Σφαγές Αρμενίων στην Τραπεζούντα
Le Monde 29.12.10
Μια κυνική διπλωματία
Η τελευταία παράδοση των διπλωματικών τηλεγραφημάτων από το WikiLeaks μας αποκαλύπτει ότι δεν χρειάστηκαν ούτε δύο μήνες στον Nicolas Sarkozy για να προδώσει τις δεσμεύσεις του προς την αρμενική κοινότητα της Γαλλίας σχετικά με τον νόμο της ποινικοποίησης της άρνησης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Την 24η Απριλίου 2007 ο υποψήφιος του UMP (Γκωλικό κόμμα) είχε υποσχεθεί ότι θα υποστηρίξει την κύρωση από τη Γερουσία του κείμενου που έχει ήδη επικυρώσει η γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Σύμφωνα με τηλεγράφημα που δημοσιοποιήθηκε μέσω του WikiLeaks, ο Jean - David Levitte (διπλωματικός σύμβουλος των Ηλυσίων), σε μια επίσκεψη στην Άγκυρα στις 29 Μαΐου 2007, εμπιστεύτηκε στους συνομιλητές του ότι " ο Sarkozy θα εξασφαλίσει ότι το νομοσχέδιο για την γενοκτονία των Αρμενίων, (η άρνηση της οποίας στοιχειοθετεί αδίκημα) θα πεθάνει στη γαλλική Γερουσία." Καταλαβαίνει κανείς καλύτερα την αλαζονεία του παρόντος αρνητισμού που αναπτύσσεται μεταξύ άλλων στο γαλλικό διαδίκτυο μέσω ιστοτόπων που χρηματοδοτούνται από τη κυβέρνηση της Άγκυρας. Ως εκ τούτου αυτή η μάστιγα, που υπηρετεί το πολιτικό σκέλος της γενοκτονίας και που ουσιαστικά συνιστά τη συνέχιση της με άλλα μέσα, όχι μόνο δεν θα διωχθεί από τους υπεύθυνους της δημόσιας τάξης, αλλά θα τυχαίνει και της καλοκάγαθης ουδετερότητας του αρχηγού του κράτους.
Τα συμφέροντα του παντουρκισμού
Τι αξίζουν τα καλά λόγια προς την Αρμενική κοινοτική της Γαλλίας, αλλά και όλη η ρητορική του Nicolas Sarkozy για την Ιστορία και τα διδάγματα της; Ήταν απαραίτητο να δωρίσει στην Άγκυρα αυτό το είδος σήματος; την ίδια στιγμή που στο εσωτερικό της χώρας, επιτέλους! εμφανίζεται ένα κίνημα Τούρκων διανοούμενων με την πρόθεση να ζητήσουν την συγχώρεση των Αρμενίων; Δεν Θα πρέπει λοιπόν να εκπλαγούμε αν στη συνέχεια οι τουρκικές αρχές, φωτισμένες με τέτοια παραδείγματα, χαμογελούν προς την Δύση, ενώ ταυτόχρονα υπέγραφαν συμφωνίες με το Ιράν για την προμήθεια ουρανίου. Πολεμούν κατά του αποκλεισμού της Γάζας ενώ συνεχίζουν, επί δεκαέξι χρόνια, αυτού της Αρμενίας. Απαιτούν από το Ισραήλ μια συγγνώμη για τους εννέα Τούρκους νεκρούς του στολίσκου, τον Ιούνιο, χωρίς ποτέ να έχουν προφέρει μια λέξη λύπης για τα ενάμισι εκατομμύριο σφαγιασμένων Αρμενίων το 1915 και εξυβρίζουν καθημερινά την μνήμη τους.
Καθώς μια ατυχία δεν έρχεται ποτέ μόνη της, αυτή η πληροφορία του WikiLeaks φτάνει μια εβδομάδα μετά ενός άλλου διπλωματικού τηλεγραφήματος, που δημοσιοποιήθηκε από τον ίδιο ιστότοπο, σύμφωνα με το οποίο ο κ. Roland Galharague, ανώτερος αξιωματούχος του Quai d'Orsay (γαλλικό ΥΠΕΞ), εξηγεί στον William Burns, Αμερικανός Υπουργός άμυνας, ότι η ύπαρξη μιας ισχυρής Αρμενικής Κοινότητας στη Γαλλία θα εμπόδιζε τις προτάσεις για την ειρήνη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, ένα ανεξάρτητο Αρμενικό θύλακα που αντιμετωπίζει την εχθρότητα και απειλές πολέμου από τον ζεύγος Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, ποιες είναι αυτές οι ωραίες ειρηνευτικές προτάσεις του Quai d'Orsay (γαλλικό ΥΠΕΞ) που ενδέχεται να διαταράξουν τόσο πολύ τους Γάλλους αρμενικής καταγωγής; Δυστυχώς, τα πάντα δείχνουν ότι η παράδοση, που νομίζαμε ότι είχε εκλείψει, της εγκατάλειψης των Αρμενίων υπέρ των συμφερόντων του παντουρκισμού επανέρχεται ως πολιτική της γαλλικής Δημοκρατίας. Δεν θα κάνουμε εδώ τον απολογισμό των θυμάτων που η θέση αυτή έχει ήδη προκαλέσει. Αλλά πώς να μη αγανακτούμε όταν αυτός ο τύπος πρακτικής παραμένει σε ισχύ μετά από τόσες πολλές συσσωρευμένες δυστυχίες;
Ara Toranian, co-chairman of the Coordinating Council of Armenian Organizations of France (CCAF),
Μετάφραση από τα γαλλικά από τον Christian. για το «Ινφογνώμων Πολιτικά».
Paris lâche les Arméniens
Article paru dans l'édition du 29.12.10
Une diplomatie cynique
a dernière livraison des câbles diplomatiques révélés par WikiLeaks nous apprend qu'il n'aura même pas fallu deux mois à Nicolas Sarkozy pour trahir ses engagements envers la communauté arménienne de France à propos de la loi incriminant le négationnisme du génocide arménien. Le 24 avril 2007, le candidat de l'UMP promettait d'appuyer la ratification par le Sénat de ce texte déjà voté par l'Assemblée nationale.
Or selon un télégramme rendu public par WikiLeaks, Jean-David Levitte (conseiller diplomatique de l'Elysée), en visite à Ankara le 29 mai 2007, a confié à ses interlocuteurs que « Sarkozy s'assurera que le projet de loi du génocide arménien [pénalisant le négationnisme] meure au Sénat français. » On comprend mieux l'arrogance de ce négationnisme, qui se développe notamment sur la Toile française à travers des sites sponsorisés par le gouvernement d'Ankara. Ainsi ce fléau, qui fait office de volet politique du génocide, qui constitue sa continuation par d'autres moyens, ne sera non seulement pas combattu par les responsables de l'ordre public, mais il bénéficiera de la neutralité bienveillante du chef de l'Etat.
Intérêts du panturquisme
Que peuvent bien valoir les belles paroles prononcées à l'endroit de la communauté arménienne de France, mais également toute la rhétorique de Nicolas Sarkozy sur l'histoire, et les leçons qu'il convient d'en tirer ? Etait-il nécessaire de gratifier Ankara de ce type de signal, au moment même où à l'intérieur du pays, enfin, un mouvement d'intellectuels turcs se dessine pour demander pardon aux Arméniens ? Il ne faudra pas s'étonner ensuite qu'éclairées par de tels exemples les autorités turques fassent des sourires à l'Occident tout en signant, comme elles l'ont fait, en mai, des accords pour la livraison d'uranium à l'Iran. Qu'elles combattent le blocus de Gaza tout en pérennisant, depuis seize ans, celui sur l'Arménie. Qu'elles exigent des excuses d'Israël pour les neuf morts turcs de la flottille, en juin, sans jamais avoir prononcé un mot de regret pour le million et demi d'Arméniens exterminés, en 1915, et en outrageant tous les jours leur mémoire.
Un malheur n'arrivant jamais seul, cette information de WikiLeaks vient une semaine après une autre dépêche diplomatique rendue publique par le même site, selon laquelle M. Roland Galharague, haut fonctionnaire au Quai d'Orsay, explique à William Burns, secrétaire américain à la défense, que l'existence d'une forte communauté arménienne, en France, entraverait les propositions susceptibles d'apporter la paix au Haut-Karabakh, une enclave arménienne indépendantiste en butte à l'hostilité et aux menaces de guerre du couple turco-azerbaïdjanais.
La question se pose donc de savoir quelles sont ces belles propositions de paix du Quai d'Orsay qui pourraient bien contrarier à ce point les Français d'origine arménienne. Tout semble hélas indiquer que la tradition qu'on croyait révolue du lâchage des Arméniens au profit des intérêts du panturquisme est en train de reprendre ses droits dans la République. Nous ne ferons pas ici le compte de victimes qu'une telle attitude a déjà provoquées. Mais comment ne pas s'indigner que ce type de pratique soit toujours en vigueur après tant de malheurs accumulés ?
Ara Toranian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου