Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Έλληνας ανέλαβε πρωθυπουργός σε πρώην σοβιετική δημοκρατία

Χάρτης της περιοχής του Καυκάσου. Στον κόκκινο κύκλο η αυτόνομη δημοκρατία Καρατζάι-Τσερκέζ.

Ένας Έλληνας είναι εδώ και λίγες ημέρες πρωθυπουργός της Δημοκρατίας του Καρατσάγεβο- Τσερκεσίας! Κι αν η χώρα δεν σας λέει κάτι, πρέπει να γνωρίζετε ότι είναι μία από τις ανεξαρτητοποιημένες δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και βρίσκεται στη ρωσική πλευρά του Καυκάσου!
Ο ελληνικής καταγωγής Βλαντίμιρ Γκριγκόριεβιτς Καΐσεφ εγκρίθηκε ομόφωνα από το νομοθετικό σώμα της δημοκρατίας και ο πρόεδρος Μπόρις Εμπζέγιεφ τον διόρισε στα νέα του καθήκοντα. ?λλωστε, τον είχε προτείνει ο ίδιος, σε ένδειξη αναγνώρισης των επαγγελματικών και τεχνοκρατικών δυνατοτήτων του.
Ο 54χρονος ομογενής, που γεννήθηκε από Ελληνίδα μητέρα σ’ ένα χωριό στα σύνορα της Σταυρούπολης με το Καρατσάγεβο- Τσερκεσία, δεν είναι άγνωστος στο πολιτικό σκηνικό της μικρής χώρας… Έχοντας σπουδάσει οικονομικά στο πανεπιστήμιο του Κράσνονταρ, εργάστηκε για χρόνια στην περιοχή πριν γίνει υφυπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση της Ρωσίας!
Μάλιστα, ο Βλαντίμιρ Γκριγκόριεβιτς Καΐσεφ ήταν αντιπρόεδρος της κοινής διυπουργικής επιτροπής Ελλάδας και Ρωσίας σε θέματα γεωργίας. Τον Δεκέμβριο του 2007, στο πλαίσιο της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στη Μόσχα, είχε παραστεί στις συζητήσεις του με το Ρώσο τότε ομόλογό του Βίκτορ Ζούμπκοφ και τον πατριάρχη Αλέξιο. Παράλληλα, ο Καΐσεφ ανέπτυξε σημαντικό ομογενειακό έργο ως μέλος της Ελληνικής Διασποράς και πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Σωματείων Εκπατρισμένων Ελλήνων «Πόντος»!

http://www.fantomas.gr/home.html

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Oι κάτοικοι του Διπόταμου Ριζαίου προσφεύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση στο ξενοδοχείοRidos Termal Otel

Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στο πρόγραμμα κατασκευής 16 υδροηλεκτρικών φραγμάτων στην κοιλάδα του Διπόταμου (İkizdere) του νομού Ριζαίου και στις αντιδράσεις των τοπικών φορέων στην προοπτική αυτή.
Οι προσπάθειες αποτροπής της κατασκευής των φραγμάτων σε μια περιοχή που θεωρείται ως μια από τις 200 οικολογικές νησίδες του πλανήτη που πρέπει να προστατευθούν, συνεχίζονται.
Οι τοπικοί φορείς του Διπόταμου συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο Ridos Termal Otel, που βρίσκεται στο χωριό (Ilıca) στην περιοχή του Διπόταμου και συζήτησαν τα επόμενα βήματα που θα πρέπει να κάνουν οι τοπικοί φορείς, σε περίπτωση που εξαντληθούν οι δυνατότητες που τους δίδει το εσωτερικό δίκαιο για την αποτροπή του σχεδίου κατασκευής των φραγμάτων, που θεωρείται ότι θα προκαλέσουν ανατροπή της οικολογικής ισορροπίας και ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή. Στην περίπτωση αυτή οι κάτοικοι του Διπόταμου δήλωσαν ότι είναι αποφασισμένοι να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ).
Στην εκδήλωση συμμετείχαν, ο δήμαρχος του Διπόταμου (İkizdere), Hasan Köseoğlu, ο πρόεδρος του Συλλόγου İkizdere, Kadem Ekşi, ο δικηγόρος Yakup Şekip Okumuşoğlu και κάτοικοι από τα 28 χωριά και τους 12 οικισμούς της κοιλάδας του Διπόταμου.
Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με όσα είπε ο πρόεδρος του Συλλόγου İkizdere, Kadem Ekşi, στο παρελθόν είχε σχεδιαστεί η κατασκευή πέντε υδροηλεκτρικών φραγμάτων στην κοιλάδια Ποτάμια (Güneysu) του Ριζαίου, σχέδιο που ακυρώθηκε μετά από πρωτοβουλίες του δημάρχου των Ποταμιών.
Από τα Ποτάμια κατάγεται ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Πηγή: RADIKAL

Δυο αγνοούμενοι στην Τόνια της Τραπεζούντας στα νερά του ποταμού Φώλ'


Αυτοκίνητο με αριθμό 61 HF 507 και οδηγό τον Yaşar Arslan, ξέφυγε από την πορεία του και έπεσε στα φουρτουνιασμένα νερά του ποταμού Φώλ', κοντά στο χωριό Fevziye της Τόνιας. Το ατύχημα έγινε χθες βράδυ, στις 21:30.
Από το ατύχημα διασώθηκαν με τραύματα ο 49 χρονος οδηγός Yaşar Arslan και ο συνοδηγός Gencay Genç, ενώ οι συνεπιβάτες Murat Arslan (35) και Emine Arslan (40) χάθηκαν στα θολά νερά του ποταμού Φώλ.
Τις τελευταίες μέρες οι ισχυρές βροχοπτώσεις στην περιοχή της ελληνόφωνης Τόνιας έχουν φουσκώσει τα ποτάμια και έχουν δημιουργήσει προβλήματα στην τοπική ζωή.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Αρμένιος ιστορικός Χαΐκ Ντεμογιάν αθωώνει τον Μουσταφά Κεμάλ για την Αρμενική Γενοκτονία


Η Σαμπιχά Γκιοκτσέν, διασωθείσα αρμενοπούλα της Γενοκτονίας, υιοθετήθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ

Του Σάββα Καλεντερίδη
Έχουμε αναφερθεί στην κινητικότητα που παρατηρείται στο θέμα της προσέγγισης Αρμενίας-Τουρκίας, με αφορμή τις εξελίξεις στην περιοχή του Καυκάσου. Ο "πάγος έσπασε" με την ιδιωτική επίσκεψη του προέδρου Γκιούλ στο Εριβάν και οι επαφές -μυστικές και φανερές- συνεχίζονται, με πιο πρόσφατη την τριμερή συνάντηση των υπουργών εξωτερικών Αρμενίας-Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν, στη Νέα Υόρκη.
Ενώ όμως περιμένουμε τις εκπλήξεις από τον τομέα της πολιτικής, αυτές μας έρχονται από τον τομέα της επιστήμης και συγκεκριμένα της ιστορίας.
Ο διευθυντής του Μουσείου-Ινστιτούτου Γενοκτονίας του Εριβάν, ιστορικός
Χαΐκ Ντεμογιάν, σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα στην τουρκική εφημερίδα ΤΑΡΑΦ, όχι μόνο αθωώνει τον Μουσταφά Κεμάλ για το θέμα της συμμετοχής του στο σχεδιασμό και την τέλεση της Γενοκτονίας 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων, αλλά τον ανακυρήσσει ήρωα, αναφέροντας ότι υπάρχουν στοιχεία τα οποία πιστοποιούν ότι ο δήμιος των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας έσωσε εκατοντάδες ή και χιλιάδες Αρμενίους από το μαχαίρι των συναδέλφων του αξιωματικών του νεοτουρκικού κομιτάτου.
Η άποψη αυτή του Αρμένιου ιστορικού στηρίζεται στη μαρτυρία κάποιου διασωθέντος Αρμενίου, ο οποίος είπε ότι ο Μουσταφά Κεμάλ, ταξιδεύοντας με το τρένο, είδε ένα καραβάνι Αρμενίων με προορισμό την έρημο Der Zor της Συρίας, όπου χάθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Αρμενίων. Σύμφωνα με τον μάρτυρα, ο Μουσταφά Κεμάλ τους ρώτησε γιατί είναι συγκεκντρωμένοι και όταν εκείνοι του είπαν ότι πήραν διαταγή να φύγουν από τα σπίτια τους και να επιβιβαστούν στο τρένο. Τότε ο Κεμάλ τους διέταξε να γυρίσουν στα σπίτια τους.
Για να μην κατηγορηθούμε για προκατάληψη, ασφαλώς, αν υπάρχει μαρτυρία θα πρέπει να εξεταστεί. Όμως, από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν αντίθετος με τις γενοκτονίες. Ίσα-ίσα, όταν ανέλαβε τη σκυτάλη από τους προηγούμενους γενοκτόνους, το 1919, συνέχισε το έργο της "εκκαθάρισης" της Ανατολίας από τους χριστιανικούς πληθυσμούς, ενώ η θετή του κόρη, Σαμπιχά Γκιοκτσέν (Sabiha Gökçen), η πρώτη γυναίκα αεροπόρος της Τουρκίας, ήταν ορφανό αρμενικής οικογένειας που επέζησε της Γενοκτονίας.
Άλλωστε, αυτό το "εθνικό μυστικό" αποκάλυψε ο Χραντ Ντινκ και το πλήρωσε με τη ζωή του, στην ουσία από τον ίδιο τον Μουσταφά Κεμάλ, αφού η φασιστική ιδεολογία του ζει και βασιλεύει στη γειτονική χώρα και συνεχίζει να οπλίζει χέρια δολοφόνων και γενοκτόνων.
Έχουμε δει πολλά στην ιστορία και τη διεθνή πολιτική, να μην το δούμε κι αυτό, παρότι δεν έχουμε και πολύ το δικαίωμα εμείς οι Έλληνες να διαμαρτυρόμεθα για το θέμα, αφού εμείς πρώτοι τιμούμε τον σφαγέα του Ελληνισμού με καταθέσεις στεφάνων στο μαυσωλείο του από Έλληνες επισήμους.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Χαΐκ Ντεμογιάν στα τουρκικά στην εφημερίδα ΤΑΡΑΦ.

Στην κορυφή της βαθμολογίας του τουρκικού πρωταθλήματος η Τραπεζούντα

Λαοθάλασσα στο στάδιο Αβνί Ακέρ, της Τράμπζονσπορ

Στην κορυφή της βαθμολογίας του τουρκικού πρωταθλήματος βρέθηκε η θρυλική ομάδα της Τραπεζούντας, Τράμπζονσπορ, μετά τη νίκη της επί της Αττάλειασπορ με 3-2.
Να σημειωθεί ότι η ομάδα της Τραπεζούντας είναι η μόνη επαρχιακή ομάδα που έχει κερδίσει το πρωτάθλημα Τουρκίας. Συγκεκριμένα, από το 1967 μέχρι σήμερα έχει κερδίσει έξι πρωταθλήματα και οκτώ κύπελλα Τουρκίας.
Η αγάπη που δείχνει ο κόσμος της Τραπεζούντας και της περιοχής του Πόντου στην ομάδα της Τράμπζονσπορ πολλές φορές ξεπερνάει τα όρια και παίρνει τη θέση της θρησκείας και της ίδιας της πατρίδας.

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Σύλληψη ιερωμένου στον Εύξεινο Πόντο

Τα ερείπια της επιβλητικής γεωργιανής εκκλησίας Τιμπέτ, στο χωριό Τζεβιζλί του Σαβσάτ

Του Σάββα Καλεντερίδη
Ένας Γεωργιανός ιερωμένος και 21 Γεωργιανοί (3 άνδρες, 18 γυναίκες) συνελήφθησαν από την τουρκική στρατοχωροφυλακή, στην απείρου φυσικού κάλους κωμόπολη Σαβσάτ, του νομού Άρτβιν, κοντά στα σύνορα Τουρκίας-Γεωργίας.
Ο Γεωργιανός ιερωμένος Kakhaber Kiknaveldze εισήλθε πριν από τρεις μέρες στην τουρκική επικράτεια από την συνοριακή πύλη Τούρκγκιοζου, της επαρχίας Ποσόφ του νομού Αρνταχάν (Türközü, Posof, Ardahan), με το υπ' αριθ. IUR 299 αυτοκίνητο και τέλεσε δοξολογίες και λειτουργίες σε διάφορες εκκλησίες του νομού Αρτβίν. Να σημειωθεί ότι στο Αρτβίν σώζονται περί τις είκοσι γεωργιανές εκκλησίες, οι περισσότερες του 10-12ου αιώνα, της περιόδου των Βαγρατιδών (για περισσότερα βλέπε Ανατολικός Πόντος, Σάββα Καλεντερίδη, Εκδ. ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ).
Σήμερα και ενώ ο Γεωργιανός 33χρονος παπάς περιφερόταν στο χωρίο Τζεβιζλί, όπου σώζεται γεωργιανή εκκλησία Τιμπέτ, η στρατοχωροφυλακή τον συνέλαβε, μαζί με την 21μελή συνοδεία του και τους οδήγησε στο τμήμα για να δώσουν καταθέσεις. Μετά τη λήψη της κατάθεσης ο παπάς πλήρωσε πρόστιμο 125 λίρες Τουρκίας και αφέθηκε ελεύθερος, αφού υποχρεώθηκε να βγάλει το ράσο.
Οι χωρικοί του Τζεβιζλί δήλωσαν στους δημοσιογράφους ότι οι Γεωργιανοί επισκέπτες της εκκλησίας Τιμπέτ μοίραζαν στα παιδιά του χωριού γλυκά και στους μεγάλους το ευαγγέλιο.

Η Τουρκία πρέπει να ζητήσει συγνώμη από τους Αρμενίους;

O χάρτης της Αρμενικής Γενοκτονίας (1915-1923)

Του Σάββα Καλεντερίδη
Το Αρμενικό, όπως και το Ποντιακό Ζήτημα, είναι έννοιες σχεδόν άγνωστες στην ελληνική κοινή γνώμη.
Η ελληνική πολιτεία σχεδόν επί έναν αιώνα προτίμησε να θυσιάσει τα θέματα αυτά στο βωμό της Ε-Τ φιλίας, η οποία "φιλία" αντί να εξημερώσει, εξαγρίωσε ακόμη περισσότερο το "θηρίο", που συνέχισε και συνεχίζει τις πολιτικές των διακρίσεων και της εθνοκάθαρσης στον Ελληνισμό της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου.
Τα ελληνικά κόμματα, με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, και η ελληνική πολιτική διανόηση, προτίμησαν να ασχολούνται όλα αυτά τα χρόνια με άλλα θέματα, με τα γνωστά αποτελέσματα σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο. Όταν δε έγιναν προσπάθειες από τα θύματα και τους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη μνήμη, εμφανίστηκαν στο χώρο της πολιτικής και της δημοσιογραφίας άτομα που δεν είπαν απλά την άλλη άποψη, που είναι αναγκαίο να υπάρχει, αλλά λειτούργησαν ως γκαιμπελίσκοι που λοιδώρησαν τις προσπάθειες αυτές, οι οποίες προφανώς χαλούσαν τους "λογαριασμούς" και τα σχέδια κάποιων.
Όμως η ιστορία είναι αμείλικτη και προχωρά το δρόμο της.
Οι συνθήκες που διαμορφώνονται στον Καύκασο, υπό την πίεση των γεγονότων σε Αμπχαζία-Οσετία και Ιράν και η ανάγκη εκμετάλλευσης και διοχέτευσης των ενεργειακών πρώτων υλών στις διεθνείς αγορές, καθιστούν υποχρεωτική για την Τουρκία την άμεση "διαχείρηση" του Αρμενικού.
Ίσως τώρα Αρμένιοι και Τούρκοι υποχρεωθούν από τη διεθνή πραγματικότητα να καθήσουν στο τραπέζι και να βρουν μια λύση στο Αρμενικό Ζήτημα.
Το θέμα είναι τεράστιο.
Υπάρχει όμως και μια διάσταση που αφορά τον Ελληνισμό.
Η Αρμενία ή για την ακρίβεια η Αρμένιοι, αγωνίστηκαν επί ενεννήντα χρόνια, κράτησαν το Αρμενικό Ζήτημα ζωντανό και δημιούργησαν συνθήκες για να διεκδικήσουν όχι μόνο δικαίωμα στη μνήμη, αλλά και ό,τι άλλο καταστεί δυνατό κατά τη διάρκεια των όποιων διαπραγματεύσεων.
Η Ελλάδα πιέστηκε και αυτή από τις διεθνείς εξελίξεις να διευθετήσει ζητήματα του παρελθόντος και του παρόντος και να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Τουρκία, αποδεχόμενη μάλιστα ως συμβολή στην ειρήνη την εγκληματική εναντίον του Ελληνισμού δράση του Μουσταφά Κεμάλ, στον οποίον μάλιστα οι Έλληνες επίσημοι καταθέτουν και στεφάνια.
Με αχαρακτήριστη πολιτική μυωπία που συνεχίστηκε επί σειράν ετών στην ουσία θάψαμε με τα ίδια μας τα χέρια το Ποντιακό και γενικά το Ζήτημα του Ελληνισμού της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολίας και αντί να διεκδικήσουμε, καλούμαστε τώρα να χάσουμε και αυτά που έχουμε. Αυτό ας προβληματίσει τους υπευθύνους και τον απλό λαό.
Ως μια συμβολή στην ενημέρωση εκείνων που επιθυμούν να ασχοληθούν με τα θέματα αυτά και επειδή το Αρμενικό Ζήτημα θα απασχολήσει τη διεθνή κοινή γνώμη το επόμενο διάστημα, με τη λογική ότι καλό είναι να γνωρίζουμε τί συμβαίνει στην άλλη πλευρά του λόφου, μεταφράσαμε την ανάλυση του Τούρκου καθηγητή του διεθνούς δικαίου, Dr. Sadi CAYCI για το θέμα. Να σημειωθεί ότι η δεξαμενή σκέψης ΑSAM, που φιλοξενεί την ανάλυση, απηχεί περισσότερο τις απόψεις του στρατιωτικού και διπλωματικού κατεστημένου της Τουρκίας.

Η Τουρκία πρέπει να ζητήσει συγνώμη από τους Αρμενίους;
Του καθηγητή Dr. Sadi CAYCI
Η ιδιωτική επίσκεψη του προέδρου Α. Γκιούλ στην Αρμενία, από πλευράς σκοπιμότητας αλλά και συγκρυρίας, επέδρασε θετικά στην εικόνα της Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο. Αυτή η ατμόσφαιρα και το κλίμα αισιοδοξίας προκάλεσε τη δημοσιοποίηση ορισμένων απόψεων, σύμφωνα με τις οποίες η έκφραση συγνώμης από πλευράς της Τουρκίας προς τους Αρμενίους, θα είχε θετικά αποτελέσματα για την Τουρκία.[1]
Στο άρθρο αυτό θα εξεταστεί η πιθανότητα και η σημασία αυτού του ενδεχομένου από νομικής άποψης.
Όταν αναφερόμαστε στο "Αρμενικό Πρόβλημα", σε γενικές γραμμές, εννοούμε την περίπλοκη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τις κατηγορίες που έχουν εκτοξεύσει οι Αρμένιοι εναντίον της Τουρκίας για μια σειρά γεγονότων που έλαβαν χώρα στο οθωμανικό κράτος το 1915, που οι ίδιοι αποκαλούν "Αρμενική Γενοκτονία", οι οποίοι με βάση αυτόν τον ισχυρισμό προβάλλουν απαιτήσεις αναγνώρισης της Γενοκτονίας και αίτηση συγνώμης από την Τουρκία, και, σε περίπτωση που αυτό επιτευχθεί, σε επόμενη φάση σχεδιάζουν να απαιτήσουν το δικαίωμα επιστροφής των απογόνων των Αρμενίων στην Τουρκία, επιστροφή των χρημάτων και των περιουσιών τους, αναγνώριση αποζημιώσεων και, τέλος, επιστροφή εδαφών, για δημιουργία κράτους.
Με βάση τον ισχυρισμό τους, οι Τούρκοι το 1915 τέλεσαν γενοκτονία εναντίον των Αμρενίων και η Τουρκία θα πρέπει να αποδεχτεί αυτήν την ιστορική πραγματικότητα και να ζητήσει συγνώμη.
Η Τουρκία από την πλευρά της θεωρεί ότι όλα τα γεγονότα της περιόδου εκείνης πρέπει να εξεταστούν και να ερευνηθούν, απορρίπτοντας όμως τον ισχυρισμό ότι έγινε "γενοκτονία" εις βάρος των Αρμενίων.
Ο όρος Γενοκτονία καθιερώθηκε στο διεθνές δίκαιο με την έγκριση από τον ΟΗΕ, στις 9 Δεκεμβρίου 1948, της "Συνθήκης Πρόληψης και Καταδίκης του Εγκλήματος της Γενοκτονίας". Η συνθήκη αυτή, την οποία υπέγραψε και η Τουρκία, τέθηκε σε ισχύ στις 12 Ιανουαρίου 1951. Αργότερα, στις 26 Νοεμβρίου 1968, υπεγράφη η "Συμφωνία για τη Μη Παραγραφή των Εγκλημάτων Πολέμου και των Εγκλημάτων Εναντίον της Ανθρωπότητας", η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 11 Νομεβρίου 1970. Την τελευταία ρύθμιση του δικαίου που αφορά το έγκλημα της Γενοκτονίας, τη Ρύθμιση της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, της 17ης Ιουλίου 1998, η Τουρκία δεν την έχει υπογράψει. Η Ρύθμιση αυτή έχει τεθεί σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2002.
Με βάση τα παραπάνω, η "Γενοκτονία" είναι ένας τεχνικός νομικός όρος του διεθνούς δικαίου, όπως και η "Συγνώμη", η οποία όμως προϋποθέτει καταδίκη. Όμως η Συνθήκη του 1948 δεν μπορεί να ισχύσει για τα γεγονότα του 1915........
Επομένως οι ισχυρισμοί και οι απαιτήσεις των Αρμενίων δεν έχουν καμμία νομική ισχύ, με βάση το διεθνές δίκαιο, άρα δεν υπάρχει και θέμα "Συγνώμης", που προϋποθέτει καταδίκη με βάση το διεθνές δίκαιο.
Με δεδομένο ότι η νομική πλευρά του θέματος είναι αυτή που αναφέρθηκε παραπάνω, η υιοθέτηση μιας φιλοαρμενικής στρατηγικής από πλευράς της τουρκικής κυβέρνησης, σε πρώτη φάση θα δημιουργήσει μια πολιτική παραφωνία (ασυμφωνία) στην Τουρκία, ενώ, σε επόμενες φάσεις, θα αφήσει έκθετη την Τουρκία σε κάθε είδους πιέσεις που θα της ασκηθούν με διάφορους τρόπους, οι οποίες θα την οδηγήσουν στην αποδοχή ενός νέου πλαισίου λύσης του (αρμενικού) ζητήματος. Επομένως, η δημιουργία πολιτικής παραφωνίας (ασυμφωνίας) στο εσωτερικό της Τουρκίας και η δημιουργία προϋποθέσεων για άσκηση πίεσης στην Τουρκία, θεωρούνται σημαντικές πολιτικές επιτυχίες για την άλλη πλευρά.
Υπό τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, με βάση την παραδοχή ότι το θέμα της "Γενοκτονίας" των Αρμενίων δεν έχει νομικές διαστάσεις, μπορούμε να πούμε ότι η Τουρκία θα ήταν σε θέση να δεχτεί να εξεταστεί το όλο θέμα μόνο στο πλαίσιο των κοινωνικών επιστημών, με μια προσέγγιση στο πλαίσιο της ιστορίας, της πολιτικής και της πειθαρχείας(;). Στο πλαίσιο αυτό μπορούν να υιοθετηθούν οι έννοιες, οι όροι και οι πρόνοιες της συνθήκης του 1948 και της Ρύθμισης της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, του 1998, με μια προϋπόθεση: τα ευρήματα, οι μαρτυρίες και τα συμπεράσματα που θα εξαχθούν, δεν θα έχουν καμμία νομική ισχύ. Επίσης, αν και οι κοινωνικές επιστήμες είναι δυνατόν να έχουν έναν υποβοηθητικό ρόλο στην επίλυση διεθνών προβλημάτων και διαφωνιών, θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι δεν μπορεί να αποτελέσουν μέθοδο επίλυσης διεθνών προβλημάτων.....
Άρα, υπό αυτές τις προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να υποστηριχτούν οι έρευνες για το θέμα με επιστημονικές μεθόδους. Μια κοινή επιτροπή ιστορικών που θα σχηματιστεί με βάση αυτή τη λογική, μπορεί να μειώσει την ένταση μεταξύ των δυο πλευρών και να προετοιμάσει το έδαφος για μια σφαιρική παρουσίαση όλων των γεγονότων της περιόδου εκείνης.

[1]Baskın Oran, “Μην κρατάτε δεμένη της Τουρκία”, Radikal, 14 Σεπτεμβρίου 2008; Semih İdiz, “Είναι δυνατόν να ζητηθεί συγνώμη από τους Αρμενίους”, Milliyet, 15 Σεπτεμβρίου 2008.
Πηγή: ΑSAM

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

«ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού»

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου η παρουσίαση του βιβλίου "ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού" με την AEGEAN OIL, χορηγό της έκδοσης & τις Εκδόσεις "Αλήθεια" στο Ξενοδοχείο King George.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Βουλευτής Κιλκίς κ. Κωνσταντίνος Κιλτίδης.

Για το βιβλίο μίλησαν επίσης:

Ο Δημοσιογράφος και Συντονιστής Εκδότης κ. Κώστας Τσαρούχας,
Ο Επίκουρος Καθηγητής του. Δ.Π.Θ. και Επιμελητής του τόμου κ. Μανόλης Σέργης,
Ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Δ.Π.Θ. και Διευθυντής της σειράς κ. Μανόλης Βαρβούνης,
Ο Πρόεδρος της AEGEAN OIL και Πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Αθηνών κ. Δημήτρης Μελισσανίδης.

Παρεβρέθησαν:
Αναστάσιος Νεράντζης, Αντιπρόεδρος βουλής
Κώστας Κιλτίδης, Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης
Γιώργος Λιάνης, Βουλευτής (ΠΑΣΟΚ)
Μάρκος Μπόλαρης, Βουλευτής (ΠΑΣΟΚ)
Αθηναίος Φλωρίνης, Βουλευτής (ΝΔ)
Λάζαρος Λωτίδης, πρώην υπουργός
Ναύαρχος Ευάγγελος Λαγάρας, επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ
Πτέραρχος Θεολόγος Συμεωνίδης, επίτιμος αρχηγός ΤΑΔ
Τάκης Λουκανίδης, Αχιλλέας Ασλανίδης


Λίγα λόγια για τον τόμο...


«ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού»

Ο τόμος για τον λαϊκό πολιτισμό και την παράδοση του Πόντου και των κατοίκων του, αποτελεί έργο 28 ειδικών ερευνητών, επιστημόνων και Πανεπιστημιακών Καθηγητών υπό τον συντονισμό του Επίκουρου Καθηγητή Λαογραφίας, στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών, του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Μανόλη Γ. Σέργη. Χρειάστηκαν 4 χρόνια κοπιώδους προσπάθειας για το συντονισμό, τη συγγραφή και τη συγκρότηση των 462 σελίδων του τόμου.

Το έργο, αντίστοιχο του οποίου δεν υπάρχει μέχρι σήμερα στην ελληνική βιβλιογραφία, εντάσσεται στην σειρά «Ελληνικοί Τόποι και Πολιτισμοί» των εκδόσεων «Αλήθεια» και σχεδιάστηκε με διπλό σκοπό:

• Να αποτελέσει βήμα γνώσης του κάθε Έλληνα πολίτη αλλά και προώθησης των λαογραφικών σπουδών γύρω από τον πλούσιο λαϊκό πολιτισμό του Πόντου και

• Να αποτελέσει έγκυρο πανεπιστημιακό βοήθημα για την ειδικότερη, γνώση, διδασκαλία και σπουδή της ποντιακής λαογραφίας.

Στο λαογραφικό έργο αυτό, πρωτόγνωρο για τα μέχρι τώρα δεδομένα, αφού ανάλογες προσπάθειες στο παρελθόν περιορίσθηκαν σε μονοσήμαντες και συνήθως ιστορικές μόνο καταγραφές και μαρτυρίες για τον Πόντο και τον Ποντιακό Ελληνισμό, εξετάζεται διεξοδικά η λαϊκή παράδοση του Μικρασιατικού Πόντου και των Ποντίων που ήρθαν στην Ελλάδα με την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και την ανταλλαγή πληθυσμών, στα πλαίσια της συνθήκης της Λωζάννης, το 1923-1924.

Εξετάζεται, επίσης, η παράδοση των Ποντίων που εντάχθηκαν στα όρια της τέως Σοβιετικής Ένωσης, και παλιννόστησαν στην Ελλάδα κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Οι σχετικές μελέτες περιλαμβάνουν, μάλιστα, όλες τις εκφάνσεις ενός παραδοσιακού πολιτισμικού συστήματος. Δηλαδή, τόσο τον υλικό και τον κοινωνικό, όσο και τον πνευματικό βίο, στην μεγάλη ποικιλία των επιμέρους εκδηλώσεων τους.

Προκύπτει, λοιπόν, αβίαστα ότι αυτό το επιστημονικό έργο θα θυμίσει στους παλιότερους αλλά και θα διδάξει στους νεότερους, την λαϊκή παράδοση του Ποντιακού Ελληνισμού, ενός από τα δυναμικότερα και πλέον μαρτυρικά τμήματα του Γένους μας. Για τον λόγο αυτό, ο τόμος για την λαογραφία του Πόντου των εκδόσεων «Αλήθεια» αποτελεί πραγματικό εργαλείο εθνικής και πολιτισμικής αυτογνωσίας, σε μια εποχή κρίσιμων ανακατατάξεων και οριακών ιστορικών και πολιτισμικών μετασχηματισμών στην ευρύτερη περιοχή μας.

Στο εισαγωγικό σημείωμα του Επίκουρου Καθηγητή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, κ. Μανόλη Γ. Σέργη, οριοθετείται η σημασία, ο στόχος και το επίπεδο της έκδοσης.

Στο τόμο «Πόντος» δημοσιεύονται μελέτες των:

1. Ακριτόπουλος Αλέξανδρος, Επίκουρος Καθηγητής Λογοτεχνίας στη Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. Φλώρινας
«Το ποντιακό λαϊκό παραμύθι»
2. Αλεξάκης Ελευθέριος
«Συγγένεια και οργάνωση του χώρου στους Έλληνες του Πόντου.»
3. Αλεξανδρίδης Κώστας
«Το πανάρχαιο δρώμενο των μωμόγερων. Από τη Λιβέρα του Πόντου στον Τετράλοφο Κοζάνης»
4. Βαρβούνης Μ. Γ., Αναπληρωτής Καθηγητής Λαογραφίας Δ.Π.Θ.
«Ποντιακή Αγιολατρεία»
5. Βεργέτη Μαρία, Δ.Π.Θ., Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης
«Έλληνες Ποντιακής καταγωγής από την πρώην Σοβιετική Ένωση: Παλιννόστηση και Κοινωνικός Αποκλεισμός»
«Η συλλογική ταυτότητα του ποντιακού ελληνισμού στον ελλαδικό χώρο»
6. Βοζίκας Γιώργος
«“Πρόσφυξ Παναγία” Συνυφάνσεις στην ανασύσταση του προσκυνήματος της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο»
7. Γαλανίδου-Μπαλφούσια Έλσα
«Η λαϊκή μετεωρολογία στο Πόντο και τα φυσικά φαινόμενα»
8. Ευσταθιάδης Στάθης, Δρ Νομικής-Λαογράφος
«Η γυναίκα στην ποντιακή ποίηση»
9. Ευσταθιάδου Μυροφόρα
«Το πανηγύρι στην Κατιρκάγια: Ο κοινωνικός και πολιτισμικός του ρόλος»
10. Ζωγράφου Μάγδα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΤΕΦΑΑ Πανεπιστημίου Αθηνών
«Ανάμεσα στην ενσωμάτωση και τη διαφοροποίηση: Διαδικασίες συγκρότησης και διαπραγμάτευσης της ποντιακής ταυτότητας και η δύναμη του χορού»
11. Καραγιαννίδου Άντα
«Η παραβατική συμπεριφορά στους ενήλικες και στους εφήβους ποντίους
νεοπρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική Ένωση»
12. Κασκαμανίδης Ιωάννης, Δάσκαλος-Υποψήφιος Διδάκτορας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας
«Διαπραγμάτευση με το παρελθόν για το καθορισμό του παρόντος και το σχεδιασμό του μέλλοντος: η ταυτότητα των Ελλαδιτών Ποντίων κατά τον 20ο αιώνα»
13. Κεκρίδης Ευστάθιος, πρ. Αναπληρωτής Καθηγητής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης
«Ο Πόντος κατά την εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας»
14. Κονταξής Κώστας
«Το δημοτικό τραγούδι “Του γεφυριού της Άρτας” σε ποντιακή παραλλαγή και παραλλαγή του ελλαδικού χώρου. Ομοιότητες και διαφορές.»
15. Κούζας Γιώργος
«Αναφορά στην θρησκευτικότητα των Ποντίων στο Βατούμ της Γεωργίας κατά τη σοβιετική περίοδο»
16. Λαυρεντιάδου Μάρη, Δρ., Εργαστήριο Μελέτης της Μετανάστευσης και Διασποράς, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης Πανεπιστημίου Αθηνών
«Μοντέλα κατοίκησης και στρατηγικές ένταξης των Ελλήνων Ποντίων από την πρώην ΕΣΣΔ στον ελλαδικό χώρο».
17. Μαλκίδης Θεοφάνης, Λέκτορας Δ.Π.Θ.
«Ο επίλογος της κοινωνικής ζωής των Ελλήνων του Πόντου. Η γενοκτονία τους και η ελληνόφωνοι-κρυπτοχριστιανοί στον Πόντο σήμερα»
18. Μεντεσίδου Ελένη
«Τα Παρχάρια στον Άγιο Δημήτριο Κοζάνης»
19. Μουζάκης Στέλιος, Λαογράφος
«Άσκηση κοινοτικής εξουσίας, αλληλεγγύη ή ενδοκοινοτικές διαφορές στη Τραπεζούντα στο 1821»
20. Παπαδόπουλος Σάββας
«Η σχολική στο Μαυρόβατο Δράμας. (1915-2006)»
21. Παπακυπαρίσσης Αναγνώστης
«Ανταλλάξιμοι Λαζοί στην Ελλάδα (1925-1926). Ιστορική πλαισίωση και λαογραφικά στοιχεία από ανέκδοτες επιστολές του Αρχείου Dawkins.»
22. Περπατίρη Νικολέτα, Υποψήφια Διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών
«Ο μύθος της Άλκηστις στο ποντιακό δημοτικό τραγούδι: παρουσίαση της νεώτερης έρευνας»
23. Ράπτης Δημήτρης, Λέκτορας στο Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
«Ν. Κερασούντα Πρέβεζας. Κληρονομιές και βιώματα σε μία σύγχρονη ποντιακή κοινότητα»
24. Σέργης Μ. Γ., Επίκουρος Καθηγήτης Δ.Π.Θ.
«Θρυλόριο. “Έναν χωρίον ποντιακόν κ’ ημπορεί να έχει έναν ξένον όνομαν”. Ιδεολογήματα, παρετυμολογία και ιστορική ερμηνεία του τοπωνύμιου ενός ποντιακού χωριού της Κομοτηνής»
25. Ταξίδης Στάθης
«Όψεις της καθημερινής ζωής στην Τσιμέρα κατά το τέλος του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα»
26. Χαρατζίδης Ελευθέριος, Λέκτορας Δ.Π.Θ.
«Λαϊκές παραδόσεις στο γεωργικό πολιτισμό των Ελλήνων της Αρμενίας κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα»
27. Χατζόπουλος Γ. Κ., Φιλόλογος
«Το αμίλητο νερό… και ιδιαιτέρως στην ποντιακή»
28. Χρυσού-Καρατζά Κυριακή, Φιλόλογος-Λαογράφος
«Τροφές και εθνοτυπική ταυτότητα των Ποντίων στα Σούρμενα»

Ουσιαστικά, ο τόμος αυτός συντελεί στην διατήρηση της μνήμης. Και αποτελεί απάντηση στις τάσεις και τις φωνές εκείνες που επιζητούν –ή ακόμη και προσπαθούν να επιβάλλουν- την συστηματική διαστρέβλωση της ιστορίας.


«ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού»

Ομιλία κ. Δημήτρη Μελισσανίδη


Κύριε υπουργέ, κύριοι βουλευτές, κύριοι καθηγητές, κυρίες και κύριοι

Είναι γνωστό ότι ο πολιτισμός είναι η κινητήρια δύναμη των εθνών, αυτή που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει την ιστορική του πορεία. Ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται για τον παραδοσιακό, λαϊκό πολιτισμό, τότε μπορούμε να πούμε ότι είναι η δύναμη που δίνει ιδιαίτερο χρώμα και ομορφιά σε κάθε λαό και έθνος.

Οι Έλληνες του Πόντου έζησαν στα άγια χώματα της αλησμόνητης πατρίδας συνεχώς επί τρεις χιλιάδες χρόνια. Εκεί, έχοντας διαχρονική συντροφιά από τη μια πλευρά τις απότομες βουνοκορφές των Ποντιακών βουνών και από την άλλη τα φουρτουνιασμένα κύματα του Ευξείνου Πόντου, παλεύοντας αδιάλειπτα με βαρβαρικά φύλα, με Πέρσες, Άραβες, Μογγόλους και Τούρκους, σχηματίστηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων του Πόντου.

Ατρόμητος, μαχητικός, αγωνιστικός, καταδικασμένος από τη μοίρα του να παλεύει απέναντι σε πολυπληθέστερους αντιπάλους, ο Πόντιος έμαθε να πετυχαίνει το ακατόρθωτο. Γι’ αυτό η ιστορία μας, τα λαϊκά μας τραγούδια που διασώθηκαν επί αιώνες, είναι γεμάτα με ήρωες, στρατηγούς και ακρίτες, με κορυφαίο το Διγενή, ο οποίος καλεί μέχρι και το Χάρο να παλέψουν σε μαρμαρένιο αλώνι.

Και σε αυτές τις άγριες, τις σκληρές συνθήκες, όπου ο άνδρας είναι πολεμιστής και αγωνιστής, η γυναίκα, η μάνα, η σύζυγος και η αδελφή, έχουν ξεχωριστή, πρωταγωνιστική θέση στην ίδια την κοινωνία.

Μελωδικός σύντροφος σε πολεμιστές και ρωμάνες, είναι τα ακριτικά τραγούδια, η λαϊκή ποντιακή μούσα, επική μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, όπως επική είναι και η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού.

«Ακρίτας κάστρεν έχτιζεν, Ακρίτας περιβόλιν...»

“Αητένς επαραπέτανεν, ψηλά σα επουράνια...»


Κάτω από αυτές τις συνθήκες κεντήθηκε ο πολύχρωμος και πανέμορφος καμβάς του λαϊκού παραδοσιακού πολιτισμού των Ελλήνων του Πόντου, από το 800 π.Χ. μέχρι το 1923, οπότε οι πρόγονοί μας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την προσφιλή πατρίδα.

Τότε οι πρόγονοί μας, μαζί με τα εικονίσματα, τα ιερά κειμήλια και τα οστά των προγόνων τους, πήραν στις πλάτες τους και κουβάλησαν τις μνήμες και τον πολιτισμό της αλησμόνητης πατρίδας σε νέους τόπους, στον Καύκασο, την Κριμαία, την Καλαμαριά, τη Φλώρινα, τα Σούρμενα, την Καλλιθέα, τα Ταμπούρια, την Κοκκινιά και το Κερατσίνι. Εκεί και δω, στις νέες-παλιές πατρίδες, ο Ποντιακός Ελληνισμός συνέχισε και συνεχίζει να κρατάει ζωντανές τις μνήμες και το λαϊκό πολιτισμό του αλησμόνητου Πόντου.

Αυτός ο πολιτισμός, όπως και η ιστορία μας, δυστυχώς δεν έχει πάρει τη θέση που του αρμόζει στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Τα παιδιά μας όταν διδάσκονται την ελληνική ιστορία, δεν βλέπουν παρά λίγες γραμμές για την πλούσια και γεμάτη αγώνες και αντρειοσύνη ιστορία του ποντιακού ελληνισμού, που άνδρωσε και ανέδειξε μια αυτοκρατορία, την Ποντιακή Αυτοκρατορία των Μεγαλοκομνηνών, που έζησε περίπου τρεις αιώνες.

Εδώ υπάρχει ένα κενό, που καλείται η ελληνική πολιτεία να καλύψει, για να δικαιωθούν οι αγώνες που έκαναν επί χιλιετίες οι Έλληνες του Πόντου για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.

Μέρος αυτού του τεράστιου κενού, που ιδιαίτερα για μας τους Πόντιους, είναι ένα κενό στις καρδιές μας, έρχεται να καλύψει ο σπουδαίος τόμος των εκδόσεων ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

Στις 462 σελίδες του βιβλίου αυτού 29 συγγραφείς, άνθρωποι του πνεύματος, των γραμμάτων, των τεχνών και του λαϊκού μας πολιτισμού, έγραψαν κεφάλαια για την ιστορία και τον πολιτισμό των Ελλήνων του Πόντου, καλύπτοντας μια χρονική περίοδο που αρχίζει από την περίοδο της αυτοκρατορίας και την οθωμανική κατοχή και φθάνει μέχρι τις μέρες μας.

Πρόκειται για ένα μνημειώδες έργο, που επιμελήθηκε ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, Μανόλης Σέργης και εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΑΛΗΘΕΙΑ, του φίλου μου, Κώστα Τσαρούχα.

Και το κυριότερο, το βιβλίο αυτό θα διδάσκεται στο πανεπιστήμιο, σε όλους τους Έλληνες φοιτητές, ανοίγοντας, ελπίζω το δρόμο για τη διδασκαλία της ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού, σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής εκπαίδευσης.

Κυρίες και κύριοι που γράψατε αυτό το έργο, κύριε καθηγητά που το επιμεληθήκατε, αγαπητέ φίλε Κώστα Τσαρούχα που ανέλαβες την έδκοση του βιβλίου, ως πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Αθηνών, ως πρόσφυγας 2ης γενιάς του αλησμόνητου Πόντου, ως απλός Έλληνας, σας απευθύνω ένα θερμό ευχαριστώ.

Με τιμή

Δημήτρης Μελισσανίδης
Πρόεδρος AEGEAN και Ευξείνου Λέσχης Αθηνών


















Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Μοργκεντάου και η εποχή του



Του Γιώργου Μπατζά
Συνήθως εμάς τους Έλληνες, και όσους έχουν ιστορική συνείδηση, ο μήνας Σεπτέμβριος θυμίζει την πανωλεθρία του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, την άτακτη υποχώρησή του και τον ενταφιασμό της Μεγάλης ιδέας στα παράλια του Αιγαίου. Η λήξη του πολέμου είναι αυτή που σφράγισε τις ψυχές των Ελλήνων-Ρωμιών προσφύγων με την οριστική και αμετάκλητη εξαναγκαστική αποχώρηση τους από τα πάτρια εδάφη και αφήνοντας πίσω τους έναν πολιτισμό περίπου τριών χιλιάδων χρόνων.
Σε καμία χώρα του κόσμου δεν συνέβη αυτό το αποτέλεσμα μετά από πόλεμο, να ξεκληριστεί δηλαδή τελείως ο γηγενής πληθυσμός. Το πώς συμφώνησαν οι "πολιτισμένες" χώρες της Δύσης στον βίαιο ξεριζωμό των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής είναι ένα από τα ανεξήγητα φαινόμενα της απάνθρωπης βάρβαρης δυτικής συμπεριφοράς έναντι του Μικρασιατικού ελληνισμού. Διότι στον βωμό των μεγάλων ενεργειακών συμφερόντων θυσίασαν και αιματοκύλισαν τους λαούς της εγγύς-Ανατολής.
Αυτοί που αποκάλυψαν όλες τις φρικαλεότητες και τα εγκλήματα που συντελέστηκαν στην Ανατολή, ήταν κυρίως ιεραπόστολοι που τα αφηγούνταν γραπτώς ή προφορικώς στους προξένους και στους πρεσβευτές των χωρών τους.
Πέρα από τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές επιλογές των χωρών που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή, υπήρξαν διπλωμάτες 9πρόξενοι ή πρεσβευτές) και ιεραπόστολοι οι οποίοι παρέκαμψαν την πολιτική των χωρών τους και λειτούργησαν ανθρώπινα και συναισθηματικά. Ένας από αυτούς ήταν ο Χ. Μοργκεντάου, τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη, που συνέλλεξε στοιχεία με δική του πρωτοβουλία και έγραψε το βιβλίο "Τα μυστικά του Βοσπόρου", που εξιστορύσε γεγονότα της περιόδου που τελέστηκε η γενοκτονία των Αρμενίων. Ο Μοργκεντάου αρκετές φορές συνατήθηκε με τον τότε υπουργό των Εσωτερικών Ταλαάτ Πασά και με των υπουργό των Στρατιωτικών Ενβέρ Πασά, για να τους πείσει να επιδείξουν κάποια επιείκεια έναντι των σφαγιαζομένων Αρμενίων.
Πιο συγκεκριμένα, αν δούμε τους διαλόγους του Μοργκεντάου με τον Ταλαάτ και στη συνέχεια με τον Ενβέρ πασά, θα αντιληφθούμε πολλά. Θα καταλάβουμε το κλίμα που επικρατούσε ανάμεσα στις δυο πλευρές και κυρίως θα δούμε την αποφασιστικότητα της Νεοτουρκικής πολιτικής στάσης έναντι των μειονοτήτων. Το βιβλίο "Τα μυστικά του Βοσπόρου", του διακεκριμένου ανθρωπιστή διπλωμάτη, που είναι ένα μέρος των απομνημονευμάτων του, μας μεταφέρει στην εποχή εκείνη και μας αποκαλύπτει τις άγριες διαθέσεις της τριανδρίας των ηγετών της κυβέρνησης "Ένωσις-Πρόοδος".

Υπό την σκιά της Δύσης:
Ο Μοργκεντάου μας διηγείται ότι "η αποχώρηση του συμμαχικού στόλου από τα Δαρδανέλια είχε συνέπειες, που δεν έγιναν άμεσα αντιληπτές. Το πρακτικό αποτέλεσμα ήταν η απομόνωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο, εκτός από τη Γερμανία και την Αυστρία. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία και η Ιταλία, που επί έναν αιώνα χαλιναγωγούσαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχαν χάσει κάθε έλεγχο και επιρροή. Οι τούρκοι για πρώτη φορά μετά από δυο αιώνες θα μπορούσαν να ζήσουν ως έθνος με τις κλίσεις τους και να κυβερνήσουν τους υποτελείς λαούς, όπως επιθυμούσαν. Με την απελευθέρωση από την ξένη κηδεμονία η Τουρκία γιόρτασε την εθνική της αναγέννηση, δολοφονώντας σχεδόν ένα εκατομμύριο υπηκόους της".
Σε κάποια συνάντησή του με τον Μοργκεντάου, ο Ενβέρ πασά είπε στον αμερικανό διπλωμάτη: "Γιατί να νοιώθουμε υποχρεωμένοι στους Γερμανούς; Τι έκαναν για μας που να μπορεί να συγκριθεί με τα όσα κάναμε για αυτούς; Είναι αλήθεια ότι μας δάνεισαν κάποια χρήματα και μας έστειλαν μερικούς αξιωματικούς για να μας εκπαιδεύσουν. Κοιτάξτε όμως τι κάναμε εμείς! Νικήσαμε τον βρετανικό στόλο, κάτι που δεν θα μπορούσαν να το κάνουν ούτε οι Γερμανοί ούτε κανείς άλλος. Διατηρούμε στρατό στο μέτωπο του Καυκάσου, απασχολώντας έτσι πολλούς Ρώσους στρατιώτες που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθούν στο δυτικό μέτωπο. Επίσης έχουμε υποχρεώσει την Αγγλία να διατηρεί μεγάλες δυνάμεις στην Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία. Έτσι αποδυναμώνουμε τις συμμαχικές στρατιές της Γαλλίας. Όχι! Οι Γερμανοί δεν θα μπορούσαν ποτέ να σημειώσουν τις στρατιωτικές τους επιτυχίες χωρίς εμάς. Αν κάποιος πρέπει να αισθάνεται υποχρεωμένος, είναι αυτοί και όχι εμείς".
Σε αυτό το σημείο του διαλόγου ο Ενβέρ πασάς αναφέρεται στον στρατηγικό ρόλο που έπαιξε η Τουρκία και στη σημασία της γεωπολιτικής της θέσης στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναφέρει ότι χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας η Γερμανία δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Αυτές οι απόψεις και η στρατιωτική του αυτοπεποίθηση του Ενβέρ, του έδωσαν μια αλαζονεία, μια έπαρση που στη συνέχεια αυτά τα συναισθήματα επηρέασαν όλους τους συνεργάτες του για τη συνέχιση της πολιτικής που οδήγησε στη παράνοια.
Από τις συζητήσεις τους με τον Μοργκεντάου προκύπτει ότι οι δυο ηγέτες το παραδέχονται ότι ήθελαν να τιμωρήσουν τους Αρμενίους:
Για το 1915 εγκαινιάζεται ένα νέο καθεστώς απέναντι στους Αρμενίους που υπηρετούσαν στον στρατό. Αντί να υπηρετήσουν κανονικά, τους υποχρέωσαν να εργαστούν σε καταναγκαστικά έργα, στα τάγματα εργασίας(amele taburu), και σύντομα υιοθετήθηκε μια μέθοδος εν ψυχρώ εξόντωσης τους.
Ο Μοργκεντάου αναφέρει ότι "οι Νεότουρκοι αποδείχτηκαν πιο ευφυείς από τον προκάτοχο τους Αμπτούλ Χαμίτ. Η διαταγή του έκπτωτού σουλτάνου ήταν απλώς σκοτώστε τους. Η οθωμανική δημοκρατία κατέστρωσε ένα τελειότερο σχέδιο. Αντί να σφάξει μαζικά τον αρμένικο λαό, αποφάσισε να τον εκτοπίσει. Στο νοτιοανατολικό τμήμα της Αυτοκρατορίας βρίσκονται η συριακή έρημος και η κοιλάδα της Μεσοποταμίας". Συνεχίζει ότι "ο πραγματικός σκοπός της εκτόπισης ήταν η κλοπή, η λεηλασία και η καταστροφή. Η εκτόπιση δεν ήταν τίποτα άλλο από μια νέα μέθοδο εξόντωσης".
Σε κάποιο σημείο ο Μοργκεντάου λέει ότι "από τεχνική άποψη βέβαια δεν είχα δικαίωμα να επέμβω. Σύμφωνα με τα ψυχρά εθιμοτυπικά δεδομένα, η μεταχείριση των Τούρκων υπηκόων από την κυβέρνηση τους ήταν εσωτερική υπόθεση της Τουρκίας. Η αμερικανική κυβέρνηση δεν είχε δικαίωμα να αναμειχθεί στην υπόθεση, εκτός αν βλαπτόταν άμεσα τα συμφέροντα ή η ζωή των Αμερικανών πολιτών. Ο Ταλαάτ ξεγλιστρούσε, ήταν όλο υπεκφυγές και αντιμετώπιζε εχθρικά το ενδιαφέρον του αμερικάνικου λαού για τους Αρμενίους. Δικαιολόγησε την πολιτική του (ο Ταλαάτ) απέναντι στους Αρμένιους λέγοντας ότι οι τελευταίοι βρίσκονταν σε συνεχείς συνεννοήσεις με τους Ρώσους. Μου έδωσε την εντύπωση ‘ότι αυτός επιθυμεί την εκμηδένιση των δύστυχων’. Μου είπε ότι η Επιτροπή Ένωση και Πρόοδος είχε εξετάσει λεπτομερώς το ζήτημα και ότι η πολιτική, που ακολουθούσαν τώρα, είχε υιοθετηθεί επίσημα".
Σε μια από τις συναντήσεις τους ο Ταλαάτ του είπε: "Σας ζήτησα να έρθετε σήμερα, για να μπορέσω να σας εξηγήσω τη θέση μας στο Αρμενικό θέμα. Η αντίθεση μας στο Αρμενικό θέμα βασίζεται σε τρεις λόγους. Πρώτον, έχουν πλουτίσει εις βάρος των Τούρκων. Δεύτερον, είναι αποφασισμένοι να γίνουν τύραννοι μας και να ιδρύσουν δικό τους κράτος. Τρίτον, έχουν ενθαρρύνει ανοιχτά τους εχθρούς μας. Βοήθησαν τους Ρώσους στον Καύκασο και η αποτυχία μας εκεί οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στις ενέργειες τους. Έτσι πήραμε την αμετάκλητη απόφαση να τους καταστήσουμε ανίσχυρους πριν τελειώσει ο πόλεμος". "Η γενική του κατηγορία ότι οι Αρμένιοι συνωμοτούσαν κατά της Τουρκίας και δεν έκρυβαν τη συμπάθεια τους προς τους εχθρούς της δεν σήμαινε αν την ανάλυε κανείς, τίποτα άλλο από το ότι οι Αρμένιοι έκαναν συνεχώς εκκλήσεις προς τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις, για να τους προστατεύσουν από τις κλοπές, τις σφαγές και τις βιαιοπραγίες. Μίλησα για πολύ ώρα για αυτά και για παρόμοια πράγματα. Άδικα μιλάτε, απάντησε ο Ταλαάτ. Έχουμε ήδη ξεμπερδέψει με τα τρία τέταρτα των Αρμενίων. Δεν έχει μείνει κανείς από αυτούς στο Μπίτλις, το Βαν και την Ερζερούμ. Το μίσος ανάμεσα στους Τούρκους και τους Αρμένιους είναι τόσο έντονο, ώστε πρέπει να τους αποτελειώσουμε. Αν δεν το κάνουμε, θα προετοιμάσουν την εκδίκηση τους. Σας κάλεσα για να σας γνωστοποιήσω ότι η πολιτική μας απέναντι στους Αρμένιους έχει καθοριστεί οριστικά και τίποτα δεν μπορεί να την αλλάξει".
Την ίδια πολιτική θέση υποστηρίζει και ο Ενβέρ Πασάς στη συνομιλία του με τον Αμερικανό πρεσβευτή. Ο υπουργός πολέμου, ήταν διαφορετικός τύπος ανθρώπου από τον Ταλαάτ έκρυβε τα συναισθήματα του και ήταν συνήθως μειλίχιος, ψύχραιμος και ευγενικός έτσι μας τον περιγράφει ο Μοργκεντάου για τον Ενβέρ.
"Είχα ειδοποιήσει τον Ενβέρ ότι σκόπευα να συζητήσω μαζί του διεξοδικά. Οι Αρμένιοι είχαν ειδοποιηθεί, άρχισε ο Ενβέρ, για το ότι θα τους συνέβαινε αν έπαιρναν μέρος των εχθρών μας. Πριν από τρεις μήνες κάλεσα τον Αρμένιο πατριάρχη και του είπα ότι, αν οι Αρμένιοι έκαναν κάποια απόπειρα να εξεγερθούν ή να βοηθήσουν τους Ρώσους, δεν θα μπορούσα να αποτρέψω το κακό που θα τους συνέβαινε. Η προειδοποίηση μου έμεινε χωρίς αποτέλεσμα. Οι Αρμένιοι εξεγέρθηκαν και βοήθησαν και τους Ρώσους. Γνωρίζετε τι συνέβη στο Βαν. Απέκτησαν τον έλεγχο της πόλης, βομβάρδισαν κυβερνητικά κτίρια και σκότωσαν πολλούς μουσουλμάνους. Αλλά, αν συμμαχούν με τους εχθρούς μας, όπως έκαναν στην περιοχή του Βαν, πρέπει να εξοντωθούν. Η Ρωσία, η Αγγλία, η Γαλλία και η Αμερική δεν ωφελούν τους Αρμένιους με το να συμμερίζονται και να τους ενθαρρύνουν. Τελικά είπα αν υποθέσουμε ότι αυτά που λέτε είναι αλήθεια, τότε γιατί δεν τιμωρείτε τους ενόχους; Γιατί θυσιάζεται έναν ολόκληρο λαό για τα υποτιθέμενα εγκλήματα μεμονωμένων ατόμων; Η άποψη σας είναι σωστή σε καιρούς ειρήνης απάντησε ο Ενβέρ. Σε καιρό πολέμου όμως δεν μπορούμε να ερευνούμε και να κάνουμε παζαρέματα. Πρέπει να δράσουμε ταχύτατα".
Το ζήτημα της παροχής περίθαλψης στους λιμοκτονούντες Αρμενίους γινόταν κάθε μέρα πιο πιεστικό στον Ενβέρ αναφέρει ο Αμερικανός πρεσβευτής. Προσπαθούσε πάση θυσία να βοηθήσει τους Αρμενίους μέσω των ιεραποστόλων. Επέμεναν και δεν επέτρεπαν οι Νεότουρκοι το να βοηθήσουν οι ξένοι τους Αρμένιους.
Είναι ολοφάνερο από τους διαλόγους τουλάχιστον των δυο μεγάλων ηγετών της Επιτροπής "Ένωσις και Πρόοδος" που παραδέχονται την εξόντωση του Αρμενικού έθνους. Βασικά η άρνηση της γενοκτονίας από την πλευρά των τουρκικών κυβερνήσεων έγινε από τους μεταγενέστερους πολιτικούς.
Η πρώτη ευρύτερη επίδειξη του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για τη μέση ευρασιατική περιοχή είχε ως επίκεντρο την Μικρά Ασία και την Ελλάδα που συμπίπτει με την πολεμική ανάμιξη της Αμερικής και στους δυο Παγκοσμίους πολέμους.
Ο Μοργκεντάου επέτυχε δανειοδότηση της προσφυγικής αποκατάστασης από την Αγγλική Τράπεζα αλλά και από την Τράπεζα της Νέας Υόρκης και με άλλους οικονομικούς κύκλους από την ΗΠΑ. Ο Μοργκεντάου σε συνεργασία με τον Ν. Πλαστήρα αρχηγό της επανάστασης του 1922, τον Γ. Παπανδρέου τον τότε πολιτικό σύμβουλο και με άλλους φιλελευθέρους αναλαμβάνει την προεδρία της Επιτροπής Προσφυγικής Αποκατάστασης στην Ελλάδα. Τελικά η αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ επικράτησε με την καταστροφή των Ιώνων της Μικράς Ασίας χωρίς να προβεί σε θυσίες και σε αντιπαροχές, ακόμη και έναντι της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Μπολσεβίκικης Ρωσίας οι οποίες τροφοδότησαν την Τουρκία σε οπλισμό αλλά και της παραχώρησαν εδάφη. Η Γαλλία την Κιλικία και αργότερα την Αντιόχεια, η Ιταλία την Λυκία και την Καρία, η τότε Σοβιετική Ένωση το Κάρς και το Αρνταχάν. Το αποφασιστικό ενδιαφέρον των Αμερικανών εκδηλώθηκε για την περιοχή αμέσως μετά το δόγμα Τρούμαν και στη συνέχεια με το Σχέδιο Μάρσαλ.

Ομιλία με θέμα: Οι αλλαγές στο τοπίο της ιστορικής δυτικής Αρμενίας: Σκέψεις από ένα ταξίδι στο παρελθόν

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Επιτυχημένο το 3ο Αντάμωμα Ολυμπιαδιτών

Ο Σάββας Καλεντερίδης κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων με τον Αντινομάρχη κ. Βασίλειο Ντόκο, τον αντιστράτηγο κ. Γεώργιος Ταμουρίδης, τον ταξίαρχο κ. Νικόλαο Ταμουρίδη, τον πρόεδρο του συλλόγου «ΤΟ ΜΑΤΖΙΚΕΡΤ» κ. Μιχάλη Χατζεϊπίδη τη διευθύντρια του συλλόγου ο ΘΕΤΤΑΛΟΣ Δ. Λαρισαίων κ. Μαρία Παπαδοπούλου.

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε το 3ο αντάμωμα των Απανταχού Ολυμπιαδιτών που διοργάνωσαν στην Ολυμπιάδα ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού σε συνεργασία με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λάρισας, Διεύθυνση Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας και το Πολιτιστικό και Αθλητικό Οργανισμό της Νομαρχίας.
Μεταξύ τους, την 3η ημέρα των εκδηλώσεων, παρέστη και ο κ. Σάββας Καλεντερίδης ο οποίος ήταν και ο κεντρικός ομιλητής και ανέπτυξε το θέμα «Το ποντιακό ως ένα σύγχρονο πολιτικό ζήτημα».
Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν οι εκ Πόντου Ολυμπιαδίτες διοικητής Δ’ Σωμ. Στρατού αντιστράτηγος κ. Γεώργιος Ταμουρίδης και ο διοικητής ΤΑΞΑΣ Ταξίαρχος Νικόλαος Ταμουρίδης.
Σε ένα πολυπληθές ακροατήριο, την εκδήλωση παρακολούθησε και ο Αντινομάρχης κ. Βασίλειος Ντόκος ως εκπρόσωπος του Νομάρχη κ. Λ. Κατσαρού, ο οποίος στο σύντομο χαιρετισμό του συνεχάρη το Δ.Σ. για τις εκδηλώσεις και τα πολιτιστικά δρώμενα αλλά και τον κεντρικό ομιλητή για την τεκμηριωμένη τοποθέτησή του, τον πατριωτισμό, την ευθύτητα, τη σοβαρότητα και τη συνέπειά του. Επίσης ενημέρωσε για τις ενέργειες που πράττει η Ν.Α. για την αξιοποίηση της περιοχής του Ολύμπου και αναφέρθηκε στην έμφαση που δίνει η Ν.Α. Λάρισας και προσωπικά ο Νομάρχης για την ανάδειξη, τη διατήρηση και τη μετάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς με στόχους για την αξιοποίηση του Ολύμπου και της ευρύτερης περιοχής.
Στο πρόγραμμα των ομιλιών συμμετείχαν επίσης, ο σύλλογος «Ο ΘΕΤΤΑΛΟΣ» Δ.Λαρισαίων με την διευθύντρια κ. Μαρία Παπαδοπούλου και ο πρόεδρος του συλλόγου Απανταχού Ολυμπιαδιτών Δήμου Ολύμπου «ΤΟ ΜΑΤΖΙΚΕΡΤ» κ. Μιχάλης Χατζεϊπίδης, ο οποίος είχε και την επιμέλεια όλων των εκδηλώσεων.
Αναδημοσίευση από το E-PONTOS

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Να γεννηθεί προτού πεθάνει

του Γιώργου Πολυχρονίδη

Στόν Γιωρίκα απ τά Κοτύλια τής Γκιουμουζχανάς (14 Σεπτεμβρίου. Ημέρα μνήμης τής Γενοκτονίας τού Μικρασιατικού Ελληνισμού)

Βλέπω την πλάτη σου ασθμαίνουσα να τρέχει
στής ανηφόρας την απότομη ραχούλα

ήρθαν ζαπτιέδες στρατιώτη να σε πάρουν
στά μαύρα τάγματα
πού θάνατο μοιράζουν

Κρύβεσαι στό ταβάνι του σπιτιού σου,
χλιαρή αγκάλη φρούδας προστασίας

οσμίζεσαι την σκόνη των αλόγων
των αμαχων τά πλήθη πού
μαντρώνουν.

μαύροι αναβάτες σμπρώχνουν καί ουρλιάζουν
κόσμο μες το σχολειό καταχωνιάζουν

Κλάματα νήπιων, γυναικών βοή καί θρήνος,
και η απειλή στού δήμιου το στόμα:

“πές μου πού κρύβεται ειδάλλως σε ξεσχίζω”
λέει καί το ξίφος στήν κοιλια της ακουμπάει, μέσα ζωή οκτάμινη σκιρτάει,
καί πρίν την γέννα θάνατο μυρίζει.

Κραυγή απ τά στήθια σου
τον ουρανό τραντάζει:
“Άφσον ατς, έπαρ εμέ ντό θέλτς” καί κατεβαίνεις

τρέξε το μακελειό Γιωρίκα να προλάβεις, τρέξε σαν
άνεμος τον δήμιο να κρατήσεις,
τρέξε βλαστέ του Πόντου
να γλυτώσεις
τον νέο βλαστό, να γεννηθεί προτού πεθάνει.

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

2o Διεθνές Συνέδριο Ποντιακών Ερευνών




























"ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού"

H AEGEAN OIL, χορηγός της έκδοσης & οι Εκδόσεις "Αλήθεια" σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου "ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού" την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008 στις 20:00 στο Ξενοδοχείο King George (Πλατεία Συντάγματος).

Κεντρικός ομιλητής θα είναι ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Βουλευτής Κιλκίς κ. Κωνσταντίνος Κιλτίδης.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν επίσης:

Ο Δημοσιογράφος και Συντονιστής Εκδότης κ. Κώστας Τσαρούχας,
Ο Επίκουρος Καθηγητής του. Δ.Π.Θ. και Επιμελητής του τόμου κ. Μανόλης Σέργης,
Ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Δ.Π.Θ. και Διευθυντής της σειράς κ. Μανόλης Βαρβούνης,
Ο Πρόεδρος της AEGEAN OIL και Πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Αθηνών κ. Δημήτρης Μελισσανίδης.

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Μήνυμα της Γ.Γ. του ΣΑΕ, δρος κας Όλγας Σαραντοπούλου, με την ευκαιρία της ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

Η 14η Σεπτεμβρίου είναι ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής, ημέρα πένθους για τον Ελληνισμό. Σήμερα, μαζί με τους Έλληνες απανταχού της γης, αποτίνουμε φόρο τιμής στα χιλιάδες θύματα, αλλά και στους ανθρώπους εκείνους που άφησαν πίσω την πολυαγαπημένη πατρίδα, για να διασκορπιστούν στις πέντε ηπείρους, φέροντας μαζί τους μια κληρονομιά, την κληρονομιά της αρχέγονης κοιτίδας του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία.

Ο βίαιος ξεριζωμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τις πατρογονικές εστίες, χωρίς αμφιβολία αποτελεί μια από τις μελανότερες σελίδες της Ελληνικής ιστορίας. Ταυτόχρονα όμως, από τις στάχτες του παρελθόντος, ξεπήδησε η ελπίδα, μια νέα αρχή για τους πρόσφυγες στην μητέρα γή οδήγησε στην άνθιση της μικρασιατικής κοινότητας. Περίπου 1,5 εκατομμύριο Έλληνες μικρασιατικής καταγωγής ρίζωσαν στην ελληνική επικράτεια, δημιουργώντας νέα δυναμική στην οικονομία, τις επιστήμες, την πνευματική και κοινωνική ζωή του τόπου. Η Ελλάδα στην νεώτερη ιστορία της χρωστά πολλά στους απογόνους των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου που έφεραν μαζί τους τις γεύσεις, τις αναμνήσεις, την ιστορία δύο απο τις σημαντικότερες και πολύτιμες κοινότητες του Ελληνισμού.

Σήμερα, 86 χρόνια μετά, η Ελλάδα διεκδικεί ηγετικό ρόλο στην περιοχή της Μεσογείου και οι σκιές του παρελθόντος δεν αμβλύνουν τις αντιθέσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η Τουρκία επιδιώκει την ένταξή της στον ευρωπαϊκό ιστό και η χώρα μας στηρίζει αυτήν την προοπτική. Συνάμα όμως, η Ελληνική Πολιτεία και οι Έλληνες όπου γης, αντιλαμβανόμαστε την αξία της διαφύλαξης της ιστορικής μνήμης, αξιώνουμε τον σεβασμό στην ελληνική μειονότητα που έχει απομείνει στην Τουρκία, μερικές χιλιάδες συνανθρώπων μας που δεν απαρνούνται την πατρίδα των παππούδων και των πατεράδων τους, και που παλεύουν να διατηρήσουν τις περιουσίες τους, τα σχολεία και τις εκκλησίες τους. Οι λιγοστές ψυχές της Ίμβρου και της Τενέδου, άλλοτε θύματα της τουρκικής βαρβαρότητας, επιθυμούμε να αποκατασταθούν στην πατρίδα τους. Η Τουρκία ενόψει της ευρωπαϊκής της πορείας, οφείλει να αναγνωρίσει την Γενοκτονία του Μικρασιατικού, του Ποντιακού Ελληνισμού, όπως εχουν πράξει οι διεθνείς οργανισμοί.

Στις γενιές των Ελλήνων που θα φέρουν την ευθύνη της συνέχειας του Πολιτισμού μας, των αξιών και των αρχών του Ελληνισμού, εμείς, οφείλουμε να τους δώσουμε την αλήθεια, την ιστορική αλήθεια δίχως πάθος, αλλά με ηθος.

Βιέννη, 14 Σεπτεμβρίου 2008

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Αφιέρωμα στον Χαρρυ Κλυνν



"ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΓΡΑΠΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ.ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ . ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΝΑ ΣΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΩ.ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ Ο Κος ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΡΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ.

Γεννήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης στις 7 Μάη του 1940 από φτωχή οικογένεια Πόντιων, τον Νίκο και την Βασιλική Τρανταφυλίδη. Εξαιτίας δυσμενών οικονομικών συνθηκών ωθείται στην εργασία απο την ηλικία των 5 χρόνων... Παράλληλα φοιτεί στο Δημοτικό Σχολείο Kαλαμαριάς και αργότερα στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή του σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη αλλάζει την ζωή του, καθώς εκτός από το πρώτο βραβείο "κερδίζει" την πρόταση του Οικονομίδη να τον ακολουθήσει στην Αθήνα.
Για τρία χρόνια ο Οικονομίδης υπήρξε δάσκαλος και οδηγός του. Παράλληλα με τις δραματικές σπουδές στην σχολή του Π. Kατσέλη εμφανίζεται περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα όπως το «Kάστρο», ο «Bράχος», το «Tροκαντερό», το «Άλσος», και το «Γκρην Παρκ». Στην συνέχεια άρχισε να δουλεύει σε διάφορες ταβέρνες, αναψυκτήρια και σε καμπαρέ, που ανθούσαν εκείνη την εποχή, για μια τριετία ως πρώτος νουμερίστας και παρουσιαστής προγράμματος. Μετά τη συμμετοχή του σε δυο ταινίες («Γάμος αλά Ελληνικά» και «Τα 201 Καναρίνια») στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τις πρώτες του θεατρικές εμφανίσεις στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου άρχισε να γίνεται πιο γνωστός.
Το 1964 ταξιδεύει για μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ. Αυτή η περίοδος της ζωής του κράτησε 10 χρόνια όπου δούλεψε στις HΠA και στον Kαναδά, σε κέντρα τις Ελληνικής διασποράς, σε καφεθέατρα ως stand up comedian, ως ηθοποιός σε underground παραστάσεις και παράλληλα ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων. Συνεργάζεται επίσης για πολλά χρόνια με το περιοδικό «Playboy», την εφημερίδα «Daily Worker», το «Village» και το «On the duble». Στο Σικάγο παντρεύεται την γυναίκα του Χαρίκλεια και αποκτά τα 2 πρώτα από τα 3 του παιδιά. Την περίοδο αυτή του προτάθηκε να παίξει και στη γνωστή ταινία «Καμπαρέ», την οποία προσφορά τελικά δεν δέχτηκε.
Γυρίζει στην Eλλάδα το χειμώνα του 1974 και πρωτοεμφανίζεται στις μπουάτ της Πλάκας, στον «Aιγόκερω» και μετά στο «Zυγό» και τη «Διαγώνιο». Ύστερα δούλεψε στα νυχτερινά κέντρα «Διογένης», «Δειλινά» και «Στορκ». Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός με την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για Δέσιμο», που κυκλοφόρησε από την δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1976. Αυτός και οι υπόλοιποι δίσκοι του κρατάνε για χρόνια τις πρώτες θέσεις στα δισκογραφικά charts και οι ταινίες του σπάνε όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων.Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χαρίζουν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας σύμφωνα με την AGBκαι οι παραστάσεις του στα θέατρα Ορφέας, Άλσος, Δελφινάριο και Μινώα κ.α. καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ.Το 1998 παρουσιάζεται η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο».

Θέατρο (από το 1985 και μετά)
* «Βαζελληνίδες - Βαζέλληνες» Γ. Kαλαμίτσης, Γ. Mανιώτης, A. Aνδρικάκη, Δελφινάριο, 1985
* «Πράσινα δαμάσκηνα και ψιλές ελιές», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kαλαμίτσης, Ορφέας, 1986
* «Σ' όλο τον κόσμο είναι ίδια, μα στην Ελλάδα σπάει καρύδια», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Ορφέας, 1987
* «Eλλάς το καφενείο σου», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Άλσος, 1991
* «Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα αν αργήσω μάνα φάε», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Άλσος, 1992
* «Πίτσες μπλε», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Bαγγέλης Mπαλαφούτης, Άλσος, 1993
* «Μπρόκολα και λαχανίδες, κάποιο λάκκο έχει η φάβα», Xάρρυ Kλυνν, Bαγγέλης Mπαλαφούτης, Άλσος, 1994
* «Καυκαλήθρες και Τσιτσίραυλα», Άλσος, 1995
* «Εμπρός προς τα πίσω», Χάρρυ Κλυνν, Λάκης Mπέλλος, Θεόφιλος Bερύκιος, Γιώργος Γαλίτης, 1996
* «Στη Χάγη και στη φέξη, ο στόλος σας να φέξει!», Α. Πυριόχος, Χ. Ρώμας, Α. Χατζησοφιά, Π. Χατζηκουτσέλης, Άλσος, 1996
* «Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες», επιθεώρηση, Λάκης Mιχαηλίδης, Nτίνος Σπυρόπουλους, Mιχάλης Άνθης, Βέμπο, 1997
* «Έλληνες είστε και φαίνεστε», Λάκης Mιχαηλίδης, Kώστας Tσόκαλης, Θεόφιλος Bερύκιος, Ακροπόλ, 1998
* «Μίλα μου... και μανταρίνια», επιθεώρηση, Χάρρυ Κλυνν, Λάκης Μπέλλος, Γιάννης Μακρής, Γιώργος Γαλίτης, Άλσος, 1999. Η επιθεώρηση αυτή ήταν και η πρώτη interactive θεατρική παράσταση που διαμορφωνόταν διαφορετικά κάθε μέρα, ανάλογα με τις παρεμβάσεις - υποδείξεις των θεατών που επισκέπτονταν το site της παράστασης.
* «Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα... πάμε να φύγουμε», Λάκης Mιχαηλίδης, Bύρωνας Mακρίδης, Nτίνος Σπυρόπουλος, Δελφινάριο, 2000
* «Ρόμπες ξεκούμπωτες», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Μινώα, 2001
* «Πασόκεμον», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Αθήναιον, 2001
* «Retalia Live», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Μινώα, 2002
* «Γιάφκα πορτοκάλι» (κωμωδία), Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλους, Μινώα, 2003
* «Καλατράβα με και ας κλαίω...», Ντίνος Σπυρόπουλος, Γιώργος Γαλίτης, Δελφινάριο, 2004
* «Και φάγανε αυτοί καλά κι εμείς... χειρότερα», επιθεώρηση, Ντίνος Σπυρόπουλος, Γιώργος Γαλίτης, Περοκέ, 2005
* «Αγάντα, επιθεώρηση, 2007

Δισκογραφία
Το 1977 προτείνει στην EMI - Columbia να συνεργαστούν πειραματικά στην παραγωγή ενός σατιρικού δίσκου. Oι δίσκοι του Xάρρυ Kλυνν αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερο στοιχείο στο χώρο της Eλληνικής δισκογραφίας. Για πρώτη φορά σατιρικοί δίσκοι φιγουράρουν στην πρώτη θέση του Ελληνικού Top Ten. Όλοι, ανεξαιρέτως, οι δίσκοι του υπήρξαν πρώτοι σε κυκλοφορία και ακόμα τα νούμερα-ρεκόρ πωλήσεων των δίσκων του Xάρρυ Kλυνν παραμένουν ακατάρριπτα.Κυκλοφορεί ακόμα μεγάλος αριθμός από πειρατικές κασέτες με ηχογραφήματα από ζωντανές του παραστάσεις και οι ραδιοφωνικές εκπομπές «Aραμπάδες με καρούλια», «Βάσανα που 'χει η Αγάπη» που παρουσιάστηκαν από το Δεύτερο Πρόγραμμα της Eλληνικής Pαδιοφωνίας το 1981 μαζί με τον Aντώνη Aνδρικάκη."

Αναδημοσίευση από το citypress-gr.blogspot.com

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Πόντιοι και ...πόντιοι

του Σάββα Καλεντερίδη
Στις 15 Αυγούστου του 2008, 500-600 φλογεροί Πόντιοι βρέθηκαν στην Παναγία Σουμελά, στον ιστορικό Πόντο και προσκήνυσαν στην ιερή μονή, που τα τελευταία 85 χρόνια έχει στερηθεί τους πιστούς και τα πανηγύρια της, λόγω της αναγκαστικής ανταλλαγής των πληθυσμών.
Ανάμεσα στους Έλληνες που βρέθηκαν στο ιερό μοναστήρι την ημέρα της γιορτής του, ήταν εκείνοι που κινήθηκαν με πρωτοβουλία και έξοδα του Ιβάν Σαββίδη και εκείνοι που είχαν προγραμματίσει να επισκεφθούν τη Σουμελά, απλά για να γιορτάσουν το Δεκαπενταύγουστο σε εκείνο τον ιερό τόπο.
Τις ημέρες εκείνες ήταν στην Τραπεζούντα και μερικά άλλα λεωφορεία με επισκέπτες από την Ελλάδα. Μερικοί που τους καθοδηγούσαν, θεώρησαν φρόνιμο να μεταφέρουν τη διχόνοια των παραγόντων του οργανωμένου ποντιακού χώρου αλλά και τους "φόβους" των τουρκικών αρχών ασφαλείας στους επισκέπτες και αποφάσισαν να μην επισκεφθούν τη Σουμελά την ημέρα της γιορτής της, δηλαδή στις 15 Αυγούστου, αλλά μια μέρα πριν ή μια μέρα μετά.
Επειδή ο στόχος της αναφοράς μας στο θέμα δεν είναι να εκθέσουμε ανθρώπους, αλλά συμπεριφορές, απλά σημειώνουμε ότι ο ραγιαδισμός δεν ήταν ποτέ ίδιον των πραγματικών Ποντίων.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Αμερικανο-ποντιακό

Αναγνωρίζεται επιτέλους στις ΗΠΑ η γενοκτονία των Ποντίων. Η αναγνώριση μπορεί να μην έρχεται από την επίσημη πολιτεία, αλλά από τη μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία της χώρας. Πρόκειται για τη New York Life Insurance Co, η οποία ανακοίνωσε ότι θα αποζημιώσει Ελληνες δικαιούχους που έζησαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν από το 1915. Το συνολικό ποσό της αποζημίωσης εκτιμάται από την ίδια εταιρεία ότι ανέρχεται στα 15 εκατ. δολάρια και αφορούν περίπου 1.000 ασφαλιστήρια συμβόλαια, τα οποία είχαν κάνει Ελληνες πριν από το 1915. Τα συμβόλαια αυτά ανακάλυψε στα αρχεία της η ασφαλιστική εταιρεία έπειτα από σχετική έρευνα σε αρχεία που αφορούσαν Αρμένιους που χάθηκαν μετά το 1914. Υπενθυμίζεται ότι περίπου 1,5 εκατομμύρια Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους στη γενοκτονία που διέπραξαν οι Νεότουρκοι. Την ίδια εποχή, στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου έχασαν τη ζωή τους περίπου 750.000 Ελληνες. Νόμιμος κληρονόμος κάποιων τέτοιων συμβολαίων είναι σήμερα η Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής, η οποία θα αποζημιωθεί με περίπου 1 εκατ. δολάρια.
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου: Αξίζει να μάθουμε γι' αυτόν και να τον θυμόμαστε


του Σάββα Καλεντερίδη
Ο Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου (Recep Yazıcıoğlu, 1948 - 2003) ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα στην τουρκική γραφειοκρατία και ίσως αυτό το "ξεχωριστό" να πλήρωσε με τη ζωή του.
Γεννήθηκε στα Σούρμενα Τραπεζούντας και είχε ως μητρική του γλώσσα τα ελληνικά (ποντιακό ιδίωμα). Με την τουρκική γλώσσα ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή στο δημοτικό σχολείο, όπως ο συμπατριώτης του Αντνάν Καχβετζή, υπουργός του Τουργκούτ Οζάλ και υθίνων νους του μεταρρυθμιστικού του έργου.
Ο Γιαζιτζίογλου σπούδασε νομικά στην Άγκυρα και αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο σώμα των επάρχων-νομαρχών. Από το 1971 υπηρέτησε ως έπαρχος στις κωμοπόλεις Kalkandere, Bahçe, Hamur, Ayvacık, Kırıkhan, Alaca, Akçakoca, για να αναλάβει το 1984 νομάρχης Ευδοκιάδος (Τοκάτης), σε νεαρότατη ηλικία για τα δεδομένα της Τουρκίας.
Το 1989 τοποθετήθηκε νομάρχης Αϊδινίου και το 1991 νομάρχης Ερζιντζάν. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως νομάρχης του Ερζιντζάν έγινε γνωστός σε ολόκληρη την Τουρκία, αφού, αν και ο ίδιος θρησκευόμενος σουνίτης μουσουλμάνος, αγκάλιασε τους αλεβί του νομού και εφάρμοσε μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που έφερε το Ερζιντζάν ανάμεσα στους πρώτους νομούς της Τουρκίας. Τότε έγινε γνωστός με τις ρηξικέλευθες προτάσεις του και τη σκληρή κριτική που ασκούσε στο τουρκικό κράτος, σε θέματα διοικητικής φύσεως και εξυπηρέτησης του πολίτη.
Το 1999 το κράτος τον "απέσυρε" στα κεντρικά του υπουργείου εσωτερικών για να τον τοποθετήσει και πάλι νομάρχη Ντενιζλί, το 2003. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 2003 ο Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου τραυματίστηκε βαρειά σε τροχαίο "ατύχημα", στην εθνική οδό Εσκίσεχιρ-Άγκυρας, για να αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο της Άγκυρας, στις 8 Οκτωβρίου 2003. Να σημειωθεί ότι με τον ίδιο τρόπο πέθαινε πριν λίγα χρόνια και ο συμπατριώτης και συμμαθητής του, Αντνάν Καχβετζή, στις 5 Φεβορυαρίου 1993, στην εθνική οδό Μπόλου-Γκέρεντε.

Ο αντικονφορμιστής Ρετζέπ
Ο Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου ήταν γνωστός ως ο σούπερ νομάρχης, ο νομάρχης-θαύμα, ο τρελλός νομάρχης, η διαφορετικός νομάρχης και μια σειρά από χαρακτηρισμούς που του έδωσε ο τουρκικός τύπος αλλά και η τοπική κοινωνία, όπου υπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τον τραγικό θάνατό του.
Γελούσε, έλεγε αστεία και ανέκδοτα, αγκάλιαζε και συνομιλούσε χωρίς διάκριση με τον απλό λαό, δεν φορούσε την κλασική γραβάτα του Τούρκου γραφειοκράτη και, το "χειρότερο", ασκούσε κριτική στο τουρκικό κράτος.
Μέσα στη διαφορετικότητά του, ήταν αυτός που έβαλε την υπογραφή του στα πιο ρηξικέλευθα σχέδια, στους νομούς που υπηρέτησε.
Πέντε χρόνια μετά το θάνατό του μίλησαν στο περιοδικό AKSIYON η γυναίκα του Μαρία (Meryem) και η κόρη του Ρουβεϊντά (Rüveyda).
Η Μαρία εξιστορεί ότι αυτή και ο Ρετζέπ ήταν αδελφών παιδιά, γεννήθηκαν την ίδια χρονιά και ήταν για πάντα μαζί, στη γειτονιά, στο σχολείο και τη ζωή. Στα μαθητικά τους χρόνια είχαν συμμαθητή και φίλο τον Αντνάν Καχβετζή, ο οποίος είχε δυστυχώς την ίδια μοίρα με τον Ρετζέπ.
Ο Ρετζέπ ήταν αυτός που από μικρό παιδί πήρε στην πλάτη του την τύχη της οικογένειας, όταν ο πατέρας του, που ήταν μουφτής, μετατέθηκε στην πόλη Μύλασσα, του νομού Μουγλών. Τότε ο Ρετζέπ έγινε στην ουσία ο επικεφαλής της οικογένειας, που απαρτιζόταν από τη μητέρα του, και τα αδέλφια του Μουσταφά Σαίτ, Λεϊλά και Σελμά. Αυτός έκοβε ξύλα στο δάσος, θέριζε με το δρεπάνι τα λιβάδια, μετέφερε το καλαμπόκι σην χαμαιλέτε (υδρόμυλο), που βρισκόταν 10 χλμ μακριά από το σπίτι του.
Ως έπαρχος δεν συμβιβάστηκε ποτέ, ήταν μαχητής, πάλαιψε και πολέμησε την παρανομία, την αδικία. Δεν λογάριαζε τα γραφειοκρατικά εμπόδια και πάντα πήγαινε μπροστά. Ποτέ του δεν προσκήνυσε κανέναν, ως κλασικός Πόντιος.
Σε ηλικία 30 χρονών και ενώ έρχεται αντιμέτωπος με τις συμμορίες που κάνουν λαθρεμπόριο στην πόλη Ακτσάκοτζα, την αρχαιοελληνική Δία, προκαλεί το ενδιαφέρον του τότε πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ και προάγεται σε νομάρχη. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας, Κενάν Εβρέν, αναπέμπει την απόφαση του Οζάλ, επειδή ο Ρετζέπ ήταν πολύ μικρός στην ηλικία. Τελικά γίνεται νομάρχης Ευδοκιάδος (Τοκάτης) σε ηλικία 36 ετών, κερδίζοντας τον τίτλο του νεώτερου νομάρχη της τουρκικής δημοκρατίας.
Λέει η Μαρία:
"Όταν πήγαμε στην Τοκάτη, τα παιδιά πήγαιναν σε σχολεία που ήταν χειρότερα από σταύλους. Αμέσως άρχισε μια καμπάνια για το χτίσιμο καινούργιων σχολείων. Δεν περίμενε λεφτά από το κράτος. Άρχισε να χτίζει τα σχολεία με το λαό και σε λίγο διάστημα έχτισε καινούργια σχολεία 3-4 χιλιάδων θέσεων. Στα περισσότερα έργα ήταν ο ίδιος σαν εργολάβος, πάνω από τους εργαζόμενους. Σε λίγα χρόνια δεν υπήρχε χωριό χωρίς καινούργιο σχολείο στην Τοκάτη. Ο Ρετζέπ έκανε πράξη το σύνθημα: "Κράτος και λαός μαζί".
Η κόρη του Ρουβεϊντά λέει:
"Ο πατέρας μου άνοιξε το γραφείο του στο λαό. Τότε άρχισαν να τον επισκέπτονται οι γυναίκες που κακοποιούνταν από τους άντρες τους. Πήρε μέτρα, απαγόρεψε τα οινοπνευματώδη ποτά, γιατί συνήθως οι μέθυσοι ήταν αυτοί που κακοποιούσαν τις γυναίκες τους, και προκάλεσε την αντίδραση της Άγκυρας. Όμως δεν το έβαλε κάτω, αντιμετώπισε το πρόβλημα. Στη διάρκεια της θητείας του στην Τοκάτη έχτισε περισσότερα σχολεία και κέντρα υγείας από όσα είχαν χτιστεί από το 1923. Στο τέλος του έτους πήρε τον τίτλο του γραφειοκράτη της χρονιάς".
Στη συνέχεια η γυναίκα και η κόρη του Ρετζέπ αναφέρονται στη θητεία του στο Αϊδίνι και στο Ερζιντζάν, όπου πήρε τον τίτλο "ο νομάρχης-θαύμα". Ήταν ο άνθρωπος που ανόρθωσε την πόλη και το νομό, μετά τον καταστροφικό σεισμό μεγέθους 6,8 βαθμών της κρίμακας Ρίχτερ. Τα έργα, όμως, που τον έγραψαν με χρυσά γράμματα στην ιστορία του τόπου, ήταν η γέφυρα του Ευφράτη, στο Κεμάλιγιε, που επί τριάντα χρόνια υπόσχονταν να χτίσουν οι πολιτικοί που πέρασαν από το Ερζιντζάν και το δεύτερο ο δρόμος του Τάσγιολ, που συντόμευε τη διαδρομή προς Άγκυρα κατά 220 χλμ. Και τα δυο έργα τα αποπεράτωσε σε χρόνο ρεκόρ, ξοδεύοντας μόνο το ένα τρίο του προϋπολογισμού του κάθε έργου.
Είναι μνημειώδης η πρόσκληση που είχε κάνει στον Αμπντουλλάχ Οτζαλάν: 'Άσε τα όπλα και έλα να κάνουμε μαζί ράφτιγκ στον Ευφράτη".
Η γυναίκα του λέει:
Του είχαν γίνει πολλές προτάσεις για να ασχοληθεί με την πολιτική και να εκλεγεί βουλευτής. Ο Ρετζέπ είχε πει ότι η μόνη περίπτωση να ασχοληθεί με την πολιτική ήταν να είναι αρχηγός κόμματος ο Αντνάν Καχβετζή. Μόνον εκείνον εμπιστευόταν.
Τέλος, μετά από τριετή υπηρεσία στο υπυοργείο εσωτερικών, στην Άγκυρα, τοποθετείται νομάρχης Ντενιζλί.
Ήταν 2 Σεπτεμβρίου 2003. Είπε ότι θα πήγαινε στην Άγκυρα, για να κάνει εξετάσεις στα μάτια του. Πάντα έλεγε:
"Τον Αντνάν Καχβετζή τον χάσαμε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Και γω στους δρόμους θα χαθώ."
Το αυτοκίνητο που τον πήγαινε στην Άγκυρα, 36 χλμ πριν να φθάσει στον προορισμό του, στο Τεμελλί, φεύγει από το δρόμο και ανατρέπεται. Ο οδηγός δεν παθαίνει τίποτα, ο συνεπιβάτης του Ρετζέπ, πρόεδρος του Γεωργικού Επιμελητηρίου Ντενιζλί, σκοτώνεται επί τόπου και ο Ρετζέπ τραυματίζεται βαρειά. Στις 8 Οκτωβρίου αφήνει την τελευταία του πνοή.
Η οικογένεια του Ρετζέπ Γιαζιτζίογλου θέτει σήμερα τα εξής ερωτήματα:
"Γιατί ο Ρετζέπ δεν πήγε με το δικό του αυτοκίνητο και πήγε με ένα ξένο; Γιατί η Mercedes που μετέφερε τον Ρετζέπ δόθηκε να την οδηγήσει ένας τσαϊτζής (υπάλληλος καφενείου που κανει τσάγια); Γιατί ενώ σκοτώθηκαν οι δυο επιβάτες, ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν έπαθε τίποτα; Όμως όπως και να το κάνεις, τι σημασία έχει κι αν ο Ρετζέπ σκοτώθηκε ή τον δολοφόνησαν. Εμείς χάσαμε τον άνθρωπό μας."
Θα επανέλθουμε με τη βιογραφία του άλλου μεγάλου των ελληνόφωνων του Πόντου, του Αντνάν Καχβετζή. Εμείς ας ευχηθούμε να είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει και τους δυό.

Διεθνές Συνέδριο «ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ 6-7/9/1955 ΠΡΑΞΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ»

Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Διεθνές Συνέδριο
«ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ 6-7/9/1955: ΠΡΑΞΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ»
Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008
Ώρες: 9.00-14.30
Ξενοδοχείο Classical Acropol
Πειραιώς 1, Πλατεία Ομόνοιας - Αθήνα
Ο σκοπός του Συνεδρίου είναι η ανάδειξη των Μηχανισμών κατάστρωσης και εκτέλεσης πράξεων όπως των Σεπτεμβριανών, της διατήρησης των Μηχανισμών αυτών σε συνθήκες έλλειψης δημοκρατίας και η ανάγκη επούλωσης του τραύματος στα θύματα με βάση το Διεθνές Δίκαιο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Πρόγραμμα:
Συνεδρία Α:Τα Σεπτεμβριανά και η απομάκρυνση της Τουρκίας από την Δημοκρατία. (9.00-10.15)
Dr. Dilek Güven:
Το «Βαθύ» Κράτος, Τα Γεγονότα των Σεπτεμβριανών και Δημοκρατία στη Σημερινή Τουρκία ("Derin" Devlet, Eylül Olaylari ve Günümüz Türkiyesin'de Demokrasi)
Dr. Hamit Bozarslan:
Προσέγγιση στα Σεπτεμβριανά από την άποψη της Κοινωνιολογίας της Βίας
(6-7 Eylül:Siddet sosyolojisi açisindan bir yaklasim).

Συνεδρία Β: Το Διεθνές Δίκαιο και τα Σεπτεμβριανά (10.30-11.30)
Καθ. Ιωάννης Μάζης:
Τα Προβλήματα της προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τις παρά-Κρατικές ενέργειες.
Αν. Καθ. Φωτεινή Φλογαϊτη Παζαρτζή:
Οι Παραβιάσεις των Διεθνών Συμβάσεων Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.
Συνεδρία Γ: Η Συλλογική Μνήμη (12.00-13.15)
κ. Σάββας Μιχαήλ:
Η Νύκτα Κρυστάλλων κατά των Εβραίων στη Γερμανία τον Νοέμβριο του 1938.
κ. Γεώργιος Κατσάνος:
Τα Σεπτεμβριανά: Οι άμεσες και οι σημερινές αντιλήψεις στην Τουρκική Κοινωνία.
(6-7 September 1955: Immediate and contemporary perceptions of the pogrom in Turkish society.

κ. Αννα Θεοδωρίδου:
Η πρόσληψη των Σεπτεμβριανών από τους Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης και η
δόμηση της μνήμης τους (Η νύχτα της 6ης 7ης Σεπτεμβρίου του 1955).

Συνεδρία Δ: Η επούλωση του Τραύματος (13.15-14.15)
Δρ. Ψυχίατρος, Παντ. Παπαδόπουλος
Αν. Καθ. Ψυχίατρος, Χαράλαμπος Παπαγεωργίου

Στο τέλος κάθε Συνεδρίας θα αφιερωθεί χρόνος 10 λεπτών για ερωτήσεις και συζήτηση.
Στους συμμετέχοντες θα χορηγηθεί Βεβαίωση Παρακολούθησης.
Το Συνέδριο είναι ανοικτό σε όλους τους ενδιαφερόμενους.
Τηλέφωνα επικοινωνίας : 6977008922,2109517072, 2106464270,

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Ένας νεκρός στρατιώτης στην Κερασούντα, σε συμπλοκές με αντάρτες του ΡΚΚ


Χάρτης του νομού Κερασούντας (πάνω) και των νομών της περιοχής του Ευξείνου Πόντου

Ένας μόνιμος λοχίας έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια συμπλοκής μονάδας του τουρκικού στρατού με ομάδα ανταρτών του ΡΚΚ, στο οροπέδιο (παρχάρι) Κιουμπέτ της Κερασούντας, που βρίσκεται στο μέσον περίπου της απόστασης του δρόμου Κερασούντας-Νικόπολης (Giresun-Sebinkarahisar).
Από την περίοδο της άνοιξης του 2008 ομάδες Κούρδων ανταρτών προσπάθησαν να δραστηριοποιηθούν στον Εύξεινο Πόντο, στους νομούς Κοτυώρων (Ordu), Κερασούντας (Giresun) και Αργυρούπολης (Gunushane), δημιουργώντας μάλιστα, σύμφωνα με κουρδικές πηγές, και τη Στρατιωτική Διοίκηση Ανταρτών Ευξείνου Πόντου.
Τους προηγούμενους μήνες μάλιστα έγιναν ορισμένες συμπλοκές, με νεκρό και αρκετούς τραυματίες από πλευράς του τουρκικού στρατού, τις οποίες αποφύγαμε ως ιστολόγιο να δημοσιεύσουμε, για να μην δημιουργηθεί κλίμα φόβου στους Έλληνες που ήθελαν να επισκεφθούν την περιοχή του Ευξείνου Πόντου.
Στη σημερινή συμπλοκή έχασε τη ζωή του ο μόνιμος λοχίας Μουράτ Γκιουρέλ (Murat Gürel), που καταγόταν από την Σαμσούντα.
Μετά τη συμπλοκή έκλεισε ο δρόμος Κερασούντας-Νικόπολης, ενώ στην περιοχή μεταφέρθηκαν δυνάμεις του στρατού, για να εξουδετερώσουν την ομάδα των ανταρτών, που υπολογίζεται ότι αποτελείται από 5-6 άτομα. Η επιχείρηση των μονάδων του τουρκικού στρατού δυσχεραίνεται από την πυκνή ομίχλη που επικρατεί στην περιοχή.
Το ΡΚΚ έχει επιχειρήσει και στο παρελθόν να ανοίξει το μέτωπο του Ευξείνου Πόντου, συνεργαζόμενο με ένοπλες αριστερές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και αναζητώντας λαϊκή στήριξη κυρίως ανάμεσα στους αλεβιτικούς πληθυσμούς που κατοικούν στους νομούς Ευδοκιάδος (Tokat), Αμάσειας (Amasya), Σεβάστειας (Sivas), Κοτυώρων (Ordu) και Αργυρούπολης (Gumushane).