Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Προσοχή αδέλφια, τα μάτια μας δεκατέσσερα!

Σχόλιο στη στήλη Τ’ εμέτερα, του 21ου φύλλου της ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ, που μόλις κυκλοφόρησε

Του Σάββα Καλεντερίδη
Η εφημερίδα μας υποσχέθηκε στους αναγνώστες της ότι θα μείνει μακριά από κομματικές αντιπαραθέσεις και σκοπιμότητες, πράγμα που τηρήσαμε τα δυο χρόνια της κυκλοφορίας μας. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι περάσαμε ευρωεκλογές, εθνικές και πρόσφατα δημοτικές-περιφερειακής εκλογές, χωρίς να εμπλακούμε καθ’ οιανδήποτε τρόπο σ’ αυτές, παρότι θα μπορούσαμε να ενισχύσουμε οικονομικά την εφημερίδα μας, μέσα από διαφημίσεις υποψηφίων βουλευτών, δημάρχων, περιφερειαρχών, συμβούλων κλπ.
Δεν ψέγουμε άλλες εφημερίδες ή έντυπα που τυχόν το έκαναν, εμείς όμως το αποφύγαμε για λόγους αρχής και επειδή θέλουμε οι αναγνώστες και φίλοι της Ποντιακής Γνώμης, ανεξάρτητα από το πού ανήκουν κομματικά και ιδεολογικά, να νοιώθουν ότι αυτή η εφημερίδα είναι πραγματικά δική τους. Με άλλα λόγια, η εφημερίδα δεν έχει πολιτική ή μάλλον κομματική γραμμή.
Αισθανόμαστε όμως την υποχρέωση να αναφερθούμε στο ενδεχόμενο της αλλαγής της ονομασίας της οδού Αποστόλου Παύλου σε Κεμάλ Ατατούρκ, κάτι που έγινε και στο παρελθόν -κάκιστα κατά την άποψή μας- από την κυβέρνηση Μεταξά, και στο ενδεχόμενο ανέγερσης μνημείου της Επανάστασης των Νεοτούρκων στη Θεσσαλονίκη, με βάση τις προεκλογικές και μετεκλογικές δηλώσεις του νεοεκλεγέντος δημάρχου Θεσσαλονίκης, κ. Μπουτάρη.
Την άποψή μας για τις συγκεκριμένες θέσεις του κ. Μπουτάρη την έχουμε εκφράσει. Είναι ό,τι χειρότερο και ό,τι πιο κυνικό έχει εκφραστεί από Έλληνα πολιτικό τη νεώτερη περίοδο για το θέμα αυτό.
Εμείς σεβόμαστε την ετυμηγορία του λαού της Θεσσαλονίκης και ειλικρινά ευχόμαστε στον κ. Μπουτάρη να διοικήσει το Δήμο Θεσσαλονίκης με τρόπο που να συμβάλλει στην πραγματική πρόοδο της πόλης και των πολιτών της.
Θεωρούμε, όμως, ότι η υποστήριξη τέτοιων θέσεων, που ισοδυναμούν με την παλινόρθωση του φασισμού στην πόλη της Θεσσαλονίκης, πέρα από το τεράστιο ζήτημα της ασέβειας στα εκατομμύρια των νεκρών που προκάλεσαν οι Νεότουρκοι, ο Κεμάλ και οι Κεμαλιστές, δημιουργούν συνθήκες αναταραχής και ανωμαλίας, που μπορεί να προκαλέσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις και να οδηγήσουν τον οργανωμένο ποντιακό χώρο σε ένα άνευ προηγουμένου πισωγύρισμα.
Γι’ αυτό επιβάλλεται, ο οργανωμένος ποντιακός χώρος, η ΠΟΕ, που εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία των σωματείων, τα άλλα δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια σωματεία, οι προσωπικότητες και τα ΜΜΕ, να χειριστούμε το θέμα με απόλυτη υπευθυνότητα. Το λέμε αυτό γιατί οι Κεμαλιστές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, φασιστοειδή που έχουν ενδυθεί την προβιά του ‘προοδευτικού’, περιμένουν ακραίες αντιδράσεις και καιροφυλακτούν να κάνουν πράξη το ‘όραμά’ τους, που είναι να αποδείξουν και να καταδείξουν στα μάτια του ελληνικού λαού ότι ο οργανωμένος ποντιακός χώρος αποτελεί μια σκοταδιστική, συντηρητική τροχοπέδη για την ‘προοδευτική’ εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν.
Παρήγορο είναι πάντως το γεγονός ότι αυτοί δεν θεωρούν -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- τα σωματεία μας τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως ήδη πράττουν οι συνοδοιπόροι τους Κεμαλιστές της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης.
Προσοχή αδέλφια, τα μάτια μας δεκατέσσερα!

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Πρόσκληση σε παρουσίαση Ποντιακής Ποίησης: Σας περιμένουμε όλους!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός και η Εύξεινος Λέσχη Αθηνών σας προσκαλούν στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Μιχαηλίδη, με τίτλο "Έλα Διογένη να ελέπ'ς", την Τρίτη, 30 Νοεμβρίου 2010 και ώρα 19:30, στην αίθουσα τελετών του κεντρικού κτιρίου του Φ.Σ. Παρνασσός, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Καρίτση 8, Αθήνα.
Ομιλητές (με αλφαβητική σειρά):
-Σάββας Καλεντερίδης, εκδότης-συγγραφέας
-Αναστασία Κεσκεσιάδου, φιλόλογος-δημοσιογράφος
-Άλκης Πασαλίδης, δημοσιογράφος
Παρουσίαση: Νικόλαος Τσιρογιάννης, αντιστράτηγος ε.α.
Θα ακολουθήσει μουσικός επίλογος με παρουσίαση-ερμηνεία αντιπροσωπευτικών ποντιακών τραγουδιών συνοδεία ποντιακής λύρας.
Η παρουσία σας θα αποτελέσει τιμή για τον ποιητή και τους συντελεστές της εκδηλώσεως. 
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Πληροφορίες:
Φ.Σ. Παρνασσός:
210 3221917, 210 3225310, FAX: 210 3249398, E-MAIL: fsparnas@otenet.gr
Eύξεινος Λέσχη Αθηνών:
210 3316036, FAX:210 3250421, Ε-ΜΑIL: efxinos@infognomon.gr

Παρουσίαση ντοκυμαντέρ: ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Ανακοίνωση της ΠΟΕ, που εκπροσωπεί 400 ποντιακά σωματεία στην Ελλάδα, για τα περί Νεοτούρκων και Κ(ρ)εμάλ


ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
Λ.ΝΙΚΗΣ 1, ΤΚ:54624, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΤΗΛ:2310 227-822 FAX:2310 227-213
e-mail:info@poe.org.gr
www.poe.org.gr

Θεσσαλονίκη, 22-11-2010

Θέμα : «Ακατάλληλη για τουριστική εκμετάλλευση και μή ανυπεράσπιστη η Εθνική Μνήμη-Αδιάλλακτα αντίθετοι σε μνημείο υπέρ Νεότουρκων»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης σε συνέντευξή του στις 19 Νοεμβρίου κάνει τη διαπίστωση ότι «η Θεσσαλονίκη δεν διαβάζει ιστορία» και αποφασίζει αμέσως να δώσει λύση στο πρόβλημα της πόλης εκδηλώνοντας την πρόθεσή του να εγκαταστήσει
στην Πλατεία Ελευθερίας μνημείο «για την επανάσταση των Νεοτούρκων».
Εξηγεί δε ότι το μνημείο αυτό θα αποτελεί κίνητρο να έρχονται στη Θεσσαλονίκη 300.000 Τούρκοι «να προσκυνούν τα πατρογονικά τους» όπως, κατά την έκφρασή του, «πάμε εμείς στην Κωνσταντινούπολη, προσκυνάμε την Αγια-Σοφιά και χώνουμε τα ωραία μας λεφτά».
Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (Π.Ο.Ε.) υπενθυμίζει ότι το κίνημα των Νεοτούρκων, ανεξάρτητα από τις αρχικές προοδευτικές διακηρύξεις του, μετεξελίχθηκε σε αδίστακτο γενοκτονικό μηχανισμό.
Ότι οι Νεότουρκοι σε συνέδριό τους, που έγινε εδώ στην Οθωμανική ακόμη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1911 , αποφάσισαν επίσημα την εξόντωση των μη τουρκικών εθνοτήτων.
Ότι αυτοί εμπνεύσθηκαν, σχεδίασαν και έθεσαν σε εφαρμογή τις ειδεχθείς γενοκτονικές μεθόδους κατά των Χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, που συνέχισε και ολοκλήρωσε ο Κεμαλισμός με συνέπεια εκατομμύρια θύματα, ανάμεσα στα οποία και 353.000 Έλληνες του Πόντου, η ιερή μνήμη των οποίων δεν είναι ανυπεράσπιστη σε αυτή την πόλη και βεβαίως δεν προσφέρεται για τουριστική εκμετάλλευση.
Για το σκοπό αυτό μπορεί να αναδείξει ο κ. Δήμαρχος τα οθωμανικά μνημεία που υπάρχουν στην πόλη.
Λόγοι ιστορικοί, ηθικοί, συναισθηματικοί υπαγορεύουν να είμαστε αδιάλλακτα αντίθετοι σε κάθε σκέψη να αποδοθούν τιμές σε γενοκτόνους.

Θεσσαλονίκη 22.11.2010


Ο Πρόεδρος                                                       Ο Γεν. Γραμματέας
Γεώργιος Παρχαρίδης                                         Κωνσταντίνος Γαβρίδης
Καθηγητής Ιατρικής Α.Π.Θ.                                       Δικηγόρος

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Το ιστορικό της εμφάνισης των Μωμόγερων στο αρχαίο θέατρο της Εφέσσου
του Σάββα Καλεντερίδη
Ήταν Άνοιξη του 1993. Ο Δήμος του Σέλτσουκ, που βρίσκεται δίπλα στην αρχαία Έφεσσο, διοργάνωνε το 30ό Διεθνές Φεστιβάλ Τουρισμού και Πολιτισμού. Ο δήμαρχος της πόλης, γιός μουσουλμάνου εκ Κρήτης που μιλούσε άπταιστα τα ελληνικά, ζήτησε από το Ελληνικό Προξενείο της Σμύρνης τη συμμετοχή χορευτικού συγκροτήματος, για να δώσει παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο της Εφέσσου και στο ανοιχτό θέατρο του Σέλτσουκ.
Το προξενείο ζήτησε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων και την κατάσταση με τις χώρες που προσκλήθηκαν να συμμετέχουν.
Ο Δήμος έστειλε το πρόγραμμα και τις συμμετέχουσες χώρες, ανάμεσα στις οποίες ήταν η ΦΥΡΟΜ και το ψευοκράτος του Ντενκτάς. Αμέσως τέθηκε ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή συγκροτήματος από την Ελλάδα, ο αποκλεισμός των ως άνω χωρών.
Ο δήμαρχος το αποδέχτηκε, παρότι είχε απευθύνει ο ίδιος την πρόσκληση, την οποία είχαν αποδεχτεί οι αρμόδιοι του ψευδοκράτους και των Σκοπίων και παρότι είχαν οριστεί τα συγκροτήματα που θα συμμετείχαν στις εκδηλώσεις.
Όταν πετύχαμε τον αποκλεισμό των Σκοπίων και του ψευδοκράτους, θέσαμε τον δεύτερο όρο μας. Να μην υπάρχει καμία παρουσία Ελλήνων σε οποιαδήπτε εκδήλωση την 19η Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Ο δήμαρχος αποδέχτηκε και το δεύτερο όρο και έτσι, αφού ως Ελληνικό Προξενείο, πάντα σε συνεννόηση με το Υπουργείο Εξωτερικών, πετύχαμε την ικανοποίηση των όρων που θέσαμε, προχωρήσαμε στην πρόσκληση του σωματείο "ΟΙ ΜΩΜΟΓΕΡΟΙ" του Κώστα Αλεξανδρίδη.
Τελικά οι Μωμόγεροι ήλθαν στην Έφεσσο και πραγματοποίησαν θριαμβευτική εμφάνιση, στις 22 και 23 Μαΐου, αφού παρουσιάστηκαν χοροί από το Αιγαίο, τη Θράκη, την Κύπρο, την Ηπειρωτική Ελλάδα και φυσικά από τον Πόντο.
Το τί έγινε ανάμεσα στους θεατές και ιδιαίτερα ανάμεσα σε εκείνους που είχαν καταγωγή από τον Πόντο, δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Όσοι συμμετείχαν σε εκείνες τις ιστορικές και στην κυριολεξία ιερές στιγμές, αντιλαμβάνονται αυτά που λέμε.
Απλά, περιοριζόμαστε να πούμε ότι είδαμε πολλές εκατοντάδες μάτια μουσουλμάνων από τον Πόντο δακρυσμένα, ενώ κάποιοι πήγαν και φιλούσαν τα χέρια και τη λύρα του Νίκου Λαζαρίδη.
Αυτά για την παρουσία των Μωμόγερων και του Κώστα Αλεξανδρίδη στην Έφεσσο, που ορισμένοι κύκλοι παρουσιάζουν χρόνια τώρα ως συμμετοχή σε εκδηλώσεις Τούρκων την ημέρα της Γενοκτονίας.
Είπαμε, όμως, ο φασισμός, όποια απόχρωση ή χρώμα κιαν έχει, κόκκινο, πράσινο, γκρίζο ή μαύρο, πάντα ακολουθεί τις ίδιες πρακτικές. Το έχουμε νοιώσει προσωπικά χρόνια τώρα, που δεχόμαστε επιθέσεις από αυτούς τους κύκλους.
Ευτυχώς που τελικά, αργά ή γρήγορα, νικά πάντα η Αλήθεια.

Αυτή, κ. Μπουτάρη, είναι η αλήθεια της Γενοκτονίας


Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την συνέντευξη του νέου δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη στην «Ελευθεροτυπία» και στον Άρη Χατζηγεωργίου. Πρόκειται αναμφίβολα για μεγάλη επιτυχία του συναδέλφου.
Παραβλέπω την υποτιμητική και αλαζονική χρήση των ονομάτων συνανθρώπων του (Ψωμιάδηδες, Παπαγεωργόπουλοι).
Παραβλέπω την μαγκιά του τύπου «παπά, ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα αγόρι μου», όταν μιλά για τον Μητροπολίτη Άνθιμο, ο οποίος έχει δικαίωμα ως Έλλην πολίτης να λέει την γνώμη του.
Παραβλέπω την άγνοιά του σε θέματα ορκωμοσίας, καθώς αυτά είναι λυμένα – οι χριστιανοί δίνουν τον χριστιανικό όρκο, οι μουσουλμάνοι τον μουσουλμανικό, οι εβραίοι τον εβραϊκό – από το ίδιο το Σύνταγμα, που κατοχυρώνει τις αναγνωρισμένες θρησκείες.
Παραβλέπω τις αγοραίες εκφράσεις του τύπου «χώνουμε τα ωραία μας λεφτά» και «φάε τον Παπαγεωργόπουλο στην μάπα».
Αυτά αφορούν τον ίδιο, την αγωγή του και τους ψηφοφόρους του.
Δεν μπορώ, όμως, να παραβλέψω την σαφή πρόθεσή του να διαγράψει την Ιστορία και να προσβάλει την μνήμη των νεκρών της γενοκτονίας. Στη συνέντευξή του ο κ. Μπουτάρης υποστηρίζει ότι σκοπεύει να τοποθετήσει μνημείο για την «Επανάσταση των Νεοτούρκων» στην Πλατεία Ελευθερίας της Θεσσαλονίκης!
Κατηγορεί μάλιστα όλους τους υπολοίπους ότι δεν διαβάζουν Ιστορία! Μάλλον ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ο ίδιος δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Ιστορία. Ο Κεμάλ Ατατούρκ και οι Νεότουρκοί του υπήρξαν οι σφαγείς του ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού.
Καμία σχέση δεν έχει το γεγονός ότι «αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν εδώ» και καλό είναι «να έρχονται να προσκυνάνε τα πατρογονικά τους και να μας τα χώνουν».
Δεν πρόκειται – να το βάλει καλά στο μυαλό του ο κ. Μπουτάρης – να δεχθούμε ξεπούλημα του αίματος των προγόνων μας. Να βρει άλλους τρόπους «να του τα χώνουν».
Πριν από δύο χρόνια, με αφορμή την υπόθεση του βιβλίου της έκτης Δημοτικού, είχα γράψει το ακόλουθο άρθρο. Το αφιερώνω σε όσους με ελαφρότητα αντιμετωπίζουν όσα λέει σήμερα ο κ. Μπουτάρης – και σε όσους τον βοήθησαν και τον έφεραν στη θέση να τα λέει:
Η ιστορία της γιαγιάς από τον Πόντο
Αν είναι να στοιχειώσει το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, καλύτερα να στοιχειώσουν οι – αληθινές – ιστορίες της γιαγιάς μου. Ήταν κάποτε μια αρχοντοπούλα του Πόντου. Σαν έβγαινε βόλτα στα παρχάρια πάνω στο άσπρο της άλογο, το κεφάλι της βάραινε από τα χρυσά φλουριά που φορούσε στεφάνι. Παντρεύτηκε, γέννησε τέσσερα παιδιά, έζησε λίγα ευτυχισμένα χρόνια. Μετά ήλθε η καταστροφή. Ο πρώτος της άντρας σκοτώθηκε στο μέτωπο. Πέταξε τα φλουριά από το κεφάλι, μπήκε μπροστά για να σώσει ό,τι της απέμεινε.
Δεν τα κατάφερε. Είδε να εκτελούνται μπροστά στα μάτια της τα τρία της αδέλφια. Σπάραξε, αλλά προσπάθησε να σώσει τα παιδιά της. Και πάλι δεν τα κατάφερε. Τα έχανε ένα- ένα στην μακριά πορεία ως το λιμάνι του «συνωστισμού» – ελάτε τώρα μια λέξη είναι, τόσο πολύ σας πείραξε; Το πιο μικρό δάγκωσε το βυζί της και άφησε την τελευταία του πνοή. Το πιο μεγάλο, ένα κοριτσάκι δώδεκα χρονών, κατόρθωσε να μπει μαζί της στο καράβι της σωτηρίας. Το τύλιξε με το πανωφόρι της σε μια γωνιά του πλοίου και πήγε να βρει λίγη σούπα από το συσσίτιο. Όταν γύρισε, ούρλιαξε. Ψέκαζαν για πανούκλα, δεν το είδαν το παιδί έτσι όπως ήταν κουκουλωμένο και ζαρωμένο. Το κοριτσάκι πέθανε από ασφυξία. Η θάλασσα έγινε ο υγρός του τάφος.
Βρέθηκε ολομόναχη στον Πειραιά. Ταξίδεψε ως την Κέρκυρα για να βρει την αδελφή της. Αργότερα ξαναπαντρεύτηκε – έναν πρόσφυγα, παλιό εργάτη στα κτήματά της. Έφερε στον κόσμο δυο κόρες, τις ανάστησε σε μια παράγκα στο Κερατσίνι. Δούλεψαν όλοι μαζί σκληρά, άντεξαν στις κακουχίες της Κατοχής, αποταμίευσαν, απέκτησαν ένα οικόπεδο και έχτισαν ένα σπίτι στα σύνορα Ν. Σμύρνης και Π. Φαλήρου.
Άντεξαν, γιατί έμειναν ενωμένοι. Άντεξαν επειδή δεν ξέχασαν. Η οικογένεια μεγάλωσε με τις ιστορίες του παππού και τις προσευχές της γιαγιάς. Είχε το δικό της δωμάτιο με τους τοίχους γεμάτους εικόνες. Δεν ξανάφαγε κρέας από το 1922. Ήταν το τάμα της, μια από τις πολλές δοκιμασίες που επέβαλε στο ταλαιπωρημένο σαρκίο της για να ξορκίσει την καταστροφή.
Αυτή ήταν η γιαγιά μου η Σοφία. Αυτήν την Ιστορία δίδαξε στις κόρες και στα εγγόνια της. Αυτήν διδάξαμε αργότερα κι’ εμείς στα δισέγγονά της. Προχωράμε μπροστά, αλλά δεν ξεχνάμε. Μας κρατά ενωμένους η αλήθεια της Γενοκτονίας.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Καλλικράτης, Πόντιοι... και απορίες!



του Θεόφιλου Κωτσίδη

Μία μέρα μετά το τέλος των αυτοδιοικητικών εκλογών και του νέου χάρτη της Ελλάδας όπως αυτός διαμορφώνεται με τον περίφημο "Καλλικράτη" με τη συνένωση δήμων και νομαρχιών, αναρωτιόμαστε ακόμα πως μπορεί αυτή η υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων σε 13 πρόσωπα, αρχής γενομένης από τα 13 "μικρά κρατίδια" που δημιουργήθηκαν αλλά και τους 330 περίπου νέους δήμους, θα μπορέσει να βοηθήσει στην αποτελεσματική ανάπτυξη και πρόοδο της τοπικής κοινωνίας!

Τι δεν άλλαξε και τι βελτιώθηκε άραγε στο σύνολο της επικράτειας έτσι ώστε να σπεύσουμε να γίνει το ταχύτερο δυνατό μία ακόμα διοικητική μεταρρύθμιση;

Έχουν εξασφαλιστεί άραγε τα απαραίτητα χρήματα και οι πηγές χρηματοδότησης για τα έργα και την ανάπτυξη που πρέπει να ακολουθήσει η εφαρμογή αυτού του σχεδίου;

Είναι άραγε αυτό το μικρό και ευέλικτο κράτος που επιδιώκουμε με μικρότερη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία;

Είμαστε σίγουροι ότι:
- δεν θα κερδίζουν τα προνόμια και τις προτεραιότητες μόνο οι μεγάλες περιοχές,
- δεν θα οδηγούνται σε μαρασμό οι μικρότερες περιοχές,
- δεν θα έχουμε έναν ολοκληρωτικό κομματικό έλεγχο λίγων πλέον προσώπων,
- δεν θα έχουμε ανισορροπία αρμοδιοτήτων και χρηματοδότησης των περιοχών,
- δεν θα έχουμε πανίσχυρους και ανεξέλεγκτους τοπικούς άρχοντες;

Δημιουργώντας αυτό το περίφημο μικρό και ευέλικτο κράτος που κάποιοι απέτυχαν να επανιδρύσουν και κάποιοι "εργολαβικά;" έχουν βαλθεί να αποτελειώσουν δεν θα έπρεπε σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο κοινωνικοί τομείς όπως είναι η υγεία, η εργασία, η πρόνοια κ.ά.;

Αυτά και άλλα πολλά επιβάλλεται να μας απασχολήσουν τα επόμενα τρεισήμισι χρόνια όταν και θα ξαναγίνουν αυτοδιοικητικές εκλογές πριν ξεκινήσει η πενταετής εφαρμογή αυτής της διοικητικής μεταρρύθμισης.

Παρατράγουδα και τραγελαφικά μπορεί να υπάρχουν αρκετά και σε αυτήν την εκλογική διαδικασία.

Όμως κρίνουμε σκόπιμο να σταθούμε σε δύο σημεία τα οποία ίσως αποδειχτούν καθοριστικά για τυχόν μελλοντικές εξελίξεις.

Πως μπορούν και πως δέχονται ορισμένοι το αποτέλεσμα μίας ολόκληρης Περιφέρειας, αυτό της Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, να το διαμορφώνουν πολίτες άλλης χώρας;

Οι Έλληνες πολίτες μίας ολόκληρης περιφέρειας είναι πολίτες άλλης κατηγορίας σε αυτή τη χώρα;

Και φυσικά (για την αποφυγή παρεξηγήσεων) δεν αναφέρομαι στους Έλληνες μουσουλμάνοι πολίτες της ευαίσθητης αυτής περιοχής αλλά στα οργανωμένα ταξίδια και μετακινήσεις χιλιάδων ψηφοφόρων από τη γείτονα χώρα με σκοπό της στήριξη συγκεκριμένου υποψήφιου Περιφερειάρχη.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα εξάλλου του Αθηναϊκού τύπου τις εντονότατες υποψίες για επιχείρηση μαζικής εξαγοράς ψήφων στη Θράκη προς όφελος των υποψηφίων του κυβερνώντος κόμματος, ενισχύει έγγραφο του πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ και σημερινού αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης, κ. Σωκράτη Ξυνίδη, με το οποίο λίγες ημέρες πριν τις εκλογές αποφάσισε να δοθεί από τα «μυστικά κονδύλια» σχεδόν μισό εκατομμύριο ευρώ στην περιοχή της Θράκης. Χρήματα που έως τώρα, παραμένει άγνωστο που πήγαν. Κι’ όλα αυτά τη στιγμή που σε αυτή την εθνικά ευαίσθητη περιοχή της χώρας μας οργιάζουν οι φήμες για οργανωμένο σχέδιο ενίσχυσης των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ στην Περιφέρεια και τους Δήμους.

Απάντηση δόθηκε από τον κ. Ξυνίδη. Στην ουσία όμως δεν απήντησε ο υπουργός, αφήνοντας υπονοούμενα για το τι ενδεχομένως έκαναν άλλοι προκάτοχοι του και προκαλώντας ακόμα περισσότερο λέγοντας: "Πρόκειται για έγκριση δαπάνης και έκδοση χρηματικού εντάλματος προπληρωμής στο όνομα της αρμόδιας υπολόγου υπαλλήλου της Γενικής Γραμματείας Μακεδονίας Θράκης. Το ένταλμα αυτό δεν έχει καν εκδοθεί ακόμη, γιατί δεν ολοκληρώθηκε η διαδικασία. Άρα ευρώ δεν έχει διατεθεί."

Λες και δεν θα εκδοθεί το ένταλμα!!!

Να σημειώσουμε επίσης ότι ο κ. Ξυνίδης συναντήθηκε μία μέρα πριν τις εκλογές με το ψευδομουφτή Ξάνθης κάτι που και ο ίδιος επιβεβαίωσε!


Στη Θεσσαλονίκη ο νεοεκλεγείς δήμαρχος της, κ. Μπουτάρης, στηρίχθηκε από τον αριστερό χώρο καθώς και από την κ. Μπακογιάννη. Ας μην μπούμε στη διαδικασία να σχολιάσουμε περισσότερο την κατάσταση του παρόντος πολιτικού συστήματος. Εξάλλου δεν το συνηθίζουμε μέσα από τη θεματολογία του e-Pontos χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε αμέτοχοι και άβουλοι στις πολιτικές και στις λοιπές εξελίξεις του τόπου μας.


Στήριξη του προσέφερε και η πρώην υπουργός εξωτερικών κ. Μπακογιάννη, η οποία ζήτησε πριν από ενάμιση περίπου χρόνο από τον τότε υφυπουργό Εξωτερικών κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη να μην παραστεί ως καλεσμένος στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, η Αρμένικη Νεολαία Ελλάδος και η Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων με θέμα: «ΠΟΝΤΙΟΙ – ΑΡΜΕΝΙΟΙ – ΑΣΣΥΡΙΟΙ: Τρεις γενοκτονίες, ένας θύτης» στην Παλαιά Βουλή στις 10 Μαΐου 2009.

Για την ιστορία ο τότε εκπρόσωπος της κυβέρνησης και της Ν.Δ., υφυπουργός εξωτερικών κ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, την τελευταία στιγμή ακύρωσε τη συμμετοχή του στην εκδήλωση επικαλούμενος αόριστα κυβερνητικές υποχρεώσεις, χωρίς δυστυχώς η κυβέρνηση να ορίσει αντικαταστάτη.

Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση όλων μας!

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Τ' εμόν ο φίλον. Το έγραψε ο Στέλιος Χαλκίδης για τον Θόδωρο Παυλίδη. Τελικά η ίδια η ζωή 'γράφει' τα καλύτερα τραγούδια!

Τ

του Σάββα Καλεντερίδη
Ο Θόδωρος Παυλίδης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Πόντιους τραγουδιστές. Ένας καλλιτέχνης που 'άνοιγε δρόμους' στο σύγχρονο ποντιακό τραγούδι, ενώ ταυτόχρονα ήταν φοβερός στα παραδοσιακά τραγούδια του Πόντου, αυτόν τον ανεξάντλητο και ανεκτίμητης αξίας θησαυρό που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας από γενιά σε γενιά.
Ο Θόδωρος Παυλίδης έκανε τα πρώτα του βήματα με λυράρη τον Παυλάκη τον Δραμινό και στη συνέχεια με τον Γιάννη Βλασταρίδη, τον γνωστό Τσανάκαλη, καλλιτέχνη με μεγάλη προσφορά στο μουσικό μας πολιτισμό.
Στην πιο ώριμη φάση της καλλιτεχνικής του παρουσίας, ο Θόδωρος Παυλίδης γνωρίστηκε με έναν νέο λυράρη, τον Στέλιο Χαλκίδη. Η συνεύρεσή τους ήταν θεία τύχη για μας τους Πόντιους, που προσπαθούμε να γιατρέψουμε τον πόνο της αρωθυμίας της Πατρίδας με την ποντιακή μούσα. Ο Θόδωρος και ο Στέλιος έκαναν ένα από τα καλύτερα μουσικά δίδυμα στο ποντιακό στερέωμα. Έγιναν οι δυο όψεις ενός πολύτιμου 'νομίσματος', αφού υπήρχε ο ένας για τον άλλον, καλλιτεχνικά. Αυτό από το 1992 μέχρι το 2002, οπότε ο Θόδωρος και ο Στέλιος παρεξηγήθηκαν και διέκοψαν την καλλιτεχνική τους συνεργασία.
Μετά από λίγους μήνες, το Σεπτέμβρη του 2003, ο Θόδωρος έφυγε αναπάντεχα για το μεγάλο ταξίδι, σε ηλικία μόλις 46 χρονών.
Η απώλεια για την οικογένεια, για τους φίλους και για τους φιλόμουσους Πόντιους ήταν μεγάλη, όπως μεγάλη και ιδιαίτερη ήταν για τον Στέλιο. Ο καθένας εξέφρασε τον πόνο για την απώλεια του Θόδωρου Παυλίδη με το δικό του τρόπο. Ο Στέλιος Χαλκίδης, έγραψε, έπαιξε και τραγούδησε ένα τραγούδι αφιερωμένο στο Θόδωρο. Έχει τίτλο "Τ' εμόν ο φίλον".
Επειδή η φιλία αποτελεί μια διαχρονική και πανανθρώπινη αξία, για την οποία έχουν γραφτεί πολλά και επειδή η σχέση μας είναι και προσωπική σ' αυτό το ιστολόγιο, αποφάσισα αυτό το τραγούδι να το μοιραστώ μαζί σας. Πόντιοι και μη, αξίζει να το ακούσουμε.
Τελικά, πράγματι, τα καλύτερα τραγούδια τα 'γράφει' η ίδια ζωή.


T’ εμόν ο φίλον

Το κεμεντσιόπο μ’ έπαιζα
Κι ο φίλο μ’ ετραγώδ’νεν
Απές σην κάρδια μ’ είχ’ ατον
Κι απές άλλος κι εχώρ’νεν

Ο φίλο μ’ ο φίλο μ’
Τ’ εμόν έτον ο φίλον
Η λύρα μ’ εμουρδούλιζεν
Μανάχον για τ’ εκείνον

Μαζί και πού κι επήγαμε
Ση γης τα θαλασάκρα
Με το τραγούδι σ’ η χαρά
Εστάλιζεν τα δάκρα

Ο φίλο μ’ ο φίλο μ’
Τ’ εμόν έτον ο φίλον
Η λύρα μ’ εμουρδούλιζεν
Μανάχον για τ’ εκείνον

Φίλος τον φίλον όντες χάν’
Ματούται η καρδία τ’
Άλλον κι λέει και κι γελά
Θα κλαίει πάντα η ψύα τ’

Ο φίλο μ’ ο φίλο μ’
Τ’ εμόν έτον ο φίλον
Η λύρα μ’ εμουρδούλιζεν
Μανάχον για τ’ εκείνον

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Δελτίο Τύπου
"Δανείστε με γουρπάν εσούν μοιρολοίας λόγια να τραγωδώ τον Χρύσανθο τον παντολαλεμένον π έφυγεν αναχάπαρα ση Άνοιξης την έμπαν..."
Αυτό το Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010 η ραδιοφωνική εκπομπή της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων & Μικρασιατών Ν. Τρικάλων, «Ανέβζηγος Αροθυμία» με τη Λένα Σαββίδου και τον Αχιλλέα Λέρα είναι αφιερωμένη στο Χρύσανθο.
Θα γίνουν αναφορές στη βιογραφία και το έργο του μεγάλου ερμηνευτή του παραδοσιακού Ποντιακού τραγουδιού και στο Ποντιακό τραγούδι που τόσο πιστά υπηρέτησε. Ο καταξιωμένος ηθοποιός Τάκης Βαμβακίδης θα παρουσιάσει με το κατάδικο του τρόπο το ποίημα «καλό κατευόδιο» που έγραψε για τον θάνατο του μεγάλου Πόντιου καλλιτέχνη ο δημιουργός Κώστας Διαμαντίδης:
''ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΕΧΑΘΑΝΕ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΑΝΤ ΕΧΑΘΑΝ
ΜΑ ΜΑΝΑΧΟΝ ΑΘΑΝΑΤΑ ΤΕΣΑ ΤΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ"
«Ανέβζηγος Αροθυμία», κάθε Σάββατο 12:00 – 14:00 στους 105,3 FM. Μας ακούτε μέσω διαδικτύου από www.proinosfm.gr, ενώ το αρχείο των προηγούμενων εκπομπών μπορείτε να ακούσετε ή κατεβάσετε από : http://thalassa-karadeniz.mylivepage.com/file/2166 και http://efxeinostrikala.mylivepage.com/forum/1311/1387
Facebook : http://www.facebook.com/pages/Anebzegos-Arothymia/
E-mail : pontiakostrikalon@yahoo.gr
Χορηγός της εκπομπής : Φροντιστήριο ξένων γλωσσών «Δίγλωσσο», Κωνσταντίνος Τσάτσος – Καρανάσιου 3 Τρίκαλα

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

H Δίκη των Έξι και η απόφαση του Αρείου Πάγου

Η άποψη της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ
Του Σάββα Καλεντερίδη
Την Πέμπτη, 15 Οκτωβρίου 2010, ογδόντα οκτώ χρόνια μετά, ο Άρειος Πάγος, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, έκρινε αθώους τους εκτελεσθέντες και έπαυσε οριστικά- λόγω παραγραφής- την ποινική δίωξη για εσχάτη προδοσία που οδήγησε τους Έξι στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο κατέληξε στην εν λόγω απόφαση αξιολογώντας ως βάσιμα τα στοιχεία που προσκόμισε στη Δικαιοσύνη ο Μιχάλης Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του πρώην πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη.
Κατά την άποψη της μειοψηφίας, ωστόσο, η αίτηση θα έπρεπε να απορριφθεί καθώς δεν υπάρχουν ούτε τα πρακτικά της δίκης ούτε, πολύ περισσότερο, μάρτυρες εν ζωή ώστε να καταστεί
δυνατή η επανεξέταση της υπόθεσης.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου προκάλεσε αντιδράσεις στο χώρο των προσφυγικών σωματείων, σε μερίδα της κοινωνίας ενώ εκφράστηκαν αντιφατικές γνώμες του επιστημονικού κόσμου, μερικές από τις οποίες παραθέτουμε, δανειζόμενοι τα σχετικά κείμενα από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.
Επί της ουσίας, εμείς θεωρούμε ότι πολιτικά και επιχειρησιακά λάθη στη Μικρά Ασία έγιναν και μάλιστα εγκληματικά, όμως το σίγουρο είναι ότι ο κατάλογος των κορυφαίων πολιτικών και στρατιωτικών που με τις αποφάσεις και τις πράξεις τους οδήγησαν στην Καταστροφή, δεν εξαντλείται στους Έξι. Με άλλα λόγια, αν έπρεπε κάποιοι να εκτελεστούν, σε αυτούς θα έπρεπε να συγκαταλεχθούν και άλλα πρόσωπα, που οδήγησαν την κατάσταση σε στρατηγικό, πολιτικό και επιχειρησιακό αδιέξοδο και στη συνέχεια παρέδωσαν τη σκυτάλη στους Έξι, που όντως έκαναν λάθη και σφάλματα και μάλιστα εγκληματικά.
Ιστορικά δεν έχει αποδεχτεί ότι οι Έξι διέπραξαν συνειδητή προδοσία, ενώ έχει αποδειχτεί ότι ήταν προδότης και ενεργούμενο των Βρετανών ο Ύπατος Αρμοστής της Ελλάδος στη Σμύρνη, Αριστείδης Στεργιάδης, και αν έπρεπε κάποιος να καταδικαστεί επί Εσχάτη Προδοσία και να εκτελεστεί, ήταν αυτός, ενώ μένει έκθετος στην κρίση του ιστορικού και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που επέμενε να τον κρατά στη θέση του, παρά την άθλια στάση του απέναντι στον Ελληνισμό.
Επί της διαδικασίας, εμείς δεν θα κρίνουμε την απόφαση του Αρείου Πάγου και λόγω σεβασμού και εμπιστοσύνης στους θεσμούς και λόγω άγνοιας επί νομικών θεμάτων.
Θεωρούμε όμως ότι η Δίκη και η επακολουθήσασα εκτέλεση των Έξι, το 1922, ήταν προϊόν πολιτικής απόφασης και έγινε με σκοπό την ικανοποίηση της κοινής γνώμης, που ήταν πληγωμένη και οργισμένη από τη μεγαλύτερη Καταστροφή που υπέστη ποτέ ο Ελληνισμός στην Ιστορία του.
Θεωρούμε επίσης ότι η απόφαση του εγγονού του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη και όσων τον προέτρεψαν να πράξει κάτι τέτοιο, αν υπήρχαν, ήταν άκαιρη, άστοχη και εθνικά επιζήμια, αφού η απόφαση του Αρείου Πάγου μπορεί να προκαλέσει νέες ρωγμές και να επαναφέρει τη μάστιγα του Διχασμού, σε μια στιγμή του το Ελληνικό Έθνος καλείται να διαχειριστεί μια κρίση, το μέγεθος της οποίας αγγίζει εκείνο της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Πιστεύουμε ότι η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να επαναφέρει στη μνήμη της τις τραγωδίες που βίωσε ο Ελληνισμός λόγω της διχόνοιας και του διχασμού και να θωρακιστεί απέναντι σε προσπάθειες που μπορεί να επαναφέρουν το Διχασμό, απ’ όπου κι αν προέρχονται.
Τέλος, θεωρούμε ότι η Μικρασιατική Καταστροφή συνέβη επειδή η Ελλάδα, ως εθνικό κέντρο, δεν είχε -και δυστυχώς συνεχίζει να στερείται- στρατηγική για τη χώρα και για τον εξωελλαδικό Ελληνισμό, γεγονός που επέτρεψε σε πολιτικούς και στρατιωτικούς να λάβουν ρηξικέλευθες και τυχοδιωκτικές αποφάσεις, συντασσόμενοι -εκούσια ή ακούσια- πολλές φορές με συμφέροντα ξένων χωρών, με αποτέλεσμα τη βιβλική καταστροφή του Ελληνισμού της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής.
Ευχόμαστε η επαναφορά στην επικαιρότητα της υπόθεσης των Έξι να μας θωρακίσει απέναντι σε εκείνους που επιχειρούν έναν νέο Διχασμό και να συμβάλλει στη συνειδητοποίηση του ελληνικού λαού ότι η χώρα και ο Ελληνισμός πρέπει να αποκτήσει στρατηγική, για την επιβίωσή του τους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Οι απόψεις σωματείων και ακαδημαϊκών
Τι λένε τα προσφυγικά σωματεία
Τα 185 προσφυγικά σωματεία Ελλάδας είχαν ζητήσει από τον Αρειο Πάγο να μην ακυρώσει την απόφαση του Έκτακτου Στρατοδικείου. Ο κ. Αθανάσιος Λαγοδήμος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων, μεταφέρει πλέον την αίσθηση απογοήτευσης:
«Δεν μπορούμε να μιλάμε για αθώωση. Πρόκειται για μια παραγραφή. Η αθώωση νομιμοποιείται μόνο στα μάτια του κόσμου. Την Ιστορία δεν τη γράφουν οι αρεοπαγίτες, αλλά οι ιστορικοί. Εμείς από την πλευρά μας θα περιμένουμε να καθαρογραφεί η απόφαση του Αρείου Πάγου, θα την εκτιμήσουμε σε νομικό επίπεδο και θα προχωρήσουμε σε συνέντευξη Τύπου μαζί με το “Ίδρυμα Ελευθέριος Βενιζέλος”».
Από τη δική του πλευρά, ο κ. Γιώργος Παρχαρίδης, πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, επιμένει στην απόφαση που από την πρώτη στιγμή πήρε η ομοσπονδία του, όταν πριν από δύο χρόνια ξεκινούσε η αναψηλάφηση της υπόθεσης από τον κ. Μ. Πρωτοπαπαδάκη:
«Είναι ένα θέμα καθαρά νομικό. Δεν θέλαμε να παρέμβουμε καθόλου, για να μην επηρεάσουμε με οποιονδήποτε τρόπο τη διαδικασία».

Ναι, να ξαναγράφουμε την Ιστορία μας, αλλά όχι στα δικαστήρια
Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η είδηση κυκλοφορούσε εδώ και αρκετό καιρό. Ο εγγονός του κυκλαδίτη πολιτικού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, ενός από τους έξι που καταδικάστηκαν από επαναστατικό στρατοδικείο ως υπεύθυνοι της Μικρασιατικής Καταστροφής και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, είχε προσφύγει στη Δικαιοσύνη και ζητούσε την ακύρωση της καταδίκης του προγόνου του και την απάλειψη της κατηγορίας της εσχάτης προδοσίας. Προχθές το αρμόδιο τμήμα του Αρείου Πάγου με απόφασή του (κατά πλειοψηφία), φαίνεται να δικαίωσε τον εγγονό Πρωτοπαπαδάκη και απέδωσε λευκό στην ελληνική κοινωνία τον μακαρίτη πρόγονό του, έπειτα από ογδόντα οκτώ ακριβώς χρόνια στιγματισμού και απαξίας.
Δεν ξέρω πώς πρέπει να αντιδράσει κανείς σε αυτή την περίεργη, ασφαλώς πρωτότυπη και οπωσδήποτε μακάβρια υπόθεση. Βέβαια, η νομική της πλευρά δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο σχολιασμού από έναν μη νομικό και φυσικά δεν πρόκειται να γίνει εδώ κάτι τέτοιο. Άλλωστε, μια υπόθεση που εκδικάζεται από ένα τμήμα του Αρείου Πάγου έχει μηδαμινές πιθανότητες να νοσεί νομικά, πέραν φυσικά από το ενδεχόμενο του ανθρωπίνου λάθους.
Αλλά και η πρόθεση του εγγονού Πρωτοπαπαδάκη να αποκαταστήσει τη μνήμη του παππού του, όσο και να φαίνεται δυσνόητη ή, ακόμη, και να προκαλεί σε κάποιους ειρωνικά σχόλια, έχει και αυτή την εξήγησή της. Η οικογενειακή αλληλεγγύη, έστω και στις συνθήκες παρακμής του οικογενειακού θεσμού που ζούμε σήμερα, έχει μια θέση ακόμη στις ελληνικές αρχοντικές οικογένειες που οι απόγονοί τους προσπαθούν να διαφυλάξουν άθικτο ή να αποκαταστήσουν το συμβολικό κύρος τους. Κάτι δηλαδή σαν τους Μορμόνους που (ανα)βαπτίζουν τελετουργικά τους προγόνους τους με την ελπίδα ότι θα τους εντάξουν στη νέα τους θρησκεία και θα τους εξασφαλίσουν την αιώνια ζωή.
Έχω την εντύπωση ότι η πράξη της προσφυγής στη Δικαιοσύνη, και μάλιστα στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, στερείται νοήματος αφού ούτε κάποιο κατώτερο δικαστήριο της τακτικής Δικαιοσύνης είχε επιβάλει την ποινή ούτε ενδεχόμενο θεραπείας της άδικης απόφασης εκκρεμούσε.
Άλλωστε στο επίπεδο της επιστημονικής ιστοριογραφίας, αλλά και σε εκείνο της δημόσιας ιστορίας γενικώς, το ζήτημα αυτό έχει εξομαλυνθεί ολοσχερώς. Ουδείς θεωρεί ή αποκαλεί σήμερα τους Έξι «προδότες» με την τρέχουσα, απαξιωτική σημασία της λέξης ούτε η αναφορά στη Μικρασιατική Καταστροφή εντοπίζεται στα πρόσωπά τους. Βεβαίως το Στρατοδικείο, η συνοπτική δίκη, η καταδίκη και η εκτέλεση αναφέρονται διεξοδικά στη βιβλιογραφία, αλλά χωρίς ηθική απαξίωση και πάντοτε στο πλαίσιο της στρατιωτικής ήττας και της λαϊκής οργής, δηλαδή των έκτακτων συνθηκών που πλαισίωσαν τις τραγικές ημέρες της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Προς τι λοιπόν η προσφυγή και προς τι μία απόφαση που από άλλους κρίθηκε απορριπτική και από άλλους αθωωτική; Η απάντηση είναι ασφαλώς δύσκολη. Άλλωστε, μπορεί εύκολα να σκέφτεται κανείς σκοπιμότητες εκεί όπου μπορεί να έχει εμφιλοχωρήσει μια νομική ταλαιπωρία.
Προτείνω λοιπόν να σκεφτούμε λίγο διαφορετικά. Να ξεχάσουμε τη νομική της διάσταση και να δούμε πώς μπορεί να λειτουργήσει μια τέτοια υβριδική υπόθεση στις σημερινές συνθήκες του ιστοριογραφικού αναθεωρητισμού, που αρχίζει να διαδίδεται στον δημόσιο χώρο. Πράγματι ιδεολογικά «απελευθερωμένοι» μελετητές αναζητούν και καταγράφουν τα «εγκλήματα» των πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων του 20ού αιώνα που διαπράχθηκαν, κυρίως και πρωτίστως, από την ευρύτερη αντιδεξιά παράταξη, από τους βενιζελικούς και τους επιγόνους των έως τους μαρξιστές επαναστάτες του ΚΚΕ. Θεωρώντας μεροληπτική την μέχρι τώρα ιστοριογραφική μας παραγωγή, φαντασιώνονται μια παντοδύναμη αριστερή κυριαρχία που πρέπει να καταλυθεί. Μόνο που η απόπειρά τους είναι επιλεκτική και ανιστόρητη. Οι νεκροί των εθνικών πολιτικών και κοινωνικών αγώνων είναι πολλοί και το πένθος δεν ήταν ισότιμο για όλους. Όχι λοιπόν περισσότερο δημόσιο πόνο για επιλεγμένους νεκρούς. Αλλά η αναθεωρητική τους απόπειρα είναι και ανιστόρητη.
Στον βραχύ χρονικό ορίζοντα των μελετών τους, η πολιτική και κοινωνική βία μετατρέπεται σε ηθικό ελάττωμα της «Αριστεράς» που καλείται έτσι να καθήσει στο περιθώριο και να τιμωρηθεί για τα αμαρτήματά της. Δειλά αλλά επίμονα ένας συντηρητικός αναθεωρητισμός από λίγους πανεπιστημιακούς και περισσότερους ιεράρχες θέλει να ξαναγράψουμε την Ιστορία μας ή καλύτερα να την αφήσουμε άθικτη, όπως ήταν εκεί που την βρήκαμε όσοι αποπειραθήκαμε να την ξαναγράψουμε. Όπως και να έχουν τα πράγματα, εμείς θα επιμείνουμε. Ναι, να ξαναγράφουμε την Ιστορία μας αλλά όχι στα δικαστήρια.
Ουδείς θεωρεί ή αποκαλεί σήμερα τους Έξι «προδότες» με την τρέχουσα, απαξιωτική σημασία της λέξης, ούτε η αναφορά στη Μικρασιατική Καταστροφή εντοπίζεται στα πρόσωπά τους
Ο ιστορικός Βασίλης Παναγιωτόπουλος είναι ομότιμος διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών

Πράξη πολιτικής σκοπιμότητας
Της ΛΙΝΑΣ ΛΟΥΒΗ
Η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι σίγουρα μια δικαίωση για τους απογόνους των έξι πολιτικών και στρατιωτικών που εκτελέστηκαν το πρωί της 15ης Νοεμβρίου με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας». Η «αθωότητά» τους όμως είναι ήδη γνωστή. «Του Ελληνισμού η σκληροτάτη Ειμαρμένη ηξίωσε την θυσίαν», έγραψε, αμέσως μετά την εκτέλεση, το Ελεύθερον Βήμα. Είναι κοινός τόπος ότι η τιμωρία των «ενόχων» της καταστροφής, που βρέθηκαν στα πρόσωπα των έξι εκτελεσθέντων, ήταν κατ΄ εξοχήν πράξη πολιτικής σκοπιμότητας. Ήταν αναγκαίο να δοθεί απάντηση στο ερώτημα «τις πταίει», που έθετε η οργισμένη κοινή γνώμη και, κυρίως, το στράτευμα. Έπρεπε να βρεθούν συγκεκριμένοι υπαίτιοι της καταστροφής, και η προδοσία ήταν ο καλύτερος τρόπος για να αφομοιώσουν οι Έλληνες τη μεγάλη τους ήττα. Επομένως, η δίκη πέτυχε απόλυτα τον πολιτικό στόχο της. Η απόφαση ικανοποίησε το κοινό αίσθημα και αποσόβησε τον κίνδυνο περαιτέρω αναταραχών. Η ιστορική έρευνα λοιπόν έχει δώσει, και εξακολουθεί να δίνει, τις απαντήσεις της για τη Δίκη των Εξι.
Οι δικαστικοί λειτουργοί με την πρωτοφανή απόφασή τους επιδίωξαν μόνο να απαλλάξουν από το στίγμα της προδοσίας τους απογόνους των εκτελεσθέντων ή να ξαναγράψουν την Ιστορία; Η απόφαση ενός δικαστηρίου για ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη πριν από περίπου έναν αιώνα, τι θα προσθέσει στις ιστορικές μας γνώσεις; Όπως έχει ήδη αναφερθεί («Το Βήμα», 14/2/2010) μήπως πρέπει να ξαναδικάσουμε τον Κολοκοτρώνη για να τον αθωώσουμε; Η επανεκδίκαση της υπόθεσης Μπελογιάννη θα άλλαζε την εικόνα του στη συλλογική μνήμη; Η Ιστορία δεν εξαρτάται από ένα δικαστήριο.
Η Λίνα Λούβη είναι επίκουρη καθηγήτρια Νεώτερης Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Εκτόνωση λαϊκής οργής
Του ΘΑΝΟΥ ΒΕΡΕΜΗ
Το κατηγορητήριο στη Δίκη των Έξι ήταν απολύτως σαθρό. Η κατηγορία κατά των πέντε πολιτικών και του αρχιστράτηγου των ελληνικών δυνάμεων στη Μικρασία Χατζηανέστη, ότι παρέδωσαν με τη θέλησή τους τα ελληνικά εδάφη στον εχθρό, δεν ευσταθεί.
Πρώτον διότι η Σμύρνη δεν υπήρξε ελληνικό έδαφος με καμιά συνθήκη, απλώς η Ελλάδα έλαβε εντολή να τηρήσει τον νόμο και την τάξη για μια πενταετία.
Και δεύτερον διότι βεβαίως η Καταστροφή δεν υπήρξε εσκεμμένη ενέργεια των κατηγορουμένων.
Αντίθετα, η Ανατ. Θράκη, η οποία παραδόθηκε από την κυβέρνηση της Επαναστάσεως του 1922 (Πλαστήρα- Γονατά- Φωκά), δόθηκε στην Ελλάδα με συνθήκη και αποτελούσε ελληνικό έδαφος.
Η εκτέλεση των Έξι έγινε για καθαρά πολιτικούς λόγους, δηλαδή για να εκτονωθεί η αγανάκτηση του κόσμου από την κακή διαχείριση της μικρασιατικής υποθέσεως, η οποία και οδήγησε στην Καταστροφή. Όμως η ανοησία μιας κυβέρνησης δεν συνιστά εσχάτη προδοσία. Η προχθεσινή απόφαση του Αρείου Πάγου συνιστά αποκατάσταση της αλήθειας και δεν αποτελεί έκπληξη για όσους γνωρίζουν τι έγινε τότε.
Ο Θ. Βερέμης είναι πρώην πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας

Κυκλοφόρησε το 20ό φύλλο της ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

 
Μηνιαία εφημερίδα ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, από τις εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
Φύλλο Οκτωβρίου 2010
ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ: H «Δίκη των Έξι» και η απόφαση του Αρείου Πάγου: Η άποψη της εφημερίδας «ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ»
Επί της ουσίας, εμείς θεωρούμε ότι πολιτικά και επιχειρησιακά λάθη στη Μικρά Ασία έγιναν, και μάλιστα εγκληματικά, όμως το σίγουρο είναι ότι ο κατάλογος των κορυφαίων πολιτικών και στρατιωτικών που με τις αποφάσεις και τις πράξεις τους οδήγησαν στην Καταστροφή, δεν εξαντλείται στους «Έξι». Με άλλα λόγια, αν έπρεπε κάποιοι να εκτελεστούν, σε αυτούς θα έπρεπε να συγκαταλεχθούν και άλλα πρόσωπα, που οδήγησαν την κατάσταση σε στρατηγικό, πολιτικό και επιχειρησιακό αδιέξοδο και στη συνέχεια παρέδωσαν τη σκυτάλη στους «Έξι», που όντως έκαναν λάθη και σφάλματα εγκληματικά.
Ιστορικά δεν έχει αποδειχτεί ότι οι «Έξι» διέπραξαν συνειδητή προδοσία, ενώ έχει αποδειχτεί ότι ήταν προδότης και ενεργούμενο των Βρετανών ο Ύπατος Αρμοστής της Ελλάδος στη Σμύρνη Αριστείδης Στεργιάδης, και αν έπρεπε κάποιος να καταδικαστεί επί Εσχάτη Προδοσία και να εκτελεστεί, ήταν αυτός, ενώ μένει έκθετος στην κρίση του ιστορικού και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που επέμενε να τον κρατά στη θέση του, παρά την άθλια στάση του απέναντι στον ελληνισμό.
Επί της διαδικασίας, εμείς δεν θα κρίνουμε την απόφαση του Αρείου Πάγου, και λόγω σεβασμού και εμπιστοσύνης στους θεσμούς και λόγω άγνοιας επί νομικών θεμάτων. Θεωρούμε όμως ότι η δίκη και η επακολουθήσασα εκτέλεση των «Έξι», το 1922, ήταν προϊόν πολιτικής απόφασης και έγινε με σκοπό την ικανοποίηση της κοινής γνώμης, που ήταν πληγωμένη και οργισμένη από τη μεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη ποτέ ο ελληνισμός στην ιστορία του.
Θεωρούμε επίσης ότι η απόφαση του εγγονού του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη και όσων τον προέτρεψαν να πράξει κάτι τέτοιο, αν υπήρχαν, ήταν άκαιρη, άστοχη και εθνικά επιζήμια, αφού η απόφαση του Αρείου Πάγου μπορεί να προκαλέσει νέες ρωγμές και να επαναφέρει τη μάστιγα του Διχασμού, σε μια στιγμή που το ελληνικό έθνος καλείται να διαχειριστεί μια κρίση το μέγεθος της οποίας αγγίζει εκείνο της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Τ’ Εμέτερα:
Η ιστορία, η συλλογική μνήμη και η «ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ», του Σάββα Καλεντερίδη
Καθώς «…νομίζουμε ότι αξίζει τον κόπο να διασωθούν, να καταγραφούν και να γίνουν κτήμα όλων εκείνων που αγαπούν τον Πόντο και την Ιστορία του και κυρίως να γίνουν μέρος της Ελληνικής Ιστορίας στοιχεία και μνήμες που αφορούν την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού», «ζητούμε από τους φίλους και αναγνώστες της εφημερίδας μας να στείλουν με ηλεκτρονικό ή άλλο τρόπο σε οποιαδήποτε μορφή υλικό και στοιχεία που αφορούν τον τόπο καταγωγής τους, πρόσωπα της οικογένειάς τους ή σημαντικά γεγονότα που αφορούν στην ιστορία του Πόντου κι εμείς θα προσπαθήσουμε να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης τους. Άλλωστε, ένας από τους λόγους που ιδρύθηκε και υπάρχει η ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ είναι και αυτός, να συμβάλλει με την κυκλοφορία της στον εμπλουτισμό της συλλογικής μνήμης με παλιά και νέα άγνωστα στοιχεία της ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

Σελ. 2
Βιβλιοκριτική: «Από την Κρώμνη του Πόντου στα Καπνοτόπια της Μακεδονίας» με τον Παντελή Ωρολογά, του Ανδρέα Χατζηκυριακίδη
Σημείωμα εκδότη «Π.Γ.» προς τους εκδότες, δημοσιογράφους και συνεργάτες άλλων έντυπων ή ηλεκτρονικών ΜΜΕ του χώρου και ειδικά του «Ευξείνου Πόντου» και του «Άμαστρις»: «Όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα»

Σελ. 3 Γεγονός του μήνα
6ο Πανελλαδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών της Π.Ο.Ε.»
Αποτελέσματα εκλογών για Δ.Σ. των Συνδέσμων της Π.Ο.Ε.

Σελ. 4-5 Ιστορία - Πολιτική
Πώς φθάσαμε στη Δίκη των Έξι
Ο Μπουτάρης, ο Κεμάλ και ο βιασμός της ιστορικής συνείδησης του Έλληνα, του Σάββα Καλεντερίδη
Προς τους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συκοφάντες της Ελλάδος, του Σάββα Καλεντερίδη

Σελ. 6-7 Πολιτική
Όταν ένας Ασσύριος τολμήσει να κάνει οινοποιείο στην Τουρκία, του Οράλ Τσαλισλάρ, εφ. Ραντικάλ
Μια μέρα στο Γενικό Προξενείο της Πόλης, του Εβρέν Ντεντέ, εφ. Agos
Τι «σύμπτωση»...! του Κώστα Κούση
«Προκλητική» τουρκική προσευχή σε αρμένικη εκκλησία
Συνέντευξη του Αντιπροέδρου Συλλόγου Ελλήνων Ποντίων Σικάγο Γιώργου Μαυρόπουλου στη Χριστίνα Χαφουσίδου

Σελ. 8-9 Ιστορία
Ασσύριοι, ένας λαός με ιστορία, που κινδυνεύει με εξαφάνιση
Συνέντευξη του αντιπροέδρου της Ένωσης των εν Ελλάδι Aσσυρίων Αβραάμ Οράν στον Ανδρέα Χατζηκυριακίδη

Σελ. 10 Ποντιακά Δρώμενα
16ο Πανελλήνιο Συνέδριο για την Εθνική Αυτογνωσία στις Σέρρες της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων
Στην Ποντιακή αφιερώθηκε η φετινή Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών
«Θλιβερό ρατσιστικό-ναζιστικό πισωγύρισμα: Το Μνημείο της Γενοκτονίας στην Αριδαία, 'εργαλείο' προεκλογικού αγώνα», του Παρασκευά Τσάνταλη

Σελ. 11 Η καθ’ ημάς Ανατολή
Άγκυρα, η Πρωτεύουσα της Γαλατίας, του Δημητρίου Κρασσά
Κοινωνικά: Θρήνος και πόνος για τον Δημήτρη Αθανασιάδη, του Στάθη Πελαγίδη

Σελ. 12-13 Ο Πόντος σήμερα, επιμέλεια του Σάββα Καλεντερίδη
Ποντιακή Φόρμουλα 1: ΦόρμουΛαζ
Καρπός αγριοτριανταφυλλιάς, πηγή ζωής για τους Αργυρουπολίτες και όχι μόνο
Κι όμως συνέβη ...στον Πόντο: «Το σχολείο είναι ωραίο, όμως δεν έχει δρόμο»
Μεγάλη ζήτηση για τα κάστανα του Πόντου
Ο ιστορικός πλάτανος της Οινόης
Παραδοσιακά προϊόντα της Αργυρούπολης στους μεταλλωρύχους της Χιλής
Τελευταία ευκαιρία να διασωθούν τα παραδοσιακά σπίτια της Αργυρούπολης
Τραγούδησαν και χόρεψαν πάνω «ση τρίχας το γεφύριν»
Δυο υπόγειες διαβάσεις-κατακόμβες αυτοκρατορικής εποχής βρέθηκαν στην Τραπεζούντα
Ο Μελέτης και η Έλλη Σιδηρόπουλου σε ένα ταξίδι-προσκύνημα
Το σκόρδο, ο «λευκός χρυσός» της Πομπηιούπολης

Σελ. 14 Στα ίχνη του ελληνισμού του Καυκάσου…, επιμέλεια της Χριστίνας Χαφουσίδου
Γκελεντζίκ και Καμπαρντίνκα

Σελ. 15-18 Ποντιακά δρώμενα στην Ελλάδα, επιμέλεια του Θεόφιλου Κωτσίδη

Σελ. 20 Πολιτική
Ανοιχτή επιστολή προς Παγκόσμια Ταχυδρομική Ένωση, του Κώστα Κούση