Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Oι "αφελείς" νεροκουβαλητές του κεμαλισμού, οι φορείς της ιδεολογίας του "Σφάξε μου Γκαζί μου ν' αγιάσω"

Bookmark and Share


του Σάββα Καλεντερίδη
Πριν από λίγες ημέρες έγινε μια "βιβλιοπαρουσίαση" στην Αθήνα, όπου προσωπικότητες της πολιτικής επιστήμης και του Ελληνικού Κοινοβουλίου εκλήθησαν να μιλήσουν για την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου "NUTUK, Ο ΜΕΓΑΣ ΡΗΤΟΡΙΚΟΣ, του Γκαζί Μουσταφά Κεμάλ".
Όσον αφορά στη σκοπιμότητα της έκδοσης, ασφαλώς και θα έπρεπε να μεταφραστούν και να εκδοθούν οι λόγοι του Μουσταφά Κεμάλ, για να έχουν πρόσβαση οι μελετητές αλλά και ο απλός λαός σε κείμενα και γεγονότα που ούτως ή άλλως καθόρισαν την πορεία του Ελληνισμού.
Γιατί μιλάμε για ένα πολιτικό πρόσωπο, που με τις αποφάσεις και τις πράξεις του συνέπραξε σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας και της ανθρώπινης ιστορίας, στη γενοκτονία 1.500.000 ανθρώπων, του Ελληνισμού του Πόντου, της Θράκης και της Ανατολής.
Αφού λοιπόν παραδεχτούμε ότι είναι κατ' αρχάς χρήσιμη η έκδοση, άς μας επιτραπεί να εκφράσουμε μερικές απόψεις για το βιβλίο και για την ίδια την εκδήλωση της βιβλιοπαρουσίασης.
Πρώτον και κύριον, στο εξώφυλλο, μπροστά από όνομα του Μουσταφά Κεμάλ αναφέρεται το ουσιαστικό ΓΚΑΖΙ, που σημαίνει ΗΡΩΑΣ, δηλαδή κάτι σας ΜΕΓΑΣ, και το χρησιμοποιούν οι Τούρκοι, γιατί θεωρούν ότι οι σφαγές και οι γενοκτονίες που έκανε εις βάρος των Ελλήνων δικαιολογούν αυτό το όνομα-τίτλο τιμής. Το γεγονός ότι χρησιμοποιείται το όνομα αυτό και στην ελληνική έκδοση, χωρίς δόση υπερβολής, σημαίνει ότι εμείς οι Έλληνες αποδεχόμαστε το 'μεγαλείο' εκείνου που μας έσφαξε με τον πιο άγριο και απάνθρωπο τρόπο.
Δεύτερον, η συμμετοχή στη βιβλιοπαρουσίαση Τούρκων διπλωματών και του ίδιου του πρέσβη της Τουρκίας -είναι σε όλους γνωστό ότι οι Τούρκοι διπλωμάτες είναι οι πιο σκληροί φορείς του κεμαλικού φασισμού- αποτελεί απόδειξη ότι η έκδοση του έργου και η εκδήλωση της βιβλιοπαρουσίασης ήταν στην ουσία ένα προπαγανδιστικό εγχείρημα προβολής και νομιμοποίησης του κεμαλισμού, μιας φασιστικής και εγκληματικής ιδεολογίας, σε μια κοινωνία-θύμα και του ίδιου του στυγερού δολοφόνου και των ανθρωποειδών που συνεχίζουν να κρατούν ζωντανό τον κεμαλισμό, που στην κυριολεξία τρέφεται από το αίμα των θυμάτων του. Ποιός ξεχνάει -εκτός ίσως από τους Τούρκους κεμαλιστές και από τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση- ότι τα εκατομμύρια των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής, οι 150.000 Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, οι βιασμένες γυναίκες της Ίμβρου, είναι θύματα του Μουσταφά Κεμάλ και της ιδεολογίας του;
Τρίτο και το χειρότερο, η παρουσία σε αυτήν την προπαγανδιστική κεμαλική-φασιστική εκδήλωση προσωπικοτήτων από το χώρο της πολιτικής και των ακαδημαϊκών δασκάλων της Ελλάδος, μιας χώρας που αποτελεί διαχρονικό θύμα του κεμαλικού φασισμού, είναι βαρύτατο πολιτικό, επιστημονικό, ιστορικό και ηθικό ολίσθημα και αποτελεί απροκάλυπτη ύβρι σε νεκρούς και ζωντανούς.
Δεν υπάρχουν λόγια να χαρακτηριστεί η πράξη σας κύριοι. Δεν υπάρχουν λόγια να χαρακτηριστεί και να δικαιολογηθεί η παρουσία σας σε μια τέτοια εκδήλωση, που δεν ήταν επιστημονικού αλλά βαθύτατα πολιτικού χαρακτήρα, που κινείται στη λογική του "σφάξε με Γκαζί μου ν' αγιάσω".
Δεν μπορεί εκπρόσωποι του ελληνικού λαού να συμμετέχουν σε μια τέτοια εκδήλωση.
Δεν μπορεί βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου που εκπροσωπούν τα θύματα του Κεμάλ, να είναι ταυτόχρονα συνοδοιπόροι και τιμητές του.
Δεν μπορεί ακαδημαϊκοί δάσκαλοι να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο επιστημικό και εθνικό όνειδος.
Δεν μπορεί ακαδημαϊκοί δάσκαλοι συνοδοιπόροι-προπαγανδιστές των κεμαλιστών να διδάσκουν στα παιδιά των Ποντίων, των Θρακών, των Σμυρνιών, των Κωνσταντινουπολιτών και των Ιμβρίων.
Δεν μπορεί και οι μεν και οι δε να αμοίβονται με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων.
Αν δεν μπορείτε κύριοι συνοδοιπόροι των κεμαλιστών να αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων, τουλάχιστον παραιτηθείτε.

Σάββας Καλεντερίδης

Ενα από τα απομεινάρια του εγκλήματος του Μουσταφά Κεμάλ και του κεμαλικού φασισμού, που υπέστη βάναυση προσβολή από την βδελυρή πράξη σας.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Κυκλοφόρησε το 12ο Φύλλο της Εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ

Bookmark and Share

Φύλλο Φεβρουαρίου 2010
ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ: Να σώσουμε την Ελλάδα

Υπάρχουν ορισμένες στιγμές που ο πολίτης είναι αναγκασμένος από τις περιστάσεις να βάζει στην άκρη τα ατομικά, οικογενειακά, συντεχνιακά, μικροκομματικά και πολιτικά του συμφέροντα και στρατηγικές και να αγωνίζεται για κάτι που είναι υπεράνω όλων αυτών, την Πατρίδα… Αυτή η αντίληψη επικρατεί και καθορίζει συνολικά τη στάση της κοινωνίας και του έθνους κυρίως σε πολεμικές περιόδους, όταν δηλαδή απειλείται η εθνική κυριαρχία και η ακεραιότητα της χώρας.
Την περίοδο που διανύουμε, παρότι η πατρίδα μας δεν απειλείται με πόλεμο, λόγω του υπέρογκου χρέους και των τεράστιων κρατικών δαπανών… τίθενται σε κίνδυνο μείζονα εθνικά μας ζητήματα (Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Σκοπιανό), ενώ απειλείται και η ίδια η εθνική μας κυριαρχία.
Σε αυτήν την κρίσιμη για τη χώρα μας περίσταση… ας δηλώσουμε ξεκάθαρα και σε όλους τους τόνους την αποφασιστικότητά μας να μην επιτρέψουμε από τούδε και στο εξής στους απατεώνες και τους κλέφτες να παίζουν με την τύχη της πατρίδας και του λαού μας… να αναλάβει ο καθένας μας τις ευθύνες που του αναλογούν και να σώσουμε την πατρίδα. Αφού τη σώσουμε, να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, κάνοντας τότε, όταν περάσει ο κίνδυνος, τον απολογισμό και βάζοντας τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Προς το παρόν, ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Τ’ Εμέτερα:
Αλυσοδεμένος πολιτισμός, του Σάββα Καλεντερίδη
…Δεν θα κρίνουμε την πράξη των καλλιτεχνών που κατοχύρωσαν τους στίχους και τη μουσική του 'Αητέν'ς επαραπέτανεν' και άλλων ακριτικών τραγουδιών ως δική τους πνευματική δημιουργία… Επειδή όμως η κατάσταση έχει περιπλακεί, και επειδή κανείς δεν είναι σε θέση να πει με βεβαιότητα ποιοι σκοποί και τραγούδια από αυτά που δηλώθηκαν στην ΑΕΠΙ είναι παραδοσιακά, άρα ανήκουν σε όλο τον ελληνικό λαό, και ποια όχι, και επειδή είμαστε αντίθετοι στη λογική των μηνύσεων και των αντεγκλήσεων, θεωρούμε ότι η ΠΟΕ, που εκπροσωπεί τη συντριπτική πλειοψηφία του οργανωμένου ποντιακού χώρου, θα πρέπει να επιληφθεί του θέματος και να ξεκαθαρίσει οριστικά το ζήτημα με την ΑΕΠΙ. Μόνον τότε… θα απελευθερωθεί ο 'αλυσοδεμένος' ποντιακός μουσικός πολιτισμός.

Σελ. 2
Ο… σέφτελον και ο ευτελής, του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Ποντιακό Σταυρόλεξο, του Αχιλλέα Βασιλειάδη


Σελ. 3 Πατρίδας Αροθυμίας
Μια σελίδα από τον Πόντο. Πώς γιορτάσαμε τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών το 1911, του Γεωργίου Δημητριάδη (κείμενο του 1959)
Αέρας δροσιάς από την «πατρίδα», της Μαριέττας Κοντογιαννίδου


Σελ. 4-5 Πολιτική
Οι Σχέσεις Τουρκίας-Βουλγαρίας υπό την Οπτική της Ε.Ε., του Ismail ISCAN, μετάφραση του Σάββα Καλεντερίδη
Καποδίστριας, Ιασονίδης και η Εποχή μας, του Κώστα Κούση


Σελ. 6-9 Ποντιακά δρώμενα στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο

Σελ. 10-11 Ιστορία
Μουρούζηδες, Ηγεμονική οικογένεια του Ποντιακού Ελληνισμού με τους επιφανείς άνδρες, Μέρος Α΄, του Τάσου κ. Κοντογιαννίδη
Αμαζόνες, θρύλοι και ιστορίες, του Στέφανου Στεφανίδη


Σελ. 12-13 Λαογραφία - Πατρίδας Αροθυμίας
Κούντουρον-Φεβρουάριος, του Ανδρέα Χατζηκυριακίδη
Χαλβά-Μαντέν: Τα χωριά των παππούδων μου, αφήγηση της Ιωάννας Πασαλίδου


Σελ. 14-15 Η καθ’ ημάς Ανατολή
Ο Ερυθρός Σταυρός στην Ιωνία 1919-1922, του Δημητρίου Κρασσά
Περίθαλψη της Εγγύς Ανατολής, Μια άγνωστη εκδήλωση της Αμερικανικής Φιλανθρωπίας, του Δημητρίου Κρασσά


Σελ. 16-17 Ελεύθερα θέματα
Ένα βάπτισμα στην κολυμβήθρα της εθνικής-ποντιακής συνειδήσεως, του Χάρη Λαμψακηνού
Βιβλιοπαρουσιάσεις
Τί είναι παραδοσιακό και τι νεότερο. Τί καταγράφουμε τελικά. -της Μυροφόρας Ευσταθιάδου


Σελ. 19 Αθλητικό Βήμα - Βήμα Αναγνωστών
Ανθή Καραγιάννη, Πόντια Παραολυμπιονίκης από την Καβάλα
Μαζί με την Πατρίδα μου έχασα και την ταυτότητά μου, 10 Ευρώ Πρόστιμο!!! του Γιώργου Ζαχαριάδη
«Όραμα, ιδεολογία και ...εθνική χρεωκοπία», ο αναγνώστης και φίλος της εφημερίδας μας Παντελής Ωρολογάς σχολιάζει το κύριο άρθρο Δεκεμβρίου


Σελ. 20 Πολιτική
Η υπόθεση Όραμς-Αποστολίδη με λίγα λόγια
Ένα ελληνικό όπλο στην Πόλη, της Ντίνας Καρατζιού


Συνδρομές-Πληροφορίες: κ. Κεσίδου, 210 3316036, gnomi@infognomon.gr
H εφημερίδα κυκλοφορεί στα περίπτερα της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδος.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Να σώσουμε την Ελλάδα

Bookmark and Share

Του Σάββα Καλεντερίδη
Υπάρχουν ορισμένες στιγμές που ο πολίτης είναι αναγκασμένος από τις περιστάσεις να βάζει στην άκρη τα ατομικά, οικογενειακά, συντεχνιακά, μικροκομματικά και πολιτικά του συμφέροντα και στρατηγικές και να αγωνίζεται για κάτι που είναι υπεράνω όλων αυτών, την Πατρίδα. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, που αυτό συνοψίζεται σε ένα αρχαίο ρητό, που κρατά την αξία του αναλλοίωτη μέχρι σήμερα: Υπεράνω όλων η Πατρίς.
Αυτή η αντίληψη επικρατεί και καθορίζει συνολικά τη στάση της κοινωνίας και του έθνους κυρίως σε πολεμικές περιόδους, όταν δηλαδή απειλείται η εθνική κυριαρχία και η ακεραιότητα της χώρας.
Την περίοδο που διανύουμε, παρότι η πατρίδα μας δεν απειλείται με πόλεμο, λόγω του υπέρογκου χρέους και των τεράστιων κρατικών δαπανών (που αν δεν ληφθούν άμεσα σκληρά και επώδυνα μέτρα θα συνεχίζουν να το επιβαρύνουν) τίθενται σε κίνδυνο μείζονα εθνικά μας ζητήματα (Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Σκοπιανό), ενώ απειλείται και η ίδια η εθνική μας κυριαρχία. Ο λόγος είναι πλέον γνωστός σε όλους μας, ασχέτως αν μερικοί δεν νοούμε να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα της κατάστασης και με τις πράξεις μας (καταλήψεις δρόμων, δημοσίων κτιρίων, απεργίες κ.λπ.) επιδεινώνουμε την ήδη τραγική κατάσταση της χώρας. Χωρίς να θέλουμε να απαξιώσουμε ή να σκιάσουμε την ανάγκη των κοινωνικών αγώνων και το δικαίωμα της απεργίας, υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας την επιστολή που έστειλε ο φυλακισμένος ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, όταν το έθνος ήλθε αντιμέτωπο με την επίθεση των Ιταλών στην Ήπειρο, καλώντας τους φυλακισμένους και κυνηγημένους από το καθεστώς συντρόφους του να συμπαραταχθούν με τους υπόλοιπους Έλληνες και με το κράτος που τους είχε φυλακίσει για τις ιδέες τους, και τους ζητούσε να πολεμήσουν με αυτοθυσία και πατριωτισμό. Κατά την άποψή μας, χωρίς να έχουμε καμία διάθεση να κινδυνολογήσουμε, οι στιγμές που περνάει η πατρίδα μας είναι οι κρισιμότερες μετά το 1923 και μετά την περίοδο 1940-1949 και απαιτείται εθνική πανστρατιά.
Έχουμε δεσμευτεί να μη χρησιμοποιήσουμε την εφημερίδα ως εργαλείο εξυπηρέτησης πολιτικών, κομματικών και άλλων συμφερόντων και το τηρούμε απαρέγκλιτα. Άλλωστε ο άκρατος κομματισμός, η ανευθυνότητα και η αναξιοκρατία (που όλοι γνωρίζουμε ότι δημιούργησαν στο παρελθόν μια ανάλογης σοβαρότητας κατάσταση που είχε στοιχεία ολοκληρωτισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και στον οργανωμένο ποντιακό χώρο) ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την τραγική κατάσταση της χώρας. Και επειδή τη στιγμή αυτή, των οικιών ημών εμπιπραμένων, είναι αποκρουστικό να βλέπει κανείς κομματικούς και συνδικαλιστικούς παράγοντες να προσπαθούν να ρίξουν οι μεν τις ευθύνες στους δε, δεν θα πέσουμε κι εμείς στην παγίδα να επιρρίψουμε ευθύνες. Μπορούμε απλά να πούμε ότι όλοι έχουμε τις ευθύνες που αναλογούν στον καθέναν μας, είτε επειδή κυβερνούσαμε, είτε επειδή δεν κάναμε σωστή αντιπολίτευση για να αποτρέψουμε τις καταστροφικές επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης, είτε επειδή ψηφίζαμε απατεώνες, ανίκανους και ανεύθυνους πολιτικούς, που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό. Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, απευθυνόμενοι στους αναγνώστες της «ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ», θεωρούμε ότι αυτή την κρίσιμη στιγμή πρέπει να παραμερίσουμε τις διαφορές, τις διχόνοιες και την απόδοση ευθυνών και να μπούμε με αυτοθυσία στη μάχη, για να αποφύγουμε την καταστροφή.
Θεωρούμε επίσης ότι μπορούμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, αν παράλληλα με την αυτοθυσία που θα επιδείξουμε, όπως μας έμαθαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας, που ήταν πάντα πρώτοι στους αγώνες και τις θυσίες, δηλώσουμε ξεκάθαρα και σε όλους τους τόνους την αποφασιστικότητά μας να μην επιτρέψουμε από τούδε και στο εξής στους απατεώνες και τους κλέφτες να παίζουν με την τύχη της πατρίδας και του λαού μας.
Σε αυτήν την κρίσιμη για τη χώρα μας περίσταση, να αναλάβει ο καθένας μας τις ευθύνες που του αναλογούν και να σώσουμε την πατρίδα. Αφού τη σώσουμε, να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, κάνοντας τότε, όταν περάσει ο κίνδυνος, τον απολογισμό και βάζοντας τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Προς το παρόν, ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, φύλλο 12ο (Φεβρουάριος-Κούντουρον 2010)
Πληροφορίες για συνδρομές: 210 3316036, gnomi@infognomon.gr

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Που κι νουνίζ' όντες κάθεται, θαμάεται όντες σκούται


Μια δήλωση του Μπόζινταρ Ντιμιτρόφ, υπουργού Προεδρίας της Βουλγαρίας, υπεύθυνου για τα ζητήματα των Βουλγάρων της διασποράς, ανέδειξε την τεράστια βαρύτητα την οποία μπορούν να αποκτήσουν τα θέματα που αφορούν στην απαίτηση αποζημιώσεων για περιουσίες ατόμων, οικογενειών και ομάδων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες και τις περιουσίες τους στην Τουρκία τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.



του Σάββα Καλεντερίδη

Όλα ξεκίνησαν με τη δήλωση του νέου υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου-ιστορικού Ντιμιτρόφ, ο οποίος είπε ότι η Βουλγαρία θα ζητήσει αποζημιώσεις δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων για τις περιουσίες που εγκατέλειψαν οι 250.000 Βούλγαροι όταν απελάθηκαν από το τουρκικό κράτος από τις εστίες τους στην Ανατολική Θράκη και την Κωνσταντινούπολη, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Βούλγαρος υπουργός, μάλιστα, είπε ότι η χώρα του θα θέσει ως προϋπόθεση την καταβολή των αποζημιώσεων για να συνεχιστούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ε.Έ. και ότι έχουν αρχίσει ήδη εργασίες για τη συγκέντρωση στοιχείων από τους κληρονόμους των Βουλγάρων, οι οποίοι εγκατέλειψαν το 1913 την Τουρκία, καθώς και από τα αρχεία του βουλγαρικού κράτους. Με βάση τα όσα ανέφερε ο Ντιμιτρόφ, μέχρι στιγμής έχουν συγκεντρωθεί περί τα 2.300 έγγραφα που σχετίζονται με το θέμα, ωστόσο αναμένεται ότι θα παρουσιαστούν αρκετές χιλιάδες ακόμη από τους συγγενείς Βουλγάρων προσφύγων-δικαιούχων, γεγονός που σημαίνει ότι το συνολικό ποσό της αποζημίωσης που θα απαιτηθεί, μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια.

Συγκεκριμένα ο Μπόζινταρ Ντιμιτρόφ, που μίλησε στο Reuters, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Η Τουρκία δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, οι οποίες προβλέπονται στη συμφωνία της Άγκυρας του 1925. Το θέμα έχει συμπεριληφθεί ήδη στην έκθεση προόδου της Ε.Ε. για την Τουρκία. Η Τουρκία έχει αναγνωρίσει το ζήτημα. Δεν έχει πει ότι δεν θα πληρώσει, αλλά θέλει να ξέρει ακριβώς το ποσό».

Αυτά με τις δηλώσεις του Βούλγαρου υπουργού.

Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν τα τουρκικά ΜΜΕ, για να ακολουθήσει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, ο πολύς Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος είπε επί λέξει τα εξής: «Όσον αφορά τη δήλωση εκείνη, έχω να πω ότι τα γεγονότα εκείνη την εποχή δεν είχαν μονομερή κατεύθυνση. Τότε υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη Βουλγαρία και να εγκατασταθούν στην Τουρκία δυο εκατομμύρια άνθρωποι. Εάν λοιπόν ανοίξουμε σε συζήτηση τέτοια ζητήματα, αυτό θα πρέπει να γίνει σε όλες τις διαστάσεις. Και αυτό θα επηρεάσει (αρνητικά) την πορεία των σχέσεων που διατηρούμε με την περίοδο αυτή. Άλλωστε, τα θέματα αυτά συζητήθηκαν και στο παρελθόν μεταξύ των δυο χωρών. Η Τουρκία ανέκαθεν έδειξε πνεύμα συνεργασίας σε ζητήματα που προέκυψαν από την αμοιβαία φυγή προσφύγων. Όμως, η συνεργασία αυτή δεν έγινε στο πλαίσιο αυτό (της καταβολής αποζημιώσεων, σ.τ.μ.), αλλά στο πλαίσιο της αμοιβαίας διευθέτησης μέσω ιδρυμάτων. Θεωρούμε όμως ότι η συνέχιση της τουρκοβουλγαρικής φιλίας είναι προς το συμφέρον και των δυο χωρών. Και είναι μεγάλη ανάγκη να αποφεύγονται τέτοιου είδους δηλώσεις που πλήττουν αυτή τη φιλία. Εμείς θα εξακολουθήσουμε και από τούδε και στο εξής να εργαζόμαστε με τους Βούλγαρους γείτονές μας σε κάθε τομέα που βοηθά στη συνέχιση και την ανάπτυξη της μεταξύ μας συνεργασίας».

Αμέσως μετά τη δήλωση του Νταβούτογλου, που υποκρύπτει απειλή, ακολούθησαν δηλώσεις του Πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών της Βουλγαρίας, που «άδειαζαν» κυριολεκτικά τον Ντιμιτρόφ, ενώ άφηναν ανοιχτό ακόμα και το ενδεχόμενο της απομάκρυνσής του από την κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, όμως, είναι προφανές ότι το θέμα παραμένει ανοιχτό, αφού, σύμφωνα με μελέτη που ετοιμάζουμε για το θέμα και θα παρουσιάσουμε στο επόμενο φύλλο μας, οι σύλλογοι Βουλγάρων που έχουν καταγωγή από την Ανατολική Θράκη ανακίνησαν το θέμα των περιουσιών των προγόνων τους, συνέλεξαν στοιχεία και πίεσαν ή «πίεσαν» την κυβέρνησή τους να συμπεριλάβει το θέμα των περιουσιών και να το θέσει ως προϋπόθεση για την πρόοδο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας. Αποτέλεσμα της δράσης και των πιέσεων των συλλόγων ήταν να κινηθούν η κυβέρνηση και διπλωματία της γειτονικής χώρας και να καταφέρουν να συμπεριλάβουν το θέμα των περιουσιών στην Έκθεση Προόδου της Τουρκίας για το 2007.

Συγκεκριμένα, στο άρθρο 40, που αφορά τα Περιφερειακά Θέματα και τα Θέματα των Διεθνών Σχέσεων, μεταξύ άλλων, αναφέρονται τα εξής: «Η Ε.Ε. υπενθυμίζει στην Τουρκία τις υποσχέσεις της στο θέμα των σχέσεων καλής γειτονίας και στο πλαίσιο των υποσχέσεων αυτών τονίζει την προσδοκία να απέχει από οποιαδήποτε απειλή προς τις γειτονικές της χώρες και να επιλύσει τα υπάρχοντα προβλήματα δια της ειρηνικής οδού, όπως επιβάλλουν οι όροι του ΟΗΕ, των διεθνών και των διμερών συμφωνιών. Κυρίως, καλεί τις τουρκικές αρχές να επιλύσουν τα σοβαρά διμερή προβλήματα με τη Βουλγαρία, μέσα στο πνεύμα των σχέσεων καλής γειτονίας (τα προβλήματα της περιουσίας των Βουλγάρων προσφύγων από τη Θράκη κ.λπ.), και να διευρύνουν το διάλογο».

Με άλλα λόγια, οι Βούλγαροι, που δεν υπέστησαν γενοκτονία και δεν ξεριζώθηκαν κατά εκατομμύρια από προαιώνιες εστίες, όπως συνέβη με τους Έλληνες της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, που δεν υπέστησαν εθνοκάθαρση, όπως οι Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κύπρου, για 250 χιλιάδες συμπατριώτες τους που ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους στην Ανατολική Θράκη είχαν την πρόνοια, όταν υπέγραφαν τη Συμφωνία Ειρήνης του 1925, και δεν απεμπόλησαν τα δικαιώματά τους στις περιουσίες που εγκατέλειψαν. Και μετά από έναν ολόκληρο αιώνα, με ένα κράτος και μια οικονομία διαλυμένη, με τουρκική μειονότητα να παίζει σοβαρό ρόλο στα πολιτικά πράγματα, με μόλις λίγα χρόνια παρουσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι σύλλογοι προσφύγων από την Ανατολική Θράκη, οι Βούλγαροι διπλωμάτες, οι πολιτικοί και οι ευρωβουλευτές τους, βρήκαν τον τρόπο να τεκμηριώσουν και να αναδείξουν το θέμα και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, ενώ κατόρθωσαν να το συμπεριλάβουν και στην έκθεση συμπερασμάτων της Ε.Ε. για την Τουρκία. Δηλαδή, το θέμα των περιουσιών που εγκατέλειψαν οι Βούλγαροι της Ανατολικής Θράκης τείνει να γίνει ευρωπαϊκό.

Οποιαδήποτε σύγκριση της βουλγαρικής περίπτωσης με την αντίστοιχη ελληνική προκαλεί θλίψη. Γιατί με τη Σύμβαση της Άγκυρας, η Ελλάδα έβαλε ταφόπλακα στο ζήτημα των περιουσίων, ενώ όταν επιχειρήθηκε από συλλόγους και οργανώσεις η Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού να γίνει ευρωπαϊκό ζήτημα, οι Έλληνες διπλωμάτες και πολιτικοί κώφευσαν, ενώ υπήρχαν ευρωβουλευτές, που τώρα κατέχουν υπουργικούς θώκους, οι οποίοι θεώρησαν τραγικό λάθος την απαίτηση των Αρμενίων και Ποντίων να γίνει πολιτικό κριτήριο για την Τουρκία η αναγνώριση των γενοκτονιών.

Και τώρα, παρακολουθούμε τους Βουλγάρους να κάνουν έξυπνη πολιτική και τους Τούρκους να συνεχίζουν να προκαλούν στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι παλαιοί έλεγαν: Που κι νουνίζ' όντες κάθεται, θαμάεται όντες σκούται.

Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, φύλλο 11

Σε μεγάλη ανθυποβρυχιακή άσκηση του ΝΑΤΟ το Y/Π Πόντος (S119)

Bookmark and Share

Στη μεγάλη ανθυποβρυχιακή άσκηση NOBLE MANTA 2010 του ΝΑΤΟ πρόκειται να συμμετάσχει το υποβρύχιο ΠΟΝΤΟΣ (S119) ανατολικά-νοτιοανατολικά της Σικελίας, στον ευρύτερο θαλάσσιο δίαυλο εξόδου της Αδριατικής στην Μεσόγειο. Η άσκηση θα διεξαχθεί στις 12 και 13 Φεβρουαρίου και θεωρείται από τις πιό δύσκολες ανθυποβρυχιακές ασκήσεις. Το ελληνικό σκάφος σε ένα από τα σενάρια θα προσομοιώσει εχθρικό υποβρύχιο που επιχειρεί να διεισδύσει στην Αδριατική και να αποκόψει τους κύριους λιμένες της Νότιας Ιταλίας.
Επίσης θα ασκηθούν και σε ειδικά αντικείμενα που αφορούν την επιχείρηση ACTIVE ENDEAVOUR καθώς και της Νατοϊκής Δύναμης Άμεσης Αντίδρασης NRF (Nato Response Force)
Εκτός από το Π.Ν. Στην άσκηση συμμετέχουν υποβρύχια, ελικόπτερα και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας από Γαλλία, Καναδά, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ιταλία και Τουρκία καθώς οι μονάδες της Μόνιμης Δύναμης του ΝΑΤΟ (SNMG-2).
Από 9 έως 12 Φεβρουαρίου το υποβρύχιο ΠΟΝΤΟΣ θα καταπλεύσει στο λιμένα της Αυγούστας της Σικελίας προκειμένου μέρος του πληρώματος να συμμετάσχει στη σύσκεψη της άσκησης προ απόπλου. Μετά το πέρας της άσκησης, την 24 Φεβρουαρίου, πρόκειται να καταπλεύσει εκ νέου στο λιμένα της Αυγούστας για συμμετοχή στη σύντομη ανάλυση / κριτική της άσκησης.
Το Υ/Β ΠΟΝΤΟΣ (S-119) είναι το τελευταίο κλάσης 209 (1200), από τα υποβρύχια τύπου "ΠΟΣΕΙΔΩΝ" που διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό. Ναυπηγήθηκε στα Ναυπηγεία της HDW στο Κίελο. Καθελκύσθηκε την 19 Μαρτίου 1979. Την 8 Ιουνίου 1980 κατέπλευσε στo Ναύσταθμο Σαλαμίνος και εντάχθηκε στη δύναμη Διοίκησης Υποβρυχίων. Συνεισφορά στην αγορά του είχε η Ένωση Ελλήνων Ποντίων, προς τιμήν των οποίων δόθηκε και το όνομά του.
Το έμψυχο δυναμικό της Διοίκησης Υποβρυχίων αριθμεί περί τα 500 μόνιμα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, εκ των οποίων τα 250 περίπου είναι τα πληρώματα των υποβρυχίων, ενώ άλλα τόσα (πρώην πληρώματα των υποβρυχίων), έχουν επωμιστεί με την ευθύνη της οργανώσεως της Διοικήσεως, την εκπαίδευση, την σχεδίαση των ασκήσεων και αποστολών, καθώς και με σημαντικό μέρος της υποστηρίξεως, συντηρήσεως και επισκευής των Υ/Β.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr