Ο Αντέμ Εκίζ μιλάει για τον θείο του τον Αλί που του έμαθε λύρα και δηλώνει ότι «η μουσική ενώνει»
ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ
«Την πατρίδα μ΄ έχασα. Εκλαψα και πόνεσα» τραγουδάει ο Αντέμ Εκίζ. Η φωνή του προκαλεί συγκίνηση και ξεσηκώνει χιλιάδες θεατές. Περισσότεροι από 4.000 ποντιακής καταγωγής Ελληνες τον αποθεώνουν. Ο ίδιος δείχνει να καταλαβαίνει τον πόνο που βγάζει το τραγούδι του.
Μπορεί να είναι Τούρκος αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα μικρό χωριό στα Σούρμενα, κοντά στην Τραπεζούντα. Οι 1.700 χορευτές που ακολουθούν το τραγούδι του, δείχνουν απόλυτα εναρμονισμένοι μαζί του. Ακολουθούν με τα βήματά τους το μήνυμα που εκπέμπει και όταν αργότερα πιάνει την «κεμεντζέ» (η ποντιακή λύρα) δείχνει ότι μπορεί να ανταγωνιστεί επάξια τους Ελληνες, ποντιακής καταγωγής, βιρτουόζους του είδους...
«Η μουσική ενώνει. Μπορεί να ενώσει ολόκληρο τον κόσμο και μαζί μ΄ αυτόν και τις δύο πλευρές του Αιγαίου αλλά και όλους τους λαούς της Μαύρης Θάλασσας» δηλώνει στο «Βήμα» ο 29χρονος Αντέμ Εκίζ- ο Πενταχωρίτης, όπως είναι το καλλιτεχνικό του όνομα. Προσθέτει, μάλιστα, «λυράρηδες μπορεί κανείς να δει και να ακούσει ακόμη και στην πλατεία Ταξίμ της Πόλης όπου ζουν πολλοί Μαυροθαλασσίτες. Ακόμη μπορείτε να ακούσετε και ανέκδοτα. Εσείς έχετε τον Γιωρίκα και τον Κωστίκα, και εμείς τον Τουρσούν και τον Τεμέλ. Και οι τέσσερις προέρχονται από τη Μαύρη Θάλασσα».
Το 6ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ποντιακού χορού στη Λυκόβρυση Κοζάνης, που ολοκληρώθηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, αποτέλεσε για αυτόν, όπως λέει, μια πρόκληση. «Συμμετείχα για πρώτη φορά. Ηθελα να το ζήσω και τελικά ήταν ένα εντυπωσιακό γεγονός. Δεν θα ξεχάσω αυτούς τους 1.700 χορευτές που συντονίστηκαν μαζί μου. Δεν είναι εύκολο να συντονιστείς και να χορέψεις με τη φωνή και τη λύρα ενός ανθρώπου που ακούς για πρώτη φορά. Πήγα κατόπιν προσκλήσεως του φίλου μου Φίλιππου Κεσαπίδη, καθώς αυτή την εποχή παίζω και τραγουδάω σε ένα κέντρο στη Θεσσαλονίκη. Ακουσα τον πρόεδρο τον κ. Γ. Παρχαρίδη να λέει “αδέλφια μου δεν μας χωράνε τα στάδια” και συγκινήθηκα, ανατρίχιασα» τονίζει. Ε πάνω στη σκηνή δείχνει απόλυτα σίγουρος με τον εαυτό του. Από κοντά όμως φαίνεται συνεσταλμένος. Βρίσκεται μακριά από την πατρίδα του, τα αδέλφια του. «Δεν περίμενα να με αγκαλιάσει τόσο πολύ ο κόσμος» λέει. Η λύρα και το τραγούδι αποτελούν, όπως σημειώνει, τους δικούς του τρόπους επικοινωνίας με τους Ελληνες, και αφηγείται ότι άρχισε να μαθαίνει σε ηλικία 10 ετών. «Μου έμαθε να παίζω ο θείος μου ο Αλί. Στην οικογένειά μου είμαστε πέντε αδέλφια και ο θείος μου ήταν ο δάσκαλός μας, καθώς έμαθε λύρα σε τρία από τα αδέλφια». Γεννήθηκε στην Καλλίστη, ένα από τα πέντε χωριά του συμπλέγματος Μπέσκιοϊ στα Σούρμενα. «Στο χωριό μου υπάρχουν 2.000 κάτοικοι και αρκετοί παίζουν λύρα.Χορεύουμε και τραγουδάμε στα καφενεία και στα σπίτια μας» λέει χαρακτηριστικά. Επί 19 χρόνια παίζει και τραγουδάει. Ετσι γνώρισε τους έλληνες λυράρηδες που επισκέπτονται την Τραπεζούντα, τα Σούρμενα, τη Σαμψούντα, και πριν από πέντε χρόνια κυκλοφόρησε μαζί με τον γνωστό πόντιο λυράρη Φίλιππο Κεσαπίδη ένα CD με τίτλο «Ας σην Τραπεζούνταν σην Θεσσαλονίκην» («από την Τραπεζούντα στη Θεσσαλονίκη»).
www.tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου