Ο «πρόσφυγας» Πατριάρχης Κωνσταντίνος ο Στ΄ επιστρέφει μετά απο 85 χρόνια στο Φανάρι όπου υπηρέτησε ως Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας για 47 ημέρες απο τις 17 Δεκεμβρίου του 1924 εως και τις 30 Ιανουαρίου του 1925 οπότε και εκδιώχθηκε από τις τουρκικές αρχές καθώς βάσει της Συνθήκης της Λοζάννης χαρακτηρίστηκε «ανταλλάξιμος».
Γεννημένος στην Σιγή της Προύσας το 1860, σπούδασε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και υπηρέτησε ως Μητροπολίτης σε περιοχές άμεσα συνδεδεμένες με την ιστορία του ελληνισμού και της προσφυγιάς. Αρχικά εκλέχθηκε Επίσκοπος Ροδοστόλου και ήταν βοηθός του Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως, μετά εκλέχθηκε Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης, αργότερα μετατέθηκε στην Μητρόπολη Τραπεζούντος, και το 1924 Μητροπολίτης Δέρκων. Στις 17 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου διαδέχθηκε στον Πατριαρχικό θρόνο τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ζ' και σε λιγότερο απο δύο μήνες κλήθηκε με αμετάκλητη απόφαση των τουρκικών αρχών να εγκαταλείψει την Πόλη. Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο που είχαν προηγούμενος περπατήσει εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Αργότερα στην Χαλκίδα και τέλος στην Νέα Φιλαδέλφεια όπου βοήθησε στην εγκατάσταση των προσφύγων στην νέα τους πατρίδα. Σε μια προσπάθεια στήριξης της πορείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπέβαλλε την παραίτηση του στις 22 Μαίου ζητώντας την άμεση εκλογή διαδόχου του αφού γνώριζε οτι δεν υπήρχε πιθανότητα επιστροφής του.
Ο «πρόσφυγας» Πατριάρχης άφησε την τελευταία του πνοή το 1930 και η ελληνική πολιτεία τον ενταφίασε στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών αποδίδοντας του τιμές εν ενεργεία αρχηγού κράτους και χιλιάδες πρόσφυγες παρακολούθησαν την εξώδιο ακολουθία που τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό αποδίδοντας το ύστατο χαίρε στον Πατριάρχη που είχε την ίδια μ' αυτούς τραγική μοίρα.
Μετά απο πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου τα οστά του Κωνσταντίνου του Στ' θα μεταφερθούν 85 χρόνια μετά στο Φανάρι όπου η Ιερά Σύνοδος θα του αποδώσει τιμές εν ενεργεία Οικουμενικού Πατριάρχη και στην συνέχεια θα ενταφιαστούν στο Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής στο Βαλουκλή όπου βρίσκονται οι τάφοι των Προκαθημένων της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.
Οι κάτοικοι της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Ιωνίας θα απευθύνουν το ύστατο χαίρε στον Πατριάρχη κατά τη διάρκεια μνημοσύνου που θα γίνει στον Μητροπολιτικό Ναό την Κυριακή και στην συνέχεια θα γίνει η μεταφορά του στην Κωνσταντινούπολη.
Η είδηση, έχει συγκλονίσει, όλους του ιεράρχες του οικουμενικού θρόνου, καθώς πρόκειται για μια απο τις τραγικότερες φυσιογνωμίες της ιστορίας της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης του περασμένου αιώνα. «Ήταν ο πρώτος και ο κορυφαίος των προσφύγων» δηλώνει στο «BHMAonline» ο Μητροπολίτης Αυστρίας κ. Μιχαήλ. Με την μεταφορά του στην Πόλη, προσθέτει «λήγει η εξορία του και η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης παίρνει πίσω στα σπλάχνα της τον Προκαθήμενο της που τον φιλοξένησε η αττική γη. Ήταν μια ιστορική προσωπικότητα που με την πορεία και την στάση του δείχνει σε όλους τι σημαίνει προσφορά στην Εκκλησία. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν δίστασε να παραιτηθεί απο τον θρόνο "για το καλό της Εκκλησίας" και ευχόμενος, όπως σημείωνε στο κείμενο της παραίτησης του "να μην πραγματοποιηθούν οι φόβοι του". Δυστυχώς έπρεπε να περάσουν 85 χρόνια για να δικαιωθεί. Και δικαιώνεται απο τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο ο οποίος θέλησε και τελικά κατάφερε να πάρει πίσω τον εξόριστο προκάτοχο του για να τον ενταφιάσει στην γη της Πόλης όπου ανήκε πάντα, δίπλα στους άλλους μεγάλους Πατριάρχες του Γένους».
ΒΗΜΑ
Γεννημένος στην Σιγή της Προύσας το 1860, σπούδασε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και υπηρέτησε ως Μητροπολίτης σε περιοχές άμεσα συνδεδεμένες με την ιστορία του ελληνισμού και της προσφυγιάς. Αρχικά εκλέχθηκε Επίσκοπος Ροδοστόλου και ήταν βοηθός του Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως, μετά εκλέχθηκε Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης, αργότερα μετατέθηκε στην Μητρόπολη Τραπεζούντος, και το 1924 Μητροπολίτης Δέρκων. Στις 17 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου διαδέχθηκε στον Πατριαρχικό θρόνο τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ζ' και σε λιγότερο απο δύο μήνες κλήθηκε με αμετάκλητη απόφαση των τουρκικών αρχών να εγκαταλείψει την Πόλη. Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο που είχαν προηγούμενος περπατήσει εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Αργότερα στην Χαλκίδα και τέλος στην Νέα Φιλαδέλφεια όπου βοήθησε στην εγκατάσταση των προσφύγων στην νέα τους πατρίδα. Σε μια προσπάθεια στήριξης της πορείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπέβαλλε την παραίτηση του στις 22 Μαίου ζητώντας την άμεση εκλογή διαδόχου του αφού γνώριζε οτι δεν υπήρχε πιθανότητα επιστροφής του.
Ο «πρόσφυγας» Πατριάρχης άφησε την τελευταία του πνοή το 1930 και η ελληνική πολιτεία τον ενταφίασε στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών αποδίδοντας του τιμές εν ενεργεία αρχηγού κράτους και χιλιάδες πρόσφυγες παρακολούθησαν την εξώδιο ακολουθία που τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό αποδίδοντας το ύστατο χαίρε στον Πατριάρχη που είχε την ίδια μ' αυτούς τραγική μοίρα.
Μετά απο πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου τα οστά του Κωνσταντίνου του Στ' θα μεταφερθούν 85 χρόνια μετά στο Φανάρι όπου η Ιερά Σύνοδος θα του αποδώσει τιμές εν ενεργεία Οικουμενικού Πατριάρχη και στην συνέχεια θα ενταφιαστούν στο Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής στο Βαλουκλή όπου βρίσκονται οι τάφοι των Προκαθημένων της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.
Οι κάτοικοι της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Ιωνίας θα απευθύνουν το ύστατο χαίρε στον Πατριάρχη κατά τη διάρκεια μνημοσύνου που θα γίνει στον Μητροπολιτικό Ναό την Κυριακή και στην συνέχεια θα γίνει η μεταφορά του στην Κωνσταντινούπολη.
Η είδηση, έχει συγκλονίσει, όλους του ιεράρχες του οικουμενικού θρόνου, καθώς πρόκειται για μια απο τις τραγικότερες φυσιογνωμίες της ιστορίας της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης του περασμένου αιώνα. «Ήταν ο πρώτος και ο κορυφαίος των προσφύγων» δηλώνει στο «BHMAonline» ο Μητροπολίτης Αυστρίας κ. Μιχαήλ. Με την μεταφορά του στην Πόλη, προσθέτει «λήγει η εξορία του και η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης παίρνει πίσω στα σπλάχνα της τον Προκαθήμενο της που τον φιλοξένησε η αττική γη. Ήταν μια ιστορική προσωπικότητα που με την πορεία και την στάση του δείχνει σε όλους τι σημαίνει προσφορά στην Εκκλησία. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν δίστασε να παραιτηθεί απο τον θρόνο "για το καλό της Εκκλησίας" και ευχόμενος, όπως σημείωνε στο κείμενο της παραίτησης του "να μην πραγματοποιηθούν οι φόβοι του". Δυστυχώς έπρεπε να περάσουν 85 χρόνια για να δικαιωθεί. Και δικαιώνεται απο τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο ο οποίος θέλησε και τελικά κατάφερε να πάρει πίσω τον εξόριστο προκάτοχο του για να τον ενταφιάσει στην γη της Πόλης όπου ανήκε πάντα, δίπλα στους άλλους μεγάλους Πατριάρχες του Γένους».
ΒΗΜΑ