Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

Επαγγελματίες Πόντιοι

του Σάββα Καρακασίδη

Τα τελευταία χρόνια στον χώρο μας άρχισε να δημιουργείται μια διαφορετική γενιά Ποντίων. Το φαινόμενο του επαγγελματία Πόντιου όσο πάει και παίρνει διαστάσεις. Ορισμένοι από την γενιά που μεγαλώνει είναι «προγραμματισμένοι» να ζήσουν από τον Ποντιακό χώρο. Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι το αντίτιμο των οποιονδήποτε υπηρεσιών προσφέρει ο καθένας, το προσδιορίζει ο ίδιος, χωρίς να μπορεί να επέμβει κάποιος άλλος. Από τη διαδρομή του σημερινού Ποντιακού βίου μπορούν να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα και να ασκηθεί κριτική σε κάποιους, χωρίς την επιβολή των απόψεών μας επάνω τους. Εν αρχή είναι ορισμένοι – λίγοι - από τους καλλιτέχνες οι οποίοι τα ποσά που ζητούν από ορισμένους Συλλόγους είναι απαγορευτικά για αυτούς. Παραδείγματα εκμετάλλευσης και δη φοιτητικών Συλλόγων είναι πολλά, όπως και για να μην αδικήσουμε την άλλη μεριά και κακομεταχείρισης από τους Συλλόγους σε καλλιτέχνες. Έχει ακουστεί μάλιστα ότι ορισμένοι ζητούν γεμάτο μεροκάματο σε καταστάσεις βροχής και ματαίωσης χορών πριν καν γίνει κατανάλωση και υπάρξουν εισπράξεις. Η εντύπωση μου είναι ότι οι περισσότεροι που τα κάνουν αυτά, δεν έχουν δει πως είναι να τρέξεις για έναν χορό, να καλέσεις κόσμο, να κάνεις διαφήμιση, να ενδιαφερθείς για τα πάντα, να μην πάει καλά ο χορός και να καταλάβεις ότι έτρεχες στην ουσία μόνο και μόνο για να πληρώσεις μια ορχήστρα. Ορισμένοι μάλιστα λένε πως πρέπει να τους δώσεις όλο το ποσό –αν κάτι πήγε στραβά- γιατί από αυτό ζούνε...
Ερώτηση: είναι βιοποριστικό επάγγελμα τελικά το να είσαι Πόντιος; Αξίζει να μεγαλώνει κανείς με το όραμα να τραγουδάει καλά, ή να παίζει λύρα και να παίρνει 400-1000 ευρώ; Υπάρχουν παραδείγματα ηλικιών κάτω από 16 ετών που δεν πηγαίνουν να παίξουν αν δεν πάρουν ικανοποιητικότατο μεροκάματο για την ηλικία τους, πριν καν τελειώσουν την 3η λυκείου. Βλέπουν σαν ινδάλματα αυτούς που «καθαρίζουν» 800 ευρώ την βραδιά και όχι άλλες μορφές που με τον δικό τους τρόπο προσφέρουν πολλά περισσότερα αφιλοκερδώς.
Τελευταία όμως το πράγμα παίρνει διαστάσεις και διογκώνεται επικίνδυνα… Μπαίνουν μέσα στο παιχνίδι ιστορικοί, που προσφέρουν υπηρεσίες έναντι αδράς αμοιβής. Υπάρχουν χοροδιδάσκαλοι (από βιντεοθεραπεία και όχι βιωματικοί) που ζουν από τους συλλόγους, ως ειδήμονες με προσφορά κατώτερη του αναμενομένου, ημιμαθείς, που πληρώνονται ακόμα και στις εκδηλώσεις. Βέβαια η ημιμάθεια και η αμάθεια είναι χαρακτηριστικό της γενιάς μας, η οποία βέβαια εδράζεται πάνω στον ωχαδερφισμό της προηγούμενης γενιάς, χωρίς μελέτες, χωρίς καταγραφές, βασισμένη στην προχειρότητα, την επιλεκτική ανάδειξη αξιών, πετώντας τους θησαυρούς που έμειναν θαμμένοι στην επαρχία και ξεθάφτηκαν πάλι με προχειρότητα δεκαετίες αργότερα, απουσία του οργανωμένου ποντιακού χώρου και χάσει πολύτιμο χρόνο από τους ανθρώπους της παράδοσης που μας άφησαν.
Εμείς οι Πόντιοι θεωρούμε πιο σημαντικό να παινευόμαστε για ένα ταξίδι στο εξωτερικό που πήγαμε, παρά να καταγράψουμε οργανωμένα ένα cd, μία ιστορία ή οποιαδήποτε αυθεντική παρακαταθήκη για το μέλλον της επόμενης γενιάς. Εν αντιθέσει τις όποιες προσφορές μας στον Ποντιακό χώρο τις κοστολογούμε ακριβά με την απαράδεκτη δικαιολογία του «γιατί να παίρνει εκείνος τόσα, να μην πάρω κι εγώ;» Υπάρχει και άλλη χρηματοδοτούμενη φουρνιά, αυτοί που γυροκλώσκουνταν στα συνέδρια, όχι με δικά τους έξοδα, αλλά με συνδρομή συλλόγων, ομοσπονδιών και «τρώγνε και πίνε» άφοβα. Και αναρωτιέσαι: Ατοίν δουλείαν κ’ έχνε; Φυσικά και έχουν. Πρόχειρες υπηρεσίες επ’ αμοιβής αδράς. Τουλάχιστον ορισμένοι παίρνουν πολλά παράδας, αλλά το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Κάποιοι άλλοι…
Στο διά ταύτα επειδή η προχειρότητα στον Ποντιακό χώρο μας χαρακτηρίζει σε ύψιστο βαθμό, πρέπει να δώσουμε την σκυτάλη στους «πραγματικούς» ειδικούς για κάθε τομέα και όχι «περεκεντέδες» και να απορροφήσουμε και να διαιωνίσουμε τις σωστές πληροφορίες στην επόμενη γενιά, γιατί αν συνεχίσουμε έτσι θα ξεχάσουνε κι αυτά που ξέρανε…

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους! Να ακουστεί και κάποτε εκ των εσω γιατί αν το πει καποιος "μη Ποντιος" κατηγορείται! Η παράδοση είναι για να μεταλαμπαδεύεται και να μη χρησιμοποιείται ως μέσο βιοπορισμού...

Διαχειριστής είπε...

Σάββα και ανώνυμε φίλε
Ο λαϊκός πολιτισμός διατηρείται και μεταλαμπαδεύεται στις επόμενες γεννιές μέσα από τις απλές κονωνικές και πολιτισμικές διαδικασίες και δράσεις του λαού και της κοινωνίας, αλλά και μέσα από την πολιτισμική παραγωγή και δράση ατόμων που είναι προικισμένα με καλλιτεχνικά χαρίσματα.
Για παράδειγμα οι μουσικοί, τραγουδιστές και οργανοπαίχτες, όταν καλούνται να κάνουν εμφανίσεις στη Γερμανία, την Αμερική, τη Θεσσαλονίκη ή την Αθήνα και είναι αναγκασμένοι να μετακινηθούν και να κάνουν έξοδα, εκ των πραγμάτων πρέπει να αμοίβονται.
Δεν θα ξεχάσω τον αείμνηστο Χρύσανθο, που έφαγε τη ζωή του στα πάλκα, τα κέντρα και τα παρακάθια, και πέθανε χωρίς να έχει καμμία ασφάλιση. Ούτε σύνταξη, ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παρακαλώ.
Είχε ζάχαρο και έπρεπε να πληρώνει τα φάρμακά του.
Αν ο Χρύσανθος δεν αμοιβόταν, ποιός θα τον ζούσε;
Πρέπει λοιπόν να είμαστε πιο ήπιοι στην κριτική μας και να μην τους βάζουμε όλους και όλα σε ένα τσουβάλι.
Ασφαλώς και οι καλλλιτέχνες από την πλευρά τους θα πρέπει να είναι πιο συγκαταβατικοί όταν καλούνται να κάνουν εμφανίσεις σε συλλόγους, ιδιαίτερα νεολαίας.
Όταν το 1979 καλέσαμε τον Γιώργο Αμαραντίδη να παίξει στον επίσημο χορό της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, μόλις είδε μετά το χορό ότι βάζουμε οι Πόντιοι ευέλπιδες του χορευτικού συγκροτήματος δικά μας λεφτά για να τον πληρώσουμε, αρνήθηκε να τα πάρει.
Το αναφέρω, ως παράδειγμα για τους καλλιτέχνες του σήμερα.
Σάββας Καλεντερίδης

Ανώνυμος είπε...

Εγκρίνω και επαυξάνω. Δυστυχώς εδώ και κάμποσα χρόνια γίνεται ακριβώς αυτό το πράγμα και επείκανε με να μη θέλω να ελέπω κανίναν.
Θυμίζ' ακριβώς το Ελληνικον την ταινίαν με τον Κωσταντάρα (και ντο δουλείαν εφτάς βρε Γρούεζα ..... εγώωωωωωωω είμαι του κόματος κύριε υπουργέ!!!!!!!!!!!!!!! ντο να εφτάμε που έλεγεν και η γιάγιαμ. Καλόν βράδον.
Δημήτρης Σαρπότας

Διαχειριστής είπε...

Δημήτρη δεν σε γνωρίζω, αλλά έχω μια ελαφρώς διαφορετική άποψη.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που ασχολούνται με τους συλλόγους και τον λεγόμενο οργανωμένο ποντιακό χώρο, είναι έντιμοι άνθρωποι που προσφέρουν στον πολιτισμό και στο έθνος γενικότερα.
Όσον αφορά τους κομματικούς, καλώς υπάρχουν και δραστηριοποιούνται στο χώρο, γιατί αυτό μας δίνει βαρύτητα.
Το θέμα είναι η ποιότητα των ανθρώπων αυτών.
Αν υπάρχουν για να εκπροσωπούν τα κόμματα στο χώρο, είναι λάθος, αν γίνεται το αντίθετο, είναι πιο υγιές, πιο παραγωγικό για το χώρο.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι το ζήτημα των κονδυλίων που χορηγούνται σε συλλόγους και σωματεία για διάφορες δράσεις.
Λέγονται πολλά και γράφονται πολλά.
Για να μην διακινούνται όμως αστήρικτα πράγματα και σπιλώνονται αδίκως άτομα και συνειδήσεις, ίσως ο κάθε σύλλογος ή φορέας θα έπρεπε να ανακοινώνει δημόσια τα ποσά με τα οποία επιχορηγείται ή τα διάφορα προγράμματα που υλοποιεί.
Αυτό ίσως να ήταν μια λύση, στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος σε σχέση με τον "επαγγελματισμό" ορισμένων Ποντίων.
Τελικά και σ' αυτό ζήτημα η πλήρης διαφάνεια και η δημοκρατία είναι η μόνη λύση.
φιλικά

Σάββας Καλεντερίδης