Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Απάντηση ΥΠΕΞ στην Αγκυρα για τη Γενοκτονία των Ποντίων

Bookmark and Share
http://www.keganpaul.com/images/History%20of%20torture%20copy.jpg
«Η Ιστορία δεν παραχαράσσεται. Δεν παραγράφεται. Δεν ξαναγράφεται», υπογράμμισε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Γρηγόρης Δελαβέκουρας, απαντώντας στην ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών που αναφέρεται στη Γενοκτονία των Ποντίων.
«Η Ελλάδα σέβεται την Ιστορία. Ταυτόχρονα έχει στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον. Επιδιώκουμε και εργαζόμαστε για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων προς όφελος των δύο λαών. Προς όφελος της σταθερότητας και της ανάπτυξης στις σχέσεις μας, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή μας», συμπλήρωσε στην απάντησή του ο κ. Δελαβέκουρας.
Σε ανακοίνωσή του με αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης στην Ελλάδα για τη Γενοκτονία των Ποντίων, το τουρκικό ΥΠΕΞ σημείωνε πως «οι εορτασμοί για την "Ημέρα της δήθεν Γενοκτονίας των Ποντίων" δεν συνάδουν με το πνεύμα του διαλόγου και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών».
Καταδικάζοντας τις εκδηλώσεις αυτές, το τουρκικό ΥΠΕΞ καλεί όσους προβάλλουν τους ισχυρισμούς περί Γενοκτονίας, «να αντιμετωπίσουν τις ιστορικές αλήθειες».
Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ακόμη ότι στους εορτασμούς συμμετείχαν μέλη του Κοινοβουλίου, αρμόδιοι των πολιτικών κομμάτων, τοπικοί διοικητικοί παράγοντες, αλλά και εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης.
«Για μια ακόμη φορά, θα θέλαμε να εκφράσουμε την ανησυχία μας, για τις συμπεριφορές αυτές που τραυματίζουν τη φιλία και την αμοιβαία εμπιστοσύνη που τείνει να δημιουργηθεί μεταξύ του τουρκικού και του ελληνικού λαού και διαβρώνουν τη διμερή συνεργασία» καταλήγει το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.
Nαυτεμπορική

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Εκδηλώσεις μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΤΗΣ ΡΕΒΕΚΚΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*

Το πάγιο αίτημά τους για διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας που διαπράχθηκε σε βάρος του Ελληνισμού του Πόντου από το κεμαλικό καθεστώς και τους Νεότουρκους, την περίοδο 1916-1923, διατράνωσαν οι Πόντιοι της Αμερικής, μέσα από σειρά εκδηλώσεων την περασμένη εβδομάδα στη Νέα Υόρκη, το Κονέκτικατ και τη Νέα Ιερσέη, με αφορμή την 91η επέτειο Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Τις εκδηλώσεις μνήμης, που ξεκίνησαν την Κυριακή 16 Μαΐου, με επιμνημόσυνη δέηση για τα 350.000 -και πλέον- θύματα της γενοκτονίας διοργάνωσαν η Παμποντιακή Ομοσπονδία Αμερικής - Καναδά με τα τοπικά της σωματεία «Κομνηνοί» της Νέας Υόρκης και «Πόντος» του Κονέκτικατ, και το Ιερό Ίδρυμα «Παναγία Σουμελά» Ποντίων Αμερικής, σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης.

Την περασμένη Κυριακή, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Επισκόπου Φασιανής Αντωνίου στην Ιερά Μονή Παναγία Σουμελά στο West Milford της Νέας Ιερσέης και έγινε η καθιερωμένη τελετή κατάθεσης στεφάνου στη μνήμη των χιλιάδων νεκρών.

Από τη γενοκτονία στην κατοχή

Ανήμερα της επετείου, την Τετάρτη 19 Μαΐου, έγινε έπαρση της ελληνικής σημαίας και του ποντιακού λαβάρου της αυτοκρατορίας των Κομνηνών της Τραπεζούντας στο Bowling Green του Μανχάταν, ενώ το βράδυ της ίδιας μέρας μίλησε στο Σταθάκειο Κέντρο στην Αστόρια η συγγραφέας, ερευνήτρια και δημοσιογράφος Φανούλα Αργυρού με θέμα «Από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου στην Κατοχή της Κύπρου».

Έχοντας μελετήσει επί χρόνια τα αρχεία του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών στο Λονδίνο, όπου και διαμένει, η κ. Αργυρού παρουσίασε τις μελανές αυτές σελίδες της Ιστορίας, ακριβώς μέσα από τις εκθέσεις Βρετανών αξιωματούχων, το 1922, που περιγράφουν τους διωγμούς που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου. «Στο Βρετανικό Δημόσιο Αρχείο, στο Λονδίνο, υπάρχει πληθώρα αναφορών για τις τουρκικές καταδιώξεις και ομαδικές σφαγές του Ελληνισμού στις περιοχές τής τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», τόνισε.

Σκόπιμες εξοντώσεις

Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που διάβασε η κ. Αργυρού από έκθεση του Βρετανού Πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, Sir H. Rumbold, με ημερομηνία 11 Μαΐου 1922, όπου αναφέρεται ότι «δεν υπάρχει πλέον καμιά πιθανή αμφιβολία ότι η Άγκυρα σκοπίμως εξοντώνει όλες τις χριστιανικές μειονότητες και ότι δεν θα διστάσουν να επεκτείνουν το σχέδιο αυτό και στην περιοχή της Σμύρνης».
Όπως και το απόσπασμα από έκθεση του ανώτερου αξιωματούχου του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών (Φόρεϊν ‘Οφις), G. W. Rendel, ότι «… Οι εθνικιστές θεωρούν τις μειονότητες ως την αιτία ατέλειωτων προβλημάτων, και έχουν αποφασίσει πως ο καλύτερος τρόπος να εμποδίσουν τέτοιες ταραχές να ξαναδημιουργηθούν, είναι να τις αφανίσουν διά παντός.»

Η κ. Αργυρού υποστήριξε τη θέση του ερευνητή Νικόλαου Χλαμίδη ότι «ήταν λάθος η κομματιασμένη προσπάθεια για αναγνώριση γενοκτονιών ξεχωριστά για τους Έλληνες Ποντίους, Μικρασιάτες και Θρακιώτες, αντί μιας και συλλογικής απαίτησης για ‘Ελληνική Γενοκτονία’», ενώ, σημείωσε ακόμα, «τα βρετανικά έγγραφα είναι επικριτικά για τη στάση του Ορθόδοξου Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, καθώς οι Βρετανοί πίστευαν ότι το Πατριαρχείο σε μεγάλο βαθμό ευθυνόταν για την τραγωδία του Ποντιακού Ελληνισμού».

Αναφορά έκανε η κ. Αργυρού και στις σταλινικές καταδιώξεις των Ελλήνων Ποντίων από τον Καύκασο κατά το 1940, τονίζοντας ότι «η πολιτική εξόντωσης, εθνικού ξεκαθαρίσματος του Ιωσήφ Στάλιν ήταν εξίσου κτηνώδης και απάνθρωπη».

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

«Η Ποντιακή Γενοκτονία είναι γεγονός, ένα εθνικό ξεκαθάρισμα χειρίστου είδους, μια κεμαλική πολιτική που εξακολουθούν να εφαρμόζουν πολλοί άλλοι αδίστακτοι ηγέτες σ’ όλο τον κόσμο και πρόσφατα οι ίδιοι οι Τούρκοι στην κατεχόμενη Κύπρο το 1974 με βρετανική και αμερικανική βοήθεια και "επίβλεψη" και σοβιετική συγκατάθεση. Είναι αποδεδειγμένο ότι, όταν ένας δεν διδάσκεται από τα μαθήματα της Ιστορίας, η Ιστορία επαναλαμβάνεται», επισήμανε η κ. Αργυρού. Πρόσθεσε, τέλος, ότι «δεν πρέπει να αφήσουμε τη διεθνή κοινή γνώμη να ξεχνά σε ποιους πράγματι ανήκε αυτός ο τόπος -ο Πόντος- και πώς και γιατί οι Έλληνες Πόντιοι εξοντώθηκαν από την πατρίδα τους».

Ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας ΗΠΑ - Καναδά, Δημήτριος Μολοχίδης, αντί χαιρετισμού, αναφέρθηκε στην κεντρική εκδήλωση στο Bowling Green, τονίζοντας ότι επιδόθηκαν διακηρύξεις από τον πολιτειακό γερουσιαστή Τζορτζ Ονοράτο, τον πολιτειακό βουλευτή Μάικ Γιάνναρη, και τον πολιτειακό γερουσιαστή του Rhode Island, Λεωνίδα Ραπτάκη, ενώ ανέγνωσε χαιρετισμό της Γενικής Προξένου της Κύπρου, Κούλας Σοφιανού.

Σημείωσε, επίσης, ότι το «Υψηλάντειο Βραβείο» της Παμποντιακής Ομοσπονδίας θα σταλεί στον ποντιακό σύλλογο της Στοκχόλμης για να επιδοθεί στο Κοινοβούλιο της Σουηδίας, η οποία αναγνώρισε πρόσφατα τη Γενοκτονία.

Εκκλήσεις στη διεθνή κοινότητα

Ο πρόεδρος του Ιερού Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά Ποντίων Αμερικής», Δρ Χαράλαμπος Βασιλειάδης -ο οποίος και συντόνισε την εκδήλωση-, υπογράμμισε ότι αν η διεθνής κοινότητα είχε αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, η Τουρκία θα απέφευγε παρόμοιες βαρβαρότητες στο μέλλον. Ανέφερε, επίσης, ως ιδιαίτερα σημαντικά βήματα την αναγνώριση της γενοκτονίας από τη Σουηδία και την τοπική Βουλή της Νότιας Αυστραλίας, καθώς και τη συμπερίληψη της ποντιακής διαλέκτου από την UNESCO στον Άτλαντα των παγκοσμίων γλωσσών σε κίνδυνο. Επισήμανε ακόμα την προφορική άδεια που έχει δοθεί από τις τουρκικές Αρχές για την τέλεση λειτουργίας στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο.

Χαιρετισμούς στην εκδήλωση απηύθυναν ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων, Ηλίας Τσεκερίδης, η γενική γραμματέας του ΣΑΕ, Δρ Όλγα Σαραντοπούλου και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης, Δημήτρης Καλαμαράς.
*Greek News, Σημερινή

Ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι να αναγνωρίσει τη γενοκτονία η Τουρκία

http://media2.feed.gr/filesystem/images/20100313/engine/assets_LARGE_t_420_8787569_type11495.jpg

Ο βουλευτής της Σουηδίας Ν. Παπαδόπουλος από τον Κεχρόκαμπο Καβάλας, από τους πρωταγωνιστές της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από το Σουηδικό Κοινοβούλιο

Ενας Πόντιος του εξωτερικού, ο βουλευτής της Σουηδίας Ν. Παπαδόπουλος από τον Κεχρόκαμπο έδωσε τον τόνο στην εκδήλωση που έγινε προχθές στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου "Δε ζητάμε εκδίκηση. Το μόνο που ζητάμε είναι αναγνώριση και μια συγνώμη από τους Τούρκους. Η γενοκτονία των Ποντίων είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Και με την Σουηδική βουλή να είναι η πρώτη χώρα μετά την Ελλάδα και Κύπρο που αναγνωρίζει την γενοκτονία, περιμένουμε και από άλλες χώρες να κάνουν το ίδιο". Αυτά τονίστηκαν από όλους τους ομιλητές το περασμένο Σάββατο το βράδυ, στην εκδήλωση μνήμης της Γενοκτονίας των 353.000 Ποντίων, που οργάνωσε η Λέσχη Ποντίων νομού Καβάλας.

Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του αμφιθεάτρου της Νομαρχίας τιμήθηκε η μέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας που καθιερώθηκε με το νόμο 2193 της 11/3/94. Η βραδιά άνοιξε με τα παιδιά της Λέσχης Ποντίων να ανάβουν ένα κερί στη μνήμη όλων αυτών που άδικα χάθηκαν από την πιο βίαιη φάση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων του Πόντου, με το πρόσχημα να μην ενωθούν με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο. Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: "Επί τέλους τους ξεριζώσαμε".

Αυτά και άλλα πολλά αναφέρθηκαν στην εκδήλωση. Στην αρχή χαιρέτησαν ο λαογράφος Μάκης Καρασαββίδης, ενώ παρουσιάστηκε και ένα μονόπρακτο από την θεατρική ομάδα της Λέσχης. Στην συνέχεια χαιρέτησαν ο νομάρχης Θεόδωρος Καλλιοντζής, οι βουλευτές Μιχάλης Τιμοσίδης, Δημήτρης Παπουτσής, Σάββας Εμινίδης και Νίκος Παναγιωτόπουλος, ενώ κεντρικός ομιλητής ήταν ο καταγόμενος από τον Κεχρόκαμπο βουλευτής του Σουηδικού κοινοβουλίου Νίκος Παπαδόπουλος που πρωτοστάτησε στην αναγνώριση της γενοκτονίας από την Σουηδία. Χείμαρρος ο κ. Παπαδόπουλος μίλησε για τα όπλα που είχε σ' αυτή του την προσπάθεια, αλλά και τους συναδέλφους του βουλευτές της Σουηδίας που τον βοήθησαν.

"Έίμαι πολύ ικανοποιημένος που μετά από προσπάθειες πολλών χρόνων καταφέραμε να αναγνωρίσει η Σουηδική Βουλή την γενοκτονία", είπε μεταξύ των άλλων στην ομιλία του ο κ. Παπαδόπουλος. "Οι Τούρκοι πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με την ιστορία τους. Τα 2500 χρόνια ιστορίας του Πόντου από Έλληνες, δεν σβήνονται εύκολα και το ξέρουν. Αν θέλουν να μπουν στην Ευρωπαική Ένωση πρέπει να προχωρήσουν στην αναγνώριση των γενοκτονιών. Ο αγώνας μας δεν θα σταματήσει μέχρι να ζητήσουν μια συγνώμη και να αναγνωρίσουν το λάθος. Όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε την ιστορία", είπε κλείνοντας την ομιλία του καταχειροκροτούμενος.

Στην συνέχεια χαιρέτησαν οι δήμαρχοι Απολλωνίων Λευκάδας Γιώργος Λογοθέτης που αν και μη Πόντιος είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος με το Ποντιακό ζήτημα, ο δήμαρχος Καβάλας Κωστής Σιμιτσής, ο εκπρόσωπος της ΠΟΕ Πολυχρόνης Παπαδόπουλος, ενώ τις ομιλίες έκλεισε ο πρόεδρος της Λέσχης Ποντίων Καβάλας Χαράλαμπος Αλεξανδρίδης, που ζήτησε από όλους τους πολιτικούς να πιέσουν, ώστε να διδάσκεται το Ποντιακό ζήτημα στα σχολεία. Στην συνέχεια η Λέσχη Ποντίων με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου ανακήρυξε τον Νίκο Παπαδόπουλο επίτιμο μέλος της Λέσχης και του προσέφερε τιμητική πλακέτα. Ακόμη δια χειρός του Θεμιστοκλή Ανανιάδη προσφέρθηκε η συλλεκτική φανέλα της ποδοσφαιρικής ομάδας "Πόντος Μερτζιφούντας", της οποίας οι αθλητές μεταξύ τους και ο Συμεών Ανανιάδης, σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.

Η βραδιά έκλεισε με μοιρολόγια από την χορωδία της Λέσχης, το γυναικείο χορευτικό τμήμα στον "Χορό του Θανάτου" και το ανδρικό στον πολεμικό Πυρρίχιο χορό, ενώ προσφέρθηκαν ποντιακά εδέσματα εν ήδη μνημοσύνου. Ο εορτασμός της ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των ποντίων έκλεισε την Κυριακή το πρωί, όπου στον ιερό ναό του Αποστόλου Παύλου εψάλει επιμνημόσυνη δέηση και κατατέθηκαν από φορείς στεφάνια, στο Ηρώο της Καβάλας.

Μάκης ΛΙΟΛΙΟΣ, ΕΒΔΟΜΗ

Υπάρχει Ελπίς! Η ώρα του απολογισμού και των μεγάλων αποφάσεων.

Bookmark and Share

Ο πίνακας εξέλιξης του εξωτερικού χρέους από το 1974 μέχρι σήμερα. Αξίζει να τον αναλύσουμε με θάρος και ειλικρίνια.

του Σάββα Καλεντερίδη
Το 2004 επιχειρήθηκε η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν, που βρέθηκαν Έλληνες πολιτικοί σε Ελλάδα και Κύπρο να το υποστηρίξουν. Στόχος του σχεδίου δεν ήταν μόνο η διάλυση του κράτους της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδος. Απλά, η διάλυση θα άρχιζε από τη Λευκωσία και την Κύπρο και θα κατέληγε στην Αθήνα και την Ελλάδα. Τότε αποτράπηκε η εξέλιξη αυτή, μετά το ΟΧΙ του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου και όλων όσων στάθηκαν στο πλευρό του, εκείνες τις μεγάλες στιγμές.
Το 2010, με τη Συμφωνία Ελλάδος - ΔΝΤ/Ε.Ε., επιχειρείται ανοικτά η ακύρωση αυτής της έστω και υπερχρεωμένης Ελληνικής Δημοκρατίας, της εθνικής μας κυριαρχίας-ανεξαρτησίας και η ίσως η ολοκληρωτική διάλυση της χώρας μας.
Μετά από την υπογραφή αυτής της συμφωνίας, το μέλλον της Ελλάδας και του Ελληνισμού προβλέπεται δυσοίωνο. Το εξωτερικό χρέος της χώρας είναι ήδη σε ποσοστό 120% επί του ΑΕΠ, ενώ μετά την ολοκλήρωση της εκταμίευσης του πακέτου των 110 δις ευρώ από ΔΝΤ-Ε.Ε. θα ξεπεράσει το 150% του ΑΕΠ. Η άποψή μας είναι ότι στο σημείο που φθάσαμε, η αποφυγή της χρεοκοπίας ήταν αδύνατη χωρίς τη βοήθεια της Ε.Ε., και αν αυτό δεν επαρκούσε, και του ΔΝΤ.
Είναι, επίσης, παράλογο και άδικο να φορτώνονται όλες οι ευθύνες στην παρούσα κυβέρνηση, παρά τα προεκλογικά και μετεκλογικά της λάθη. Η κατάσταση της χώρας όταν ανέλαβε η παρούσα κυβέρνηση ήταν ήδη τραγική και οι ευθύνες όλων, κομμάτων και προσώπων, φαίνονται καθαρά στο διάγραμμα που δημοσιεύουμε.
Φυσικά, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση έχει ευθύνες επειδή όταν είχε νωπή λαϊκή εντολή και τη στήριξη μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, δεν κινήθηκε άμεσα για να αποσοβήσει τον τεράστιο κίνδυνο που παραμόνευε λόγω της τραγικής κατάστασης στην οποία παρέδωσε τη χώρα η προηγούμενη κυβέρνηση, ούτε αξιοποίησε τη γεωπολιτική θέση της πατρίδας μας, για να εξασφαλίσει τη στήριξη από τις ισχυρές χώρες της Ε.Ε. (Γερμανία, Γαλλία), τη Ρωσία και την Κίνα.
Εν πάση περιπτώσει, ας δεχτούμε ότι εδώ που φτάσαμε, δεν γινόταν αλλιώς.
Η χώρα μας έχει υπογράψει μια συμφωνία με εξαιρετικά επαχθείς όρους, και πρέπει να την τηρήσουμε, τουλάχιστον όσο έχουμε ανάγκη τα κεφάλαια που προβλέπονται σ' αυτήν, για να έχει μέλλον η Ελλάδα και ο Ελληνισμός.
Στο κύριο άρθρο μας του φύλλου του Φεβρουαρίου, με το οποίο καλούσαμε την κυβέρνηση να πάρει άμεσα μέτρα και τους αναγνώστες μας να βοηθήσουν, για «Να σώσουμε την Ελλάδα», αναφέραμε μεταξύ άλλων ότι αφού ξεπεραστεί η κορυφή της κρίσης θα πρέπει να κάνουμε ο καθένας μας έναν απολογισμό, για να μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία. Αρκεί να διαχειριστούμε την κρίση δημιουργικά και χωρίς να επαναλάβουμε όλοι μας, λαός, πολιτικοί και κόμματα, τα λάθη που μας έφεραν ως εδώ. Και για να μην επαναληφθούν τα λάθη, πρέπει να τα εντοπίσουμε και να αποδοθούν οι ανάλογες ευθύνες.
Παρότι η εφημερίδα μας δεν είναι πολιτική και φυσικά ούτε κομματική, πιστεύουμε ότι πρέπει κι εμείς να συμβάλλουμε με τις απόψεις και τις σκέψεις μας στον εθνικό και παλλαϊκό διάλογο που πρέπει να αρχίσει για τον απολογισμό και την απόδοση ευθυνών, αφού μόνο μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορεί να υπάρχει επόμενη ημέρα.
Για το λόγο αυτό, για να έχουμε ένα αξιόπιστο και αντικειμενικό εργαλείο μελέτης και προβληματισμού, δημοσιεύουμε τον πίνακα της εξέλιξης του Δημόσιου Χρέους της Ελλάδος από το 1970 μέχρι το 2010.
Οικονομολόγοι δεν είμαστε και ούτε πρόκειται να γίνουμε. Έχουμε όμως όλοι μας κοινό νου, για να μπορέσουμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα και να ανακαλύψουμε την αλήθεια. Αρκεί να βρούμε τη δύναμη. Γιατί το θέμα αυτό, του απολογισμού και της απόδοσης ευθυνών, δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού πρόκειται για διαδικασία που πρέπει να κάνουμε όλοι μας πρώτα εσωτερικά, με θάρρος, ειλικρίνεια και ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας και το μέλλον της χώρας και μετά να αναζητήσουμε τις ευθύνες των άλλων.
Πιστεύουμε ότι ένας από τους λόγους που μας οδήγησαν στον γκρεμό, και όχι απλά στο χείλος της καταστροφής, είναι η πολιτική συμπεριφορά του καθενός από μας, που επέτρεψε την εξέλιξη και τη δράση ενός πολιτικού σκηνικού που, όπως φαίνεται και από το αποτέλεσμα, ήταν ανίκανο να χειριστεί τις τύχες της πατρίδας και του έθνους. Επιτρέψαμε σε πρόσωπα και κόμματα να εκμεταλλευτούν τραγικά ιστορικά γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας μας, όπως ο Εθνικός Διχασμός (1914-1922) και ο Εμφύλιος (1944-1949), και να τα χρησιμοποιήσουν έτσι ώστε ο Έλληνας να συμπεριφέρεται με βάση το συναίσθημα και όχι τη λογική.
Με άλλα λόγια, εκμεταλλεύθηκαν τις πληγές που έχει στο σώμα του ο Ελληνισμός από τραγικές στιγμές του παρελθόντος, μας «τύφλωσαν» με κενά και φθηνά ιδεολογήματα και προκαταλήψεις οι ανέντιμοι και ανεύθυνοι πολιτικάντηδες, εξουδετέρωσαν την κριτική και την πολιτική σκέψη του Έλληνα, αλλοίωσαν τα βασικά χαρακτηριστικά της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας και έσπειραν καινούργιους σπόρους μίσους και μισαλλοδοξίας για να συνεχίσουν να κάνουν τη «δουλειά» τους ες αεί.
Με την τακτική τους αυτή κατάφεραν να αντικαταστήσουν πρώτα απ' όλα τη λογική με το φανατισμό και τον παραλογισμό, την αξιοκρατία με τη φαυλοκρατία, την αλήθεια με το ψέμα, το διάλογο με τον κομματικό μονόλογο, τη δημοκρατία με τον έρποντα κομματικό και συνδικαλιστικό φασισμό, τη συλλογικότητα και την ευθύνη απέναντι στην κοινωνία με το φιλοτομαρισμό, την εντιμότητα με τη δολιότητα, την ομορφιά του νέου με τον «εκσυγχρονισμό», τις ευγενείς ιδέες με το φθηνό λαϊκισμό, την ηθική της κοινωνίας με την «ηθική» του κόμματος, που κατάντησε να είναι συνώνυμη με την ανηθικότητα, τον πατριωτισμό και την αγάπη προς τον Ελληνισμό με τον εθνομηδενισμό, και άλλα πολλά, τόσα όσα χρειάζονταν για να μας φέρουν εδώ που μας έφεραν.
Και όλα αυτά γιατί! Γιατί όλα αυτά τα καταστροφικά χρόνια τα κόμματα ήταν αυτά που καθόριζαν την ηθική στην κοινωνία, αντί να γίνει το αντίθετο.
Να δούμε λοιπόν με προσοχή τον πίνακα που παραθέτουμε, να σκεφτούμε χωρίς προκαταλήψεις όσα ζήσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια, να κάνουμε όλοι μας την εσωτερική διαδικασία που θα μας απελευθερώσει από κομματικά δεσμά και προκαταλήψεις, για να βρούμε τα «κλειδιά» της φυλακής που φυλάκισαν και τύφλωσαν τον ελληνικό λαό.
Όλη αυτή η διαδικασία είναι δύσκολη και χρειάζεται θάρρος και γενναιότητα για να τελεσφορήσει, όπως οτιδήποτε μεγάλο και δυνατό. Όμως αυτό είναι απαραίτητο να γίνει, για να προχωρήσουμε μπροστά. Είναι προϋπόθεση για να φυτρώσει και να αναπτυχθεί στην κοινωνία ένα κίνημα ηθικής, αρχών, ιδεών και ευθύνης απέναντι στο λαό, το έθνος και την πατρίδα, ένα κίνημα που θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους διεφθαρμένους πολιτικούς, γιατί, εν τέλει, αυτοί έχουν την καίρια ευθύνη για την κατάντια της χώρας. Ένα κίνημα που θα γκρεμίσει τη φαυλοκρατία, την ανευθυνότητα και το λαϊκισμό, θα διαχειριστεί με ευθύνη τη σοβούσα κρίση και θα αναγεννήσει την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Είναι κάτι περισσότερο από έγκλημα να γεννιούνται παιδιά ή να ζουν άνθρωποι το υπόλοιπο της ζωής τους χωρίς ελπίδα.
Υπάρχει Ελπίς, λοιπόν, αρκεί να ανακτήσουμε τη λογική και τη σοφία μας και δουλέψουμε όλοι μαζί για να την αναστήσουμε.
Υπάρχει Ελπίς.
Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, φύλλο Μαΐου
Συνδρομές: κ. Σοφία Κεσίδου, 210 3316036, gnomi@infognomon.gr

Κυκλοφόρησε το 15ο φύλλο της Ποντιακής Γνώμης

Bookmark and Share


Φύλλο Μαΐου 2010
ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ:
Υπάρχει Ελπίς. Η ώρα του απολογισμού και των μεγάλων αποφάσεων.
...Πιστεύουμε ότι ένας από τους λόγους που μας οδήγησαν στον γκρεμό, και όχι απλά στο χείλος της καταστροφής, είναι η πολιτική συμπεριφορά του καθενός από μας, που επέτρεψε την εξέλιξη και τη δράση ενός πολιτικού σκηνικού που, όπως φαίνεται και από το αποτέλεσμα, ήταν ανίκανο να χειριστεί τις τύχες της πατρίδας και του έθνους. Επιτρέψαμε σε πρόσωπα και κόμματα να εκμεταλλευτούν τραγικά ιστορικά γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας μας, όπως ο Εθνικός Διχασμός (1914-1922) και ο Εμφύλιος (1944-1949), και να τα χρησιμοποιήσουν έτσι ώστε ο Έλληνας να συμπεριφέρεται με βάση το συναίσθημα και όχι τη λογική.
Με άλλα λόγια, εκμεταλλεύθηκαν τις πληγές που έχει στο σώμα του ο Ελληνισμός από τραγικές στιγμές του παρελθόντος, μας «τύφλωσαν» με κενά και φθηνά ιδεολογήματα και προκαταλήψεις οι ανέντιμοι και ανεύθυνοι πολιτικάντηδες, εξουδετέρωσαν την κριτική και την πολιτική σκέψη του Έλληνα, αλλοίωσαν τα βασικά χαρακτηριστικά της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας και έσπειραν καινούργιους σπόρους μίσους και μισαλλοδοξίας για να συνεχίσουν να κάνουν τη «δουλειά» τους ες αεί.
...όλα αυτά τα καταστροφικά χρόνια τα κόμματα ήταν αυτά που καθόριζαν την ηθική στην κοινωνία, αντί να γίνει το αντίθετο.
...Όμως ...για να προχωρήσουμε μπροστά, είναι προϋπόθεση να φυτρώσει και να αναπτυχθεί στην κοινωνία ένα κίνημα ηθικής, αρχών, ιδεών και ευθύνης απέναντι στο λαό, το έθνος και την πατρίδα, ένα κίνημα που θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους διεφθαρμένους πολιτικούς, γιατί, εν τέλει, αυτοί έχουν την καίρια ευθύνη για την κατάντια της χώρας. Ένα κίνημα που θα γκρεμίσει τη φαυλοκρατία, την ανευθυνότητα και το λαϊκισμό, θα διαχειριστεί με ευθύνη τη σοβούσα κρίση και θα αναγεννήσει την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Είναι κάτι περισσότερο από έγκλημα να γεννιούνται παιδιά ή να ζουν άνθρωποι το υπόλοιπο της ζωής τους χωρίς ελπίδα.
Υπάρχει Ελπίς, λοιπόν, αρκεί να ανακτήσουμε τη λογική και τη σοφία μας και δουλέψουμε όλοι μαζί για να την αναστήσουμε.

Τ’ Εμέτερα:
Ποινικοποίηση της άρνησης και της υπονόμευσης
του Σάββα Καλεντερίδη
…Πώς είναι δυνατόν να απαιτούμε από ξένα κοινοβούλια και ξένους πολιτικούς να σηκώνουν το βάρος της αναγνώρισης και να αντιμετωπίζουν τη μήνη της Τουρκίας, όταν Έλληνες πολιτικοί, στρατηγοί και καθηγητές πανεπιστημίου εξυμνούν και εξαγνίζουν τον Κεμάλ; Αν αυτό δεν είναι εμπαιγμός και υπονόμευση, τότε τί είναι;
Για να μην εξευτελιζόμαστε όλοι εμείς που ζητάμε επιτακτικά τη διεθνοποίηση της Γενοκτονίας, τη στιγμή που κυβερνητικοί, κρατικοί παράγοντες, καθηγητές και δημοσιογράφοι την υπονομεύουν και την ακυρώνουν, είναι απαραίτητο να ψηφιστεί νόμος που θα ποινικοποιεί την υπονόμευση και την αμφισβήτηση της Γενοκτονίας όλων των λαών που υπέστησαν αυτό το απαράγραπτο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, η οποία αμφισβήτηση αποτελεί στην ουσία ηθική αυτουργία στις πολιτικές γενοκτονίας που εφαρμόζει οποιοδήποτε κράτος εναντίον οποιουδήποτε αδύναμου λαού, και ιδιαίτερα στις βάρβαρες και φασιστικές πολιτικές που εξακολουθεί να εφαρμόζει η Τουρκία απέναντι στους Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, στους εγκλωβισμένους της Καρπασίας, στους Πομάκους και τους Αθιγγάνους της Θράκης, στους εναπομείναντες Αρμενίους και Ασσυρίους, στους Κούρδους κ.λπ.

Σελ. 3 Γεγονός του μήνα
«Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και οι Εξωτερικές μας σχέσεις 1928-1932»
Αναφορά και Κριτική στο ομώνυμο βιβλίο του Κωνσταντίνου Αλ. Καραμανλή,

Σελ. 4-5 Πολιτική
-Ένας ιστορικός λόγος, Ενθύμιο από τον κ. Αραβανόπουλο Χρήστο
-Οι Κερασουνταίοι αρνούνται να σηκώσουν στις πλάτες τους τα εγκλήματα του Τοπάλ Οσμάν
-Γενοκτονία 1922, ποίημα του Τέλη Ραμφόπουλου

Σελ. 6-7 Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
-Πρώτα εξαδέλφια βρέθηκαν μετά από 90 χρόνια όταν οι πατεράδες τους χάθηκαν στους διωγμούς των Τούρκων. Έσμιξαν απ’ τα παιδιά τους με τη βοήθεια του Facebook! της Μαριέττας Α. Κοντογιαννίδου
-Ο ξερριζωμένον, ποίημα του Παναγιώτη Κερμανίδη
-Πάρθεν η Ρωμανία, ποίημα του Παναγιώτη Μωυσιάδη
-Άγνωστες ιστορίες του Πόντου και του Καυκάσου: «Τα ορφανά των ορφανών» του Θανάση Αβραμίδη, επιμέλεια του Γιώργου Παναγιωτίδη


Σελ. 8-11 Ποντιακά νέα στην Ελλάδα και τον κόσμο, του Θεόφιλου Κωτσίδη

Σελ. 12-13 Πολιτική
-Η εθνική υπερηφάνεια των Τούρκων, του Αχμέτ Ινσέλ
-Ιστορική αποκάλυψη: Το μυστικό που ήταν κρυμμένο επί εκατό χρόνια στο γράμμα του Αβδούλ Χαμήτ
-Πρόστιμο σε επίσκοπο αρνητή του Ολοκαυτώματος επιδικάζει γερμανικό δικαστήριο
Άρχισαν τα «όργανα»; Η Γενοκτονία των Αρμενίων στην Κνεσσέτ!
-Οι Κούρδοι 'βάζουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων' - Φοβερά λόγια από τον Κούρδο βουλευτή Καραμπάς


Σελ. 14-15 Η καθ’ ημάς Ανατολή
-Η επέτειος του Εθνικού Ονείρου, 2 Μαΐου 1919, του Δημητρίου Κρασσά
-Το Καΰστριον Πεδίον και το Οδεμήσιον (1913-1922), του Δημητρίου Κρασσά


Σελ. 16 Πόντιοι που έγραψαν ιστορία
-Ναπολέων Σουκατζίδης κι άλλοι 199! εκτελούνται στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944. Οι Γερμανοί του χάριζαν τη ζωή, αλλά εκείνος αρνήθηκε και εκτελέστηκε! του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη

Σελ. 17 Λαογραφία
-Στη Μνήμη του Δημήτρη μας
-«Το βεσιέτ’ τη καλομάνας ιμ’, Σοφίας Κοταλακίνας», προδημοσίευση έκδοσης της Δέσποινας Πεϊμανίδου - Πολυχρονίδου


Σελ. 18-19 Βήμα Αναγνωστών
-Επιστολή του Χρήστου Παπαδόπουλου
-Σκόρπιες σκέψεις: «Ο Ναΐχας και ο Εύρηκας», του Στέφανου Στεφανίδη
-Η ημιμάθεια χειροτέρα της αμαθείας, του Νίκου Ζουρνατζίδη


Σελ. 20 Ιστορία
Ελληνικό ιστορικό ημερολόγιο Μαΐου, του Δημητρίου Κρασσά
Εφημερίδα ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, Φιλελλήνων 14, Αθήνα
Συνδρομές: κ. Σοφία Κεσίδου, 210 3316036, gnomi@infognomon.gr

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Λόγος στήν ἡμέρα μνήμης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου


τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
Συναχθήκαμε σήμερα ἐδῶ νά διαδηλώσουμε πιστότητα στή μνήμη τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου.
Ἐπιτρέψτε μου νά ὑπογραμμίσω: Ἡμέρα μνήμης δέν σημαίνει ἡμέρα συναισθηματικῆς ἁπλῶς ἐκτόνωσης. Θρηνοῦμε τή δολοφονία 353.000 Ἑλλήνων ἀπό τίς στρατιωτικές καί παραστρατιωτικές δυνάμεις τοῦ τουρκικοῦ κράτους, στά πλαίσια κεντρικῆς πολιτικῆς ἀπόφασης καί μεθοδικά σχεδιασμένης στρατηγικῆς. Ἡ ὀδύνη εἶναι ἀνεξάλειπτη καί ἀφόρητη, ἀλλά μόνη ἡ ὀδύνη μένει πάντοτε ἄγονη.
Ἔχει νόημα νά διασώζουμε τή μνήμη τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, ἄν ἡ ἐγρήγορσή μας εἶναι ἱστορικά γόνιμη. Ἄν δηλαδή ἔχει ἔμπρακτες συνέπειες πού ἐγγυῶνται γιά τό μέλλον τόν αὐτοσεβασμό μας καί τή συλλογική μας ἀξιοπρέπεια. Τουλάχιστον, νά μήν συνεργήσουμε νά ἀπαλειφθοῦν ἀπό τήν πανανθρώπινη συνείδηση τά ὅρια ἀνάμεσα στόν πολιτισμό καί στή βαρβαρότητα, στήν ἀνθρωπιά καί στήν κτηνωδία.

Στόν Πόντο ἄνθισε, γιά εἰκοσιοχτώ ὁλόκληρους αἰῶνες, ἕνας πολιτισμός— ὄχι ἡ φυλή ἁπλῶς ἤ τό γένος τῶν Ἑλλήνων. Ὁ ἴδιος ἐκεῖνος πολιτισμός πού κόμισε στήν ἀνθρωπότητα τήν ἔκπληξη, γιά πρώτη φορά, τῆς κριτικῆς σκέψης, δηλαδή τή βάση τῆς ἐπιστήμης καί τῆς ἔρευνας. Κόμισε, γιά πρώτη φορά, τήν ἐκδοχή τῆς συλλογικότητας ὡς κοινοῦ ἀθλήματος προκειμένου νά «ἀληθεύει» ὁ βίος, τοῦ ἀθλήματος τῆς πολιτικῆς. Δίχως αὐτό τόν πολιτισμό ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων σήμερα, σέ καθολική κλίμακα, θά ἦταν ἄλλη. Ἡ Γενοκτονία τοῦ ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ στοιχειοθετεῖ, πρωταρχικά, ἔγκλημα ἀπέναντι σέ ἕναν πολιτισμό μέ πανανθρώπινη ἐμβέλεια.
Δέν πρόκειται γιά μεγαλόστομη ρητορεία. Ὁ ξεριζωμός τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τόν Πόντο, κοιτίδα πανάρχαιη τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ, θά εἶχε σήμερα τό ἀνάλογό του, ἄν ἐξαλείφονταν οἱ Γάλλοι ἀπό τό Παρίσι, οἱ Βρετανοί ἀπό τήν Ὀξφόρδη, οἱ Γερμανοί ἀπό τή Χαϊδελβέργη —τί θά σήμαινε ἕνα τέτοιο γεγονός γιά τή σύνολη ἀνθρωπότητα, ἔστω καί χωρίς τήν κτηνωδία τῶν ἀπαγχονισμῶν, τῶν βιασμῶν, τῶν ἀνασκολοπισμῶν, τῶν πυρπολήσεων. Πόντος χωρίς Ἑλληνισμό σημαίνει ἐξάλειψη καί διακοπή τῆς συνέχειας μιᾶς πληθυσμικῆς παρουσίας ταυτισμένης μέ πρόταση πολιτισμοῦ πού ἐνδιαφέρει πανανθρώπινα.
Τιμοῦμε τή μνήμη τοῦ μαρτυρικοῦ ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ στό ποσοστό πού διασώζουμε τήν ἐπίγνωση τῆς πρότασης πολιτισμοῦ πού ἐνσάρκωνε. Οἱ Ἕλληνες τοῦ Πόντου ἦταν ζωντανό κατάλοιπο τῆς οἰκουμενικῆς δυναμικῆς τοῦ Ἑλληνισμοῦ προτοῦ αὐτή νά ὑποταχθεῖ στόν ἐθνικιστικό ἐπαρχιωτισμό καί ἀλλοτριωθεῖ σέ βαλκανικό περιθώριο τῆς Εὐρώπης. Τότε, πρίν ἀπό τούς δυό παγκόσμιους πολέμους, ὁ Ἕλληνας, ὅπως ἔγραψε ὁ Ἐλύτης, «ἀνάσαινε ἀκόμα τόν ἀέρα μιᾶς περίπου αὐτοκρατορίας. Οἱ δυνατότητές του νά κινηθεῖ χωρίς διαβατήριο γλώσσας καλύπτανε μεγάλα μέρη τῆς Ἰταλίας καί τῆς Αὐστρίας, ὁλόκληρη τήν Αἴγυπτο, τή νότια Βουλγαρία, τή Ρουμανία, τή Ρωσία τοῦ Καυκάσου καί, φυσικά, τήν Κωνσταντινούπολη μέ τήν ἐνδοχώρα της, ὥς κάτω, κατά μῆκος τοῦ Αἰγαίου, τή λεγόμενη στίς μέρες μας νοτιοδυτική Τουρκία».
Καί προσθέτει ὁ ’Ελύτης: «Εἶναι, τό ξέρω δύσκολο νά ἀξιολογεῖς τό σημερινό μολύβι σάν χθεσινό χρυσάφι». Ὅμως, πρέπει νά προσθέσουμε, ἀλλοίμονο ἄν πάψει τό χρυσάφι νά μετράει τήν ποιότητα τῆς ζωῆς ἀκόμα καί σέ χρόνια μολυβένιου λήθαργου.
Ἴσως σήμερα ἕνα παιδί πού τελειώνει τό ἑλληνικό σχολειό νά ἀγνοεῖ ἀκόμα καί τό ποῦ βρίσκεται γεωγραφικά ὁ Πόντος, ποῦ ἡ Τραπεζούντα, ποῦ ἡ Σινώπη, ἡ Κερασούντα, ἡ Ἀμισός, ἡ Ἀμασεία, ἡ Ἀργυρούπολη, ἡ Οἰνόη, ἡ Παναγία ἡ Σουμελᾶ. Νά ἀγνοεῖ ὅτι ἐκεῖ ἀνθοῦσε ἐπί αἰῶνες ἕνας γεμάτος σφρίγος Ἑλληνισμός καί ὅτι ἔφτασε κάποια στιγμή πού ἀποτέλεσε αὐτόνομο ἑλληνικό κράτος. Τουλάχιστον ὅμως νά μήν ἀγνοεῖ τό σημερινό Ἑλληνόπουλο ὅτι ἔξω ἀπό τά ὅρια τοῦ ἐπαρχιώτικου ἑλλαδικοῦ κρατισμοῦ, ὁ Ἑλληνισμός τοῦ Πόντου εἶχε κατορθώσει ἐπιτεύγματα πού σήμερα μόνο θαυμάζουμε οἱ κατά ὑπηκοότητα Ἕλληνες, ὄντας ἀνίκανοι νά τά πραγματώσουμε. Ἀνυπέρβλητο ἐπίτευγμα ἡ ἀπό θέσεως ἰσχύος, καί γι’ αὐτό δημιουργική, συνάντηση τοῦ ποντιακοῦ (καί γενικότερα τοῦ μικρασιατικοῦ) Ἑλληνισμοῦ μέ τά ἐπιτεύγματα τῆς εὐρωπαϊκῆς Νεωτερικότητας. Λειτούργησε στίς χαμένες αὐτές κοιτίδες τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ πανάρχαιη ἀφοβία τῶν Ἑλλήνων νά προσλαμβάνουν ὁτιδήποτε καί ὁπουδήποτε χωρίς νά ὑποτάσσονται στό πρόσλημμα. Ἀφομοίωναν στίς δικές τους ἀνάγκες καί στούς δικούς τους στόχους θησαυρίσματα ἀλλότριων πολιτισμῶν —δέν ἀλλοτριώθηκε ὅμως τότε ἡ ἑλληνική αὐτοσυνειδησία καί ἑτερότητα ἀπό τέτοιες προσλήψεις. Ἡ ἀλλοτρίωση κυριάρχησε μόνο στό ἑλλαδικό κρατίδιο, ὅπου ἡ ἑλληνικότητα βιώθηκε (και βιώνεται) σάν ἐξουθενωτική μειονεξία, ἀφοῦ μιά ξιπασμένη διανόηση πότισε (καί ποτίζει) αὐτόν τόν λαό, ὥς τό μεδούλι, μέ τή βεβαιότητα ὅτι εἶναι δεύτερος, καθυστερημένος, ὑπανάπτυκτος σέ σύγκριση μέ τά «πεφωτισμένα καί λελαμπρυσμένα τῆς Ἐσπερίας ἔθνη».
Στόν ποντιακό καί μικρασιατικό Ἑλληνισμό —τουλάχιστον σέ περιοχές ἀπό τίς ὁποῖες σώζονται τεκμηριωμένες μαρτυρίες— ἦταν ἀδιανόητο στά ἑλληνικά δημοτικά σχολεῖα νά μήν ὑπάρχουν εἰδικοί δάσκαλοι γιά τή μουσική καί τά γαλλικά. Ὑπῆρχαν ἀκόμα καί γαλλόφωνες ἑλληνικές ἐφημερίδες, τό δέ θέατρο τῆς Τραπεζούντας, ὅπως καί αὐτό τῆς Σμύρνης, συναγωνιζόταν σέ ποιότητα καί ἐπίπεδο τά θέατρα τῶν πρωτευουσῶν τῆς Εὐρώπης. Καί ὅμως αὐτός ὁ δημιουργικός ἐξευρωπαϊσμός δέν ἔθιγε στό παραμικρό τήν ἑλληνική πολιτιστική ἰδιαιτερότητα, τήν καύχηση γιά τήν εὐγένεια καί τήν ἀρχοντιά τῆς ἑλληνικῆς καταγωγῆς. Σέ ἐξόφθαλμη ἀντίθεση μέ τόν ἑλλαδικό Ἑλληνισμό, ὅπου, κάθε βῆμα ἐξευρωπαϊσμοῦ σήμαινε, κατά κανόνα, μίμηση καί πιθηκισμό τῆς Ἐσπερίας, ταπεινωτική ἀλλοτρίωση καί ἀνίατη μιζέρια μειονεξίας.
Θρηνοῦμε γιά τή Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου ἀλλά δέν υἱοθετοῦμε τόν ρόλο τοῦ θύματος —θά ἦταν ἡ εὔκολη λύση φυγῆς ἀπό τίς ἱστορικές προκλήσεις. Κάθε ἐτήσια σύναξη στή μνήμη τοῦ ποντιακοῦ ὁλοκαυτώματος ὀφείλει νά διαδηλώνει ἀνυποχώρητη ἐμμονή στήν αὐτοσυνείδητη ἑλληνικότητα πού σάρκωσε ὁ ποντιακός Ἑλληνισμός. Ἑλληνικότητα ὄχι συναισθηματική, ἰδεολογική καί ρητορική, ὄχι φτήνεια δημαγωγίας καί ἐθνικιστικῆς καπηλείας. Ἐμμονή στήν ταυτότητα πολιτισμοῦ τῶν Ἑλλήνων. Δηλαδή, στή διαχρονική ἑνότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Στήν πρωτογενή ἑλληνική ταυτότητα τῆς πολιτικῆς ὡς κοινοῦ ἀθλήματος σχέσεων κοινωνίας. Στήν ἑλληνική ἐμμονή σέ μεταφυσικό ἄξονα νοήματος τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης καί συνύπαρξης, στή βεβαιότητα ὅτι τό κατόρθωμα τῆς δημοκρατίας εἶναι ἀνέφικτο χωρίς ἔμπρακτο σέβας τοῦ «ἱεροῦ»: δέν γίνεται δημοκρατία χωρίς Παρθενώνα καί Ἁγιά Σοφιά.
Ὁ ποντιακός Ἑλληνισμός μᾶς κατέλειπε μέτρα ἀρχοντιᾶς, ἀριστοκρατίας τοῦ ἤθους —τά ψηλαφοῦμε τά μέτρα ἀκόμα καί σέ μόνη τήν αὐτοκυριαρχημένη εὐγένεια τῶν ποντιακῶν χορῶν. Τελώντας ἐτήσια σύναξη στή μνήμη τῆς Γενοκτονίας, αὐτή τήν ἀρχοντιά θέλουμε νά σώζουμε ὡς εὔτολμο πολιτικό αἴτημα. Ἀρκετά πιά γευθήκαμε τήν πίκρα καί τήν ταπείνωση μιᾶς ἑλλαδικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς πού προκλητικά παραθεωρεῖ τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος καί τίς βιωματικές ἱστορικές μας μνῆμες. Βδελυσσόμαστε τούς ἐθνικιστικούς φανατισμούς, τή μισαλλοδοξία, εἴμαστε ἕτοιμοι (καί μάλιστα μέ ἀφελέστατες συχνά ὑπερβολές) νά συγχωρέσουμε τούς αὐτουργούς τῆς γενοκτονίας, νά συνυπάρξουμε μέ τόν γείτονα λαό εἰρηνικά. Ἀλλά εἶναι ἀνυπόφορη ὀδύνη αὐτή ἡ εὐγένεια τοῦ λαϊκοῦ αἰσθήματος νά μεταφράζεται ἀπό τίς πολιτικές ἡγεσίες σέ ἐξωτερική πολιτική ἀναξιοπρέπειας καί ραγιαδισμοῦ.
Δήλωσε μόλις πρό ἡμερῶν ὁ πρωθυπουργός τῆς γείτονος χώρας ὅτι ἡ ἀνέγερση στήν Ἑλλάδα μνημείου γιά τή Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου προσκρούει στήν εὐαισθησία τοῦ τουρκικοῦ λαοῦ. Καί, γιά ἄλλη μιά φορά, δέν ἀκούσαμε ἀπό ἑλληνικά ἐπίσημα χείλη οὔτε μιά λέξη νηφάλιας καί εὐγενικῆς, ἀλλά μέ ἀξιοπρέπεια καί αὐτοσεβασμό ἀπάντησης. Σέ μέρα ὅπως ἡ σημερινή μνήμης καί ὀδύνης γιά τό φρικιαστικό ὁλοκαύτωμα, τήν ἐξόντωση 353.000 Ἑλλήνων τοῦ Πόντου καί τόν ξεριζωμό ἀπό τήν πατρώα γῆ ἄλλων 500.000 καταδικασμένων στήν ἐξαθλίωση τῆς προσφυγιᾶς, τό νόημα αὐτῆς ἐδῶ τῆς σύναξης δέν μπορεῖ νά εἶναι παρά μόνο μιά ρεαλιστική πολιτική δέσμευση: Ὅτι θά ἀποδοκιμάζουμε πάντοτε μέ τήν ψῆφο μας κάθε πολιτική ἡγεσία, ὁποιασδήποτε ἐπίπλαστης ἤ πραγματικῆς ἰδεολογικῆς ἀπόχρωσης, πού ἐπιδεικτικά παραγνωρίζει τήν εὐαισθησία τοῦ λαοῦ μας γιά τή Γενοκτονία τοῦ ποντιακοῦ καί τοῦ μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Δέν εἶναι νοητό νά ἀνεχόμαστε μιά ἐξωτερική πολιτική πού ἤ χορεύει ζεϊμπέκικο ἤ κουμπαριάζει μέ τήν ἀμετανόητη καί θρασύτατη στίς ἀπαιτήσεις της ἡγεσία ἑνός λαοῦ πού μόνο καυχᾶται γιά τά φρικώδη ἐγκλήματα τῶν πατέρων του. Σχέσεις καλῆς γειτονίας, ναί, φιλία καί συνεργασία ὅπου εἶναι ἐφικτή, ἐπίσης. Ἀλλά, ἐπιτέλους, στή σοβαρή αὐστηρότητα καί στά ἀγέλαστα πρόσωπα τῶν ἡγετῶν τῆς γείτονος ἄς πάψουν οἱ ἕλληνες πολιτικοί νά ἀντιπροσφέρουν πληθωρικές ἐγκαρδιότητες, χασκογελάκια καί φιλοφροσύνες τῆς ἀνάγκης τοῦ ραγιᾶ νά εἶναι ἀρεστός στόν ἀφέντη. Πιθανόν νά εἶναι ἡ Ὑπερδύναμη πού ἐπιτάσσει τήν ἄνευ ὅρων καί χωρίς τό παραμικρό ἀντάλλαγμα ὑπερψήφιση τῆς εἰσόδου στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἑνός ἀσιατικοῦ λαοῦ, ἐφιαλτικῆς ὑπανάπτυξης. Ἀλλά εἶναι καί ἀποδεδειγμένο στή διεθνή πρακτική ὅτι ἕνα κράτος πού μόνο ὑποτάσσεται στίς ἐπιταγές τῶν ἰσχυρῶν χωρίς σθένος καί ραχοκοκαλιά ἱστορικῆς καί πολιτιστικῆς αὐτοσυνειδησίας ἀπωθεῖται στό περιθώριο τῶν διεθνῶν σχέσεων, περιφρονημένο ἀπό ὅλους καί ἀνυπόληπτο.
Ἀπό τή μιά μεριά καθημερινές παραβιάσεις τοῦ ἑλληνικοῦ ἐναέριου χώρου καί τῆς θαλάσσιας ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, ὠμές προκλήσεις στή Θράκη καί στίς βραχονησίδες τοῦ Αἰγαίου, ἁλυσιδωτή συνέχεια τῶν ἐγκλημάτων ἐθνοκάθαρσης ἀπό τόν Πόντο στή Μικρασία, καί μετά στήν Ἴμβρο, στήν Τένεδο, στήν Κωνσταντινούπολη, στή Βόρεια Κύπρο. Καί ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἡ ἑλληνική κοινωνία νά ζεῖ, χρόνια τώρα, τήν ἀπροκάλυπτη ἰδεολογική τρομοκρατία πού τῆς ἀσκεῖ μιά συντεχνιακή διανόηση δῆθεν «Ἀριστερᾶς» καί δῆθεν «προόδου», στό ὄνομα ἑνός ἐκσυγχρονιστικοῦ τάχα διεθνισμοῦ.
Κατάλοιπο ἀντανακλαστικῶν τοῦ κάποτε μαρξιστικοῦ διεθνισμοῦ, ὁ ἐκσυγχρονιστικός σήμερα διεθνισμός χλευάζει σάν σκοταδισμό καί ἀναχρονισμό κάθε αἴσθηση πατρίδας, κάθε ἀναφορά σέ παράδοση καί πολιτισμό τῶν Ἑλλήνων. Ἑρμηνεύει τήν τουρκική ἐπιθετικότητα σάν περίπου αὐτονόητη ἀντίδραση στόν ἑλληνικό, ὅπως λένε, ἐθνικισμό, στήν ψυχοπαθολογική φοβία τῶν Ἑλλήνων καί στό φάντασμα τῆς καχυποψίας μας: τόν «ἐξ Ἀνατολῶν κίνδυνο», φάντασμα πού τό γεννάει, λένε, ὁ πολεμοκάπηλος ἐθνοκεντρισμός μας.
Μέσα σέ αὐτό τό κλίμα τρομοκρατίας ὅσοι τολμοῦν νά ψελλίσουν ὀδύνη γιά τόν μεθοδικό πνιγμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στήν Κωνσταντινούπολη, τή συνεχιζόμενη δηλαδή ἐθνοκάθαρση, ἤ γιά τόν συστηματικό ἀφανισμό τῶν μνημείων ἑλληνικῆς συνέχειας στήν κατεχόμενη Κύπρο, ὅσοι προβάλλουν ἀντίρρηση γιά τήν ἀνεξέλεγκτη δράση καί τίς ὠμές προκλήσεις τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου στήν Κομοτηνή ἤ γιά τήν ψηφοθηρική ἐκμετάλλευση τῆς ἐκεῖ μουσουλμανικῆς μειονότητας ἀπό κομματάρχες καί πολιτευτές, διασύρονται στά πρωτοσέλιδα τῶν «προοδευτικῶν» ἐφημερίδων σάν «ἑλληναράδες», ἐθνοκάπηλοι, ρατσιστές.
Τελώντας αὐτή τήν ἐτήσια σύναξη στή μνήμη τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου δίνουμε νόημα στήν ἐθιμική τελετή μόνο ἄν θελήσουμε νά λειτουργήσει ὡς εὔτολμο πολιτικό αἴτημα. Ὡς ἀπαίτηση νά σεβαστεῖ ἡ ἐπαγγελματική πολιτική τίς εὐαισθησίες τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Νά πάψουμε νά ντρεπόμαστε οἱ Ἕλληνες γιά τήν ἄχρωμη, ἄοσμη, καί ἄγευστη ἀπό Ἱστορία καί πολιτισμό ἐξωτερική μας πολιτική. Ὄχι μόνο οἱ ἐνέργειες, ἀλλά καί ὁ λόγος ὁ πολιτικός νά ἀπηχεῖ τόν αὐτοσεβασμό καί τήν ἀξιοπρέπεια τῶν Ἑλλήνων. Νά ἐργασθεῖ μέ σοβαρότητα τό ἑλληνικό κοινοβούλιο ὥστε νά πληθυνθεῖ ὁ ἀριθμός τῶν χωρῶν πού θά ἀναγνωρίσουν μέ ἐπίσημες πράξεις τή γενοκτονία τοῦ ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Νά εἶναι ἡ Γενοκτονία, ὁ ἀφανισμός τῆς ἐξωελλαδικῆς οἰκουμενικῆς ἑλληνικότητας, ἄξονας σύνεσης ἀλλά καί τόλμης τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς.
Δύσκολο νά ἀξιολογεῖς τό σημερινό μολύβι σάν χθεσινό χρυσάφι. Στή σημερινή μέρα, κατά συμβολική σύμπτωση, ὁ ρυθμός τῆς Ἑλλάδας, καθορισμένος στανικά ἀπό τά κρατικά τηλεοπτικά κανάλια —δηλαδή ἀπό τήν πολιτική καί πάλι ἡγεσία— συντονίζεται μόνο μέ τήν καφρική εὐτέλεια τοῦ αὐριανοῦ διαγωνισμοῦ τῆς Εurovision. Καί ἐμεῖς ἐδῶ ἐπιμένουμε νά τελοῦμε μνημόσυνο τῆς χαμένης ἀρχοντιᾶς καί εὐγένειας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου.
Μοναδική μας ἐλπίδα ὁ λόγος τοῦ Μακρυγιάννη.
«Ὅτι ἡ τύχη μᾶς ἔχει τούς Ἕλληνες πάντοτε ὀλίγους. Ὅτι ἀρχή καί τέλος, παλαιόθε καί ὥς τώρα, ὅλα τά θερία πολεμοῦν νά μᾶς φᾶνε καί δέν μποροῦν. Τρῶνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά».
Γι’ αὐτή τή μαγιά ἡ ἀποψινή τελετή μας.

* Ομιλία την 19η Μαΐου 2006, την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, στην πλατεία της Αγίας Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Δήλωση του Σάββα Αναστασιάδη για του "Κεμάλ το Σπίτι"

Bookmark and Share
http://www.agelioforos.gr/files/FOTO_ENTYPON/2009/09/15/resized/2009091500521-preview_425x.jpg
Σάββας Ι. Αναστασιάδης
Νέα Δημοκρατία
Βουλευτής Β’ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης Θεσσαλονίκη 20/05/2010
Προς ΜΜΕ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δήλωση του Βουλευτή Ν.Δ. Β΄ Θεσσαλονίκης -Σάββα Αναστασιάδη για το θέμα στο μάθημα της Λογοτεχνίας «Στου Κεμάλ το σπίτι».
«Αγανάκτηση και θυμός είναι τα συναισθήματα που διακατέχουν και τον τελευταίο Έλληνα πολίτη αυτής της χώρας, αλλά ιδιαίτερα τους Έλληνες του πόντου για μία σειρά από γεγονότα που ο Πρωθυπουργός και Υπουργοί του δρομολογούν.
Όταν ο Τούρκος Πρωθυπουργός στην πρόσφατη επίσκεψή του στην χώρα μας έθεσε θέμα αναγνώρισης του ψευδομουφτή της Θράκης, παραλληλίζοντάς τον με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ένα θεσμό 1800 χρόνων, εμείς σιωπήσαμε. Δεχθήκαμε μεγάλη πρόκληση μέσα στο σπίτι μας και κάναμε πως δεν καταλάβαμε. Κάναμε άλλη μία υποχώρηση, απέναντι στην Τουρκία, η οποία βήμα- βήμα επεκτείνει τις διεκδικήσεις της.
Αγνόησε ο κ. Πρωθυπουργός την ανησυχία των Προέδρων και των μελών των ποντιακών σωματείων που είχαν κατασκηνώσει στο απέναντι πεζοδρόμιο του « Χίλτον», όπου βρίσκονταν ο Τούρκος Πρωθυπουργός. Με σιγουριά και υπερηφάνεια για την ποντιακή τους καταγωγή έστελναν μηνύματα, ότι κανείς δεν μπορεί να μην τιμά τους εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένους της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Δεν έφτασε αυτό, είχαν και συνέχεια οι υποχωρήσεις μας απέναντι στους Τούρκους. Οι εξεταζόμενοι στο μάθημα της Λογοτεχνίας για την εισαγωγή τους στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, στις 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας όπου εκατοντάδες χιλιάδες Πόντιοι σφαγιάστηκαν μετά από διαταγή του ίδιου του Κεμάλ, είχαν ως θέμα, με την έγκριση της κ. Διαμαντοπούλου, «Στου Κεμάλ το σπίτι». Είναι γνωστό ποια «σχολή» κάνει κουμάντο μέσα στο υπουργείο και ποιοι επιλέγουν την διδακτική ύλη. Εκείνο που μας ενοχλεί ιδιαίτερα είναι ότι επέλεξαν τη μέρα της εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου από τον αρχισφαγέα Κεμάλ, για να προπαγανδίσουν στην νεολαία, ότι υπήρξαν και Τούρκοι πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να «συνωστισθούν» και να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Πρόκειται για άνευ προηγουμένου έκφραση του ραγιαδισμού, της ηττοπάθειας και του αφελληνισμού που καλλιεργούν στην νεολαία.
Πριν από λίγους μήνες τιμήθηκε στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ο Γενοκτόνος φασίστας Κεμάλ.
Η κ. Διαμαντοπούλου οφείλει να αποκαταστήσει τα ανεπίτρεπτα λάθη άμεσα.
Το απαιτεί μέσα σ΄ αυτή την δύσκολη συγκυρία όπου με θλίψη βλέπουμε τη χώρα μας στον παγκόσμιο διασυρμό, εξ΄ αιτίας των οικονομικών προβλημάτων, η Ιστορική και ηθική δικαίωση όλων των Ελλήνων.
Την θέση της την έδωσε ο Ελληνικός λαός, και όφειλε να προασπίσει τα δικαιώματά του, και όχι να πλασάρει αυτό το θέμα από το υπουργείο της σε παιδιά 16 και 17 χρονών, χωρίς να αναφέρεται καθόλου στο βάρβαρο έργο του Κεμάλ.
Θα έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί. Με τις πράξεις της προσβάλλει και προκαλεί όλους τους Έλληνες του πόντου, όπου κι αν βρίσκονται».

Παρακαλούμε για δημοσιογραφική κάλυψη
Ευχαριστούμε για την συνεργασία

Πληρ.: Αναστασία Χατζηλασκαράκη 6972860939

Εύξεινος Λέσχη Αθηνών: Εκδήλωση για τη Γενοκτονία



Ξενοδοχείο Athens Gate, 19/05/2010

Ερώτηση πέντε βουλευτών προς το ΥΠΕΞ για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

Bookmark and Share
http://mikrasiatesthivas.files.wordpress.com/2009/05/pontiako5_1.jpg
ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον Υπουργό: Εξωτερικών
Θέμα: Γενοκτονία Ελλήνων του Πόντου
Κατά την περίοδο 1916-1923 διεπράχθη ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην Ιστορία της ανθρωπότητας, η Γενοκτονία 353.000 Ελλήνων του Πόντου από την Κεμαλική Τουρκία. Τα τραγικά γεγονότα εκείνης της περιόδου θεμελιώνουν σαφέστατα την ύπαρξη Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με βάση τους διεθνείς ορισμούς της Γενοκτονίας, όπως καταγράφονται στα διεθνή κείμενα, και συγκεκριμένα στα άρθρα IΙ και ΙΙΙ της Διεθνούς Συμβάσεως του 1948 για την πρόληψη και την Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και του Άρθρου 6 του Καταστατικού της Ρώμης για την Ίδρυση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Το Φεβρουάριου του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων. Εν συνεχεία, ξένα κοινοβούλια αναγνώρισαν τη Γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων. Παρ’ όλα αυτά η πλειοψηφία των ξένων Κοινοβουλίων δεν έχουν αναγνωρίσει ακόμα τη Γενοκτονία των Ποντίων ως Ιστορικό γεγονός, οι δε Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν έχουν ως σήμερα υποστηρίξει ενεργά καμία πολιτική προώθησης της αναγνώρισης από ξένα Κοινοβούλια, πολύ δε περισσότερο από το Κοινοβούλιο της Τουρκίας.
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί σημαντική πράξη τόσο για τον Ελληνισμό, όσο και για τη Διεθνή κοινότητα, λόγω της αποκατάστασης της Ιστορικής αλήθειας και της Διεθνούς δικαιοσύνης. Μετά την πρόσφατη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από το Σουηδικό Κοινοβούλιο.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

1) Σε ποιες πράξεις και πρωτοβουλίες και πότε προτίθεται να προβεί η Κυβέρνηση ενώπιον πολυμερών διεθνών οργανισμών, κοινοβουλίων και Κυβερνήσεων ξένων κρατών, προκειμένου να προωθήσει την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και να αποκαταστήσει την Ιστορική αλήθεια;
2) Προτίθεται η Ελληνική Κυβέρνηση να θέσει το θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στην Τουρκική Κυβέρνηση;

Πέμπτη, 20η Μαΐου 2010

Οι ερωτώντες Βουλευτές:
Σάββας Αναστασιάδης
Αυγερινοπούλου Διονυσία
Καρυπίδης Αναστάσιος
Τζηκαλαγιάς Ζήσης
Χαλκίδης Μιχάλης

Μας «τίμησαν» με την παρουσία τους οι Έλληνες βουλευτές


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 20 Μαΐου 2010

19 Μαΐου 2010, ώρα 18:00
Κεντρική εκδήλωση της Π.Ο.Ε. στην Αθήνα, στην πλατεία Συντάγματος, με διοργανωτή το Σύνδεσμο των Ποντιακών Σωματείων Ν. Ελλάδος και Νήσων.
Επίσημη προσκεκλημένη η Κουρδικής καταγωγής Γκιουλάν Αβτζί, μέλος του Σουηδικού Κοινοβουλίου, η ψήφος της οποίας υπήρξε καθοριστική για την τελική αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, Ασσυρίων, Χαλδαίων και Ελλήνων του Πόντου από τη Σουηδία (όταν η ψηφοφορία ήταν 130-130, η Αβτζί ψήφισε υπέρ και έκρινε το αποτέλεσμα).
Όταν η νεαρή βουλευτής ανέβηκε στο βήμα να μιλήσει για τους λόγους που την οδήγησαν να μην ακολουθήσει τη γραμμή του κόμματός της και να ψηφίσει υπέρ της αναγνώρισης, η συγκίνηση των απογόνων των θυμάτων της Γενοκτονίας που την άκουγαν με δέος ήταν αισθητή. Με κάθε τους χειροκρότημα, με κάθε τους κίνηση ήθελαν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους σε μια ξένη, που αγωνίστηκε για τη δικαίωση των Ελλήνων θυμάτων του Μουσταφά Κεμάλ και των Τούρκων. Ακούστηκαν από το κοινό συνθήματα και επιφωνήματα όπως «Άξια», «Να είσαι καλά!», «Μπράβο!», «Είσαι πιο Ελληνίδα από τους δικούς μας», «Πού ήταν οι δικοί μας;» κ.λπ.

19 Μαΐου 2010, ώρα 8:00.
Στις αίθουσες πανελλαδικών εξετάσεων για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας θεωρητικής κατεύθυνσης δίδεται θέμα στους μαθητές Γ' τάξης Λυκείου απόσπασμα από το έργο του Γιώργου Ιωάννου «Στου Κεμάλ το Σπίτι». Και ενώ το ίδιο το λογοτεχνικό κείμενο θα μπορούσε να πει κανείς πως αγγίζει και τον ελληνικό προσφυγικό ελληνισμό, η επιλογή του ως θέμα εξετάσεων σε παιδιά που δεν έχουν εκτεταμένες γνώσεις ιστορίας και δεν έχουν διαμορφώσει πλήρως τη συνείδησή τους και μάλιστα με το συγκεκριμένο τίτλο, χωρίς απολύτως καμία αναφορά στο γενοκτονικό έργο του σφαγέα Κεμάλ, τη 19η Μαΐου 2010, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αποτελεί πρόκληση και ύβρη στους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας και σε όλους τους Έλληνες.
Την ίδια μέρα, 19 Μαΐου, στην Τουρκία, στη μαρτυρική Αμισό (Σαμψούντα) αλλά και σε άλλες πόλεις, γίνονται 'γιορταστικές εκδηλώσεις' για την έναρξη της τελικής φάσης της γενοκτονίας των ελληνικών χριστιανικών πληθυσμών, την οποία βέβαια οι Τούρκοι αποκαλούν «απελευθερωτικό αγώνα». Επειδή οι ενδείξεις και οι πράξεις λατρείας του Κεμάλ και μάλιστα από κρατικούς λειτουργούς αυξάνονται και πληθύνονται στην Ελλάδα, καλούμε εκείνους των οποίων η συμπάθια προς τους Τούρκους ή ακόμα και η υπερηφάνειά τους για τον Κεμάλ ξεχειλίζει, να παραβρίσκονται εκεί, σε εκείνες τις εκδηλώσεις! Εδώ, σ' αυτή τη χώρα, δεν μπορούν να είναι και με τους γενοκτόνους και με τα θύματα.
Όσον αφορά τους βουλευτές μας, σαν να μην έφτανε το γεγονός ότι δεν έβγαλαν άχνα για την απαράδεκτη πρόκληση του υπουργείου Παιδείας με το θέμα «Στου Κεμάλ το σπίτι», είχαν το θράσος την ίδια μέρα να συμμετέχουν στην εκδήλωση μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας, που έγινε στο Σύνταγμα, προκαλώντας τη δικαιολογημένη, κατά την άποψή μας, οργή των παρευρισκομένων πολιτών. Ορισμένοι, μάλιστα, από τους συμμετέχοντες βουλευτές είχαν απαράδεκτα προκλητική στάση απέναντι στους διαμαρτυρόμενους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας. Το γεγονός καθίσταται πιο σοβαρό, αν λάβει υπόψη του κανείς ότι οι βουλευτές αυτοί ήταν «δικοί μας»!
Επειδή ήμασταν παρόντες και παρακολουθήσαμε τα γεγονότα, σας τα παραθέτουμε όπως τα ζήσαμε.
Μόλις ολοκλήρωσε την ομιλία της η κυρία Γκιουλάν Αβτζί, που καταχειροκροτήθηκε, απηύθυνε χαιρετισμό ο Πρόεδρος Σ.Πο.Σ. κ. Γιάννης Σαββίδης, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, εκφωνήθηκε ο εθνικός ύμνος και στη συνέχεια δόθηκε σύνθημα για ειρηνική πορεία προς την Τουρκική Πρεσβεία. Ενώ η κύρια μάζα των συγκεντρωμένων κατευθυνόταν προς τη Βασιλίσσης Σοφίας, ορισμένοι από τους βουλευτές μας αποπειράθηκαν να ζητήσουν το λόγο από κάποιους πολίτες, οι οποίοι στη διάρκεια της εκδήλωσης φώναζαν εναντίον τους συνθήματα, επικρίνοντας τη στάση τους στο θέμα της Γενοκτονίας. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (!) κ. Χάρης Καστανίδης, οργισμένος ρωτούσε ποιος ήταν ο νεαρός που τολμούσε να του κάνει κριτική για τη στάση του ίδιου και της Κυβέρνησης απέναντι στο ζήτημα της Γενοκτονίας, η οποία όχι μόνο δεν συμβάλλει στον αγώνα για τη διεθνοποίηση του ζητήματος, αλλά τον υπονομεύει. Ο κ. Καστανίδης, αντί να απαντήσει στην κριτική που του ασκούσε ο Έλληνας πολίτης ως πολιτικό και ως μέλος της κυβέρνησης, επέλεξε να αναφέρει τα δεινοπαθήματα και τα όσα πέρασε η οικογένειά του με τον Ξεριζωμό. Όταν δε πλησιάσαμε να φωτογραφίσουμε τη σκηνή, στα πλαίσια του ρεπορτάζ που κάναμε για την εφημερίδα «ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ», ένας από τους μπράβους των βουλευτών ή κάποιος συμπατριώτης μας που πιθανόν «έδινε εξετάσεις» εκείνη τη στιγμή, όπως σχολίασε ένας από τους παραβρισκόμενους, πλησίασε και μας απείλησε:
- Μάζεψε την κάμερά σου και φύγε από δω, μην σε μαζέψω εγώ!
Στο επεισόδιο παρενέβη ένα άλλο άτομο, το οποίο επέπληξε με σκαιό τρόπο έναν φοιτητή που διαμαρτυρόταν για την παθητική στάση των βουλευτών στο θέμα της Γενοκτονίας. Τότε παρενέβην εγώ και του ζήτησα να σχολιάσει την επιλογή του θέματος «Στου Κεμάλ το σπίτι» την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας, που προσβάλλει τους Πόντιους. Η απάντηση που έλαβα από το άτομο με οργίλο ύφος ήταν η εξής:
- Δεν είναι Ελληνικά αυτά που μιλάς και δεν θα κάνω διάλογο μαζί σου!
Απαίτησα καταρχήν να πει το όνομά του, το οποίο μου το είπε χωρίς κανέναν ενδοιασμό, λες και ήταν υπερήφανος για την απάντηση που έδωσε σε μια γυναίκα, της οποίας οι πρόγονοι κυνηγήθηκαν από τον Πόντο από τον Μουσταφά Κεμάλ, που τιμούν οι πολιτικοί και κρατικοί μας λειτουργοί, και σκορπίστηκαν στις κορυφές του Καυκάσου, όπου δεν έμαθαν να μιλούν νεοελληνικά (λες και η ελληνική πολιτεία φρόντισε ποτέ να μας στείλει έστω και ένα βιβλίο στο Σοχούμι, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν), για να ικανοποιούν τα υψηλά αισθητικά κριτήρια του βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου, του κ. Γιουματζίδη Βασίλη. Γιατί αυτός ήταν ο κύριος που απαξιούσε να κάνει διάλογο με μια Ελληνίδα που η τύχη της επιφύλαξε να γεννηθεί στο Σοχούμι του Καυκάσου. Μια Ελληνίδα που αγωνίστηκε μαζί με τόσους άλλους συμπατριώτες μας να διατηρήσει την ποντιακή γλώσσα και την ελληνική συνείδηση, με μεγάλο κόστος και σε ένα περιβάλλον εχθρικό πολλές φορές. Μια Ελληνίδα (για την οικογένεια της οποίας η Γενοκτονία δεν τελείωσε το 1924, αλλά συνεχίστηκε στα πλαίσια των σταλινικών διώξεων και στον πόλεμο του 1991, όταν Γεωργιανοί επιδίωξαν να κυριαρχήσουν στην Αμπχαζία, σκοτώνοντας εν ψυχρώ εκατοντάδες Έλληνες) που ζει πλέον στη μητέρα Ελλάδα, για να βλέπει έναν Πόντιο βουλευτή από την ιστορική Πέλλα να της λέει πως δεν είναι Ελληνίδα.
Τη στάση αυτή των Ελλήνων βουλευτών, και μάλιστα Ποντιακής καταγωγής, την έχουν νοιώσει στο πετσί τους οι Έλληνες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από το 2004, όταν διακόπηκε η διαδικασία παλιννόστησης, αφού έκτοτε δεν τους δίδεται ιθαγένεια και υπηκοότητα, παρόλο που κάποιοι έχουν ακόμα και διαβατήρια των γονιών τους από την εποχή του Βασιλείου της Ελλάδας! Όμως, η δημόσια ρατσιστική διαπόμπευση μιας Ελληνίδας για την προφορά της, από έναν Πόντιο βουλευτή σε εκδήλωση μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας, είναι πράξη που υπερβαίνει κάθε όριο, αν σκεφτεί κανείς ότι μόλις προχτές ο ίδιος βουλευτής χειροκροτούσε τον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου, όταν στη Βουλή, με οργίλο ύφος, δικαιολογούσε τον εαυτό του για τα κακά του Ελληνικά.
Όσον αφορά την ουσία, την πολιτική ουσία, το ποιον θεωρεί Έλληνα και ποιον όχι ο λαός, φάνηκε στα χειροκροτήματα και τα συνθήματα που φώναζε ο κόσμος κατά τη διάρκεια της ομιλίας της ηρωικής βουλευτού Γκιουλάν Αβτζί:
- Είσαι πιο Ελληνίδα από τους δικούς μας!
Πάντως, θα ήθελα να απευθύνω μια ερώτηση στον κύριο Γιουματζίδη.
Προφανώς, στις προσεχείς εκλογές θα αναγκαστείτε να μπείτε σε διάλογο με τους εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανούς, Πακιστανούς, Αλβανούς, Κινέζους κ.ά. στους οποίους δίνετε ιθαγένεια με το πρόσφατο νομοσχέδιο και άρα δικαίωμα ψήφου, εξαιρώντας προκλητικά τους Έλληνες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Με όλους αυτούς τους νέους Έλληνες, αξιότιμε βουλευτά του Ελληνικού Κοινοβουλίου, κύριε Γιουματζίδη, πώς θα συνεννοείσθε;

Χριστίνα Χαφουσίδου
Αρχισυντάκτρια της Εφημερίδας «Ποντιακή Γνώμη»

Ποντιακό Πανοϋρ Ασπροπύργου 2010 - 23,24-05-2010


Ο Σύλλογος Ποντίων Ασπροπύργου «Οι Ακρίτες του Πόντου» σας προσκαλεί στο Ποντιακό Πανοϋρ που διοργανώνει στα πλαίσια της εορτής της Αγ. Τριάδας την Κυριακή 23 και την Δευτέρα 24 Μαΐου και ώρα 21:00 στο Πάρκο Γκοριτσάς του Ασπροπύργου με τους: Νικολαΐδη Στάθη, Ιωαννίδη Γεώργιο, Θεοδοσιάδη Κων/νο, Παρχαρίδη Αλέξη, Σοφιανίδη Γιώργο, Κουρτίδη Ιωάννη και Καστρινόπουλο Χαράλαμπο.

Θα υπάρξει ζωντανή σύνδεση μέσω του καναλιού Attica TV.

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

«Η Ρωμανία κι αν επέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο»

Bookmark and Share


Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Ο Μωάμεθ ο Πορθητής, σε αντίθεση με το ψηλό παιδί από την Μινεσότα ήταν ελληνομαθής. Ο καρντάσης μας, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο μπακαλόγατος που θέλει να γίνει σουλτάνος, πάλι σε αντίθεση με το ψηλό παιδί από την Μινεσότα, ξέρει Ιστορία. Ή τουλάχιστον ξέρει ο Φον Ρίμπεντροπ του ισλαμοφασισμού, ο Νταβούτογλου.
Ο Ρετζέπ όταν επισκέφθηκε την Ηγεμονία μας, ζήτησε γι’ άλλη
μια φορά το Φετιχέ τζαμί στο Μοναστηράκι κι ο αφασιακός Γιώργος είπε ναι.
Λοιπόν αδέρφια, για να μάθετε αυτά που δεν ξέρει ο Γιώργος, το εν λόγω τζαμί δεν χτίστηκε από τους Τούρκους αλλά από Άραβες εμπόρους, που ζούσαν ειρηνικά ως κοινότητα στην Αθήνα και τον Πειραιά, για τις λατρευτικές τους ανάγκες, πολύ πριν οι Τούρκοι δουν την από δω μεριά της Ελληνικής Λίμνης.

Όταν ο Μωάμεθ το 1452 κατέλαβε την Αθήνα, το Φετιχέ τζαμί ήταν ερείπιο. Ο ελληνομαθής Μωάμεθ λοιπόν, έχοντας επίγνωση της σημασίας της κατάληψης των Αθηνών, ως σύμβολο της κατάκτησης από αυτόν της ιστορικής πνευματικής πρωτεύουσας της Ελλάδας, αναστήλωσε το τζαμί και το αποκατέστησε ως χώρο λατρείας

Το Φετιχέ τζαμί, αδέρφια, τόσο για τον Μωάμεθ τον Πορθητή, όσο και για τους ισλαμοφασίστες επιγόνους του, συμβολίζει την ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ του τουρκικού Ισλάμ στην καρδιά της Ιστορικής ηπειρωτικής Ελλάδας. Είναι το ζωντανό σύμβολο της κατάκτησης της Αθήνας από τους πλιατσικολόγους και φονιάδες γιους του Ερτογρούλ.

Κανένα από τα καθεστωτικά βλακόμετρα δεν θα σας τα πει αυτά. Κανένας από τους κατοχικούς «σοσιαλιστές» μας δεν ψιθύρισε ούτε λέξη γι’ αυτό. Ούτε ένας έστω από το στελεχιακό ανέκδοτο, που αυτοαποκαλείται «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ».
Η παραχώρηση αυτή είναι για τους Τούρκους ισλαμιστές πιο σημαντική από όλα τα πρωτόκολλα που υπέγραψαν με την παιδική χαρά που κυβερνά την χώρα μας.
Η πολιτική είναι συμβολισμοί, είπε κάποιος Γάλλος. Έτσι είναι. Και χειρότερο συμβολισμό σε χειρότερους καιρούς δεν θα μπορούσαμε να διαλέξουμε.
Όταν τάχιστα απέλθουν οι βαρβαρίζοντες ψιλοηγήτορες μας, πιστεύω πως ο Αντώνης, που ξέρει Ιστορία κι έχει ελληνοπρέπεια, θ’ αφήσει το Φετιχέ τζαμί ως έχει, μουσείο.
Εκτός αν τ’ αδέρφια μας δεχθούν μια αξιοπρεπή τράμπα: να ξαναφωνάξει ο μουεζίνης από το Φετιχέ τζαμί και η Αγιά Σοφιά να δοθεί πίσω στους ενορίτες της, σε 20.000.000 Έλληνες ανά τον κόσμο. Σε αυτή την περίπτωση, αδερφέ μου Ρετζέπ, έρχομαι να κουβαλήσω άμμο κι ασβέστη για το τζαμί του ρεσούλη σου.
Σήμερα όμως, μην ξεχνάτε, είναι 19η Μαΐου. Σαν σήμερα ο φονιάς γυναικοπαίδων, ο Χίμλερ των Χριστιανών της Μικράς Ασίας, ο Κεμάλ, αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα κι άρχισε η τελική φάση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Κύριος συνεργάτης του ο Τοπάλ (κουτσός) Οσμάν, μια σπάνιας διαστροφής εγκληματική προσωπικότητα που ταίριαξε καλά με τον αμφιφιλόφυλο και σαδιστή αφέντη του.
350.000 Πόντιοι πέρασαν από το λεπίδι, το τουφέκι και τις πορείες θανάτου, ένα «Άουσβιτς εν ροή», όπως είπε ο Π. Ενεπεκίδης. Μια γενοκτονία αλά τούρκα, χωρίς ψευδοεπιστημονική θεμελίωση περί ανωτερότητας της τουρκικής φυλής. Απλά πράγματα: φόνοι, βιασμοί και πλιάτσικο. Τους φονιάδες ακολουθούσε να ολόκληρο λογιστικό σύστημα διαχείρισης των κλοπιμαίων. Έγιναν μάλιστα αργότερα δίκες κατά αυτών που καταχράστηκαν μεγαλύτερο μερίδιο από ότι «δικαιούνταν» από τα ματωμένα υπάρχοντα των εξολοθρευμένων Χριστιανών.
Ένα άλλο οργανωμένο σύστημα σοφών άλλαζε τα ονόματα ακόμη και στο τελευταίο ρυάκι, στο τελευταίο ύψωμα. Ξέρανε και ξέρουν ότι είναι καταπατητές.
O Ερντογάν κρατά καλά την σκυτάλη του αίματος και της ατιμίας. Συνεχίζει την παράδοση του Κεμάλ και του χαλιφάτου, που παρά τις διαφορές τους, η παλιά και η «νέα» Τουρκία ενώνονται στο Φόνο, τους Βιασμούς και το Πλιάτσικο. Ο Ερντογάν διατηρεί την Ύβρι, διατηρεί αλώβητους τους μηχανισμούς της Γενοκτονίας. Αφού όμως ξέρει Ιστορία, γι’ αυτό ζητάει το Φετιχέ τζαμί, τότε θα ξέρει ότι μετά την Ύβρη, κάποια στιγμή έρχεται η Νέμεση.
Όμως, αδέρφια, υπάρχει κάτι που πολλοί δεν ξέρουν. Ο Πόντος δεν έπεσε αμαχητί. Τα μαυροφορεμένα παλικάρια του, οι αληθινοί γιοι του Διγενή Ακρίτα πολέμησαν στα σπίτια τους, στους λόγγους και στις σπηλιές. Με τα γυναικόπαιδα ανάμεσα τους σε επικές πορείες πέρασαν στον Καύκασο, όπου πολλές φορές οι Μπολσεβίκοι σύμμαχοι του Κεμάλ τους παρέδιδαν στους Τούρκους. Έγιναν ολοκαυτώματα σε σπηλιές και σπίτια – άπαρτα κάστρα. Ο Πόντος, αδέρφια, έπεσε με το ντουφέκι στο χέρι.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής λοιπόν, μνημονεύω τους Αετούς των Βουνών του Πόντου, τους Οπλαρχηγούς του Αντάρτικου του Πόντου, τιτάνιες μορφές του Ελληνισμού, τέκνα της ανάγκης αλλά και της τιμής: Αιμίλος Κατόγλου, Στυλιανός, Αλέξανδρος Παλτόγλου, Ανέστης, Νικολής, Ηλίας, Παντελής, Κούρτος, Κεχαγιάς, Χασαρλού, Κωστής Παμπούλογλου, Γεώργιος Τσαχαλού, αδελφοί Ανέστης και Θεόφιλος, Σαρής, Ελευθέριος Κούρπαλη, Αναστάσιος Εγρίπελι, Χρύσος Τζορακλής, Παντελής Τζιμελής, Θεόφιλος Τζάλης, Ουζούν Φίτες, Ιωάννης Γιαγπασανλής, Στυλιανός Κοσμίδης , Ευάγγελος Ιωαννίδης, Χαράλαμπος Ελευθεριάδης, καπετάν Τσιρίπς Τσιφλίδης, Ιστύλ αγάς και τόσοι άλλοι. Βάλτε μπροστά από κάθε όνομα το καπετάν. Στο δίλημμα αντίσταση ή υποταγή επέλεξαν την Αντίσταση.
Κι αν μερικοί δεν καταλαβαίνουν τι πάστα είναι αυτοί οι άνθρωποι του Λαού μας, οι Ακρίτες των Ακριτών, ακούστε κι αυτό: Οι Πόντιοι από την Τσάλκα, πέρασαν με το τουφέκι στο χέρι κι έχτισαν ξανά τα χωριά τους στον Καύκασο. Ανύπαρκτες τότε οι επαφές με την Ελλάδα. Χριστιανοί, Έλληνες το φρόνημα και τουρκόφωνοι. Γρυ Ελληνικά. Ήταν το αποτέλεσμα του είδους της πίεσης που δέχτηκαν από τους Τούρκους.
Ο Θεοχάρης Κεσίδης, αυτός ο σπουδαίος μελετητής του Πλάτωνα, μας αφηγήθηκε λοιπόν μια μέρα το εξής: Μια επιτροπή της τότε Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών έκανε έρευνα και καταγραφή των γλωσσών που μιλούσαν οι πληθυσμοί των ΕΣΣΔ και των γλωσσών που θα επιθυμούσαν να διδάσκονται. Πήγαν λοιπόν και στην Τσάλκα, που όλοι ήξεραν πως ήταν τουρκόφωνη. Μαζευτήκανε λοιπόν στο κεφαλοχώρι σ’ ένα κρατικό κτίριο η επιτροπή κι οι κεφαλές των Ποντίων. Λέει λοιπόν ένας τύπος της επιτροπής ως αυτονόητο, «γλώσσα που μιλάτε, τουρκικά» και πάει να το συμπληρώσει στο έντυπο. Μέσα σε μια δυσοίωνη σιωπή, πλησιάζει ένας γέρος Πόντιος και ρίχνοντας μια τρομερή γροθιά στο τραπέζι, τους είπε σε άπταιστα τούρκικα: «Αν θέλετε να γυρίσετε ζωντανοί στη Μόσχα, ελληνικά θα γράψετε ότι μιλάμε κι ελληνικά θέλουμε να διδασκόμαστε»! Αυτό σημαίνει τραντέλενοι.
Μ’ αρέσουν οι χοροί κι οι μουσικές του Λαού μας. Όλες. Μα όταν βλέπω κι ακούω την σέρα, τον Πυρρίχιο, όταν βλέπω να πάλλονται οι τελαμώνες και να βροντούν τα μαχαίρια και τους τραντέλενους, τους τρανούς Έλληνες, να χτυπούν ρυθμικά τις μπότες τους, καθώς φωνάζει ο Αρχηγός τα παραγγέλματα και να προχωρούν σκυφτοί κι ύστερα ολόρθοι στην συμβολική επίθεση, ενώ ο κεμετζές κλιμακώνει την Μάχη, ανατριχιάζω.
Λελεύω σας, αδέρφια και σήμερα θα πάρω το τεμέτερον μου, για να κάνουμε μουχαπέτ και να χύσουμε λίγο κρασί στους παππούδες σας.
Πηγή:
Αntinews

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Εκδηλώσεις Μνήμης από το Σύλλογο Ποντίων Φοιτητών Ν. Αττικής

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων Μνήμης για την ημέρα "Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου" ο Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών Ν. Αττικής διοργανώνει τις παρακάτω εκδηλώσεις:

1. Την Τετάρτη 12 Μαΐου 2010 και ώρα 12 μ.μ. στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Αμφ. Σάκη Καράγιωργα) θα πραγματοποιηθεί ομιλία του Δρ. Φίλη Γεώργιου με θέμα: Οι Γεωπολιτικές Πτυχές της Γενοκτονίας".
Θα ακολουθήσει προβολή της ταινίας μικρού μήκους "Pontos The Movie" σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Στεφανίδη και μουσικό αφιέρωμα στην ημέρα αυτή από το Σεραφείμ Μαρμαρίδη.

2. Την Πέμπτη 13 Μαΐου 2010 και ώρα 12 μ.μ. στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, στην αίθουσα συνεδρίων, θα πραγματοποιηθεί ομιλία του υποψήφιο Δρ. Θεοδόση Κυριακίδη με θέμα: Η Εθνο-θρησκευτική ομογενοποιήση της Ανατολίας. Η Γενοκτονία των Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων.
Θα ακολουθήσει προβολή της ταινίας μικρού μήκους "Pontos The Movie" σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Στεφανίδη και μουσικό αφιέρωμα στην ημέρα αυτή από τον Ηλία Υφαντίδη.

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Κυκλοφόρησε το 14ο φύλλο της Ποντιακής Γνώμης


Φύλλο Απριλίου 2010
ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ: Προηγήθηκε η Ηθική και Πολιτική Χρεοκοπία
Η χώρα μας περνάει δύσκολες στιγμές, από τις δυσκολότερες στη νεώτερη ιστορία της. Στο κύριο άρθρο της εφημερίδας μας, τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, απευθύναμε την έκκληση «Να σώσουμε την Ελλάδα» (και δεχτήκαμε κριτική γι' αυτό), ζητώντας να παραμερίσουμε ιδεολογικές, κομματικές και άλλες διαφορές και να αγωνιστούμε ο καθένας μας από το μετερίζι που του έλαχε να υπηρετεί, για να συμβάλλουμε όλοι οι Έλληνες στη διάσωση της Ελλάδος.

Πιστεύουμε ότι αυτές τις στιγμές είναι αποκρουστικό να ρίχνει ο ένας τις ευθύνες στον άλλο, αφού αυτή η πρακτική, της πολιτικής υποκρισίας και της μικροκομματικής διαχείρισης των εθνικών θεμάτων -και ειδικά στην προκειμένη περίπτωση η οικονομία είναι μείζον εθνικό θέμα-, είναι μια από τις αιτίες της χρεοκοπίας της χώρας.
Εμείς από την πλευρά μας θεωρούμε ότι της οικονομικής χρεοκοπίας προηγήθηκε η ηθική και η πολιτική χρεοκοπία της χώρας, όταν τα κόμματα και η ίδια η κοινωνία αδυνατούσαν να ξεπεράσουν ιδεολογικά και κομματικά στερεότυπα και δεσμά και εμπόδισαν τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας.

Τα τεράστια προβλήματα θα λυθούν, κατά τη γνώμη μας, όταν απαιτήσουμε με κάθε τρόπο να επιστρέψει η ηθική στην πολιτική και την κοινωνία. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται να γεννηθεί από τα σπλάχνα του ελληνικού λαού και της κοινωνίας ένα κίνημα ηθικής, που θα καταπνίξει την ανηθικότητα και θα δώσει λύση στα προβλήματα του τόπου.
Μόνον έτσι θα καταστεί δυνατόν αυτό που είπαμε στο άρθρο μας «Να σώσουμε την Ελλάδα»: Να μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
ΣΚ

Τ’ Εμέτερα: Τα οικονομικά των συλλόγων και της ΠΟΕ,
του Σάββα Καλεντερίδη
…Ενώ οι σύλλογοι έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτούν τις ανάγκες τους από τις εισφορές μελών, δωρεές, τυχόν έσοδα από ακίνητη περιουσία και κρατικές επιχορηγήσεις, οι ομοσπονδίες είναι δέσμιες δωρεών και κρατικών επιχορηγήσεων, γεγονός που τις καθιστά ευάλωτες και συχνά ανίσχυρες μπροστά στις προκλήσεις των καιρών.
Η μεγαλύτερη ομοσπονδία του οργανωμένου ποντιακού χώρου παγκοσμίως είναι η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, που διακονείται από τον καθηγητή Ιατρικής κ. Γιώργο Παρχαρίδη και αντιπροσωπεύει περίπου 370 σωματεία σε όλη την Ελλάδα. Η ΠΟΕ, για να λύσει τα προβλήματα χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει, αποφάσισε να προσφύγει σε όλους εμάς που αγαπάμε και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπηρετούμε την Ποντιακή Ιδέα και να ζητήσει τη στήριξή μας. Για το λόγο αυτό στις 9 Μαΐου και ώρα 20:00, διοργανώνει εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης, με τη συμμετοχή πολλών Ποντίων καλλιτεχνών, στο κέντρο διασκέδασης ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΑΞΙΟΥ, στη Θεσσαλονίκη, που προσφέρεται αφιλοκερδώς από τον Πόντιο επιχειρηματία κ. Γιώργο Ποζίδη.
Όσοι μπορούμε να είμαστε εκεί και όσοι είμαστε μακριά, να συνεισφέρουμε όλοι στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, για να έχουμε εμείς οι Πόντιοι δυνατή και ανεξάρτητη φωνή. Εμείς ας κάνουμε το καθήκον μας και από κει και πέρα, την ευθύνη έχει ο Πρόεδρος και τα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Ο.Ε.

Σελ. 2
«Γουάτ εφτάς;» - «Τσσίπ γουέλ!» και …τα βαθμούς τη Κυρακούτσο,
του Τάσου Κοντογιαννίδη
Ποντιακό Σταυρόλεξο (λύση 12ου φύλλου),
του Αχιλλέα Βασιλειάδη

Σελ. 3-5 Πολιτική
Οι Τούρκοι ανακαλύπτουν την Ιστορία τους,
Μετάφραση-επιμέλεια: Σάββας Καλεντερίδης
Αντί αφιερώματος για την Αρμενική Γενοκτονία, η μαύρη επέτειος της οποίας είναι στις 24 Απριλίου, μεταφράσαμε και παρουσιάζουμε συνέντευξη του ιστορικού Σελήμ Ντερινγκίλ στη δημοσιογράφο Νεσέ Ντιουζέλ, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα «ΤΑΡΑΦ».

Σελ. 6-10
Ποντιακά δρώμενα στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο

Σελ. 11 Πολιτική
Ε! Όχι και «Ατατούρκ»… Φτάνει πια…,
του Κώστα Κούση
ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ-Μαθήματα από την Αρμενία,
του Μιχάλη Ιγνατίου
Η επίσημη επίσκεψη του κ. Δρούτσα στην Άγκυρα
Αναστάσιος Καριπίδης, ένας Πόντιος Βουλευτής που τιμά την Ιστορία του

Σελ. 12 Πόντιοι που έγραψαν Ιστορία
Γεώργιος Μουρούζης, ο λαϊκός ήρωας των Αθηναίων,
του Τάσου Κοντογιαννίδη

Σελ. 13 Πατρίδας Αροθυμίας
Τα Σεβαστειανά του νομού Πέλλας,
του Γιώργου Παναγιωτίδη

Σελ. 14 Η καθ’ ημάς Ανατολή
Επέτειος Μεσολογγίου, 10 Απριλίου 1826,
του Δημητρίου Κρασσά
Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, Προπύργιο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στον Πόντο για ένδεκα αιώνες,
του Κώστα Α। Κοντογιαννίδη

Σελ. 15 Ιστορία
Οι αλλαγές στον Περιστερεώτα ως ευκαιρία επαναπροσδιορισμού του ρόλου των ιδρυμάτων στην Ελλάδα,
του Θεοδόσιου Κυριακίδη

Σελ. 16-17 Λαογραφία-Πολιτισμός
Νίκος Σοφιανίδης, Αυθεντικός καλλιτέχνης της παραδοσιακής ποντιακής μουσικής,
του Τριαντάφυλλου Σαλματωνίδη
Απρίλης – Απρίλτς ή Αγιωργίτας ή Αεργίτας,
του Ανδρέα Χατζηκυριακίδη
Ποντιακή ηθική και σοφία, Στοιχεία εθνικής και οικονομικής αναγέννησης,
του Παναγιώτη Μωυσιάδη

Σελ. 19 Αθλητικό Βήμα - Βήμα Αναγνωστών
Όμιλος Φίλων «Απόλλωνα Πόντου»
Ποίημα «Ποντιακή Γνώμη» του Παναγιώτη Κερμανίδη (Αδελαΐδα Ν. Αυστραλίας)
Σουηδική Ψηφοφορία: Μόνο τους Πόντιους αναγνώρισαν,
του Αριστείδη Τσιλφίδη

Σελ. 20 Πολιτική
Τιμητική Εκδήλωση στη Σουηδία για τους ελληνικής καταγωγής αλλά και Σουηδούς βουλευτές που προώθησαν το ψήφισμα για την αναγνώριση της γενοκτονίας στη Σουηδική Βουλή Επέτειος της Γενοκτονίας των Ελλήνων έξω από τα Ηνωμένα Έθνη και τα Ανεπιθύμητα Λουλούδια.
Η εφημερίδα κυκλοφορεί στα Περίπτερα των νομών Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Σερρών, Δράμας, Καβάλας, Πιερίας, Ημαθίας, Πέλλας, Κοζάνης, Φλώρινας, Καστοριάς και Γρεβενών.

Πληροφορίες για συνδρομές:

-κ.Σοφία Κεσίδου, τηλ. 210 3316036, gnomi@infognomon.gr
-Κωτσίδης Θεόφιλος, τηλ. 6936992000, theophilosk@gmail.com

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Η 91η Ημέρα Μνήμης της Ελληνικής Ποντιακής Γενοκτονίας στην Νέα Υόρκη


Νέα Υόρκη – 19 Μαίου, η διεθνής ημέρα Μνήμης της Ελληνικής Ποντιακής Γενοκτονίας θα τιμηθεί στην πόλη της Νέας Υόρκη με δημόσια εκδήλωση και την ανάρτηση της Ελληνικής Ποντιακής Σημαίας και της Σημαίας της Ελλάδας στο Bowling Green Park στο Μανχάτταν (γωνία του State Street και Broadway).

H εκδήλωση Μνήμης διοργανώνεται από την Παν-Ποντιακή Ομοσπονδία Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και Καναδά και την Ομοσπονδία Hellenic Societies of Greater New York. Η εκδήλωση Μνήμης θα περιλαμβάνει ομιλίες από ΄Ελληνες και Ελληνο-Αμερικανούς επίσημους και ηγέτες. Επίσης θα παρευρεθούν Αμερικανοί επίσημοι, συγγραφείς, διανοούμενοι, ακτιβιστές που αγωνίζονται για την καταπολέμηση των γενοκτονιών και εκπρόσωποι των Αμερικανικών κοινοτήτων Αρμενίων και Ασσυρίων.

Ημερομηνία – 19 Μαίου, 2010 - ώρα 12 μ.μ. – 1 μ.μ.

Τόπος – Bowling Green Park (corner of Broadway and State Street in Lower Manhattan) NEW YORK CITY

Θέμα: Να τιμήσουμε την Ημέρα Μνήμης της Ελληνικής Ποντιακής Γενοκτονίας, 19η Μαίου.

Εφέτος, κατά την διάρκεια της εκδήλωσης Μνήμης της Ελληνικής Ποντιακής Γενοκτονίας, θα τιμηθεί επίσης και ο Πρέσβης της Σουηδίας για την πρόσφατη αναγνώριση από το Σουηδικό Κοινοβούλιο της Γενοκτονίας των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων Ποντίων.

Η Ελληνική Ποντιακή Γενοκτονία έχει αναγνωριστεί από την Ελλάδα, την Κύπρο και πρόσφατα από την Σουηδία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες αριθμός πολιτειών και πόλεων, περιλαμβανομένης και της Νέας Υόρκης, έχουν αναγνωρίσει την Ελληνική Ποντιακή Γενοκτονία με διάφορα ψηφίσματα και διακηρύξεις. Η διεθνώς αναγνωρισμένη ακαδημαική ομάδα για την μελέτη των Γενοκτονιών IAGS (International Association of Genocide Scholars) έχει επίσης αναγνωρίσει την Ελληνική Ποντιακή Γενοκτονία.

Σειρά εκδηλώσεων ανά τον κόσμο τιμούν την 19η Μαίου, ως διεθνή ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας που εκτελέστηκε από την τουρκική Οθωμανική κυβέρνηση, τους Νεότουρκους, και την Κεμαλιστική Τουρκία απευθείας υπό τας εντολάς του Μουσταφά Κεμάλ. Η γενοκτονική εκστρατεία της Τουρκίας των συστηματικών εκτελέσεων, σφαγών, εξοριών, βιασμών και πυρπόλησης χωριών με αποτέλεσμα την δολοφονία του αρχαίοελληνικού Ποντιακού πολιτισμού στις ΝΑ ακτές του Ευξείνου Πόντου –ξεκίνησε από την Οθωμανική τουρκική κυβέρνηση κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και συνεχίστηκε στην εποχή της κεμαλικής Τουρκίας. Εκτελέστηκε υπό τας διαταγάς διαφόρων ηγετών της τουρκικής κυβέρνησης– όπως του Ταλάτ Πασά προς τιμή του οποίου δόθηκε τ΄ονομα του σε μια διάβαση, ο Μουσταφά Κεμάλ τιμάται ως ο «πατέρας των Τούρκων» και ο Τοπάλ Οσμάν (αρχηγός παραστρατιωτικής ομάδας η ειδική αποστολή των οποίων ήσαν οι βιασμοί και οι δολοφονίες γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων) - σήμερα όλοι αυτοί τιμούνται από την Τουρκία με αγάλματα στην πατρίδα μας, τον Πόντο. Η Τουρκία σήμερα αρνείται την ευθύνη για αυτά τα εγκλήματα.

Στον Καναδά η Παν-Ποντιακή Ομοσπονδία ΗΠΑ και Καναδά διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων σε συνεργασία με οργανώσεις κατά την διάρκεια του Μαΐου. Για περισσότερες πληροφορίες αποταθείτε στην ιστοσελίδα www.unitedwerockconcert.com.

Παρακαλούμε για αντίγραφο της πρόσκλησης για την εκδήλωση της Νέας Υόρκης ανοίξτε το PDF της Παν-Ποντιακής Ομοσπονδίας ΗΠΑ και Καναδά στο link): http://cyprusactionnetwork.org

Παρακαλούμε τοποθετείστε την πρόσκληση σε καλή θέση και προωθείστε την σε συγγενείς και φίλους.

Την Τετάρτη 19 Μαίου, στις 7.30 μ.μ. στο Κέντρο Stathakion 22-51 Street, Astoria, NY 11105 θα μιλήσει η κα Φανούλα Αργυρού, Ελληνοκύπρια ερευνήτρια, δημοσιογράφος και συγγραφέας η οποία θα έλθει από το Λονδίνο. Τίτλος της ομιλίας της «Από την Ελληνική Ποντιακή Γενοκτονία στην Τουρκική εισβολή της Κύπρου», στα ελληνικά.

Η κα Φ. Αργυρού έχει ειδικότητα στην μελέτη των βρετανικών επίσημων αποδεσμευθέντων εγγράφων του Βρετ. Υπ. Εξωτερικών σε σχέση με την Κύπρο, με πείρα πάνω από 20 χρόνια στο θέμα αυτό. ΄Εχει γράψει 8 βιβλια, αρκετές μελέτες, ομιλίες σε συνέδρια, εκατοντάδες άρθρα στον Ελληνο-κυπριακό Τύπο στην Κύπρο και συνεργάζεται με τις ομογενειακές εφημερίδες του Λονδίνου «Τα Νέα» και «Ελευθερία», και την «Σημερινή» της Κύπρου καθώς και με άλλες ως επίσης και το Ράδιο Πρώτο στην Κύπρο.