι από 15.000.
Το ελλαδικό υπ. εξ. και οι υπόλοιποι τον τραπέζωσαν, του έσφιξαν τα χέρια και τον ξεπροβόδισαν με φιλοφρονήσεις και χαμόγελα που έγραψαν στα πρόσωπα τους από νωρίς: τον προσεχή Απρίλιο η γεωργιανή μαριονέτα θα αντιπροσώπευε τη χώρα του στην συνοδό του Βουκουρεστίου για την ένταξη της στο νάτο… η λαλίστατη σε άλλες περιπτώσεις υπουργός εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη: για την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, υπέρ ισχυρής "νατοϊκής" Αλβανίας, υπέρ νέων πύραυλων στην Τσεχία και Πολωνία κοκ (όταν δεν κρίνονταν άμεσα ζωές Ελλήνων και δεν ζητήθηκε καν η γνώμη της) δεν βρήκε τίποτα να δηλώσει για τις δολοφονίες δεκάδων Ελλήνων και χιλιάδων Οσετινών από το καθεστώς του Σαακασβίλι.
Πλέον αυτού το ελλαδικό υπουργείο εξωτερικών, με την πλήρη ευθυγράμμιση του με τις επιλογές Σαακασβίλι στο ζήτημα των ελληνικών περιουσίων στην αυτονομηθείσα Αμπχαζία, συνέπραξε στην επικίνδυνη εκμετάλλευση του ελληνισμού του Καύκασου στην πολεμική του πολιτική. Είναι δε πλεονασμός να υπογραμμιστεί πως ακόμα δεν έχει ζητηθεί η άμεση απελευθέρωση και επιστροφή των περιουσίων μας στο έδαφος της ίδιας της Γεωργίας.
Οι ιστορικές εστίες και τα αιώνια βάθρα μας στον Καύκασο λεηλατούνται και σβήνουν με άβουλο παρατηρητή την ελλαδική κυβέρνηση, η οποία θα μπορούσε τουλάχιστον να πράξει τα εξής:
- να αναλάβει πρωτοβουλίες, που επανειλημμένα έχουμε προτείνει.
- να καταδικάσει, έστω και τώρα, την ύπουλη επίθεση του καθεστώτος Σαακασβιλι στην νότια Οσετία.
- να ανακοινώσει Αποστόλη ανθρωπιστικής και ιατρικής βοήθεια στην Οσετία, όπου στο βόρειο τμήμα της διαμένουν χιλιάδες Έλληνες.

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Κανένα πρόβλημα με τους Έλληνες ομογενείς στη Νότια Οσετία, καθησυχάζει ο Θ.Κασσίμης


Συνεδρίασε η Μονάδα Κρίσεων

ΑΠΕ, Αθήνα

Σε επιφυλακή το υπουργείο Εξωτερικών για τους Έλληνες ομογενείς στη Γεωργία (9/8/2008)
Η Μονάδα Διαχείρισης Κρίσεων του υπουργείο Εξωτερικών, η οποία τέθηκε σε λειτουργία το Σάββατο, συνεδρίασε το πρωί της Κυριακής με τη συμμετοχή εκπροσώπων από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) και τις αρμόδιες διευθύνσεις του υπουργείου Εσωτερικών.

Στη συνεδρίαση εξετάστηκε η κατάσταση και όπως δήλωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Κασσίμης, ετοιμάστηκε όλη η διαδικασία ώστε η Αθήνα να μπορεί, αν της ζητηθεί, να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια εντός έξι ωρών.

«Η Μονάδα Διαχείρισης Κρίσεων του ΥΠΕΞ τέθηκε σε λειτουργία από χτες το απόγευμα, με εντολή της υπουργού Εξωτερικών, Ντόρας Μπακογιάννη και λειτουργεί σε 24ωρη βάση για την αντιμετώπιση τυχόν προβλημάτων στη Νότια Οσετία, εφόσον μας ζητηθεί».

Από πλευρά του, ο κ. Κασσίμης, τονίζει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ομογενών. «Υπάρχει μια οικογένεια στην περιοχή που βομβαρδίστηκε και αυτή είναι καλά και έχει επικοινωνήσει με τις ελληνικές διπλωματικές αρχές».

Όπως εξήγησε ο κ. Κασσίμης έχει ήδη μετακινηθεί ο γενικός μας πρόξενος από το Νοβοροσίσκ στο Βλαυδικαυκάς, οπότε αν υπάρξουν πρόσφυγες ελληνικής καταγωγής θα έχουν πλήρη περίθαλψη.

Παράλληλα, ο πρέσβης μας στην Τυφλίδα είναι έτοιμος και σε συνεχή επικοινωνία με τις γεωργιανές αρχές, ούτως ώστε εάν εμφανιστούν ελληνικής καταγωγής πολίτες, από την περιοχή των συγκρούσεων, να έχουν άμεση περίθαλψη.

Στη Νότιο Οσετία, πρόσθεσε ο κ. Κασσίμης, έχουμε μόνο έξι οικογένειες για τις οποίες, εάν και εφόσον χρειαστεί θα υπάρχει πλήρης περίθαλψη και κάλυψη. Μέχρι στιγμής, πρόσθεσε ο ίδιος, δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ανάγκης για προληπτική μετακίνησή τους.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αναδημοσίευση από in.gr

Κυριακή 10 Αυγούστου 2008

Σε επιφυλακή το υπουργείο Εξωτερικών για τους Έλληνες ομογενείς στη Γεωργία

Σε επιφυλακή βρίσκεται το υπουργείο Εξωτερικών για τους Ελληνες ομογενείς στη Γεωργία, όπου μαίνονται οι συγκρούσεις μεταξύ γεωργιανών και ρωσικών στρατευμάτων στη Νότια Οσετία.

Το υπουργείο Εξωτερικών, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, παρακολουθεί, από την πρώτη στιγμή, με ιδιαίτερη προσοχή τις εξελίξεις στον Καύκασο και βρίσκεται σε επαφή με τους Έλληνες ομογενείς στην περιοχή.

Η επικοινωνία γίνεται μέσω της ελληνικής πρεσβείας στην Τιφλίδα, καθώς και των οργανώσεων Ελλήνων ομογενών.

Κατόπιν οδηγιών της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη, ενεργοποιήθηκε προληπτικά το Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων του υπουργείου και υπό την εποπτεία του υφυπουργού Θεόδωρου Κασσίμη θα παρακολουθεί τις εξελίξεις, με ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα της ασφάλειας των Ελλήνων ομογενών στη Γεωργία, προστίθεται στην ανακοίνωση.

Για την ενημέρωση του κοινού ενεργοποιείται από σήμερα στις 21:00 Ειδικό Τηλεφωνικό Κέντρο στα τηλέφωνα 210-3681212 και 210-3681730.

Ανάλογα με την πορεία των εξελίξεων και εφόσον παραστεί ανάγκη προβλέπεται επίσης η ενεργοποίηση, στην Υπηρεσία Ενημέρωσης και Δημόσιας Διπλωματίας, ειδικού τηλεφωνικού κέντρου για την αποκλειστική ενημέρωση των εκπροσώπων του τύπου, των ΜΜΕ και των ανταποκριτών ξένου τύπου, καταλήγει η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών.

Αναδημοσίευση από το in.gr

Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

Υπάρχουν Έλληνες στην εμπόλεμη ζώνη στη Γεωργία και την Οσετία



Στην πόλη Γκόρι της Γεωργίας, που βρίσκεται 55 χιλιόμετρα νότια της πόλης Τσχινβάλι, πρωτεύουσας της αποσχισθείσας Νότιας Οσετίας, κατοικούν μερικές δεκάδες οικογένειες Ελλήνων, ενώ λειτουργεί και σύλλογος της ελληνικής κοινότητας. Η πόλη Γκόρι βομβαρίζεται από χθες από την αεροπορία και το πυροβολικό της Ρωσίας. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πληροφορίες για την κατάσταση των Ελλήνων της πόλης και της περιοχής.
Οι Έλληνες της Γεωργίας εγκαταστάθηκαν εκεί από διάφορες περιοχές του Πόντου κατά τη διάρκεια του 18ου και του 19ου αιώνα, άλλες φορές για οικονομικούς λόγους και τις περισσότερες για να αποφύγουν την οργή των Οθωμανών, κυρίως μετά από ρωσοτουρκικές συρράξεις.
Οι πλειοψηφεία των Ελλήνων της Οσετίας εγκαταστάθηκαν εκεί την περίοδο 1918-1920, από τα ελληνοποντιακά χωριά του Καρς, μετά την απόδοση της περιοχής από τη Ρωσία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο μεγαλύτερος αριθμός των απογόνων εκείνων των ανθρώπων κατοικεί σήμερα στην πόλη Βλαδικαυκάς, πρωτεύουσα της Βόρειας Οσετίας.

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008

Οι κάτοικοι του Διπόταμου είναι αντίθετοι με την κατασκευή υδροελεκτρικού σταθμού στον τόπο τους




Η περιοχή του Πόντου είναι γνωστή για τα αμέτρητα ποτάμια και ρέματα που τη διαρρέουν και χύνονται στον Εύξεινο Πόντο, γεγονός που οφείλεται στο υψηλό επίπεδο βροχοπτώσεων, που είναι από τα υψηλότερα στην Ανατολία.
Τα ποτάμια και τα ρέματα, με τις κοιλάδες που διαρρέουν, είναι ένα μέρος της ανείπωτης ομορφιάς του Πόντου και οι κάτοικοι της περιοχής συχνά αντιδρούν σε σχέδια εκμετάλλευσης του υδάτινου δυναμικού με την κατασκευή φραγμάτων / υδροηλεκτρικών σταθμών, με τη λογική ότι αυτά καταστρέφουν την ομορφιά και την οικολογική ισορροπία του ποντιακού τοπίου.
Στην περιοχή Διπόταμος (İkizdere) του Ριζαίου έχει προγραμματιστεί η κατασκευή τέτοιων φραγμάτων, με αποτέλεσμα να αντιδράσουν οι κάτοικοι του τόπου.
Συγκεκριμένα, σε διαδήλωση που έλαβε χώρα στο Διπόταμο, στις 7 Αυγούσου 2008, και διοργάνωσαν οι σύλλογοι ΤΕΜΑ, İkizdere Derneği και το ίδρυμα της Φύσης (Doğa Vakfı) έλαβαν μέρος 7.000 άτομα από τα 28 χωριά της περιοχής. Οι διαδηλωτές θεωρούν ότι η κατασκευή του φράγματος θα καταστρέψει το περιβάλλον και το φυσικό κάλος της περιοχής, που είναι εκπληκτικό.
Στην περιοχή του Διπόταμου, που υπάρχουν 28 χωριά και 12 οικισμοί, είναι προγραμματισμένο να κατασκευαστούν 16 φράγματα / υδροηλεκτρικοί σταθμοί, συνολικής ισχύος 1.344 GWH.
Στο νομό Ριζαίου, στις κοιλάδες Διπόταμος, Σένος (Senoz) και Φιντικλί (Fındıklı) έχει σχεδιαστεί η κατασκευή 62 φραγμάτων / υδροηλεκτρικών σταθμών, συνολικής ετήσιας παραγωγής 5.3 δισεκατομμυρίων KWS.
Και φυσικά, αν και δεν είχαμε καμία αμφιβολία γι' αυτό, στη διαδήλωση ήσαν παρόντες οι οργανοπαίχτες με τις λύρες (κεμεντζέ) και τους άσκαυλους (τουλούμ) και οι χοροί πήραν κι έδωσαν.
Αυτός είναι ο Πόντος και οι Πόντιοι.

Πηγή: http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=Detay&ArticleID=892578&Date=08.08.2008&CategoryID=85

Δεκάχρονη μαύρη επέτειος στο ελληνόφωνο Μπέσκιοϊ Σουρμένων


Το κέντρο του Μπέσκιοϊ όπως είναι σήμερα

Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν από τότε που μετά από θεομηνία τα νερά του Μοναχού ποταμού παρέσυραν στο διάβα τους μεγάλο μέρος του Μπέσκιοϊ (Beşköy). Από την καταστροφική μανία των νερών του Μοναχού ποταμού, στις 7 Αυγούστου 1998, έχασαν τη ζωή τους 47 ελληνόφωνοι κάτοικοι της περιοχής.
Να σημειωθεί ότι το Μπέσκιοϊ είναι το εμπορικό κέντρο μιας ορεινής περιοχής που ακτοικείται αποκλειστικά από ελληνόφωνους μουσουλμάνους. Οι κάτοικοι αυτοί, που διατηρούν στο ακέραιο τη γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό του Πόντου, κατοικούν στα χωριά: Άσπαλο και Φουτσανί (Büyük Doğanli), Αρχάγγελος (Kücük Doğanli), Μεζιρέ (Yilmazlar), Όχσοχο (Dağardi), Καλλίστη (Konuklu), Πετριτάντων (Emirgan).
Εμείς εκφράζουμε τη συμπαθειά μας στους συγγενείς των νεκρών και σε όλους του κατοίκους της περιοχής, που κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες κατορθώνουν να διατηρούν τη γλώσσα και τον πολιτισμό του Πόντου.
Μια εικόνα για το Μπέσκιοϊ και τον πολιτισμό του μπορείτε να πάρετε αν κάνετε μια πλοήγηση στην ιστοσελίδα: www.beskoyluyuz.biz

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Eκ Πλατάνων Τραπεζούντος ο νέος επιτελάρχης του στρατού ξηράς της Τουρκίας



Από τα Πλάτανα (Akçaabat) Τραπεζούντος ο νέος επιτελάρχης του τουρκικού στρατού ξηράς. Ο αντιστράτηγος Ασλάν Γκιουνέρ (Aslan Güner), που φέρεται ανάμεσα σε αυτούς που διεκδικούν με αξιώσεις τη θέση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, γεννήθηκε στα Πλάτανα Τραπεζούντος, το 1948.
Οι τραπεζούντιοι, που φημίζονται για τον τοπικισμό τους, εκδήλωσαν με κάθε τρόπο τη χαρά τους από το γεγονός ότι ένας συμπατριώτης τους ανήλθε στην ιεραρχία και έλαβε το συγκεκριμένο αξίωμα.
Το θέμα απασχόλησε τον τύπο της Τραπεζούντας.

Συνεχίζεται το πρόβλημα με την επίσκεψη του Αχματινετζάν στην Τουρκία

του Σάββα Καλεντερίδη

Η ιρανική πλευρά απέρριψε τη φόρμουλα που πρότεινε η τουρκική πλευρά, για να ξεπεραστεί η άρνηση των Ιρανών να δεχτούν κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Μουσταφά Κεμάλ.
Το ιρανικό υπουργείο εξωτερικών επιμένει να γίνει η επίσκεψη του Αχματινετζάν στην Άγκυρα και ζητά η συνάντηση με τον πρόεδρο Γιούλ να γίνει στο προεδρικό μέγαρο και όχι σε ξενοδοχέιο ή άλλο χώρο. Στη διάρκεια της επίσκεψης αυτής δεν θα υπάρξει επίσκεψη του Ιρανού αξιωματούχου στον τάφο του Κεμάλ.
Στη συνέχεια οι Ιρανοί διπλωμάτες ζητούν να επισκεφθεί ο Αχματινετζάν την Κωνσταντινούπολη και να προσευχηθεί σε ένα από τα ισλαμικά τεμένη της Πόλης, ημέρα Παρασκευή.
Όπως φαίνεται, οι Ιρανοί, σε επίπεδο συμβολισμού, επιδιώκουν αφ' ενός την ακύρωση στην πράξη του πρωτοκόλλου που προσπαθούν να επιβάλουν οι Τούρκοι στους ξένους επισήμους, σύμφωνα με το οποίο καθίσταται υποχρεωτική η επίσημη επίσκεψη και κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Κεμάλ. Να σημειωθεί ότι το "υποχρεωτικό" πρωτόκολλο έχουν ανατρέψει ήδη οι Σαουδάραβες, αφού και ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, σε πρόσφατη επίσκεψη στην Άγκυρα αρνήθηκε να καταθέσει στεφάνι στον τάφο του Κεμάλ.
Αφ' εταίρου, με την επίσκεψη του Αχματινετζάν σε ισλαμικό τέμενος της Κωνσταντινούπολης ημέρα Παρασκευή, θέλουν να δείξουν την πολιτική τους βούληση για ουσιαστική επέκταση του ισλάμ στην παλαιά πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Τελικά, μετά την εμπλοκή στα ανωτέρω θέματα, δεν έχει γίνει ακόμη γνωστή η ακριβής ημερομηνία και το πρόγραμμα της επίσκεψης του Ιρανού ηγέτη στην Τουρκία.
Δεν λέμε ότι συμφωνούμε με το καθεστώς της Τεχεράνης, ούτε με τους πολιτικούς στόχους της κυβέρνησης Αχματινετζάν, δεν μπορούμε όμως να μην σημειώσουμε τη σημασία που δίνουν οι Ιρανοί σε θέματα ιστορίας και συμβολισμών.
Ακούει κανείς στην Αθήνα;

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Η Exxon Mobil ενδιαφέρεται για τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ευξείνου Πόντου

Ο βοηθός του Γενικού Διευθυντή της κρατικής εταιρείας πετρελαίων της Τουρκίας ΤΡΑΟ, Γιουρντάλ Όζτας (Yurdal Öztaş), δήλωσε ότι η αμερικανική πολυεθνική πετρελαϊκή εταιρεία Exxon Mobil, εξεδήλωσε ενδιαφέρον για να συμμετέχει από κοινού με την ΤΡΑΟ στις έρευνες που γίνονται στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου για τον εντοπισμό εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων πετρελαίου.
Η ΤΡΑΟ διεξάγει έρευνες για το συγκεκριμένο θέμα τα τελευταία 5-6 χρόνια.

Όταν η επανάσταση εξευτελίζεται...


Μόνον ως αποτέλεσμα του προχωρημένου της ηλικίας του Φιντέλ Κάστρο μπορεί να εξηγηθεί η απόφασή του να επιτρέψει το στήσιμο βάθρου με την προτομή του Μουσταφά Κεμάλ στην πολυσύχναστη λεωφόρο Puerto της πρωτεύουσας της Κούβας Αβάνα.
Στην τελετή ανόρθωσης της προτομής του Μουσταφά Κεμάλ, που έγινε στις 31 Ιουλίου 2008, παρευρέθησαν ο υφυπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, πρέσβης Haydar Berk, ο πρέσβης της Τουρκίας στην Αβάνα Şanıvar Kızıldeli, ο ιστορικός της πόλης της Αβάνα Dr. Eusebio Leal Spengler και εκπρόσωποι του υπουργείου εξωτερικών, του Κουβανικού Οργανισμού Φιλίας των Λαών, του δημοτικού συμβουλίου της Αβάνας κ.ά.
Αν και ως Έλληνες δεν έχουμε δικαίωμα να πούμε και πολλά, αφού οι δικοί μας πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες καταθέτουν στεφάνια στο μαυσωλείο του Κεμάλ, αναρωτιώμαστε. Άραγε, όταν ο Κουβανικός Οργανισμός Φιλίας των Λαών παρίστατο στην τουρκοτελετή, δεν σκέφτηκε τους Αρμένιους, τους Έλληνες, τους Συροχαλδαίους και τους Κούρδους που πέρασαν από το μαχαίρι του Κεμάλ και του κεμαλισμού;
Τέλος, σας παραθέτουμε την ομιλία του ιστορικού πόλεων, Dr. Eusebio Leal, για να αντιληφθούμε ότι όταν αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους, η ιστορία παραχαράσσεται και εκδικείται:
“Η προτομή του Ατατούρκ, που συνέβαλε στη διαμόρφωση της καλύτερης ανθρωπιστικής ιδεολογίας, που μας έμαθε πώς να είμαστε υπερήφανοι άνδρες και γυναίκες, πώς να συγκροτούμε ένα έθνος και πώς να είμαστε πολιτισμένοι, στήθηκε στην καρδιά της Αβάνας. Ευχαριστούμε την Τουρκία που γέννησε έναν ανίκητο και ανθρωπιστή δάσκαλο, που ήξερε πώς να διαμορφώνει το μέλλον".
Αν και, όπως προαναφέρουμε, με τα καμώματά μας δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε γι' αυτό το θέμα, μια λέξη αρκεί: Ντροπή

Έγινε κι' αυτό στην Τραπεζούντα


Ένα ζευγάρι από το Ρίζαιο κατέλυσε χθές (2/8/2008) σε ξενοδοχείο της συνοικίας Ισκεντέρπασα (İskenderpaşa Mahallesi) της Τραπεζούντας.
Τη νύχτα ο 28χρονος Σινάν Γκιουναϊντίν (Sinan Günaydın), ανακοίνωσε στην 39χρονη Ιλκνούρ Τοπτάν (İlknur Toptan), με την οποία διατηρούσε μακροχρόνια σχέση, την πρόθεσή του να αραβωνιαστεί με μια κοπέλα. Η Ιλκνούρ τον άφησε να κοιμηθεί και όταν ο Σινάν βυθίστηκε στον ύπνο, εκείνη πήρε ένα μαχαίρι και του έκοψε το γεννητικό όργανο από τη ρίζα, για να το πετάξει στη συνέχεια στη στέγη του επέναντι ξενοδοχείου. Ενώ ο Σινάν έπλεε στο αίμα, η Ιλκνούρ έφυγε από το ξενοδοχείο και πήγε στο χωριό της, στον Καλοπόταμο (İyidere) του Ριζαίου.
Ο Σινάν διακομίστηκε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Τραπεζούντας, ενώ οι αστυνομικοί και οι νοσοκόμοι κατέβασαν από τη στέγη το μόριό του και το μετέφεραν στο χειρουργείο. Επειδή το νοσοκομείο της Τραπεζούντας δεν διαθέτει τμήμα μικροχειρουργικής, ο ασθενής μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Πάντως, άσχετα με την αγριότητα του θέματος, μπορούμε να πούμε ότι η Ιλκνούρ πέτυχε με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια. Με μια καθοριστική κίνηση τιμώρησε και τον πρώην εραστή της και τη μελοντική αραβωνιάρα του, αν αραβωνιαστεί ποτέ ο δυστυχής Σινάν.
Γι' αυτό, όσοι επισκέπτεστε την Τραπεζούντα, προσοχή σε ό,τι λέτε και σε ό,τι κάνετε...

Πηγή: http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=Detay&ArticleID=891659&Date=04.08.2008&CategoryID=77

2ο προσκύνημα των Ελλήνων του Πόντου στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα



Περίπου τριακόσιοι Ελληνες του Πόντου από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης θα λάβουν μέρος στο προσκύνημα στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα, στις 15 Αυγούστου, που θα πραγματοποιηθεί φέτος για δεύτερη φορά με πρωτοβουλία του βουλευτή του Ρωσικού Κοινοβουλίου, Συντονιστή της 5ης Περιφέρειας του ΣΑΕ Ιβάν Σαββίδη.
«Με αυτό το προσκύνημα, θέλουμε να δείξουμε ότι τιμούμε τους αγώνες του Ποντιακού Ελληνισμού μετά από περίπου ένα αιώνα από τον διωγμό και τη φυγή των προγόνων μας στα βορειοανατολικά της Μαύρης Θάλασσας», δηλώνει ο κ. Σαββίδης, ο οποίος οργανώνει με προσωπική του δαπάνη την αποστολή των Ελλήνων στον Πόντο.
«Όλοι εμείς οι Πόντιοι από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης προσκυνούμε στην Παναγιά Σουμελα, την Αγία Μάνα των Ποντίων, που κράτησε το λαό μας ενωμένο σε όλες της τραγικές στιγμές που σημάδεψαν την ιστορία μας», προσθέτει.
Στην αποστολή-προσκύνημα θα συμμετάσχουν οι πρόεδροι Ομοσπονδιών Ελληνικών Συλλόγων της πρώην ΕΣΣΔ και των Ομοσπονδιών Ποντιακών Συλλόγων της Ελλάδος, εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου και της νεολαίας και ένα συγκρότημα παραδοσιακών χωρών, ενώ αναμένεται να λάβουν μέρος και επίσημοι από την Ελλάδα.

Αναδημοσίευση από το Sofia Times Magazine

Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

ΓΙΑΤΙ Η «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ» … ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ»;;;

Και βέβαια το ερώτημα δεν αποτελεί λογοπαίγνιο. Δυστυχώς.
Θέλετε να μάθετε την απάντηση;
Δεν κάνει… είναι μυστικό!
Εκτός κι αν κρατάτε μυστικό… Κρατάτε μυστικό; Ωραία…

Η «Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά», δεν αποτελεί «Ιερά Μονή»…
Κι ο «Ηγούμενος της Μονής» δεν είναι …Ηγούμενος!!!

Κατά συνέπεια κι οι πιστοί που προσέρχονται κατά χιλιάδες στα υψώματα του Βερμίου να προσκυνήσουν τη Χάρη Της και καταθέτουν τον –μικρό ή μεγάλο – οβολό τους υπέρ της Ιεράς Μονής, ο οβολός τους καταλήγει υπέρ του «Πανελληνίου Ιδρύματος Παναγία Σουμελά», το άλλοτε ονομαζόμενο και ως «Ιερό Ίδρυμα Παναγία Σουμελά»…

Αλλά το «Πανελλήνιο Ίδρυμα Παναγία Σουμελά» δεν είναι …Πανελλήνιο…

…και καλώς έπαψε να ονομάζεται και «Ιερό»…

Κι αυτό διότι «ξεπήδησε» από το Σωματείο Παναγία Σουμελά, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, το οποίο μέχρι σήμερα διορίζει την πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος, (τα έξι από τα έντεκα μέλη του έχοντας τον απόλυτο έλεγχό του) ενώ από ένα διορίζει η Μητρόπολη Βέροιας και το χωριό Καστανιά Βέροιας.

Επίσης, ο Πρόεδρος του «Πανελληνίου» κατά τα άλλα Ιδρύματος είναι καταστατικά μονίμως ο Πρόεδρος του Σωματείου. Τα γραφεία του Ιδρύματος είναι …τα γραφεία του Σωματείου! Στη Θεσσαλονίκη…

Τουτέστιν «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς…»!!!

Κι αφού το Σωματείο Παναγία Σουμελά ουδέποτε ήταν «Πανελλήνιο» -ούτε βέβαια «Ιερό»- τότε πως μπορεί να είναι το Ίδρυμα;

Πως είπατε;

Πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά σε μια ευνομούμενη Πολιτεία;

Πράγματι, όλα αυτά παραπέμπουν σε «άλλες» εποχές, αποπνέουν «οσμή απολυταρχίας», «βασιλική αντίληψη» θα παρατηρήσει κάθε ανυποψίαστος…
Πολύ σωστά!

Διότι το όλο «σύστημα» εμπνεύστηκε και νομιμοποιήθηκε δυνάμει …βασιλικού διατάγματος (924/1966)!!!

Και μη βιαστεί κανείς να καταλογίσει ευθύνες μόνον στον Τέως, γνωστό πλέον ως Κωνσταντίνο δε Γκρέτσια…

Γιατί από το 1966 μέχρι σήμερα η «Δημοκρατία μας» όχι μόνο ανέχεται αλλά και στηρίζει όλο αυτό το «σκηνικό του παραλόγου». Ας όψετε αυτό το αναθεματισμένο «πολιτικό κόστος»!

Μπορεί ναι μεν, η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής να εισηγήθηκε ομόφωνα (πράγμα σπάνιο για διακομματική επιτροπή) την αλλαγή του Διοικητικού Καθεστώτος του Πανελληνίου Ιδρύματος, αλλά!

…αλλά το τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους στο οποίο παρέπεμψε το θέμα για τη σχετική γνωμοδότηση εδώ και ένα χρόνο … το σκέφτεται ακόμη!

Τόση σκέψη όμως για ένα τόσο ξεκάθαρο ζήτημα μόνο προβληματισμούς κι ανησυχίες μπορεί να προξενεί…

Και να φανταστείτε ότι μόλις ένα χρόνο πριν είχε γνωμοδοτήσει θετικά ο Νομικός Σύμβουλος του Κράτους για την αναγκαιότητα των αλλαγών λόγω παράνομης σύστασης του Συμβουλίου του Ιδρύματος…

Και ποια είναι η θέση της Εκκλησίας ως έχουσα λογικά τον πρώτο λόγο για ένα τέτοιο θέμα;;;

Τι την θέλετε τώρα αυτήν την ερώτηση; Σε θολά και βαθιά νερά με βάζετε να κολυμπήσω…
Κρατάτε μυστικό είπατε;

Αφού ανακινήθηκε το ζήτημα στη Βουλή με ερώτηση μάλιστα βουλευτών, ο μακαριστός κ. Χριστόδουλος παρέπεμψε το θέμα για γνωμοδότηση στο Νομικό Σύμβουλο της Ιεράς Συνόδου, τον καθ’ όλα σεβαστό και έγκριτο Επίτιμο Αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Μαρίνο, ο οποίος μάλιστα είναι και ο συντάκτης του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας (του «Συντάγματος» δηλαδή της Εκκλησίας) ο οποίος κατέστη και Νόμος του Κράτους. Όμως ο κ. Μαρίνος γνωμοδότησε ότι το Διοικητικό Καθεστώς του Ιδρύματος Παναγία Σουμελά είναι παράνομο καθώς αντίκειται στον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας!!! Προφανώς όμως η απάντησή του δεν ικανοποίησε και ο μακαριστός κ. Χριστόδουλος τον έβαλε να …ξαναγνωμοδοτήσει, αλλά σε πείσμα όλων, ο «πραγματικός ογκόλιθος» της Νομικής Επιστήμης κ. Μαρίνος, όχι μόνο επέμεινε στην ίδια γνωμοδότηση αλλά προχώρησε λέγοντας ότι όλες οι αποφάσεις είναι παράνομες και οφείλει άμεσα ο Μητροπολίτης Βέροιας να προεδρεύσει του Δ.Σ. του Ιδρύματος και να οριστεί νέος Κανονισμός λειτουργίας από την Ιερά Σύνοδο!!!

Ως «κερασάκι στην τούρτα» απάντησε στις πιέσεις του Ιδρύματος ότι θα πάρει την εικόνα της Παναγίας φεύγοντας, ότι η Ιερά Εικόνα της Παναγίας δεν ανήκει στο Σωματείο ούτε στο Ίδρυμα αλλά αποτελεί αρχαίο ιερό κειμήλιο και ως εκ τούτου ανήκει στο Ελληνικό Κράτος…

Τι το ‘θελε; Το αποτέλεσμα;

Όχι μόνο δεν εισακούστηκε η φωνή του αλλά …συνταξιοδοτήθηκε κιόλας…

Γι’ αυτό σας λέω, αυτά τα πράγματα δεν κάνει να τα πείτε δημοσίως πουθενά… Προσοχή! Μπορεί να κατηγορηθείτε για αθεΐα! για προσωπικές φιλοδοξίες, για έλλειψη σεβασμού στους Νόμους του Κράτους και της Εκκλησίας, ότι είστε κρυφοί μάρτυρες το Ιεχωβά ή μασόνοι… ακόμη και ότι επιβουλεύεστε να καρπωθείτε το παγκάρι!!! Δεν είναι αστείο. Τα ‘χουμε ζήσει αυτά!!!

Αρχικά μας «τράβηξε το αυτί» με δριμύτατα δημοσιεύματα στον Τύπο ο Σεβασμιώτατος νυν Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος και πρώην «ηγούμενος» της Ιεράς Μονής Παναγίας Σουμελά…(Που δεν ήταν στην πραγματικότητα ηγούμενος και δεν είναι Ιερά Μονή όπως είπαμε).

Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων (Π.Ο.Π.Σ.) κ. Αποστολίδης και ταυτόχρονα Γραμματέας του Ιδρύματος Παναγία Σουμελά, ο οποίος τυγχάνει και συνήγορος του πρώην προέδρου της ΠΟΠΣ κ. Στέφανου Τανιμανίδη, αδελφού του νυν προέδρου του Ιδρύματος κ. Γεώργιου Τανιμανίδη… χαμός…

Ζήτησε το λόγο μάλιστα στη Γενική Συνέλευση της Λέσχης με το διττό του ρόλο, για να υπερασπιστεί ότι η Εύξεινος Λέσχη Βέροιας οφείλει να παραμείνει μέλος της ΠΟΠΣ όπως είναι άλλωστε και το Σωματείο Παναγία Σουμελά (στο οποίο είναι και Έφορος Δημοσίων Σχέσεων…). Η Εύξεινος Λέσχη Βέροιας όμως είπε ένα τρανταχτό «ευχαριστώ δεν θα πάρω…» και αποχώρησε από την σφικτή αγκάλη της ΠΟΠΣ…

Σας πίκρανα;;; Οφείλω να σας κάνω να ευθυμήσετε λιγάκι:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βέροιας κ. Παντελεήμων, που τόσο καιρό τηρούσε «σιγή ιχθύος», έσπασε τη σιωπή του και …κατά λάθος έστειλε fax, ναι fax!, προς την Εύξεινο Λέσχη Βέροιας (και την επόμενη ημέρα έστειλε την επιστολή του και χέρι – χέρι για να λάβει και αριθμό πρωτοκόλλου) την παραμονή της ανωτέρω Γενικής Συνέλευσης για να …νουθετήσει όσους ασχολούνται με το θέμα της Διοίκησης του Ιδρύματος, κοινώς «να μας τραβήξει το αυτί», (το άλλο, γιατί το πρώτο μας το είχε ήδη τραβήξει ήδη ο Μητροπολίτης Δράμας), ασκώντας έτσι άμεση παρέμβαση στα εσωτερικά της Λέσχης, παίρνοντας όμως την απάντηση από το σώμα της Γενικής Συνέλευση όπως και ο ανωτέρω Γραμματέας του Ιδρύματος.

Θέλετε κι άλλο;

Στην επιστολή του που απέστειλε στη Λέσχη με fax (για να προλάβει βλέπετε τις εξελίξεις) είχε κοινοποίηση σε ποιον;

Φυσικά στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δράμας και στο Ίδρυμα Παναγία Σουμελά!!!
Επειδή μάλιστα η ανωτέρω επιστολή θεωρήθηκε «θρίαμβος» και «επικράτηση» από το Ίδρυμα δημιουργήθηκε και blog στο Ίντερνετ, όπου το 1ο και μοναδικό κείμενο που μέχρι σήμερα ανέβηκε είναι η επιστολή του Μητροπολίτη Βέροιας!!! μόνο αυτό τους ενδιέφερε να κοινοποιήσουν… (μπείτε και σεις να την δείτε «σκαναρισμένη» και να κουνήσετε το κεφάλι σας όπως εμείς, η διεύθυνση είναι idrymapanagiasoumela.blogspot.com).

Θέλετε να χαλαρώσετε από όλους αυτούς τους Νόμους, τα κείμενα, τις επιστολές, τις γνωμοδοτήσεις;;;

Δείτε μία ωραία φωτογραφία, πρόσφατη, δημοσιευμένη στο περιοδικό που εκδίδει η Μητρόπολη Βέροιας – Ναούσης – Καμπανίας με τίτλο «Παύλειος Λόγος» (περιοδικό Παύλειος Λόγος Μαρτίου-Απριλίου σελ. 27), όπου εικονίζονται ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βέροιας κ. Παντελεήμων, ο Πρόεδρος της ΠΟΠΣ και ταυτόχρονα και Γραμματέας του «Πανελλήνιου Ιδρύματος Παναγία Σουμελά» κ. Αποστολίδης μαζί με τον πρόεδρό του κ. Γ. Τανιμανίδη σε πρόσφατη επίσκεψή τους στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο… Τι να ήθελαν να πουν στον Αρχιεπίσκοπο όλοι μαζί σε επίσημη επίσκεψη άραγε;;;

Και μια και «το κλίμα χαλάρωσε κάπως» να σας εκμυστηρευτώ και κάποιες «προφητείες» («να το!» θα πουν κάποιοι, «τώρα ισχυρίζεται ότι είναι και προφήτης»…), που εάν επιβεβαιωθούν θα «σηκώσουν» πολύ γέλιο:

Προφητεία 1η: Το Νομικό Τμήμα Συμβουλίου του Κράτους θα εκδώσει γνωμοδότηση αντίθετη με την προηγούμενη του Νομικού Συμβούλου του Κράτους, βρίσκοντας τα όλα νόμιμα και η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής δεν θα ξανασχοληθεί με το θέμα θεωρώντας το θέμα λήξαν…

Προφητεία 2η: Ο νέος Νομικός Σύμβουλος της Εκκλησίας θα γνωμοδοτήσει υπέρ του υφιστάμενου Διοικητικού Καθεστώτος, ερμηνεύοντας ορθότερα από τον κ. Μαρίνο τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας τον οποίο συνέταξε ο τελευταίος…

Προφητεία 3η: Άνθρωπος του στενού –του πολύ στενού- περιβάλλοντος του Ιδρύματος θα προσπαθήσει να κάνει κινήσεις για την ανάληψη της Διοίκησης της Ευξείνου Λέσχη Βέροιας (καλά, αυτό δεν είναι προφητεία, είναι είδηση…)

Προφητεία 4η: Θα κατατεθεί επίσημη πρόταση προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βέροιας κ. Παντελεήμων, αφενός για ανάληψη της προεδρίας του Ιδρύματος της Παναγίας Σουμελά από τον ίδιο, όπως επιτάσσει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, για την άρση του παράνομου υφιστάμενου Καθεστώτος και αφετέρου, πρόταση να επανιδρυθεί επιτέλους η Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά στο υφιστάμενο μέρος όπου βρίσκεται το Ιερό προσκύνημα, Μοναστήρι δηλαδή με μοναχούς και –επιτέλους- Ηγούμενο, όπως ακριβώς συνέβαινε στο όρος Μελά στον Πόντο, υπό την πνευματική επιστασία πλέον της Μητρόπολης Βέροιας,
και ο Μητροπολίτης θα …αρνηθεί (τεχνηέντως) και στις δύο προτάσεις!!!

Προφητεία 5η (και τελευταία): Θα μου κατατεθεί μήνυση για δυσφήμιση, διασπορά ψευδών ειδήσεων και άλλα τινά…
Αλλά, απ’ την άλλη πάλι, δεν νομίζω… Πρώτον γιατί όπως είπατε, κρατάτε μυστικό, και δεύτερον … η αλήθεια έπαψε να είναι ποινικό αδίκημα (ελπίζω…)

Για όσους παραμένουν ακόμη σφιγμένοι και δεν βρίσκουν «που είναι το αστείο μετά από όλα αυτά;» θα σας πω ότι, ενώ τόσα χρόνια αυτός «ο χορός καλά κρατεί», τελευταία πλήθηναν οι «ασεβείς» φωνές που δεν διστάζουν και δεν φοβούνται να πουν την αλήθεια και έχουν ξεσηκωθεί από την αγανάκτηση όχι μόνο η πλειοψηφία των Ποντιακών Σωματείων (άνω των 350) που εκφράζονται από την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (Π.Ο.Ε.), αλλά επίσης και το 6o Παγκόσμιο Συνέδριο των Απανταχού Ποντίων σχεδόν ομόφωνα, με εξαίρεση τους 3 εκπροσώπους της ΠΟΠΣ, αποφάσισε να κινηθεί προς την κατεύθυνση της αλλαγής του Διοικητικού Καθεστώτος του Ιδρύματος της Παναγίας Σουμελά.

Λοιπόν, κρατάτε μυστικό;


Λάζαρος Κουμπουλίδης
Έφορος Δημοσίων Σχέσεων
Ευξείνου Λέσχης Βέροιας

Αναδημοσίευση από http://epontos.blogspot.com/