Αυτή είναι η επιλογή της δημοτικής αρχής της Κομοτηνής, σ’ έναν τόπο βέβαια όπου ούτως ή άλλως η φοβία κι ο ραγιαδισμός χτυπάνε πλέον κόκκινο…
Εκτός του θέματος με τον αντιδήμαρχο Κομοτηνής που (όπως σας αναφέραμε στο προηγούμενό μας δημοσίευμα) παρέστη στις αρχαιρεσίες του αλυτρωτικού BTTDD (και πλην βεβαίως και των άλλων παρεμβάσεων που δεν τις αναφέρουμε εδώ, γιατί θεματολογικά δεν σχετίζονται με την παρούσα ιστοσελίδα), υπήρξε και ένα ακόμη ζήτημα που έθεσε προ ημερησίας διατάξεως στην ίδια συνεδρίαση (12 Μαΐου 2011) του Δημοτικού Συμβουλίου Κομοτηνής η παράταξη του «Σπάρτακου» μέσω του επικεφαλής του Νεκτάριου Δαπέργολα. Αφορούσε στη διερεύνηση των προθέσεων της νυν δημοτικής αρχής σε σχέση με την επικείμενη (στις 19 Μαΐου) Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, δεδομένου ότι (αν και επισήμως ανακηρυγμένη από το Ελληνικό Κοινοβούλιο) κανείς δεν την τιμούσε επίσημα στην πόλη μας τα προηγούμενα χρόνια (οι μόνοι που πραγματικά την τιμούν αλλά με κάπως…διαφορετικό περιεχόμενο είναι οι τουρκόφρονες μέσα στο Προξενείο Κομοτηνής ή με διάφορες προκλητικές εκδηλώσεις στη μνήμη του φασίστα γενοκτόνου Μουσταφά Κεμάλ). Το κείμενο που κατέθεσε ο “Σπάρτακος” είχε ως εξής:
«Σε μιά βδομάδα η Ελλάδα θυμάται και τιμά τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Μιά γενοκτονία που το Ελληνικό Κοινοβούλιο αποφάσισε να μνημονεύει επίσημα στις 19 Μαϊου, αλλά η λήθη υπερίσχυσε θεσμικά της μνήμης. Δεν μπορώ να προσπεράσω το γεγονός ότι ο Δήμος μας δεν κάνει κάποιαν εκδήλωση μνήμης για να τιμήσει τους αδικοχαμένους παππούδες μας, τους ανθρώπους που ξερρίζωσαν μαζί τους φεύγοντας μιά ιστορία 2500 ετών από την γή του Πόντου. Και μιλάμε για μια πόλη κι έναν δήμο με χιλιάδες Πόντιους πρόσφυγες, που ήρθαν στη θρακική γη σε κύματα, από την δεκαετία του 1920 μέχρι τις μέρες μας, είτε απευθείας από τον Πόντο είτε μέσω Ρωσίας, Γεωργίας, Καζακστάν κτλ.
Ναι, λέμε – όχι και πολύ…φωναχτά - πως θυμόμαστε την γενοκτονία αλλά συστηματικά δεν ονομάζουμε τον φονιά, τον άνθρωπο που οραματίστηκε τη μικρασιατική γη με μία μόνο γλώσσα και μία θρησκεία. Αντιθέτως, στη Θράκη του παραλόγου, στις 19 Μαΐου, θα τιμήσουμε ιδιωτικώς, χωρίς δηλαδή παρουσία θεσμικών αρχόντων, τη μνήμη των νεκρών μας, ενώ ταυτόχρονα κάποιοι από την Τουρκία θα κάνουν πομπή με τα αυτοκίνητά τους πρός τη Θεσσαλονίκη με συμμετοχή ντόπιων μουσουλμάνων από Κομοτηνή και Ξάνθη για να τιμήσουν τον αυτουργό της σφαγής Μουσταφά Κεμάλ πασά. Παράλληλα, ορισμένοι παράγοντες της μειονοτικής κοινωνίας θα συμμετέχουν και στην γελοία τελετή με το χώμα από τη Θεσσαλονίκη που παραδίδεται κάθε χρόνο στους Κήπους, στην άλλη πλευρά των συνόρων.
Κύριε δήμαρχε, κύριοι σύμβουλοι.
Με τη σύντομη αυτή παρέμβαση θα ήθελα να θέσω το Δημοτικό Συμβούλιο προ των ευθυνών του και να πάρει μιά καθαρή θέση για το θέμα. Πολλοί κάτοικοι της Κομοτηνής νιώθουν προσβεβλημένοι από αυτήν την πράξη. Πώς είναι δυνατόν σήμερα κάποιοι να τιμούν στην Ελλάδα τον Μουσταφά Κεμάλ έχοντας απέναντί τους την σιωπή των θεσμικών παραγόντων; Πάρτε μιά θέση! Ή θα τιμήσετε τον Κεμάλ ή τους αδικοσφαγμένους Ποντίους, δεν γίνεται να είσαι και με τον θύτη και με το θύμα! Είναι καιρός να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας…
Ν.Δαπέργολας (Δημ. Σύμβουλος-Επικεφαλής «Σπάρτακου»)
Η απάντηση βέβαια των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου απέναντι στην παρέμβαση αυτή του «Σπάρτακου» (αλλά και στην περαιτέρω τοποθέτηση του Ν. Δαπέργολα) ήταν ως επί το πλείστον μια βαθιά, αμήχανη σιωπή. Κανείς, ούτε από τη συμπολίτευση (ΠΑΣΟΚ), αλλά ούτε και από τη μείζονα αντιπολίτευση (ΝΔ), δεν τόλμησε να πάρει θέση επί του ζητήματος, κι ας υπήρχαν βεβαίως ανάμεσά τους και πολλοί Πόντιοι (μερικοί εκ των οποίων μάλιστα και επαγγελματίες…Πόντιοι – φαίνεται όμως ότι η εν λόγω…ποντιοφροσύνη τους έχει την παράδοξη τάση να…εξαντλείται προεκλογικά). Κάτι πήγε να ψελλίσει μόνο ο (εκ του ΚΚΕ) δημ. σύμβουλος Φακιρίδης, λέγοντας ότι η γενοκτονία είναι ένα γεγονός, που έχει πράγματι κάποιαν ιστορική βάση (πάλι καλά!), αλλά καλύτερα να μην το πολυσκαλίζουμε, στον βωμό της ανάγκης για προσέγγιση των λαών. Τα ίδια περίπου σιγομουρμούρισε και η (εκπρόσωπος του Τουρκικού Προξενείου) Σιμπέλ Μουσταφάογλου (ναι, ναι, και τα όργανα της φασιστικής Τουρκίας που δεν υπονομεύουν μόνο συνεχώς την εθνική μας ασφάλεια, αλλά και σπέρνουν καθημερινά στη μειονότητα τον διχασμό και το μίσος έναντι των χριστιανών, κι αυτοί για την προσέγγιση των λαών κόπτονται!!!). Τις απόψεις βεβαίως αυτές (περί δήθεν προσέγγισης των λαών μέσα από το κουκούλωμα και την παραχάραξη της Ιστορίας) δεν τις άφησε αναπάντητες ο Ν.Δαπέργολας, τονίζοντας ότι μόνο η πραγματική γνώση της Ιστορίας θα βοηθήσει τους λαούς να ξεπεράσουν μια μέρα τις διαφορές τους, αντίθετα οι παραχαράξεις και οι διαστρεβλώσεις είναι πάντα εκ του πονηρού, άλλα παιχνίδια εξυπηρετούν και δεν λύνουν το πρόβλημα, καθώς απλώς κουκουλώνουν ζητήματα και αιτίες έντασης και διχασμού, που όσο δεν λύνονται οριστικά βάσει της ιστορικής αλήθειας, θα επανέρχονται συνεχώς στο προσκήνο. Ε, ο Ν.Δαπέργολας, ως Δρ Ιστορίας του ΑΠΘ, δεν αποκλείεται τελικά όλο και κάτι παραπάνω να γνωρίζει περί Ιστορίας από τη Σιμπέλ…
Ας δούμε όμως και την απάντηση του δημάρχου Γιώργου Πετρίδη, που εκ των πραγμάτων έχει και τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Η απάντηση ήταν ότι πράγματι τα προηγούμενα χρόνια ο Δήμος δεν προέβαινε σε εκδηλώσεις και ουσιαστικά καλώς έπραττε, επιλέγοντας τη γραμμή της μη όξυνσης των παθών, πράγμα που θα γίνει και φέτος. Όσο για την έννοια του πατριωτισμού, επισήμανε προς τον επικεφαλής του «Σπάρτακου» ότι μαλλον υπάρχει ανάμεσά τους απόκλιση ως προς τι σημαίνει «πατριωτισμός». Ο τελευταίος (σύμφωνα πάντα με τον δήμαρχο) μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα και ενίοτε για λόγους εθνικού συμφέροντος μπορεί να εμφανίζεται ακόμα και με μορφές που θυμίζουν φοβικότητα ή και ενδοτικότητα. Ο ίδιος λοιπόν και η παράταξή του διατηρούν τον πατριωτισμό τους, όπως είπε, αλλά επιλέγουν να μην…προκαλούν. (Είναι πρόκληση να καταδικάζεις τους γενοκτόνους και να τιμάς τους νεκρούς;)
Αφήνουμε φυσικά ασχολίαστες τις δηλώσεις του δημάρχου Κομοτηνής, πέραν του γενικού σχολίου ότι τις θεωρούμε κωμικοτραγικές: δηλαδή, τραγικές ως προς το περιεχόμενό τους και την εξόφθαλμη δειλία την οποία κρύβουν και ταυτόχρονα κωμικές ως προς τη μορφή της επιχειρηματολογίας η οποία επελέχθη για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα και να βαφτιστούν (για μια ακόμη φορά) το ψάρι κρέας, η φοβία πατριωτισμός και η…σφαγή συνωστισμός. Δεν μπορούμε ωστόσο να μην επισημάνουμε και την άποψη περί προκλήσεως. Δεν προκαλεί δηλαδή η παρουσία του αντιδημάρχου του σε υπονομευτικές τουρκοεκδηλώσεις και θα προκαλούσε με μια απλή και σεμνή (κανείς δεν θέλει κορώνες, για μέρα πένθους μιλάμε άλλωστε) απότιση τιμής στο αίμα των παππούδων μας; Τι να πούμε όμως, ζούμε σε μια εποχή που ακόμη και οι πιο απλές λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους και χρήζουν, όπως φαίνεται, άμεσου επαναπροσδιορισμού…
Πως το έγραφε στ’ αλήθεια στον επίλογό του το κείμενο του «Σπάρτακου»; Ότι «είναι καιρός να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας»; Φαίνεται δυστυχώς ότι για τους περισσότερους δεν είναι ακόμη καιρός. Ούτε για να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, ούτε για να σταματήσουμε να κρύβουμε και τα κεφάλια μας μέσα στην άμμο, όπως οι στρουθοκάμηλοι. Καληνύχτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου